Όπως και νάχει, όποιος κι αν το έκανε, για όποιο λόγο κι αν το έκανε, είναι λάθος και εντελώς άσχετο με τη συγκεκριμμένη στιγμή της ακολουθίας. Στο Κοινωνικό δεν λέμε κάτι για να περάσει η ώρα, αλλά κατά παράδοση των παλαιοτέρων λειτουργιών όπου διαβάζονταν ψαλτήρι, εμείς ψάλλουμε αργά έναν στίχο του Ψαλτηρίου σχετικό με την εορτή ή την ημέρα και το οποίο κατά το 99% τελιώνει με το αλληλούϊα. ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ. Ιδιαιτέρως ένας Μητροπολιτικός Ναός πρέπει να είναι ψαλτικό παράδειγμα τυπικού. Ακόμα και εάν επακολούθησε Αρτοκλασία (δεν το γνωρίζω, δεν άκουσα την ακολουθία), το ένα δεν αναιρεί το άλλο.
Σε κάποιο γυναικείο μοναστήρι πριν από 3-4 περίπου χρόνια όπου έγινε μία Πατριαρχική Θ. Λειτουργία, ο χορός των μοναζουσών (ήταν επειηκώς υπέροχες) έψαλλε το Κοινωνικό και εφόσον ο κλήρος χρειάζονταν ακόμη περισσότερο χρόνο, έψαλλαν κάποια άλλη σύνθεση του ίδιου Κοινωνικού σε άλλο ήχο καθώς (εάν δεν απατώμαι) και ένα κράτημα. Η ανάγκη για περισσότερη ψαλμωδία δεν πρέπει να αναιρεί το τυπικό γραπτό ή άγραφο.