Τέλεση ομαδικών μυστηρίων

pransot

Πράντζος Σωτήρης
(Δεν ξέρω αν εδώ είναι η θέση του ή στα γενικά)
Μεγάλο σύγχρονο εκκλησιαστικό πρόβλημα είναι η εκκοσμικευμένη αντίληψη και τέλεση των μυστηρίων. Το πρόβλημα οφείλεται εν πολλοίς στα μέλη της εκκλησίας που είναι αποκομμένα ουσιαστικά από αυτήν και όχι μόνο. Πολλοί ιερείς αγωνίζονται ώστε να υπάρχει μια στοιχειώδης τουλάχιστον ιεροπρέπεια και σοβαρότητα στην εμφάνιση και τη συμπεριφορά του κόσμου αλλά η κατάσταση πάει μάλλον προς το χειρότερο. Στο όλο πρόβλημα προστίθεται και η ματαιδοξία μας που μεταμορφώνει τους ναούς σε ανθοεκθέσεις κ.τ.λ.
Πρακτικά, πώς μπορεί να αμτιμετωπιστεί το πρόβλημα; Προτείνω λύση προς συζήτηση και σχολιασμό.
Η ουσία της αλλαγής είναι η επιστροφή στα ομαδικά μυστήρια σε δεδομένες στιγμές του χρόνου. Φυσικά αυτό δεν πρόκειται να γίνει εύκολα από την επίσημη εκκλησία, ούτε θα είναι εύκολο να επιβληθεί. Η αναταραχή που θα προκληθεί ίσως επιφέρει μεγαλύτερο πρόβλημα. Μπορούμε όμως εμείς να το συζητούμε, να το προωθούμε και να το εφαρμόζουμε. Μπορεί σε κάποιους ναούς να γίνονται προγραμματισμένες ομαδικές βαπτίσεις (φυσικά με τη συμμετοχή όσων ενδιαφέρονται). Αυτό φυσικά είναι κυρίως στη διάθεση και ευχέρεια των ιερέων και ιδίως των πνευματικών. Μπορεί όμως να ξεκινήσει και από λαϊκούς ανάμεσα σε συγγενείς ή γνωστούς (δύσκολα θα έχει συτό όμως συνέχεια).
α) Συμφωνείτε με τη βασική ιδέα; Τα ομαδικά μυστήρια θα βοηθήσουν ή όχι;
β) Αν ναι, πώς μπορεί να εφαρμοστεί κάτι τέτοιο;

Ίσως η άποψη των ιερέων του φόρουν θα ήταν η πλέον βαρύνουσα
 

George

Ιεροψάλτης
Δεν έχω ακούσει/δει ποτέ μου στην Ελλάδα ομαδικά Μυστήρια, μόνο στην εξωτερική Ιεραποστολή ξέρω ότι γίνονται αυτά και ιδίως Βαπτίσεις.

Όσο για την εφαρμογή στην Ελλάδα δεν το βλέπω να γίνεται με τίποτα, Γάμοι & Βαπτίσεις είναι μέρες χαράς για όλους, μην μου πείτε ότι δεν είναι για κάποιον από εσάς.
Ποιος θα ήθελε να έχει ένα βίντεο του γάμου του και είναι σε ομαδικό Μυστήριο? Νομίζω κανείς, ούτε και εγώ προσωπικά.
Είναι ημέρα χαράς για εμένα και θα ήθελα να τα έχω σε βίντεο για το μέλον.

Τελικά μάλλον διαφωνώ μαζί σου, αλλά διαφωνώ και με τους Ναούς που έχουν ίσως γίνει Ναοί μόνο για Μυστήρια γιατί τους επιλέγουν οι πιστοί για τα Μυστήριά τους, όπως και με τους Ιερείς σε αυτούς τους Ναούς που τους θεωρούν "εργοστάσια" Μυστηρίων με όλα τα επακόλουθα.

Όσο για το..
Στο όλο πρόβλημα προστίθεται και η ματαιδοξία μας που μεταμορφώνει τους ναούς σε ανθοεκθέσεις κ.τ.λ.

.. διαφωνώ και εδώ.... δεν στολίζουμε με άνθη και λουλούδια τον Επιτάφιο? σε Εορτάζοντες Ναούς δεν στολίζουμε την Εικόνα του εορτάζοντα Αγίου/Αγίας? Στολίζουμε/προσφέρουμε λουλούδια στον κοιμηθέντα Κύριο, στον εορταζόμενο Άγιο/Αγία από σεβασμό στο όνομά Τους, στους γάμους για τον σεβασμό μας προς το Θ. Μυστήριο, την χαρά μας που ο Θεός ενώνει τους δύο ανθρώπους, στην Βάπτιση ευχαριστούμε τον Θεό που "δέχεται" τον βαπτιζόμενο στις αγγάλες του και στην Εκκλησία. Γενικά είναι χαρά.
Ένας όμορφα στολισμένος από λουλούδια Ναός δεν τον κάνει "ανθοέκθεση".

Αυτή είναι η γνώμη μου.
 

pransot

Πράντζος Σωτήρης
Ποιος θα ήθελε να έχει ένα βίντεο του γάμου του και είναι σε ομαδικό Μυστήριο? Νομίζω κανείς, ούτε και εγώ προσωπικά.
Είναι ημέρα χαράς για εμένα και θα ήθελα να τα έχω σε βίντεο για το μέλον.
Άλλο ένα σημείο εκκοσμίκευσης (νομίζω). Ειδικά όταν υπάρχουν επαγγελματίες φωτογράφοι (ως συνήθως) και ο γαμπρός και η νύφη δε δίνουν σημασία στα λόγια του μυστηρίου αλλά στα νεύματα του φωτογράφου για πόζες. Έχει σκεφτεί κανένας να φωτογραφήσει ή βιντεοσκοπήσει την ώρα που κοινωνάει; Κι όμως είναι η σημαντικότερη στιγμή. Θα μου πείτε πως μία φορά παντρεύεσαι (δυστυχώς και αυτό πολλές φορές καταστρατηγείται). Ας βγουν λοιπόν εις ανάμνηση της χαρούμενης ημέρας χιλιάδες φωτογραφίες με τους συγγενείς κ.τλ. εκτός μυστηρίου. Δηλαδή αν βλέπω στο βίντεο πώς ήπια το κρασί ή πώς άλλαξαν τα στέφανα θα κερδίσω κάτι σημαντικό; Αν ναι, τότε το μυστήριο για μένα είχε κυρίως συναισθηματικό βάθος και όχι πνευματικό.

Άλλο "όμορφο" θέαμα. Ο καημένος ο παπάς να χρησιμοποιεί το ευαγγέλιο σαν ασπίδα για να καλυφθεί από τα ρύζια και τα κουφέτα που εκσφενδονίζονται από το "προσευχόμενο;" εκκλησίασμα. Πράγματα εντελώς ανοίκεια και ανεπίτρεπτα για την εκκλησιαστική τάξη που όμως τα έχουμε συνηθίσει και δεν τολμούμε να σκεφτούμε τη ζωή μας χωρίς αυτά.
. διαφωνώ και εδώ.... δεν στολίζουμε με άνθη και λουλούδια τον Επιτάφιο? σε Εορτάζοντες Ναούς δεν στολίζουμε την Εικόνα του εορτάζοντα Αγίου/Αγίας? Στολίζουμε/προσφέρουμε λουλούδια στον κοιμηθέντα Κύριο, στον εορταζόμενο Άγιο/Αγία από σεβασμό στο όνομά Τους, στους γάμους για τον σεβασμό μας προς το Θ. Μυστήριο, την χαρά μας που ο Θεός ενώνει τους δύο ανθρώπους, στην Βάπτιση ευχαριστούμε τον Θεό που "δέχεται" τον βαπτιζόμενο στις αγγάλες του και στην Εκκλησία. Γενικά είναι χαρά.
Ένας όμορφα στολισμένος από λουλούδια Ναός δεν τον κάνει "ανθοέκθεση".
Ξέρετε πως δυστυχώς η εκκλησία αποτελεί ένα μέρος του συνολικού κομφόρ (πόσα σκαλιά έχει, να μη γίνονται έργα, να έχει ωραία αυλή) αλλά και των εξόδων για τον περισσότερο κόσμο.
Εγώ μεγάλωσα σε ναό που κάθε φορά (και όχι μόνο Κυριακές) έφερνε ο κόσμος λουλούδια από τις αυλές του και τα έβαζε σε ανθοδοχεία στην εικόνα του Χριστού και της Παναγίας στο τέμπλο ή και αλλού. Πραγματικά πολύ ωραίο. Δεν έχει καμία σχέση με τις ξενέρωτες ετοιματζίδικες πανάκριβες ανθοδέσμες των ανθοπωλείων που πλήρωσε η ενορία με τα χρήματα του λαού
επειδή έχουμε πανηγύρι ή ήρθε ο δεσπότης.
Αναφέρω το παρακάτω περιστατικό που μου διηγήθηκαν (επιφυλάσσομαι για την ακρίβεια των γεγονότων)
Ο νεός επίσκοπος Αιτωλίας και Ακαρνανία κ. Θεόκλητος, πριν λίγα χρόνια, προσπάθησε να σπάσει την εμπορευματοποίηση του επιτεφίου. Ο επιτάφιος δινόταν εργολαβία σε ανθοπβλεία που τον ετοίμαζαν, με ανάλογο φυσικά (μεγάλο) αντίτιμο. Όταν λοιπόν θέλησε να περάσει η διαδικασία, όπως είναι το λογικό και σωστό, στον κόσμο (να στο λίζει ο κόσμος τον επιτάφιο με λουλούδια δικά του ή φυσικά όποιων ανθοπωλείων θέλει) σηκώθηκαν όλοι οι ανθοπώλες να τον φάνε. Δεν ξέρω τελικά αν άλλαξε κάτι.
Ή εκκλησιαστική ζωή έχει συνδεθεί με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και αυτό τη δεσμεύει και την εκκοσμικεύει κει άλλο. Αυτό πιστεύω πως πρέπει να σπάσει.
 

George

Ιεροψάλτης
Άλλο ένα σημείο εκκοσμίκευσης (νομίζω). Ειδικά όταν υπάρχουν επαγγελματίες φωτογράφοι (ως συνήθως) (1) και ο γαμπρός και η νύφη δε δίνουν σημασία στα λόγια του μυστηρίου αλλά στα νεύματα του φωτογράφου για πόζες. (2) Έχει σκεφτεί κανένας να φωτογραφήσει ή βιντεοσκοπήσει την ώρα που κοινωνάει; Κι όμως είναι η σημαντικότερη στιγμή. Θα μου πείτε πως μία φορά παντρεύεσαι (δυστυχώς και αυτό πολλές φορές καταστρατηγείται). (3) Ας βγουν λοιπόν εις ανάμνηση της χαρούμενης ημέρας χιλιάδες φωτογραφίες με τους συγγενείς κ.τλ. εκτός μυστηρίου. (4) Δηλαδή αν βλέπω στο βίντεο πώς ήπια το κρασί ή πώς άλλαξαν τα στέφανα θα κερδίσω κάτι σημαντικό; Αν ναι, τότε το μυστήριο για μένα είχε κυρίως συναισθηματικό βάθος και όχι πνευματικό.

(5) Άλλο "όμορφο" θέαμα. Ο καημένος ο παπάς να χρησιμοποιεί το ευαγγέλιο σαν ασπίδα για να καλυφθεί από τα ρύζια και τα κουφέτα που εκσφενδονίζονται από το "προσευχόμενο;" εκκλησίασμα. Πράγματα εντελώς ανοίκεια και ανεπίτρεπτα για την εκκλησιαστική τάξη που όμως τα έχουμε συνηθίσει και δεν τολμούμε να σκεφτούμε τη ζωή μας χωρίς αυτά.

(6) Ξέρετε πως δυστυχώς η εκκλησία αποτελεί ένα μέρος του συνολικού κομφόρ (πόσα σκαλιά έχει, να μη γίνονται έργα, να έχει ωραία αυλή) αλλά και των εξόδων για τον περισσότερο κόσμο.
(7) Εγώ μεγάλωσα σε ναό που κάθε φορά (και όχι μόνο Κυριακές) έφερνε ο κόσμος λουλούδια από τις αυλές του και τα έβαζε σε ανθοδοχεία στην εικόνα του Χριστού και της Παναγίας στο τέμπλο ή και αλλού. Πραγματικά πολύ ωραίο. Δεν έχει καμία σχέση με τις ξενέρωτες ετοιματζίδικες πανάκριβες ανθοδέσμες των ανθοπωλείων που πλήρωσε η ενορία με τα χρήματα του λαού
επειδή έχουμε πανηγύρι ή ήρθε ο δεσπότης.

(8) Αναφέρω το παρακάτω περιστατικό που μου διηγήθηκαν (επιφυλάσσομαι για την ακρίβεια των γεγονότων)
Ο νεός επίσκοπος Αιτωλίας και Ακαρνανία κ. Θεόκλητος, πριν λίγα χρόνια, προσπάθησε να σπάσει την εμπορευματοποίηση του επιτεφίου. Ο επιτάφιος δινόταν εργολαβία σε ανθοπβλεία που τον ετοίμαζαν, με ανάλογο φυσικά (μεγάλο) αντίτιμο. Όταν λοιπόν θέλησε να περάσει η διαδικασία, όπως είναι το λογικό και σωστό, στον κόσμο (να στολίζει ο κόσμος τον επιτάφιο με λουλούδια δικά του ή φυσικά όποιων ανθοπωλείων θέλει) σηκώθηκαν όλοι οι ανθοπώλες να τον φάνε. Δεν ξέρω τελικά αν άλλαξε κάτι.

Ή εκκλησιαστική ζωή έχει συνδεθεί με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και αυτό τη δεσμεύει και την εκκοσμικεύει κει άλλο. Αυτό πιστεύω πως πρέπει να σπάσει.

1. Για το αν ο γαμπρός και η νύφη δίνουν ή όχι σημασία στο (Γενικά) Μυστήριο αυτό είναι στον άνθρωπο, ούτε εγώ αλλά ούτε και εσείς δεν μπορείτε να ξέρετε τί σκέφτονται ή ακόμα το τί αισθάνονται εκείνη την στιγμή. Εγώ μπορώ να σας πω ότι ίσως είναι χαμογελαστοί και ο νους τους στο Μυστήριο, μπορείτε να το αρνηθείτε αυτό? δεν νομίζω....
2. Όπως το είπατε "μία φορά παντρεύεσε" είναι μια χαρά Μυστηρίου που δεν θέλεις να την ξεχάσεις. Τα νεύματα δεν τα αποδέχομαι ούτε και εγώ κατά την ώρα του μυστηρίου (στην περιοχή μου δεν έχω δει κάτι τέτοιο), μετά το πέρας του Μυστηρίου ναι.
3. Το κάνουν και αυτό, στις Βαπτίσεις μετά το πέρας του Μυστηρίου στον Ναό και στους Γάμους μετά το πέρας του Μυστηρίου στο φωτογραφείο.
4. Στα βίντεο αυτά δεν κάθεσε να δεις το πως έκανες το ένα και πως έγινε το άλλο, απλά το βλέπεις από χαρά, μπορείς να πεις και από Πνευματικότητα, το Μυστήριο είναι Μυστήριο ο καθένας το βλέπει από την πευρά του, ξέρω ότι ίσως κάποιοι και περισσότερο κάποιες να κάτσουν και να δουν το βίντεο και να λένε "κοίτα τί φορούσε αυτή ή ο άλλος έκανε αυτό" το θέμα όμως είναι το Μυστήριο και αυτό πρέπει να βλέπεις και όχι όλα τα υπόλοιπα.
5. Το θέμα του ριζιού είναι πολύ μεγάλο, ναι μεν είναι ένα καλοπροαίρετο έθιμο, από την άλλη όμως έχει καταντίσει κάτι σαν "πόλεμος" μεταξύ του κόσμου και του Ιερέα, απλά θα πρέπει να προσέχουν όλοι το πως το εκτελούνε, δεν νομίζω κάποιος να δεχθεί να σταματίσει.
6. Ζούμε σε έναν κόσμο/σε έναν αιώνα, που ο άνθρωπος ψάχνει πράματα να κάνει τη ζωή του ποιο εύκολη. Στην περίπτωση αυτή δεν νομίζω όμως ότι μπορούμε να βάλουμε και το "πόσα σκαλιά έχει" ή "πόσες εξόδους έχει", κάποιος ανάπηρος θα του είναι εύκολο να πάει στην Εκκλησία με το καροτσάκι του αν έχει λιγότερα σκαλιά ή και καθόλου παρά σε μία Εκκλησία με πολλά. θα μου πεις για την ράμπα, πόσες Εκκλησίες έχουν? αν κατασκευάσουν μία θα φτάσουμε στο σημείο που είπες πριν "κονφόρ", μήπως? Άρα εδώ διαφωνούμε σε κάποια σημεία.
7. Σε ίδιο Ναό μεγάλωσα και εγώ, ο κόσμος έφερνε τα άνθη/λουλούδια, έχεις δει τελευταία πόσοι έχουν λουλούδια στους κήπους τους? ή πόσοι κήποι τελικά υπάρχουν? αναγκάζονται οι Ναοί να πληρώνουν για άνθη, νομίζεις ότι θέλουν να δίνουν λεφτά? δεν το νομίζω, θα ήθελαν περισσότερο με αυτά τα λεφτά να κάνουν ένα έργο στον Ναό παρά να αγοράσουν άνθη, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Μπορούμε να πούμε και το άλλο, αν τα λουλούδια τα χρειαζόμαστε σε εποχή που δεν έχει...?
8. Να αναφέρω και εγώ ένα περιστατικό που έγινε σε Ναό που έψελνα.
Αγίας Παρασκευής, εορτάζει ο Ναός, τον Μητροπολίτη μας τον επισκεύθηκε ένας άλλος Αρχιερέας (από εκτός Ελλάδος), με την ευκαιρία αυτή τον έστειλε στον Ναό μας και ο ίδιος πήγε σε άλλον, ήρθε ο Αρχιερέας αυτός και συνεχίσαμε τον Όρθρο, είδα ότι ο Αρχιερέας αυτός "έτρεχε" πολύ, προσπαθούσα να ψέλνω αργά μαθήματα μόνο και μόνο για να είμαστε σε λογικό χρόνο, όσο και αν προσπάθησα το μόνο που κατάφερα ήταν να τελειώσουμε 9:50 το πρωί, για πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό μάλλον νωρίς.
Όταν πήγαμε για καφέ δεν άντεξα και του το είπα (ο Ιερέας δεν τολμούσε), η απάντησή του ήταν για γέλια και ακόμα περισσότερο για κλάμματα. "Όταν έρχετε Αρχιερέας στον Ναό οι πιστοί πρέπει σαν τον Χριστό να τον ρένουν με ροδοπέταλα, η Εικόνα του εορτάζοντα Αγίου να ειναι στολισμένη με λουλούδια, όταν ήρθα και δεν τα είδα αυτά δεν είχα πλέον όρεξη για να λειτουργήσω". Εμείς δεν είχαμε την Εικόνα που είναι στο Εικονοστάσι στολισμένη με λουλούδια, αλλά την Εικόνα του τέμπλου.
Στο τέλος μας ζήτησε συγνώμη, αλλά ήταν πλέον αργά.
Σε κάποια στιγμή που είμασταν με τον δικό μας Μητροπολίτη και ο Ιερέας μας μαζί, επειδή ο Ιερέας δεν μπορούσε να το κάνει, το έκανα εγώ, ζήτησα από τον δικό μας Μητροπολίτη να μην τον ξαναστήλει στον Ναό μας, υπ'όψιν ότι ο συγκεκριμένος Αρχιερέας έρχετε στην Μητρόπολή μας κάθε καλοκαίρι. Ο Μητροπολίτης μας μάλλον κατάλαβε τον λόγο, αργότερα έμαθα ότι και άλλοι Ιερείς έκαναν παράπονα για τον συγκεκριμένο Αρχιερέα.
 

MTheodorakis

Παλαιό Μέλος


«Ἔστω μία φορὰ τὸ χρόνο, τουλάχιστον στὴν ἕδρα κάθε ἐπισκοπῆς καὶ γιὰ τὴ βάπτιση ἰδιαίτερα τῶν ἐνηλίκων, ποὺ ὅλο καὶ αὐξάνουν τὸν τελευταῖο καιρό, θὰ μποροῦσε νὰ λειτουργήσει ἀρχετυπικὰ μιὰ τέτοια πρωτοβουλία» (π. Δ. Τζέρπου Λειτουργικὴ ἀνανέωση 2001 σ. 143).
 

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
Το νόημα των μυστηρίων έχει χαθεί, διότι απλώς είμαστε ακατήχητοι. Τα ζευγάρια σήμερα γνωρίζουν ότι Γάμος στην Εκκλησία σημαίνει (μόνο) όλα αυτά που έχουν να κάνουν με λουλούδια, κόκκινα χαλιά κλπ. Τα υπόλοιπα (ακόμα και αυτές οι γραφειοκρατικές διαδικασίες που απαιτεί η πολιτεία) έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Με βάση αυτά, σκοπός είναι μόνο το να ξεχωρίσουμε. Βλέπουμε νυφικά εκρού, κόκκινα ως και μαύρα. Άλλο το να θεωρούμε ότι ο Γάμος είναι μία αναμφισβήτητα ξεχωριστή μέρα για τη ζωής μας και άλλο το να επιθυμούμε να γίνουμε πρωταγωνιστές σε μία υπερπαραγωγή.
Όταν όμως ο κόσμος είναι γεμάτος από Θεολόγους οι οποίοι εμβαθύνουν στα κηρύγματα, χωρίς να παίρνουν υπ' όψιν τους ότι το ακροατήριο είναι νηπιακού επιπέδου όσον αφορά στην πνευματική ζωή της Εκκλησίας, τότε το μόνο που επικρατεί είναι μία παρούσα κατάσταση που θα διαιωνίζεται όσο δεν κάνουμε κάτι γι' αυτό. Δεν είναι δυνατόν, να βγαίνουν όλοι αυτοί από άμβονως και να λένε για τον Σημεών το Νέο Θεολόγο σε έναν λαό που μετά βίας γνωρίζει γιατί ανάβει το κερί. Πως περιμένουμε να έχει αυτό το εκκλησίασμα άποψη για το τι είναι ένα μυστήριο;
Ο κόσμος ότι ξέρει και ότι βλέπει κρίνει και πράττει όχι ανάλογα, αλλά τα ίδια. Εφόσον κανείς δεν του δίδαξε ότι η ημέρα του Γάμου είναι ξεχωριστή για τον καθένα προσωπικά (και για τους γονείς του, οι οποίοι βλέπουν την συνέχεια του θεσμού της οικογένειας στα μάτια των παιδιών τους) και όχι και για άλλους 500 (τουλάχιστον), οι οποίοι κυρίως για τον χαβαλέ ήρθαν και όχι για να προσευχηθούν για την διατήρηση δια βίου της αγάπης του ζεύγους (αφήστε δε, που πολλοί από τους παρεβρισκόμενους, αν δεν έχουν εμποδίσει ή κατηγορήσει την συνεύρεση αυτή, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να το πράξουν στο μέλλον...).
Κανένα μυστήριο δεν είναι προσωπικό (εγωϊστικό, που μόνο στους ενδιαφερόμενους ανήκει, οπότε ως δικό τους, το κάνουν ότι θέλουν) ο Θεός είναι προσωπικός και τα μηνύματα που παίρνει ο καθένας στην ψυχή του από τα μυστήρια επίσης. Ας μην υποστηρίζουμε λοιπόν, ότι εφόσον αυτή είναι η σημερινή πραγματικότητα, είναι και η πρέπουσα, διότι κανείς μας δεν έχει την βάση της πίστεως και ελάχιστοι έχουν την καθαρή γνώση ώστε να την μεταφέρουν.
Εν κατακλείδει, για να επιστρέψουμε και στο θέμα, εγώ είμαι υπέρ των ομαδικών μυστηρίων και δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να είμαι μέρος ενός τέτοιου, διότι το βασίλειό μου δεν έχει να κάνει με την θριαμβευτική και μοναχική μου είσοδο στο Ναού του Θεού, αλλά με την γνήσια αγάπη στην/στον σύντροφό μου, η οποία πλέον ευλογήται από τον Χριστό και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το αισθανθώ και να το κατανοήσω όσο πιο απερίσπαστα γίνεται και όχι κάνοντας τον σκηνοθέτη ή τον Καραγκιόζη βουλοπλέοντας μεταξύ γελοιότητας και ξεφτίλας...
 
Last edited:

pransot

Πράντζος Σωτήρης
.
5. Το θέμα του ριζιού είναι πολύ μεγάλο, ναι μεν είναι ένα καλοπροαίρετο έθιμο, από την άλλη όμως έχει καταντίσει κάτι σαν "πόλεμος" μεταξύ του κόσμου και του Ιερέα, απλά θα πρέπει να προσέχουν όλοι το πως το εκτελούνε, δεν νομίζω κάποιος να δεχθεί να σταματίσει.


Το θέμα είναι πώς και γιατί πρέπει να γίνονται τα πράγματα. Δεύτερο βήμα το τι από αυτά και πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε. Δεν υπάρχει πάντως το "δε γίνεται". Στο δικό μου γάμο (με δική μας πρωτοβουλία) δεν υπήρχε καθόλου ρύζι (δε μοιράστηκε) και τρία παρανυφάκια έρρεναν με ροδοπέταλα. Προσφάτως σε άλλο γάμο ο ιερέας παρακάλεσε τον κόσμο και δεν πέτεξε κανείς ρύζι, τα πέταξαν όταν έβγαινε το ζευγάρι από την εκκλησία (ίσως πάλι να μην είχε μοιραστεί). Έχω ακούσει και άλλα παρόμοια για άλλους ναούς. Θέληση να υπάρχει.
 

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής

Ὅταν εἶδα τό τίτλο, ἀγαπητέ Σωτήρη, τό μυαλό μου πῆγε ἀλλοῦ, ἐπειδή πρό λίγων ἡμερῶν ἀσχολήθηκα μέ τό θέμα τῶν ὁμαδικῶν χειροτονιῶν τῆς παπικῆς ἐκκλησίας, ἔθος ἀντικανονικό καί ἀπαράδεκτο γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἄν δέν κατάλαβες ἐννοῶ τό ἀντικανονικό ἔθος τῆς χειροτονίας πλέον τοῦ ἐνός διακόνων, πρεσβυτέρων ἤ ἐπισκόπων στήν αὐτή Θ. Λειτουργία.
Ὁπότε ὁ τίτλος δέν ἀφορᾶ ὅλα τά μυστήρια. Ἄν τά πιάσουμε ἕνα-ἔνα θά δοῦμε ὅτι τό μυστήριο τῆς Θ. Εὐχαριστίας εἶναι ὁμαδικό, καί πῶς ἄλλως νά γινόταν, ἡ δέ ἰδιωτική Θ. Λειτουργία εἶναι κάτι πού δέν στέκεται ἐκκλησιολογικῶς. Τό μυστήριο τῆς Ἱ. Ἐξομολογήσεως εἶναι ἀτομικό καί πῶς ἀλλιῶς νά ἦταν.
Ἐπειδή δέν θέλω νά γράψω πολλά, ἄλλωστε εἶναι θεολογικό θέμα πού δέν ἀφορᾶ τούς ψάλτες καί τό Ψαλτολόγιον. Μᾶς ἀφορᾶ σέ ἐπίπεδο ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος, τούς δε ψάλτες γιά νά καταλάβουν γιατί σέ κάποιες Θ. λειτουργίες μέσα στό ἐκκλησιαστικό ἔτος ψάλλουμε τό Ὅσοι εἰς Χριστόν ἀντί τοῦ Ἅγιος ὁ Θεός.
Τό θέμα περιορίζεται ἐκ τῶν πραγμάτων στό μυστήριο τοῦ Θείου βαπτίσματος καί αὐτό γιά τήν βάπτιση τῶν ἐνηλίκων.
Στό θέμα τοῦ Γάμου συγχαίρω τόν Χρῆστο Τσακίρογλου γιά τό ἐκκλησιαστικό του φρόνημα. Ἱερολογία τοῦ Γάμου ἔχουμε μεταγενέστερα. Ἡ πρωταρχική του θέση καί οὐσιά ἦταν ἡ συμμετοχή καί τῶν δύο νεονύμφων στό μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Αὐτό πού μᾶς χρειάζεται εἶναι ἐκκλησιαστικό φρόνημα καί ἐκκλησιαστική συνείδηση ἀπό τά ὁποῖα ἔχουμε ξεφύγει. Μᾶς χρειάζεται νά ἐκκλησιαζόμαστε, δηλαδή νά γινόμαστε ἐκκλησία, νά ἐκκλησιοποιοῦμε τά γεγονότα τῆς ζωῆς μας. Ὅλα ἀφοροῦν τῆν Ἐκκλησιαστική Κοινότητα, ὁ δέ ἐξατομικισμός εἶναι ἐκτροπή, ὅπως εἶναι τό χωριστό «τρισάγιο», τό χωριστό μνημόσυνο, τά χωριστά κόλλυβα, πού μεθαύριο τό Ψυχοσάββατο ἐμεῖς τά βάζουμε ὅλα μαζί σέ μεγάλα πανέρια, ἐνῶ πολλοί ἀρνοῦνται..
Γιά τήν τέλεση μεμονωμένων πλέον ἰδιωτικῶν (!) βαπτίσεων, ἀποσυνδεμένων ἀπό τό Πάσχα ἤ ἀπό ἄλλες μεγάλες Δεσποτικές ἑορτές (Χριστούγεννα, Θεοφάνεια, Πεντηκοστή), πού ὅμως μέχρι σήμερα διατηροῦν τόν βαπτισματικό τους χαρακτῆρα στή Λειτουργία, ἔχουν γράψει πολλοί, ἐν οἷς καί ὁ μέγας λειτουργιολόγος ἀείμνηστος π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν στό βιβλίο του «Ἐξ ὕδατος καί Πνεύματος». Ἔχω ἀναφερθεῖ κι ἐγώ σέ ἄρθρο μου γιά τήν Μ. Τεσσαρακοστή πού ὑπάρχει ἐδῶ, ἐδῶ καί ἐδῶ στά ρώσικα.

Δέν μπορῶ νά γράψω ἄλλα. Πάντως εἶναι παρήγορο πού νέοι ἔχουν τέτοιους ὑγιεῖς προβληματισμούς, πολλοί δέ ἐπιλέγουν νά τελέσουν τό Γάμο τους καί τή Βάπτιση τοῦ παιδιοῦ τους ἐντός τῆς Θείας Λειτουργίας, μέ τήν ὁποία (τό κατ᾿ ἐξοχήν Μυστήριο) συνδέονται ὅλα τά Μυστήρια.

Υ.Γ. Ἐπίσης τό ρύζι ἔχει καταργηθεῖ σέ πολλές Μητροπόλεις καί Ἐνορίες μεμονωμένα, τό δέ σημαντικότερο εἶναι ὅτι πλέον συνειδητά ζευγάρια δέν τό θέλουν.


 
Top