Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται μόνον σε παρακλητικούς κανόνες που είναι σύνθεση (ολικά ή μερικά) του μακαριστού Σεραφείμ Ξενόπουλου, αρχικά βοηθού Επισκόπου Αργυρουπόλεως στον Οικουμενικό Θρόνο και έπειτα Μητροπολίτη Άρτης (βλ.
http://www.imartis.gr/επίσκοποι/112-σεραφείμ-α-ξενόπουλος-ή-βυζάντιος-1846-1894.html) και συμπεριλήφθηκαν στο βιβλίο του "Θησαυρός αγίων" το οποίο εξεδόθη "αβασάνιστα" από τον εκδοτικό οίκο Ρηγόπουλου. Η τακτική αυτή εφαρμόστηκε και σε κανόνες που πήρε από το μηναίο και διασκεύασε σε παρακλητικούς (π.χ. του Προφήτη Ηλία).
Παρακλητικοί κανόνες ποιήματα της ίδιας εποχής ή και παλαιότερης εποχής (π.χ. του Οσίου Αλεξίου ανθρώπου του Θεού, Αγ. Νεομάρτυρος Θεοδώρου του Βυζαντίου ή της Οσίας Παρασκευής της Επιβατηνής) ΔΕΝ έχουν αυτή την έλλειψη.
Ίσως ο υμνογράφος να εφαρμόζει κάποια συνήθεια της εποχής του, δηλαδή να μην γίνεται μνημόνευση μετά την Γ΄ ωδή για λόγους συντομίας ή να γίνεται άνευ καθίσματος, κάτι το οποίο δεν επισημοποιήθηκε και, συνεπώς, δεν καταγράφηκε.
Οπωσδήποτε δεν είναι κάτι σωστό. Ακόμη θυμάμαι σε ναό που είχα επισκεφθεί ένα αντίγραφο του βιβλίου "Θησαυρός Αγίων" με την σημείωση στην α' σελίδα "Όπου λείπει το μεσώδιο κάθισμα, να ψάλλεται το Πρεσβεία θερμή".
Αυτός είναι, μεταξύ άλλων, ένας λόγος για να ψάλλονται δόκιμοι παρακλητικοί κανόνες αντί των παλαιών λανθασμένων!
ΥΓ Να μην χάσω την ευκαιρία, για άλλη μια φορά, να καυτηριάσω και τα ιδιαζόντως ειδεχθή νεοσύνθετα υμνογραφικά τερατουργήματα, βρίθοντα γραμματικών και συντακτικών λαθών, αλλά, παρόλα αυτά, αναρτώμενα σε ιστοσελίδες! Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε το ρήμα "αγαπώ" συντάσσεται με δοτική " ὦ τεκνία τῷ Δεσπότῃ, Ὃς ἡμᾶς ἠγάπησεν, ἀγαπήσατε πάνυ, δωρουμένῳ πᾶσιν ἔλεος." Έλεος!!!