Βλέπεις ότι η όλη διαφωνία δεν βασίζεται σε γεγονότα και πραγματικότητες αλλά σε ιδεολόγημα, δηλαδή ότι εφόσον κάτι προϋπήρχε, είναι άρα και σωστότερο και καλό θα είναι να το επαναφέρουμε σε χρήση.
+ 1.000
Nαι, αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης και μας ταλαιπώρησε και μας ταλαιπωρεί και σε άλλα πολλά πράγματα (και εκτός ψαλτικής).
Γενικά, η έννοια του «αρχαίου κάλλους» (αυτό ίσως περιλαμβάνει και την τοποθέτηση του Ευάγγελου) μου φαίνεται προνεωτερική. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το πώς μπορεί το αρχαίο να μετουσιωθεί σε σύγχρονο κάλλος. Αυτή είναι όλη η ουσία της παράδοσης για μένα.
[/SIZE]
Βεβαίως μᾶς ταλαιπωρεῖ καί σέ ἄλλα πράγματα (καί ἐκτός ψαλτικῆς).
Διά νά γίνη σαφέστερον (καί ὄχι ν΄ἀλλάξω θέμα) θά προσέθετα π.χ. καί τήν ταλαιπωρίαν εἰς τήν γλῶσσαν ὅπου ὑπάρχουν δύο ἄκραι 1)οἱ δημοτικισταί ἤ καί ὁπαδοί ξένης γλώσσης καί 2) οἱ κατηγορούμενοι ὡς ἀρχαιολάτραι & καθαρευουσιάνοι.
Τό πεἰραμα τῆς μοντέρνας πολιτισμένης γλώσσης Esperanto κ.τ.λ. ἀπέτυχε παταγωδῶς.
Νομίζω ἡ ταλαιπωρία καί είς τά δύο εἶναι ὅτι δέν ἔχομε ἀκόμη ἐπιλέξει τά σωστά κριτήρια κατά σειράν σπουδαιότητος.
Ἔτσι είς μέν τήν γλῶσσαν λησμονοῦνται βασικά κριτήρια ὡς π.χ. ἡ ἀκρίβεια καί ἡ σὐνδεσις μέ τήν ἱστορία, είς δέ τήν Βυζ. Μουσικήν π.χ. ἡ κατάνυξις τοῦ ἁπλοῦ ἐκκλησιάσματος, ἡ σύνδεσις μέ τήν ἱστορία ἤ ἀκόμη καί ἡ περιφρόνησις τῆς ἐκ φύσεως ἁρμονίας τῶν ἀριθμητικῶν λόγων, κατά σειράν,
2/1, 3/2, 4/3, 5/4, 6/5, 7/6, 8/7, 9/8 κτλ, δηλαδή τῶν φυσικῶν διαστημάτων,
τήν ὁποίαν οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι ἐγνώριζαν χωρίς Excel καί Tablet.
Καί διά νά φανῇ ὅτι οἱ ἀρχαῖοι "κάτι ἐγνώριζαν" ἀπό πραγματικήν τέχνην καί ὄτι
δέν εἶναι σωβινισμός μας, θά ἀναφέρωμεν Κυβερνητικά κτίρια τῶν ΗΠΑ
πού ἔχουν κίονας Ἰωνικούς, Δωρικούς καί Κορινθιακούς!
http://www.aoc.gov/capitol-hill/architecture-elements/corinthian-columns
Δηλαδή πηγαίνομεν στό Διάστημα καί δέν δυνάμεθα νά σχεδιάσωμεν ὡραιοτέρους κίονας ἀπό τούς ἀρχαίους;
Δέν ἀμφισβητοῡμεν τήν μοντέρνα τεχνολογίαν, ἀλλά ἡ τἐχνη, ἡ ὡραιότης
κιόνων, προσώπων τῶν ἀγαλμάτων, τῶν μουσικῶν διαστημάτων, εἶναι,
νομίζω κάτι τό διαχρονικόν.
Ἡ ὡραἰα μύτη θά εἶναι πάντοτε ὡραία, τό πικρόν θἀ εἶναι πάντοτε δυσάρεστον είς τήν γεῦσιν, τό φάλτσο (μακράν τοῦ φυσικοῦ) διάστημα θά εἶναι πάντοτε ἄσχημον κ.ο.κ.
Τά ὡραῖα, ἁρμονικά, ἀρχαῖα, φυσικά, Πυθαγόρεια διαστήματα τά ἀνεκάλυψε μέ πείραμα πάλι ὁ HELMHOLTZ τό 1877.
Ὁ κύριος Νεοκλῆς θά μᾶς ἐπιβεβαιώση ὅτι ναί μέν θά ἐπιλέξωμεν π.χ. ἕναν ἀρχαῖον Κορινθιακόν κίονα ἀλλά θά χρησιμοποιήσωμεν AUTOCAD καί ἄλλα σύγχρονα προγράμματα Στατικῆς.
Ἡ γλῶσσα μας θά εἶναι μέν σωστά ἀκριβῆ Ἑλληνικά ἀλλά θά τά γράφωμε πλέον μέ MS Word κτλ.
Μήπως εἶναι αύτός ὁ συνδιασμός ἡ μετουσίωσις τοῦ ἀρχαίου κάλλους;
Κάτι τό παρόμοιον δέν θά ἔπρεπε νά γίνεται καί είς τήν Ε.Β.Μ.;
Εἰδικῶς δἐ τό ἀπήχημα ἄς ἀποφασίζεται ἀπό περίπτωσιν εἰς περίπτωσιν.
Ἄς κρίνῃ ὁ ψάλτης πῶς καί πότε θά τό βάζῃ.
Ἐξ ἄλλου ὁ Δ.Γ.Παναγιωτόπουλος εἰς τήν Θεωρίαν του (σελίς 125) γράφει
ὅτι τό ἀπήχημα δέν χρειάζεται ἐάν προηγὴται στίχος ἤ καί τό Ἀμήν είς τόν ἴδιον ἦχον.
