Συνέδριο Λειτουργικής: Η Πατριαρχική Λειτουργική Πρακτική στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό Αγ. Γεωργίου Κωνσταντινουπόλεως (Λεμεσός, 20 Φεβρουαρίου 2016)

ybulbu

Μπουλμπουτζής Ιωάννης
ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ
«Η Πατριαρχική Λειτουργική Πρακτική στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό Αγ. Γεωργίου Κωνσταντινουπόλεως»

Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί το ερχόμενο Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016 από την Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού και την Πρότυπο Σχολή Ελληνικής Εκκλησιαστικής Μουσικής και Ψαλτικής Τέχνης στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού.

Συμμετέχουν οι Χορωδίες:
"Πρότυπος χορωδία Ελληνικής Εκκλησιαστικής Μουσικής"
"Ανατολική Μουσική Παράδοση"

Το αναλυτικό πρόγραμμα του συνεδρίου παρουσιάζεται στο βίντεο αυτό:


αλλά και στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού, απ' όπου και οι παρακάτω εικόνες:

IMG_0218.JPG
IMG_0219.JPG

Καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα υπάρξει ζωντανή Διαδικτυακή μετάδοση στον ακόλουθο σύνδεσμο:

 

Ευαγόρας1

Ευαγόρας
Το βίντεο από το Συνέδριο Λειτουργικῆς μέ τίτλο «Ἡ Πατριαρχική Λειτουργική Πρακτική στόν Πάνσεπτο Πατριαρχικό ναό Ἁγίου Γεωργίου Κωνσταντινουπόλεως» που πραγματοποιήθηκε τό Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016 καί ὥρα 10:00π.μ. στήν Ἱερᾶ Μητροπόλη Λεμεσού.
https://www.youtube.com/watch?v=_E6_Txw5nAQ
 

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής

Θερμά συγχαρητήρια στόν Κωνσταντῖνο Κατσίκη, ἐκλεκτό μέλος τοῦ Ψ, γιά τήν εἰσήγησή του (1η τοῦ Συνεδρίου, ἀπό 19:10 ἕως 44:06 καί σχόλια ἐπ᾿ αὐτῆς ἕως 52:00)!!!

Θά ἀκούσω καί τίς ἄλλες.

 

MTheodorakis

Παλαιό Μέλος


Ἕνα ἀνέκδοτο ἄρθρο μου γιὰ τὰ Χρονικὰ Τυπικὰ τοῦ Ἄγγ. Βουδούρη.
 

Attachments

  • ΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΥΠΙΚΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.doc
    31.5 KB · Views: 53

ybulbu

Μπουλμπουτζής Ιωάννης

Θερμά συγχαρητήρια στόν Κωνσταντῖνο Κατσίκη, ἐκλεκτό μέλος τοῦ Ψ, γιά τήν εἰσήγησή του (1η τοῦ Συνεδρίου, ἀπό 19:10 ἕως 44:06 καί σχόλια ἐπ᾿ αὐτῆς ἕως 52:00)!!!

Θά ἀκούσω καί τίς ἄλλες.

Όντως, πολύ ενδιαφέρουσα η εισήγηση του Κώστα! Εύγε! Δεσμεύομαι να ερευνήσω στο μέτρο του δυνατού την πληροφορία που παραθέτει για την αργή ψαλμώδηση των Αίνων των Χριστουγέννων από τον Αθανάσιο Παναγιωτίδη, αν θυμούνται να τα έχουνε ακούσει έτσι ποτέ δηλαδή άνθρωποι που τον έζησαν, αφού στο ραδιόφωνο το έλεγε σύντομα (όχι μόνον στην εκπομπή του 1963 αλλά και κατά τη δεκαετία του '50 και στη Θεσσαλονίκη), αλλά και τον ίδιο ακούμε να τα λέει ειρμολογικά στην ηχογράφηση στην οικία Υφαντή με τους Χατζημάρκο, Τσατσαρώνη και π. Αθανάσιο Τσούμαρη.



Ἕνα ἀνέκδοτο ἄρθρο μου γιὰ τὰ Χρονικὰ Τυπικὰ τοῦ Ἄγγ. Βουδούρη.

Ευχαριστούμε για τις επισημάνσεις, αν και τα υποδεδειγμένα ως σωστά ή λάθος χρήζουν γενικώς διερεύνησης, προσωπικά τα εκλαμβάνω ως καταγραφή της παραδόσεως της εποχής. Σχετικά με το «Αληθώς ανέστη ο Κύριος», γνωρίζω από την πρακτική του δασκάλου μου Μιλτιάδη Παππά ότι δε λέγεται ακόμα και σήμερα στο Πατριαρχείο. Υπάρχουν παλαιότερες πηγές που να το ορίζουν ως απόκριση;
 
Last edited:

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής

Πολύ σημαντικά καί ἐνδιαφέροντα ὅσα εἶπε καί ὁ Ἄρχων κ. Μιλτ. Παππᾶς (ἀπό 52:45 ἕως 1:34)!

Ὁ Λεύκιος Δημοσθένους φαίνεται «ψαγμένος» καί θυμήθηκα ὅτι μοῦ εἶχε πεῖ ὁ Δημ. Καλπακίδης ὅτι εἶχε πάει καί στή Στοκχόλμη. Μετά εἶχα ρωτήσει καί τόν Ἀντρέα Παντελίδη.

Στήν Κύπρο ἔχει φανεῖ ὅτι ἔχει ἐπέλθει μιά διάσπαση σἐ θέματα λειτουργικῆς καί τυπικοῦ (πρβλ. ἐδῶ).

Πολλά μέλη τοῦ Ψ εἶναι ἀπό τήν Κύπρο. Δέν ξέρω ἄν παρίσταντο. Ἄς μᾶς ποῦν. Δέν ξέρω ἄν καί ὁ Λεύκιος εἶναι μέλος τοῦ Ψ.

Εὐχαριστοῦμε.


 

emakris

Μέλος
Ένα συνηθισμένο σφάλμα, που ταλανίζει τον ψαλτικό κόσμο και επαναλαμβάνεται εδώ από τον κ. Δημοσθένους, είναι το εξής: Οι όποιες μουσικολογικές παρατηρήσεις επί των γραπτών κειμένων και της προφορικής παραδόσεως, αντί να διατυπώνονται ως τέτοιες και να οδηγούν πιθανώς και σε κάποιες προτάσεις για τον τρόπο εκτέλεσης, μετατρέπονται σε ιδεολογήματα με τάση ισοπέδωσης των πάντων. Θα σχολιάσω μόνο τον τίτλο της εισηγήσεως:
Παραλήψεις [προφανώς εννοεί "παραλείψεις"] της "νέας" [εντός εισαγωγικών, ως προσπάθεια μείωσης των σημαντικότατων τεχνικών και θεωρητικών επιτευγμάτων της Νέας Μεθόδου] παρασημαντικής γραφής του 1814. Η γραφή του άρχοντος Λαμπαδαρίου της Μεγάλης Εκκλησίας κυρίου [;] Πέτρου Πελοποννησίου ως νέα [προφανώς αυτή είναι η πραγματικά νέα] παρασημαντική γραφή του 21ου αιώνος κ.λπ.
Εάν ο συντάκτης του παραπάνω δεν είχε την τάση να απολυτοποιεί τις παρατηρήσεις του σε κάποια ειδικά ζητήματα, θα αντιλαμβανόταν πως η επανεισαγωγή της σημειογραφίας του Πέτρου [προφανώς δεν επιδιώκει κάτι τέτοιο, αλλά ακολουθώ τις συνέπειες των γραφομένων του] θα σήμαινε την κατάργηση του Πα Βου Γα Δι και την εισαγωγή της αρχαίας παραλλαγής και μετροφωνίας, τη διδασκαλία πιθανώς με τις παλαιές βάσεις των ήχων, την εκμάθηση του ρυθμού "με το αυτί" ή με τα... ρούπια του Αποστόλου Κώνστα κ.λπ. Όλα αυτά βέβαια μπορούν και πρέπει να προσεγγίζονται ιστορικά στο πλαίσιο ενός Μεταπτυχιακού (στο δικό μας, τουλάχιστον, το κάνουμε), αλλά δεν μπορούν να αποτελέσουν εναλλακτικό τρόπο διδασκαλίας της ψαλτικής, όσο και εάν γοητεύουν τον φιλίστορα ερευνητή.
Συνελόντι ειπείν, θα πρότεινα στους νέους ερευνητές να κρατούν χαμηλούς τόνους, όσο και εάν ενθουσιάζονται με ορισμένες "ανακαλύψεις" που έκαναν είτε μόνοι τους, είτε με τη βοήθεια κάποιων δασκάλων, έχοντας πάντα υπόψη πως πέρα από το δένδρο υπάρχει και το δάσος.
Σ.Μ.
 

MTheodorakis

Παλαιό Μέλος


Στὸ τέλος τῆς διαλογικῆς ἀπόλυσης ὁ ἱερεύς ψάλλει σὲ ἦχο πλ. α’ ὅλον τὸν ὕμνο «Χριστὸς ἀνέστη...», ὄχι τὴν προσφώνηση «Χριστὸς ἀνέστη!», στὴν ὁποία μόνο ἀντιφωνεῖται «Ἀληθῶς ἀνέστη!» (πασχάλιος ἀκολουθία τραπέζης). Δηλαδὴ στὸ τροπάριο δὲν ἀπαντᾶμε «Ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Κύριος» ( Dmitrievskij τ. 3 σ. 710, τυπικὸ Διονυσίου σ. 494).
 

LefDim

Νέο μέλος
Αγαπητέ κύριε Σ.Μ. Δεν συνηθίζω να απαντάω σε σχόλια που τείνουν να διαφωνήσουν με όσα λέγω, καθότι η ελευθερία της έκφρασης είναι αδιαιρέτως αναπόσπαστον μέρος της καθόλου ελεύθερης βούλησης, όμως, έχω εν προκειμένω την αίσθηση πως ουδόλως εννοήσατε την εισήγησή μου, καθώς τα σχόλιά σας, οικοδομούνται σε πυλώνες που δημιουργήσατε όχι απο τα λεγόμενά μου, αλλά ερμηνεύοντας τον τίτλο αυτής. Ως εκ τούτου, παραπέμπω όλους όσοι διαβάζουν το σχόλιό σας, να ακούσουν την εισήγησή μου πρωτίστως για να διαπιστώσουν πως όλα όσα λέτε, εξάπαντος υφίστανται σε παραφιλολογικές ερμηνευτικές προσεγγίσεις και όχι σε αυτή καθ' αυτή την εισήγησή μου. Η διαφήμιση για το μεταπτυχιακό πρόγραμμα που αναφέρεστε, καλό θα ήταν να γίνεται άνευ κακοπροαίρετου σχολιασμού σε καλοπροαίρετες εισηγήσεις προς προαγωγή της μουσικής γιατί μάλλον δυσφήμισης γίνεται. Επί ίσιοις λέγω πως υπάρχουν δεον αρμόζοντες τρόποι διαφημίσεως χωρίς κακεντρεχείς δυσφημίσεις επί εισηγήσεων. Δεν υφίσταται δε χρεία παρεταίρω υπερασπίσεως η εισήγησή μου, καθότι από μόνη της αποδεικνύει πως οι προβληματισμοί σας εξάπαντος δεν απαντώνται σε αυτήν αλλά αποτελούν σχόλιο για άλλη εισήγηση μάλλον. Λεύκιος Δημοσθένους
 
Ευχαριστούμε πάρα πολύ για όσα ανέβηκαν εδώ.

Μιλώντας ο κ. Κατσίκης στην ωραιότατη εισήγησή του για τις κατά καιρούς αλλαγές που έγιναν στην λειτουργική και ψαλτική τάξη, επισημαίνει, και πολύ ορθά, το εξής (42:57): "Προσοχή όμως: οι αλλαγές αυτές δεν προήλθαν από προσωπικές μεμονωμένες ενέργειες, αλλά με αποφάσεις συνολικές της Εκκλησίας. Ας το προστατεύσουμε αυτό".

Προηγουμένως όμως, αναφερόμενος στην παράλειψη του μεγαλυναρίου προ του ειρμού της Θ Ωδής των Χριστουγέννων, Θεοφανίων και Υπαπαντής κατά τις ενδιάμεσες Κυριακές και εορτές, και εξηγώντας τους λόγους που (κατά Βουδούρη και νεώτερων μελετητών του τυπικού, όπως αναφέρει) πρέπει να γίνεται, μας λέει ότι ήδη ο ίδιος την εφαρμόζει (39:00), παρά το γεγονός ότι (απ΄ όσο γνωρίζω τουλάχιστον) δεν υπάρχει επίσημη συνοδική απόφαση της Εκκλησίας περί αυτού, όσο λογικά κι αν είναι τα επιχειρήματα που παρουσιάζονται. Προσωπικά μάλιστα θα προσθέσω ότι, όντως, μεγαλυνάρια δεν αναγράφονται ούτε στα Μηναία σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά μόνο ο Ειρμός, π.χ. 21 Νοεμ. 11, 27 Ιαν. Παρ΄ όλα αυτά, τα επίσημα βοηθήματα προβλέπουν την ψαλμώδηση και του μεγαλυναρίου (έστω και εντός αγκύλης στα Δίπτυχα που είδα, στην ΕΟΠ πάντως προβλέπεται), κάτι που ο ίδιος δεν εφαρμόζει. Αυτό δεν θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως "προσωπική μεμονωμένη ενέργεια", βάσει των όσων διατυπώνει στο τέλος της εισήγησής του;
Αυτή η απορία μου έχει μείνει και νομίζω ότι μια διευκρίνιση από τον ίδιο θα ήταν απαραίτητη, ενδεχομένως κι εγώ κάτι να μην έχω καταλάβει σωστά.
Με αγάπη πάντα.:)
 

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής
Προηγουμένως όμως, αναφερόμενος στην παράλειψη του μεγαλυναρίου προ του ειρμού της Θ Ωδής των Χριστουγέννων, Θεοφανίων και Υπαπαντής κατά τις ενδιάμεσες Κυριακές και εορτές, και εξηγώντας τους λόγους που (κατά Βουδούρη και νεώτερων μελετητών του τυπικού, όπως αναφέρει) πρέπει να γίνεται, μας λέει ότι ήδη ο ίδιος την εφαρμόζει (39:00), παρά το γεγονός ότι (απ΄ όσο γνωρίζω τουλάχιστον) δεν υπάρχει επίσημη συνοδική απόφαση της Εκκλησίας περί αυτού, όσο λογικά κι αν είναι τα επιχειρήματα που παρουσιάζονται. Προσωπικά μάλιστα θα προσθέσω ότι, όντως, μεγαλυνάρια δεν αναγράφονται ούτε στα Μηναία σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά μόνο ο Ειρμός, π.χ. 21 Νοεμ. 11, 27 Ιαν. Παρ΄ όλα αυτά, τα επίσημα βοηθήματα προβλέπουν την ψαλμώδηση και του μεγαλυναρίου (έστω και εντός αγκύλης στα Δίπτυχα που είδα, στην ΕΟΠ πάντως προβλέπεται), κάτι που ο ίδιος δεν εφαρμόζει. Αυτό δεν θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως "προσωπική μεμονωμένη ενέργεια", βάσει των όσων διατυπώνει στο τέλος της εισήγησής του;
Αυτή η απορία μου έχει μείνει και νομίζω ότι μια διευκρίνιση από τον ίδιο θα ήταν απαραίτητη, ενδεχομένως κι εγώ κάτι να μην έχω καταλάβει σωστά.
Με αγάπη πάντα.:)
Ἄς ἀπαντήσει καί ὁ ἴδιος. Κι ἐμένα μοῦ ἔκανε ἐντύπωση. Ἐγώ θά παραπέμψω σέ ὑπάρχον θέμα [ἐδῶ], σύμφωνα μέ ΤΜΕ καί ΤΚΠ. Ὁ Βουδούρης καί ὁ Ἄρχων Ἰωαννίδης λένε ἄλλα.

Ἐπίσης καί τό θέμα τῶν καταβασιῶν Ἀναλήψεως καί Μεταμορφώσεως ἔχει συζητηθεῖ στό Ψ.

 
Last edited:
Από τη στιγμή που άρχισα να διαβάζω γενικά περί τυπικής (και ψαλτικής) τάξης (με σημαντική βοήθεια από το Ψαλτολόγιο), πάντοτε αναρωτιόμουν μέχρι ποιο σημείο μπορούν να φτάσουν οι διορθώσεις (ή αν θα πρέπει να γίνουν). Αν πρέπει να γίνει επιλογή και που θα μπει η "κόκκινη γραμμή" (αλλιώς ο δρόμος μέχρι την αποστολική περίοδο είναι μακρύς:)). Γιαυτό στην εισήγησή μου αναφέρθηκα σε "διάκριση των πραγμάτων". Με αυτή θέλω να πιστεύω (και αισθάνομαι) ότι πορεύομαι και στην ψαλτική μου διακονία.

Στην εισήγησή μου, στο σημείο που αναφέρθηκε, μιλώ πρώτον για αποφάσεις "συνολικές" και όχι "συνοδικές" (μετά λόγου γνώσεως) και δεύτερον αυτό σχετίζεται με τα ακριβώς προηγουμένως λεχθέντα σχετικά με "προσθήκες και μεταβολές, ιδιαίτερα όσον αφορά στη δομή και τα στοιχεία των νυχθήμερων λατρευτικών πράξεων". Ως τέτοιες μεταβολές, από την εισαγωγή των οποίων θα πρέπει να προστατεύσουμε τις ακολουθίες, νοούνται, κατ' εμέ, οι άκριτες περικοπές τμημάτων ή ευχών, η προσθήκη την Κυριακή ακολουθιών κάθε πιθανού και απίθανου αγίου ή γεγονότος (βλ. πρόσφατο παράδειγμα στο Ψαλτολόγιο http://analogion.com/forum/showthread.php?t=21308) ή η προσθήκη κάποιων στοιχείων από τέτοιες ακολουθίες (π.χ. απολυτίκια, κανόνες, προσόμοια) εις βάρος των αναστάσιμων, τα εγκώμια αγίων (ή και της Παναγίας) κ.α. παρόμοια.

Αντίθετα, δε νομίζω ότι η διόρθωση ορισμένων λαθών που (καλώς ή κακώς) έχουν επικρατήσει χρειάζεται απόφαση Συνόδου για να εφαρμοστεί. Δηλαδή, για να ψάλλω τυπικά, στίχους στα αντίφωνα (όταν τα ψάλλω), στιχολογίες στον εσπερινό και στους αίνους, οκτώ τροπάρια στους αίνους, διπλά κοντάκια (όπου απαιτείται) κλπ. θα πρέπει να αποφανθεί η Σύνοδος;

Και τι να πούμε για το "Υπεραγία Θεοτόκε" στο "Ταις πρεσβείαις" ή το "Αμήν" στο "Αντιλαβού"; Να διαιωνίζω ένα λάθος που έχει στην πράξη κυριαρχήσει περιμένοντας μια συνοδική απόφαση; Η ψαλμώδηση του μεγαλυναρίου έχει επιβληθεί κυρίως από την ψαλτική πράξη και όχι από κάποιο τυπικό. Είναι λάθος η παράλειψή του, επειδή το ψάλλουν οι υπόλοιποι; Το ίδιο συμβαίνει και με πολλά άλλα που ακούγαμε παλαιότερα ή ακούμε και σήμερα να παρεμβάλλονται μεταξύ του "κανονικού" διαλόγου ιερέως και ψάλτου. Τότε γιατί γίνονται λειτουργικά συνέδρια και σεμινάρια και γράφονται άρθρα και βιβλία από καθηγητές, τυπικολόγους και λειτουργιολόγους;

Ο Βουδούρης σε πολλές από τις περιπτώσεις που αναφέρει, γράφει στη συνέχεια ότι έτσι το εφάρμοσε ο Ναυπλιώτης τη χρονιά εκείνη. Άραγε πήρε απόφαση πρώτα η Σύνοδος για ένα κοντάκιο ή ένα κοινωνικό ή τις καταβασίες που θα ψάλλει ο πρωτοψάλτης; Πρέπει ή όχι να μιμηθούμε (στο μέτρο του δυνατού) αναστήματα όπως αυτό του Ναυπλιώτου, που επέμεναν στην τήρηση της τάξης που ήξεραν και υπηρετούσαν;

Η εφαρμογή της ορθής πράξης, αφού αυτή υποδειχθεί, απαιτεί απόφαση Συνόδου; Άσχετα αν σε πολλούς ναούς συνεχίζεται το λάθος.

Και τελικά ποιο είναι το σωστό, κάτι που ορίζει το Τυπικό ή κάτι που έχει γίνει πλέον συνήθεια; (παράδειγμα τα "τυπικά" που δεν ψάλλονται). Ποιό συμβάλλει στην "ομοιομορφία" των ακολουθιών; Η τήρησις του τυπικού ή η διατήρησις ενός λάθους;

Μια λανθασμένη συνήθεια / πρακτική, όταν επαναλαμβάνεται για πολλά χρόνια, δεν είναι παλαιά παράδοση, είναι παλαιό λάθος. (Εννοείται ότι σε αυτή την κατηγορία δεν υπάγονται διάφορες τοπικές ενοριακές ή μοναστικές παραδόσεις, την κατάργηση των οποίων δεν πρεσβεύω επ' ουδενί).

Αυτές οι σκέψεις και άλλες παρόμοιες με οδηγούν στο φαινομενικά οξύμωρο συμπέρασμα που ανέφερα και στο τέλος της εισήγησης: "η καλή γνώση του Τυπικού (μέσα από τη μελέτη) συνοδευόμενη από σύνεση και (ψαλτική) αξιοπρέπεια προσφέρουν απέραντη ελευθερία". Ελευθερία να ψάλλεις αργά ή σύντομα ευλογητάρια, καταβασίες ή δοξολογία, να ψάλλεις τυπικά ή αντίφωνα, λειτουργικά σε κλιτό ή στον ήχο, να ψάλλεις ή όχι μεγαλυνάριο, να ψάλλεις "εν νόμου" ή εν νόμω σκιά", δύο ή έξι ωδές, υπακοή, πέντε απολυτίκια ή τρία μετά την είσοδο κλπ. χωρίς να διασαλευτεί η γενική τάξις της ακολουθίας. Για όλα αυτά δε νομίζω πως χρειάζεται συνοδική απόφαση. Ακριβώς δε η επισήμανση με αγκύλες κάποιων περιπτώσεων στα σύγχρονα "Δίπτυχα" (τα οποία αποτελούν εξαιρετική "σπουδή" στη μελέτη του τυπικού) καταδεικνύουν, πιστεύω, την ορθότητα της σκέψης μου.

Επιπλέον, λάθη (ή αλλαγές, αν θέλετε) που προέκυψαν "συν τω χρόνω" στην ψαλτική πράξη θα ήταν καλό να διορθωθούν μέσω της διδασκαλίας και εφαρμογής του ορθού και πάλι από την ίδια την ψαλτική πράξη. Χωρίς να απαιτείται "συνοδική" απόφαση για το παραμικρό. Χρειάζεται (επι)μόρφωση των ψαλτών. Ακόμη και αν γραφεί ένα καινούριο τυπικό με διορθώσεις, πιστεύετε ότι θα το εφαρμόζουν όλοι απαρέγκλιτα; Πόσοι εμπιστεύονται και συμβουλεύονται το εξαιρετικό νέο "Εγκόλπιο Αναγνώστου και ψάλτου" (του αείμνηστου π. Κων-νου Παπαγιάννη), αντί να επιμένουν σε "παλαιά λάθη";

Σύγχωρήσατε το μέγεθος του μηνύματός μου (πρέπει να έκανα ατομικό ρεκόρ :D). Δεν ήθελα να κάνω γραπτή διάλεξη :), απλά να διευκρινίσω κάποιες από τις απόψεις (και επιλογές) μου, χωρίς να τολμώ να τις επιβάλλω σε κανέναν ως αυθεντία (άπαγε). Ελπίζω να έχω την ευκαιρία να συμμετέχω ξανά σε παρόμοιες συζητήσεις, τόσο στην Κύπρο όσο και στη Θεσσαλονίκη!

Υ.Γ. Αγαπητέ κ. Τσερκέζη, ούτως ή άλλως μόνο μέσα στα πλαίσια της αγάπης θα εννοούσα το μήνυμά σας, αφού δε νομίζω πως κάνω λάθος για "το ήθος του ανδρός". Με την ευκαιρία (αφού δεν το έκανα αλλού) θα ήθελα να σας συγχαρώ για την εξαιρετικά χρήσιμη δουλειά σας που κοινοποιείτε στο Ψαλτολόγιο, από την οποία πολύ έχω ωφεληθεί.
 

pfilippou

Παναγιώτης Φιλίππου
Καλημέρα & καλό Τριώδιο σε όλους τους εκλεκτούς συναδέλφους Ιεροψάλτας και φιλομούσους,

Μιας και το παρόν θέμα σχετίζεται άμεσα με την προσέγγιση των Τυπικών Διατάξεων των Ιερών Ακολουθιών της Αγίας μας Εκκλησίας υπό των Κληρικών και των Ιεροψαλτών, θα ήθελα να αναρτήσω, προς κοινήν ωφέλειαν, ένα άρθρο του Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου π. Σεραφείμ Φαράσογλου στο Περιοδικό "Πειραϊκή Εκκλησία" (έτος 20ό, Αρ. φύλλου 220, Νοέμβριος 2010) με τίτλο "Επισημάνσεις".
 

Attachments

  • Επισημάνσεις, π. Σεραφείμ Φαράσογλου (Περιοδικόν ''Πειραϊκή Εκκλησία'').pdf
    1.6 MB · Views: 50
Top