Κλεονίδους, Εἰσαγωγή ἁρμονική

Γένη δέ ἐστι τρία τὰ προειρημένα.

Τα γένη δε είναι τρία, αυτά που είπαμε προηγουμένως.

πᾶν οὖν ἔσται
μέλος ἤτοι διατονικὸν ἢ χρωματικὸν ἢ ἐναρμόνιον ἢ
κοινὸν ἢ μικτὸν ἐκ τούτων.

Κάθε μέλος λοιπόν θα είναι ή διατονικό ή χρωματικό ή εναρμόνιο ή κοινό ή ανάμικτο από αυτά.

διατονικὸν μὲν οὖν ἐστι τὸ
τῇ διατονικῇ διαιρέσει χρώμενον, χρωματικὸν δὲ τὸ τῇ
χρωματικῇ, ἐναρμόνιον δὲ τὸ τῇ ἐναρμονίῳ.

Και διατονικό μέλος είναι εκείνο που χρησιμοποιεί διατονική διαίρεση, χρωματικό δε μέλος είναι εκείνο που χρησιμοποιεί χρωματική διαίρεση, εναρμόνιο δε μέλος είναι εκείνο που χρησιμοποιεί εναρμόνια διαίρεση.


κοινόν δὲ
τὸ ἐκ τῶν ἑστώτων συγκείμενον, μικτὸν δὲ τό, ἐν ᾧ δύο
ἢ τρεῖς χαρακτῆρες γενικοὶ ἐμφαίνονται, οἷον διατόνου
καὶ χρώματος ἢ διατόνου καὶ ἁρμονίας ἢ χρώματος καὶ
ἁρμονίας ἢ καὶ διατόνου καὶ χρώματος καὶ ἁρμονίας.

Κοινό δε μέλος είναι εκείνο που αποτελείται από τους εστώτες φθόγγους, ανάμικτο δε μέλος δύο ή τρεις χαρακτήρες γενών εμφανίζονται γενικοί, όπως λ.χ. ο του διατονικού και χρωματικού, ή ο του διατονικού και εναρμονίου, ή ο του χρωματικού και εναρμονίου, ή ο του διατονικού και χρωματικού και εναρμονίου.



γίνονται δὲ αἱ τῶν γενῶν διαφοραὶ παρὰ τοὺς κινουμένους
τῶν φθόγγων· κινεῖται δὲ ἡ μὲν λιχανὸς ἐν το-
νιαίῳ τόπῳ, ἡ δὲ παρυπάτη ἐν διεσιαίῳ.

Οι διαφορές δε των γενών προέρχονται από τους κινουμένους φθόγγους. Κινείται δε η μεν λιχανός σε τόπον τόνου, η δε παρυπάτη σε τόπον διέσεως.

λιχανὸς μὲν οὖν
ἐστιν ὀξυτάτη ἡ τόνον ἀπὸ τοῦ ἑτέρου ἀπέχουσα τῶν
τὸ τετράχορδον περιεχόντων, βαρυτάτη δὲ ἡ δίτονον.

Και η μεν λιχανός είναι οξυτάτη, όταν απέχει ένα τόνο από τον άλλο εκείνο φθόγγο, που περιέχει το τετράχορδο, βαρυτάτη δε όταν απέχει ένα δίτονο.

ὁμοίως δὲ καὶ παρυπάτη ἐστὶ βαρυτάτη μὲν ἡ δίεσιν
ἀπὸ τοῦ βαρυτέρου τῶν τὸ τετράχορδον περιεχόντων
ἀπέχουσα, ὀξυτάτη δὲ ἡ ἡμιτόνιον ἀπέχουσα.

Ομοίως και η παρυπάτη λέγεται βαρυτάτη, όταν απέχει μία δίεση από τον βαρύτερο φθόγγο που περιέχει το τετράχορδο, ενώ οξύτατη λέγεται όταν απέχει ένα ημιτόνιο.


Γένη
μέλος
διατονικὸν
χρωματικὸν
ἐναρμόνιον
κοινὸν
μικτὸν
ἑστώτων
χρώματος
ἁρμονίας
κινουμένους
φθόγγων
λιχανὸς
τονιαίῳ
τόπῳ
παρυπάτη
διεσιαίῳ
ὀξυτάτη
τόνον
τετράχορδον
περιεχόντων
βαρυτάτη
δίτονον.
δίεσιν
ἡμιτόνιον

Χρόα δέ ἐστι γένους εἰδικὴ διαίρεσις.

Χρόα είναι μια ειδική διαίρεση του γένους.

χρόαι δέ
εἰσιν αἱ ῥηταὶ καὶ γνώριμοι ἕξ, ἁρμονίας μία, χρώματος
τρεῖς, διατόνου δύο.

Χρόες οι καθορισμένες και γνωστές είναι εξ, ήτοι μία του εναρμονίου γένους, τρεις του χρωματικού και δύο του διατονικού.

ἡ μὲν οὖν τῆς ἁρμονίας τῇ αὐτοῦ τοῦ γένους διαι-
ρέσει κέχρηται· μελῳδεῖται γὰρ κατὰ δίεσιν καὶ δίεσιν
τὴν ἴσην καὶ δίτονον.

Και η μεν χρόα του εναρμονίου γένους χρησιμοποιεί την διαίρεση του γένους της, διότι μελωδείται κατά δίεση και δίεση ἴση και δίτονο.

τῶν δὲ χρωματικῶν διαιρέσεων βαρυτάτη μέν ἐστιν
ἡ τοῦ μαλακοῦ χρώματος χρόα· μελῳδεῖται δὲ κατὰ
δίεσιν τριτημόριον τόνου καὶ δίεσιν τὴν ἴσην καὶ τὸ
ἴσον τόνῳ καὶ τῷ ἡμίσει καὶ τρίτῳ·

Η δε χρόα του μαλακού χρωματικού γένους είναι μεν η βαρυτάτη από τις χρωματικές διαιρέσεις, μελωδείται δε κατά δίεση τριτημόριο του τόνου και δίεση ίση και διάστημα ίσο με τόνο και ένα δεύτερο και ένα τρίτο του τόνου.


τὸ δὲ ἡμιόλιον κατὰ
δίεσιν ἡμιόλιον τῆς ἐναρμονίου διέσεως καὶ δίεσιν τὴν
ἴσην καὶ ἑπτὰ τεταρτημορίων διέσεων ἀσύνθετον διά-
στημα.

Το δε ημιόλιο χρωματικό γένος μελωδείται κατά δίεση ημιόλιο της εναρμονίου διέσεως και δίεση ίση και ασύνθετο διάστημα επτά τεταρτημορίων διέσεων.


τὸ δὲ τονιαῖον χρῶμα τῇ αὐτῇ τοῦ γένους χρόᾳ
κέχρηται· μελῳδεῖται γὰρ κατὰ ἡμιτόνιον καὶ ἡμιτόνιον
καὶ τριημιτόνιον.

Το δε τονιαίο χρωματικό γένος χρησιμοποιεί τη χρόα του χρωματικού γένους, διότι μελωδείται κατά ημιτόνιο και ημιτόνιο και τριημιτόνιο.


κέκληται δὲ τὰ εἰρημένα χρώματα ἀπὸ
τῶν ἐνυπαρχόντων αὐτοῖς πυκνῶν· τό τε γὰρ τονιαῖον
ἀπὸ τοῦ ἐνυπάρχοντος αὐτῷ κατὰ σύνθεσιν τόνου, καὶ
ἡμιόλιον ἀπὸ τῶν ἐνυπαρχουσῶν αὐτῷ διέσεων, ἡμιο-
λίων τῶν ἐναρμονίων διέσεων, μαλακὸν δὲ τὸ τοῦ ἐλα-
χίστου πυκνοῦ ὡσαύτως χρῶμα, ἐπειδὴ τὸ ἐν αὐτῷ πυκ-
νὸν ἀνίεταί τε καὶ ἐκλύεται.

Έχουν δε ονομαστεί τα χρωματικά γένη που είπαμε, μαλακό και τονιαίο από τα πυκνά, που ενυπάρχουν σ’ αυτά. Διότι και το τονιαίο χρωματικό γένος έχει ονομαστεί έτσι από τον τόνο που ενυπάρχει σ’ αυτό κατά σύνθεση και το ημιόλιο έχει ονομαστεί από τις ενυπάρχουσες σ’ αυτό διέσεις, τις ημιόλιες και τις εναρμόνιες διέσεις. Επίσης, μαλακό χρωματικό γένος έχει ονομαστεί το χρωματικό εκείνο γένος, που περιέχει το λιγότερο πυκνό, επειδή το πυκνό που υπάρχει μέσα σ’ αυτό εξασθενεί και χάνεται.

Χρόα
γένους
διαίρεσις
ῥηταὶ
ἁρμονίας
χρώματος
διατόνου
μελῳδεῖται
δίεσιν
δίτονον
βαρυτάτη
μαλακοῦ
τριτημόριον
ἡμιόλιον
τεταρτημορίων
ἀσύνθετον
πυκνῶν
μαλακὸν

τῶν δὲ διατονικῶν διαιρέσεων τὸ μὲν διάτονον μαλακὸν καλεῖται, τὸ δὲ σύντονον.

Από τις διατονικές διαιρέσεις, η μία μεν ονομάζεται μαλακό διατονικό γένος, η άλλη δε σύντονο διατονικό γένος.

ἡ μὲν οὖν τοῦ μαλακοῦ
διατόνου χρόα μελῳδεῖται κατὰ ἡμιτόνιον καὶ τριῶν
διέσεων ἀσύνθετον διάστημα καὶ πέντε διέσεων ὁμοίως
ἀσύνθετον διάστημα.

Η μεν λοιπόν χρόα του μαλακού διατονικού γένους μελωδείτε κατά ημιτόνιο και ασύνθετο διάστημα τριών διέσεων, μελωδείται και με ασύνθετο πάλι διάστημα πέντε διέσεων.

ἡ δὲ τοῦ συντόνου διατόνου τῇ
αὐτῇ τοῦ γένους ἐπικοινωνεῖ διαιρέσει· μελῳδεῖται γὰρ
καθ᾽ ἡμιτόνιον καὶ τόνον καὶ τόνον.

Η δε χρόα του συντόνου διατονικού γένους έχει σχέση με τη διαίρεση του διατονικού γένους, διότι μελωδείται κατά ημιτόνιο και τόνο και τόνο.


δείκνυνται δὲ καὶ δι᾽ ἀριθμῶν αἱ χρόαι τὸν τρόπον
τοῦτον. ὑποτίθεται γὰρ ὁ τόνος εἰς δώδεκά τινα ἐλά-
χιστα μόρια διαιρούμενος, ὧν ἕκαστον δωδεκατημόριον
τόνου καλεῖται·

Οι χρόες τη λειτουργία τους αυτή της δείχνουν και με αριθμούς. Διότι μπαίνει από κάτω ως βάση ο τόνος ο οποίος διαιρείται σε δώδεκα ελάχιστα μόρια, που το καθένα από αυτά ονομάζεται δωδεκατημόριο του τόνου.

ἀναλόγως δὲ τῷ τόνῳ καὶ τὰ λοιπὰ
διαστήματα· τὸ μὲν γὰρ ἡμιτόνιον εἰς ἓξ δωδεκατημόρια,
ἡ δὲ δίεσις ἡ μὲν τεταρτημόριος εἰς τρία, ἡ δὲ τριτημόριος
εἰς τέσσαρα, ὅλον δὲ τὸ διὰ τεσσάρων εἰς τριά-
κοντα.

Κατά την ίδια αναλογία με τον τόνο διαιρούνται και τα υπόλοιπα διαστήματα. Δι΄ότι το μεν ημιτόνιο διαιρείται σε έξι δωδεκατημόρια, η δε δίεση, η μεν τεταρτημόριος σε τρία δωδεκατημόρια η δε τριτημόριος σε τέσσερα δωδεκατημόρια, όλο δε το διά τεσσάρων διάστημα σε τριάντα δωδεκατημόρια.


ἡ μὲν οὖν ἁρμονία μελῳδηθήσεται κατὰ τριῶν
δωδεκατημορίων μέγεθος καὶ γ καὶ κδ, τὸ δὲ μαλακὸν
χρῶμα κατὰ δ καὶ δ καὶ κβ, τὸ δὲ ἡμιόλιον χρῶμα κατὰ
τέτταρα ἥμισυ καὶ δς καὶ κα, τὸ δὲ τονιαῖον χρῶμα
κατὰ καὶ καὶ ιη, τὸ δὲ μαλακὸν διάτονον κατὰ
καὶ θ καὶ ιε, τὸ δὲ σύντονον κατὰ καὶ ιβ καὶ ιβ.

ο μεν λοιπόν εναρμόνιο γένος θα μελωδηθεί κατά το μέγεθος των τριών δωδεκατημορίων και τριών και εικοσιτεσσάρων δωδεκατημορίων (τρία + τρία + εικοσιτέσσαρα) το δε μαλακό χρωματικό γένος θα μελωδηθεί κατά το μέγεθος των τεσσάρων και τεσσάρων και είκοσι δύο δωδεκατημορίων (τέσσαρα + τέσσαρα + είκοσι δύο), το δε ημιόλιο χρωματικό γένος θα μελωδηθεί κατά το μέγεθος των τεσσεράμισι και τεσσεράμισι και εικοσιενός δωδεκατημορίων (τέσσερα και ένα τέταρτο + τέσσερα και ένα τέταρτο + εικοσιένα), το δε τονιαίο χρωματικό γένος θα μελωδηθεί κατά το μέγεθος των εξ και εξ και δεκαοχτώ δωδεκατημορίων (έξι + έξι +δεκαοχτώ), το δε μαλακό διατονικό γένος θα μελωδηθεί κατά το μέγεθος των εξ και εννέα και δεκαπέντε δωδεκατημορίων (έξι + εννέα + δεκαπέντε), το δε σύντονο διατονικό γένος θα μελωδηθεί κατά το μέγεθος των εξ και δώδεκα και δώδεκα δωδεκατημορίων (έξι + δώδεκα +δώδεκα).


διατονικῶν
διαιρέσεων
μαλακὸν
σύντονον
χρόα
μελῳδεῖται
ἡμιτόνιον
διέσεων
ἀσύνθετον
διάστημα
γένους
διαιρέσει
τόνον
δωδεκατημόριον
δίεσις
τεταρτημόριος
τριτημόριος
διὰ τεσσάρων
ἁρμονία
ἡμιόλιον
τονιαῖον

Τῶν δὲ συστημάτων διαφοραί εἰσιν ἑπτά.

Των δε συστημάτων οι διαφορές είναι επτά.

τέςσαρες μὲν αἱ αὐταὶ τοῖς διαστήμασιν, ἥ τε κατὰ μέγεθος
καὶ ἡ κατὰ γένος καὶ ἡ τοῦ συμφώνου καὶ διαφώνου καὶ ἡ
τοῦ ῥητοῦ καὶ ἀλόγου· τρεῖς δὲ ἴδιαι τῶν συστημάτων
διαφοραί εἰσιν, ἡ τοῦ ἑξῆς καὶ ὑπερβατοῦ καὶ ἡ τοῦ συνημ-
μένου καὶ διεζευγμένου καὶ ἡ τοῦ ἀμεταβόλου καὶ ἐμ-
μεταβόλου.

Τέσσερις μεν είναι οι ίδιες με εκείνες των διαστημάτων, ήτοι η διαφορά ως προς το μέγεθος, ως προς το γένος, η διαφορά του συμφώνου και διαφώνου, και η διαφορά του ρητού και αλόγου, τρεις δε είναι οι ιδιαίτερες διαφορές των συστημάτων, ήτοι η διαφορά του συνεχούς και υπερβατού, η διαφορά του συνημμένου και διεζευγμένου και η διαφορά του αμεταβόλου και ευμεταβόλου.

μεγέθει μὲν οὖν διαφέρει τὰ μείζω συστή-
ματα τῶν ἐλαττόνων καθάπερ τὸ διὰ πασῶν τοῦ τριτό-
νου ἢ διαπέντε ἢ διὰ τεσσάρων ἢ τῶν ὁμοίων.

Και ως προς το μέγεθος μεν διαφέρουν τα μεγαλύτερα συστήματα από τα μικρότερα, καθ’ όν τρόπο διαφέρει το διαπασών από το τρίτονο ή το διά πέντε ή το διά τεσσάρων κ.ο.κ.

γένει δὲ τὰ διατονικὰ τῶν ἐναρμονίων ἢ χρωματικῶν, ἢ τὰ
χρωματικὰ ἢ ἐναρμόνια τῶν λοιπῶν.

Ως προς δε το γένος διαφέρουν τα διατονικά συστήματα από τα εναρμόνια ή χρωματικά· ή τα χρωματικά ή εναρμόνια από τα υπόλοιπα.


τῇ δὲ τοῦ συμφώνου καὶ διαφώνου διοίσει τὰ ὑπὸ τῶν συμφώνων
φθόγγων περιεχόμενα τῶν ὑπὸ διαφώνων.

Ως προς τη διαφορά του συμφώνου από το διάφωνο θα διαφέρουν όσα περιέχονται από τους συμφώνους φθόγγους από εκείνα που περιέχονται από τους διαφώνους φθόγγους.

σύμφωνα δέ
ἐστιν ἐν τῷ ἀμεταβόλῳ συστήματι ἕξ· ἐλάχιστον μὲν τὸ
διὰ τεσσάρων, τόνων δύο ἡμίσεος, οἷόν ἐστι τὸ ἀπὸ
ὑπάτης ὑπάτων ἐπὶ ὑπάτην μέσων·

Σύμφωνα δε στο αμετάβολο σύστημα υπάρχουν έξ· το πιο μικρό μεν είναι το διάτεσσάρων σύμφωνο, που αποτελείται από δυόμισι τόνους π.χ. από την υπάτη των υπάτων μέχρι την υπάτη των μέσων.


δεύτερον δὲ τὸ διὰ
πέντε, τόνων τριῶν ἡμίσεος, οἷόν ἐστι τὸ ἀπὸ προσλαμ-
βανομένου ἐπὶ ὑπάτην μέσων·

Δεύτερο δε είναι το διά πέντε, που αποτελείται από τρισήμιση τόνους, π.χ. από τον προσλαμβανόμενο μέχρι την υπάτη των μέσων.


τρίτον δὲ τὸ διὰ πασῶν,
τόνων ἕξ, οἷόν ἐστι τὸ ἀπὸ προσλαμβανομένου ἐπὶ μέ-
σην·

Τρίτο είναι το διαπασών, που αποτελείται από εξ τόνους, π.χ. από τον προσλαμβανόμενο μέχρι τη μέση.

τέταρτον δὲ τὸ διὰ πασῶν καὶ διὰ τεσσάρων, τό-
νων ὀκτὼ καὶ ἡμίσεος, οἷόν ἐστι τὸ ἀπὸ προσλαμβανο-
μένου ἐπὶ νήτην συνημμένων ἢ παρανήτην διεζευγμένων
διάτονον·

Τέταρτο είναι το διά πασών και διά τεσσάρων που αποτελείται από οχτώμιση τόνους, π.χ. από τον προσλαμβανόμενο μέχρι την νήτη των συνημμένων, ή την παρανήτη των διεζευγμένων διατονική.

πέμπτον τὸ διὰ πασῶν καὶ διὰ πέντε, τόνων
ἐννέα ἡμίσεος, οἷόν ἐστι τὸ ἀπὸ προσλαμβανομένου ἐπὶ
νήτην διεζευγμένων·

Πέμπτο είναι το διά πασών και διά πέντε, που αποτελείται από εννιάμιση τόνους, π.χ. από τον προσλαμβανόμενο μέχρι την νήτη των διαζευγμένων.

ἕκτον τὸ δὶς διὰ πασῶν, τόνων
δώδεκα, οἷόν ἐστι τὸ ἀπὸ προσλαμβανομένου ἐπὶ νήτην
ὑπερβολαίων.


Έκτο είναι το δις δια πασών, που αποτελείται από δώδεκα τόνους, π.χ. από τον προσλαμβανόμενο μέχρι την νήτη των υπερβολαίων.


τὸ δὲ συνημμένον σύστημα πρόεισι
μέχρι τετάρτου συμφώνου· πρῶτον γὰρ ἐν αὐτῷ τὸ διὰ
τεσσάρων, δεύτερον τὸ διὰ πέντε, τρίτον τὸ διὰ πασῶν,
τέταρτον τὸ διὰ πασῶν καὶ διὰ τεσσάρων.

[Το συνημμένο σύστημα προχωρεί μέχρι το τέταρτο σύμφωνο. Διότι πρώτο σ’ αυτό είναι το διά τεσσάρων, δεύτερο το διάπέντε, τρίτο το διά πασών, τέταρτο το διά πασών και διάτεσσάρων].

ὁ δὲ τῆς
φωνῆς τόπος αὔξεται μέχρι τοῦ ὀγδόου συμφώνου,
ὅπερ ἐστὶ δὶς διὰ πασῶν καὶ διὰ τεσσάρων καὶ δὶς διὰ
πασῶν καὶ διὰ πέντε.

Το δε ύψος της φωνής αυξάνει μέχρι το όγδοο σύμφωνο που είναι δις διά πασών και διά τεσσάρων, και δις διά πασών και διά πέντε.

διάφωνα δέ ἐστι τά τε ἐλάττω
τῶν διὰ τεσσάρων καὶ μεταξὺ τῶν εἰρημένων συμφώνων
πάντα.

Διάφωνα δε είναι και τα μικρότερα των διά τεσσάρων και όλα τα μεταξύ των συμφώνων που είπαμε.

συστημάτων
διαφοραί
διαστήμασιν
μέγεθος
γένος
συμφώνου
διαφώνου
ῥητοῦ
ἀλόγου
ἑξῆς
ὑπερβατοῦ
συνημμένου
διεζευγμένου
ἀμεταβόλου
ἐμμεταβόλου
μείζω
ἐλαττόνων
διὰ πασῶν
τριτόνου
διαπέντε
διὰ τεσσάρων
ὁμοίων
γένει
διατονικὰ
ἐναρμονίων
χρωματικῶν
συμφώνου
διαφώνου
φθόγγων
ἐλάχιστον
διὰ τεσσάρων
τόνων
ἡμίσεος
ὑπάτης
μέσων
διὰ πέντε
προσλαμβανομένου
διὰ πασῶν,
νήτην
συνημμένων
παρανήτην
διεζευγμένων
διάτονον
συμφώνου
τόπος
δὶς διὰ πασῶν
εἰρημένων

Γίνεται δὲ καὶ σχήματα τοῦ αὐτοῦ μεγέθους ἐκ
τῶν αὐτῶν ἀσυνθέτων συγκείμενα καὶ ἀριθμοῦ, εἰ ἡ
τάξις αὐτῶν ἀλλοίωσιν λάβοι ἐνυπάρχοντός τινος ἀνο-
μοίου· τὰ γὰρ ἐξ ἴσων πάντων ἢ ὁμοίων σχημάτων ἀλ-
λοίωσιν οὐ ποιεῖ.

Δημιουργούνται 
δε
 και 
σχήματα 
του 
ίδιου
 μεγέθους 
που
 αποτελούται
 από
 τα
 ίδια
 ασύνθετα
 διαστήματα
 και
 των
 ίδιο
 αριθμό
 δωδεκατημορίων,
 εάν
 με
 την
 ύπαρξη
 κάποιου
 ανομοίου
 αλλοιωθεί
 η
 τάξη
 αυτών.
 Διότι
 δεν 
προκαλούν 
αλλοίωση 
εκείνα
 τα 
ασύνθετα 
διαστήματα, 
που 
είναι 
όλα 
ίσα, 
ή
 τα 
σχήματα
 που 
είναι
 όλα 
όμοια.

τοῦ μὲν οὖν διὰ τεσσάρων τρία
ἐστὶν εἴδη.

Υπάρχουν 
λοιπόν 
στο 
διά
 τεσσάρων 
τρία
 είδη 
σχημάτων.

πρῶτον μὲν τὸ ὑπὸ βαρυπύκνων περιεχόμενον,
οἷόν ἐστι τὸ ἀπὸ ὑπάτης ὑπάτων ἐπὶ ὑπάτην μέσων·


Πρώτο 
είναι
αυτό 
που 
περιέχεται 
από
 τα 
βαρύπυκνα, 
όπως 
λ.χ. 
αυτό 
που 
εκτείνεται 
από 
την 
υπάτη
 υπάτων 
μέχρι
 την 
υπάτη
 μέσων.

δεύτερον τὸ ὑπὸ μεσοπύκνων περιεχόμενον, οἷόν ἐστι
τὸ ἀπὸ παρυπάτης ὑπάτων ἐπὶ παρυπάτην μέσων·

Δεύτερο 
είδος 
σχήματος
 είναι
 αυτό
 που
 περιέχεται
 από
 τα
 μεσόπυκνα,
 όπως
 λ.χ.
 αυτό
 που 
εκτείνεται
 από 
την 
παρυπάτη
 μέχρι 
την 
παρυπάτη
 μέσων.

τρίτον δὲ τὸ ὑπὸ ὀξυπύκνων περιεχόμενον, οἷόν ἐστι τὸ
ἀπὸ λιχανοῦ ὑπάτων ἐπὶ λιχανὸν μέσων.

Τρίτο 
είδος 
σχήματος
 είναι
 αυτό
 που
 περιέχεται
 από
 τα
 οξύπυκνα,
 όπως
 λ.χ
 αυτό
 που
 εκτείνεται 
από
 τη 
λιχανό
 υπάτων 
μέχρι
 τη
 λιχανό 
μέσων

ἐν μὲν οὖν ἁρμονίᾳ καὶ χρώματι πρὸς τὴν τοῦ πυκνοῦ σχέσιν τὰ
σχήματα τῶν συμφώνων λαμβάνεται, ἐν δὲ διατόνῳ ἐπὶ
πυκνοῦ οὐ γίνεται· διαιρεῖται δὲ τὸ γένος τοῦτο εἰς
ἡμιτόνια καὶ τόνους.

Στο 
εναρμόνιο 
λοιπόν
 γένος
 και
 στο
 χρωματικό
 τα
 σχήματα
 των
 συμφώνων
 λαμβάνονται
 ανάλογα
 με
 τη 
σχέση
 τους
 στο
 πυκνό,
 ενώ
 στο
 διατονικό
 γένος 
δεν 
δημιουργούνται
 σχήματα 
εν
σχέσει
 προς 
το 
πυκνό,
 αλλά
 διαιρείται 
το
 γένος 
αυτό
 σε 
ημιτόνια
 και
 τόνους.

ὑπάρχει δὲ ἐν τῇ διὰ τεσσάρων
συμφωνίᾳ ἡμιτόνιον μὲν ἕν, τόνοι δὲ δύο·

Υπάρχει 
δε 
και 
στη
 διά
 τεσσάρων 
συμφωνία, 
ημιτόνιο 
μεν 
ένα,
τόνοι
 δε
 δύο.

ὁμοίως δὲ κἀν τῷ διὰ πέντε ἡμιτόνιον μὲν ἕν, τόνοι δὲ τρεῖς·

Ομοίως 
δε 
και 
στο 
διά
 πέντε
 υπάρχει 
ημιτόνιο 
μεν
 ένα,
 τόνοι 
δε 
τρεις.

ἐν δὲ τῷ διὰ πασῶν ἡμιτόνια μὲν δύο, τόνοι δὲ πέντε·

Στο
 δε 
διά πασών 
υπάρχουν 
ημιτόνια 
μεν 
δύο,
τόνοι 
δε 
πέντε.

πρὸς δὲ τὴν τῶν ἡμιτονίων σχέσιν τὰ σχήματα θεωρεῖται.


Εξετάζονται 
δε 
τα
 σχήματα 
ως
 προς
 τη
 σχέση
 τους
 με
 τα
 ημιτόνια.


τοῦ οὖν διὰ τεσσάρων πρῶτον μέν ἐστιν εἶδος, οὗ
τὸ ἡμιτόνιον ἐπὶ τὸ βαρὺ τῶν τόνων κεῖται, δεύτερον
δέ, οὗ πρῶτον ἐπὶ τὸ ὀξύ, τρίτον, οὗ μέσον τῶν τόνων.

Στο
 διά
 τεσσάρων
 σύστημα
 πρώτο 
μεν
 είδος
 είναι
 εκείνο,
 του
 οποίου
 το
 ημιτόνιο
 βρίσκεται
 προς
 το
 βαρύ
 των 
τόνων. Δεύτερο 
δε 
είδος 
είναι 
εκείνο,
 του
 οποίου
 το
 ημιτόνιο
 βρίσκεται
 προς
 το
 βαρύ
 των 
τόνων. Τρίτο
 δε
 είδος 
είναι 
εκείνο
 του 
οποίου
 το 
ημιτόνιο 
βρίσκεται
 ανάμεσα 
στους 
τόνους.

ἔστι δὲ καὶ ταῦτα ὁμοίως τοῖς λοιποῖς γένεσιν ἀπὸ τῶν
αὐτῶν φθόγγων ἐπὶ τοὺς αὐτούς.

Το 
ίδιο 
συμβαίνει 
και 
στα
 υπόλοιπα 
γένη, 
όπου 
από
 τους 
ίδιους
 φθόγγους 
πρόωρου 
προς
 τους 
ομοίους.

σχήματα
μεγέθους
ἀσυνθέτων
τάξις
ἀνομοίου
ἴσων
διὰ τεσσάρων
εἴδη
βαρυπύκνων
ὑπάτης
μέσων
μεσοπύκνων
παρυπάτης
ὀξυπύκνων
λιχανοῦ
ἁρμονίᾳ
χρώματι
πυκνοῦ
συμφώνων
διατόνῳ
γένος
ἡμιτόνια
τόνους
διὰ τεσσάρων
τόνοι
διὰ πέντε
διὰ πασῶν
βαρὺ
ὀξύ
φθόγγων

τοῦ δὲ διὰ πέντε τέσσαρά ἐστι σχήματα.

Στο
 δια
 πέντε
 σύστημα
 υπάρχουν
 τέσσερα
 σχήματα.


πρῶτον μὲν τὸ ὑπὸ βαρυπύκνων περιεχόμενον, οὗ πρῶτος ὁ
τόνος ἐπὶ τὸ ὀξύ· ἔστι δὲ ἀπὸ ὑπάτης μέσων ἐπὶ παρα-
μέσην.

Πρώτο
 μεν
 αυτό 
που 
περιέχεται 
από 
τους 
βαρύπυκνους 
φθόγγους, 
του 
οποίου 
ο 
πρώτος
 τόνος 
βρίσκεται 
προς 
το
 οξύ, 
εκτείνεται
 δε
 από
 την
 υπάτη 
μέσων 
μέχρι
 την 
παράμεση.

δεύτερον δὲ τὸ ὑπὸ μεσοπύκνων περιεχόμενον,
οὗ δεύτερος ὁ τόνος ἐπὶ τὸ ὀξύ· ἔστιν ἀπὸ παρυπάτης
μέσων ἐπὶ τρίτην διεζευγμένων.

Δεύτερο
 δε
 εκείνο
 που
 περιέχεται
 από
 τα
 μεσόπυκνα,
 του
 οποίου
 ο
 δεύτερος 
τόνος 
βρίσκεται 
προς 
το 
οξύ. 
Εκτείνεται 
δε
 από
 την
 παρυπάτη 
μέσω 
μέχρι 
την
Τρίτη
 διεζευγμένων.


τρίτον δὲ τὸ ὑπὸ ὀξυ-
πύκνων περιεχόμενον, οὗ τρίτος ὁ τόνος ἐπὶ τὸ ὀξύ·
ἔστι δὲ ἀπὸ λιχανοῦ μέσων ἐπὶ παρανήτην διεζευγμένων.

Τρίτο
 δε
 εκείνο
 που
 περιέχεται
 από
 τα
 οξύπυκνα,
 του
 οποίου 
ο 
τρίτος 
τόνος 
βρίσκεται 
επί 
το 
οξύ. 
Εκτείνεται 
δε 
από
 τη
 λιχανό
 μέσων 
μέχρι 
την 
παρανήτη
διεζευγμένων.


τέταρτον τὸ ὑπὸ βαρυπύκνων περιεχόμενον, οὗ πρῶτος
ὁ τόνος ἐπὶ τὸ βαρύ· ἔστι δὲ ἀπὸ μέσης ἐπὶ νήτην
διεζευγμένων ἢ ἀπὸ προσλαμβανομένου ἐπὶ ὑπάτην μέ-
σων.

Τέταρτο 
σχήμα 
εκείνο 
που 
προέρχεται 
από 
τα
 βαρύπυκνα,
του 
οποίου
ο 
πρώτος
 τόνος 
βρίσκεται
 προς 
το 
βαρύ. 
Εκτείνεται
 δε 
από
 τη 
μέση 
μέχρι
 τη 
νήτη 
διεζευγμένων 
ή 
από 
τον 
προσλαμβανόμενο 
μέχρι 
την 
υπάτη 
μέσων.


ἐν δὲ διατόνῳ πρῶτον μέν ἐστι σχῆμα, οὗ πρῶτον
τὸ ἡμιτόνιον ἐπὶ τὸ βαρὺ κεῖται, δεύτερον δέ, οὗ πρῶ-
τον ἐπὶ τὸ ὀξύ, τρίτον, οὗ δεύτερον ἐπὶ τὸ ὀξύ, τέταρ-
τον, οὗ πρῶτον ἐπὶ τὸ βαρύ.


Στο 
διατονικό
 γένος
 πρώτο 
μεν 
σχήμα 
είναι
 εκείνο,
του 
οποίου
 το
 πρώτο 
ημιτόνιο 
τίθεται 
προς
 το 
βαρύ, 
δεύτερο 
δε 
εκείνο,
του 
οποίου 
το 
πρώτο 
ημιτόνιο
 τίθεται
 προς
 το 
οξύ,
τρίτο
 δε
 σχήμα 
εκείνο,
του
 οποίου 
το 
δεύτερο
 ημιτόνιο
 τίθεται
 προς
 το
 οξύ,
τέταρτο
 δε 
σχήμα 
είναι 
εκείνο,
του
 οποίου 
το 
πρώτο 
ημιτόνιο
 τίθεται
 προς
 το 
βαρύ


διὰ πέντε
σχήματα
βαρυπύκνων
τόνος
ὀξύ
ὑπάτης
μέσων
παραμέσην
μεσοπύκνων
παρυπάτης
διεζευγμένων
ὀξυπύκνων
λιχανοῦ
παρανήτην
νήτην
προσλαμβανομένου
διατόνῳ
σχῆμα
ἡμιτόνιον

τοῦ δὲ διὰ πασῶν εἴδη ἐστὶν ἑπτά.

Στο
 δε 
διά
 πασών 
υπάρχουν 
επτά
 είδη 
σχημάτων.


πρῶτον μὲν τὸ
ὑπὸ βαρυπύκνων περιεχόμενον, οὗ πρῶτος ὁ τόνος ἐπὶ
τὸ ὀξύ· ἔστι δὲ ἀπὸ ὑπάτης ὑπάτων ἐπὶ παραμέσην,
ἐκαλεῖτο δὲ ὑπὸ τῶν ἀρχαίων μιξολύδιον.

Πρώτο 
μεν 
είναι
 εκείνο 
που
 περιέχεται 
από
 τους
 βαρύπυκνους
 φθόγγους,
του 
οποίου
 ο
 πρώτος
 τόνος
 βρίσκεται 
προς
 το 
οξύ. 
Εκτείνεται 
δε 
από 
την 
υπάτη
 υπάτων 
μέχρι
 την 
παράμεση
 και
 λεγόταν
 από
 τους 
αρχαίους
 μιξολύδιο 
σχήμα.


δεύτερον τὸ ὑπὸ μεσοπύκνων περιεχόμενον, οὗ δεύτε-
ρος ὁ τόνος ἐπὶ τὸ ὀξύ· ἔστι δὲ ἀπὸ παρυπάτης ὑπάτων
ἐπὶ τρίτην διεζευγμένων, ἐκαλεῖτο δὲ λύδιον.

Δεύτερο 
δε 
είδος 
σχήματος 
είναι
 εκείνο
 που
 περιέχεται
 από
 τους
 μεσόπυκνους
 φθόγγους
 του
 οποίου
 ο 
δεύτερος 
τόνος 
βρίσκεται 
προς
 το 
οξύ. 
Εκτείνεται 
δε 
από
 την 
παρυπάτη 
υπάτων 
μέχρι 
την
 τρίτη
 διεζευγμένων,
 και
 λεγόταν 
από 
τους
 αρχαίους
 λύδιο
 σχήμα.

τρίτον τὸ ὑπὸ ὀξυπύκνων περιεχόμενον, οὗ τρίτος
ὁ τόνος ἐπὶ τὸ ὀξύ· ἔστι δὲ ἀπὸ λιχανοῦ ὑπάτων ἐπὶ
παρανήτην διεζευγμένων, ἐκαλεῖτο δὲ φρύγιον.

Τρίτο
 είδος
 σχήματος
 είναι
 εκείνο
 που
 περιέχεται
 από
 οξύπυκνους
 φθόγγους,
του 
οποίου 
ο
 τρίτος
 τόνος
 βρίσκεται 
προς 
το
 οξύ.
 Εκτείνεται 
δε 
από 
τη
 λιχανό
 υπάτων
 μέχρι
 την
 παρανήτη
 διεζευγμένων
 και
 λεγόταν
 από
 τους 
αρχαίους 
φρύγιο 
σχήμα.


τέταρτον τὸ ὑπὸ βαρυπύκνων περιεχόμενον, οὗ τέ-
ταρτος ὁ τόνος ἐπὶ τὸ ὀξύ· ἔστι δὲ ἀπὸ ὑπάτης μέσων
ἐπὶ νήτην διεζευγμένων, ἐκαλεῖτο δὲ δώριον.

Τέταρτο
 είδος 
σχήματος 
είναι 
εκείνο 
που
 περιέχεται
 από
 τους 
βαρύπυκνους
 φθόγγους,
του 
οποίου 
ο 
τέταρτος
 τόνος
 βρίσκεται 
προς
 το
 οξύ. 
Εκτείνεται
 δε 
από 
την 
παρυπάτη
 μέσων
 μέχρι 
την
 τρίτη
 υπερβολαίων,
 και 
λεγόταν 
από
 τους 
αρχαίους 
υπολύδιο 
σχήμα.

πέμπτον τὸ ὑπὸ μεσοπύκνων περιεχόμενον, οὗ πέμ-
πτος ὁ τόνος ἐπὶ τὸ ὀξύ· ἔστι δὲ ἀπὸ παρυπάτης μέσωνν
ἐπὶ τρίτην ὑπερβολαίων, ἐκαλεῖτο δὲ ὑπολύδιον.

[...]

ἕκτον τὸ ὑπὸ ὀξυπύκνων περιεχόμενον, οὗ ἕκτος ὁ
τόνος ἐπὶ τὸ ὀξύ· ἔστι δὲ ἀπὸ λιχανοῦ μέσων ἐπὶ παρα-
νήτην ὑπερβολαίων, ἐκαλεῖτο δὲ ὑποφρύγιον.

έκτο 
είδος 
σχήματος
 είναι
 εκείνο 
που 
περιέχεται
 από
 τους 
οξύπυκνους
 φθόγγους
 του 
οποίου 
ο 
έκτος
 τόνος
 βρίσκεται 
προς
 το 
οξύ.
 Εκτείνεται
 δε 
από 
την 
λιχανό 
μέσων 
μέχρι
 την 
παρανήτη 
υπερβολαίων
 και
 λεγόταν
 από
 τους
 αρχαίους
 υποφρύγιο
 σχήμα.


ἕβδομον τὸ ὑπὸ βαρυπύκνων περιεχόμενον, οὗ πρῶ-
τος ὁ τόνος ἐπὶ τὸ βαρύ· ἔστι δὲ ἀπὸ μέσης ἐπὶ νήτην
ὑπερβολαίων ἢ ἀπὸ προσλαμβανομένου ἐπὶ μέσην, ἐκα-
λεῖτο δὲ κοινὸν καὶ λοκριστὶ καὶ ὑποδώριον.

Έβδομο
 είδος 
σχήματος 
είναι
 εκείνο
 που 
περιέχεται 
από
 τους 
βαρύπυκνους
 φθογγους,
του 
οποίου
ο 
πρώτος 
τόνος
 βρίσκεται 
προς
 το
 βαρύ. 
Εκτείνεται 
δε
 από
 τη
 μέση
 μέχρι
 τη 
νήτη
 υπερβολαίων,
 ή
 από 
τον 
προσλαμβανόμενο 
μέχρι
 τη
 μέση
 και
 λεγόταν
 από
 τους 
αρχαίους
 κοινό
 σχήμα,
 και 
λοκριστί
και
 υποδώριο
 σχήμα.


διὰ πασῶν
εἴδη
βαρυπύκνων
τόνος
ὀξύ
ὑπάτης
παραμέσην,
μιξολύδιον
μεσοπύκνων
παρυπάτης
διεζευγμένων
λύδιον
ὀξυπύκνων
λιχανοῦ
παρανήτην
φρύγιον
νήτην
δώριον
ὑπερβολαίων
ὑπολύδιον
ὑποφρύγιον
προσλαμβανομένου
λοκριστὶ
ὑποδώριον

ἐν δὲ διατόνῳ πρῶτον μέν ἐστιν εἶδος τὸ διὰ πασῶν,
οὗ πρῶτον μὲν ἐπὶ τὸ βαρύ, τέταρτον δὲ ἐπὶ τὸ ὀξύ
ἐστι τὸ ἡμιτόνιον·

Στο
 διατονικό
 γένος 
πρώτο
 μεν
 είδος 
σχήματος
 είναι 
το 
διά
 πασών,
του 
οποίου
 το 
πρώτο 
μεν 
ημιτόνιο 
βρίσκεται 
προς
 το 
βαρύ,
το
 τέταρτο 
δε
 προς 
το
 οξύ.


δεύτερον δέ, οὗ τρίτον μὲν ἐπὶ τὸ
βαρύ, πρῶτον δὲ ἐπὶ τὸ ὀξύ·

Δεύτερο
 δε
 είδος 
σχήματος
 είναι
 εκείνο
 του 
οποίου
 το
 τρίτο
 μεν
 ημιτόνιο
 βρίσκεται 
προς 
το
 βαρύ,
το
 πρώτο
 δε 
βρίσκεται 
προς 
το
 οξύ.

τρίτον δέ, οὗ δεύτερον
ἐφ᾽ ἑκάτερα·

Τρίτο 
είδος 
σχήματος
 είναι
 εκείνο 
του 
οποίου
 το
 δεύτερο
 ημιτόνιο
 βρίσκται
 και 
προς 
το
 βαρύ
 και 
προς
 το 
οξύ.


τέταρτον δὲ οὗ πρῶτον μὲν ἐπὶ τὸ βαρύ,
τρίτον δὲ ἐπὶ τὸ ὀξύ·

Τέταρτο
 είδος
 σχήματος 
είναι
 εκείνο,
του
 οποίου
 το
 πρώτο
 μεν 
ημιτόνιο
 βρίσκεται
 προς
 το
 βαρύ,
 το
 τρίτο
 δε
 ημιτόνιο
 βρίσκεται
 προς
 το
 οξύ.

πέμπτον δέ, οὗ τέταρτον μὲν ἐπὶ
τὸ βαρύ, πρῶτον δὲ ἐπὶ τὸ ὀξύ·


Πέμπτο 
είδος 
σχήματος
 είναι 
εκείνο,
του 
οποίου 
το
 τέταρτο 
μεν 
ημιτόνιο
 βρίσκεται 
προς 
το 
βαρύ,
το
 πρώτο 
δε
 προς 
το 
οξύ.

ἕκτον δέ, οὗ τρίτον μὲν
ἐπὶ τὸ βαρύ, δεύτερον δὲ ἐπὶ τὸ ὀξύ·

Έκτο
 είδος
 σχήματος
 είναι
 εκείνο,
του 
οποίου
 το
 τρίτο
 μεν
 ημιτόνιο
 βρίσκεται 
προς
 το 
βαρύ, 
το 
δεύτερο 
δε 
ημιτόνιο
 βρίσκεται 
προς
 το 
οξύ.

ἕβδομον δέ, οὗ
δεύτερον μὲν ἐπὶ τὸ βαρύ, τρίτον δὲ ἐπὶ τὸ ὀξύ.

Έβδομο
 είδος
 σχήματος 
είναι
 εκείνο,
του 
οποίου
 το
 δεύτερο
 μεν 
ημιτόνιο
 βρίσκεται 
προς
 το
 βαρύ,
το
 τρίτο 
δε
 ημιτόνιο
 βρίσκεται 
προς 
το
 οξύ.

ἔστι δὲ
καὶ ταῦτα ἀπὸ τῶν αὐτῶν φθόγγων ἐπὶ τοὺς αὐτούς,
καθάπερ ἐπὶ τῆς ἁρμονίας καὶ τοῦ χρώματος, καὶ ἐκα-
λεῖτο τοῖς αὐτοῖς ὀνόμασι.


Εκτείνονται 
δε 
και 
αυτά
 από
 τους 
ίδιους 
φθόγγους
 μέχρι 
τους 
ίδιους, 
όπως
 και 
στο 
εναρμόνιο
 γένος
 και 
στο
 χρωματικό, 
και
 λεγόταν 
με 
τα
 ίδια
 ονόματα.

διατόνῳ
διὰ πασῶν,
βαρύ
ὀξύ
ἡμιτόνιον
φθόγγων
ἁρμονίας
χρώματος
ὀνόμασι

Τῇ δὲ τοῦ ῥητοῦ καὶ ἀλόγου διαφορᾷ διοίσει
συστήματα, ὅσα ἐκ ῥητῶν διαστημάτων σύγκειται, τῶν
ἐξ ἀλόγων.

Ως
 προς
 δε
 τη
 διαφορά
 του
 ρητού
 και
 του
 αλόγου
 θα
 διαφέρουν
τα
 συστήματα,
 όσα
 αποτελούνται
 από
 ρητά
 διαστήματα,
 από
 εκείνα
 
 που 
αποτελούνται
 από
 άλογα
 διαστήματα.

ὅσα μὲν γὰρ ἐκ ῥητῶν ῥητά ἐστιν, ὅσα δὲ ἐξ
ἀλόγων ἄλογα.

Διότι
 όσα
 μεν
 αποτελούνται
 από
 ρητά
 διαστήματα
 είναι
 ρητά
 συστήματα,
 όσα
 δε 
αποτελούνται 
από
 άλογα 
διαστήματα
 είναι 
άλογα
 συστήματα.

τῇ δὲ τοῦ ἑξῆς καὶ ὑπερβατοῦ διαφορᾷ διοίσει συστή-
ματα τὰ διὰ τῶν ἑξῆς φθόγγων μελῳδούμενα τῶν καθ᾽
ὑπερβατόν.

Ως 
προς
 δε 
τη 
διαφορά
 του 
συνεχούς
 από
 το 
υπερβατό,
 θα 
διαφέρουν
 τα
 συστήματα 
εκείνα 
που 
μελωδούνται 
σύμφωνα 
με 
τους
 συνεχείς
 φθόγγους 
από
 εκείνα 
που 
μελωδούνται
 σύμφωνα
 με 
τους
 υπερβατούς 
φθόγγους.

τῇ δὲ τοῦ συνημμένου καὶ διεζευγμένου δια-
φορᾷ διοίσει συστήματα, ὅσα διὰ τῶν συνημμένων τε-
τραχόρδων τὴν σύνθεσιν ἔχει τῶν διὰ τῶν διεζευγ-
μένων.

Ως
 προς
 δε
 τη
 διαφορά 
του 
συνημμένου
 και 
του 
διεζευγμένου,
 θα
 διαφέρουν
 τα
 συστήματα, 
όσα
 συνθέτουν 
τα 
συνημμένα
 τετράχορδα
 μεταξύ 
τους.

ἔστι δὲ συναφὴ μὲν δύο τετραχόρδων ἑξῆς μελῳ-
δουμένων, ὁμοίων κατὰ σχῆμα, φθόγγος κοινός. διάζευ-
ξις δέ ἐστι δύο τετραχόρδων ἑξῆς μελῳδουμένων, ὁμοίων
κατὰ σχῆμα, τόνος ἀνὰ μέσον.

Έχουμε
 δε
 ένωση
 μεν
 δύο
 τετράχορδων,
 που
 μελωδούνται
 συνεχώς,
 και
 είναι
 όμοια 
ως 
προς 
το 
σχήμα, 
όταν 
υπάρχει 
κοινός
 φθόγγος 
μεταξύ
 τους, 
διάζευξη
 δε
 δύο 
τετράχορδων, 
που 
μελωδούνται
 συνεχώς,
 και
 είναι 
όμοια
 ως
 προς
 το
 σχήμα,
 όταν 
υπάρχει 
ένας
 τόνος 
ανάμεσά
 τους.


εἰσὶ δὲ αἱ πᾶσαι συναφαὶ
τρεῖς· μέση, ὀξυτάτη, βαρυτάτη.


Είναι
 δε
 όλες
 και 
όλες
 οι 
ενώσεις
 τρεις
 η
 μέση
 η
 οξύτατη 
και 
η
 βαρύτατη.

καὶ ἔστι βαρυτάτη μὲν
ἡ ἐκ τοῦ ὑπάτων καὶ μέσων τετραχόρδου·

Και
 βαρύτατη
 μεν
 είναι 
η
 ένωση 
που
 βρίσκεται 
ανάμεσα
 στο
 τετράχορδο
 των
 υπάτων
 και
 των
 μέσων.


κοινὸς δὲ
αὐτῇ συνάπτει φθόγγος ὑπάτη μέσων.

Ο
 κοινός
 δε
 φθόγγος, 
που 
την 
ενώνει, 
είναι 
η
 υπάτη 
μέσων.



μέση δέ ἐστι
συναφὴ ἡ τοῦ μέσων καὶ νητῶν συνημμένων·

Μέση
 δε
 είναι 
η
 ένωση 
που
 βρίσκεται 
ανάμεσα
 στο
 τετράχορδο 
των 
μέσων
 και
 των 
νητών.

κοινὸς δὲ
αὐτῇ συνάπτει φθόγγος μέση.

ὀξυτάτη δέ ἐστι συναφὴ
ἡ τοῦ διεζευγμένων καὶ τοῦ ὑπερβολαίων·

Οξύτατη 
δε
 είναι
 η 
ένωση
 που
 βρίσκεται
 ανάμεσα 
στο
 τετράχορδο
 των 
διεζευγμένων 
και
 των
 υπερβολαίων.

κοινὸς δὲ
αὐτῇ συνάπτει φθόγγος νήτη διεζευγμένων.

Ο
 κοινός 
δε 
φθόγγος, 
που
 την 
ενώνει,
 είναι
 η
 νήτη
 των
 διεζευγμένων.

διάζευξις
δέ ἐστι μία ἡ τοῦ μέσων καὶ νητῶν διεζευγμένων·


Ενώ
 η 
διάζευξη 
είναι 
μόνο 
μία, 
αυτή
 που 
βρίσκεται 
ανάμεσα
 στα 
τετράχορδα 
των
 μέσων
 και 
των 
νητών.


κοινὸς δὲ αὐτὰ διαζεύγνυσι τόνος ὁ μεταξὺ μέσης καὶ παρα-
μέσης.

Διαχωρίζει
 δε
 αυτά 
ο
 κοινός
 τόνος
 που 
βρίσκεται 
ανάμεσα
 στη
 μέση 
και
 στην
 παράμεση.

τέλεια δέ ἐστι συστήματα δύο, ὧν τὸ μὲν ἔλαττον,
τὸ δὲ μεῖζον. καὶ ἔστι τὸ μὲν ἔλαττον κατὰ συναφὴν
ἀπὸ προσλαμβανομένου ἐπὶ νήτην συνημμένων.

Τέλεια 
δε 
συστήματα
 υπάρχουν
 δύο, 
εκ
 των 
οποίων
 το 
μεν
 ένα
 μικρότερο,
το
 δε
 άλλο
 μεγαλύτερο,
 και
 προέρχονται
 το
 μεν
 μικρότερο
 από
 ένωση
 και 
εκτείνεται
 από
 τον
 προσλαμβανόμενο
 μέχρι 
τη 
νήτη
 συνημμένων


ὑπάρχει
δὲ ἐν αὐτῷ τετράχορδα τρία συνημμένα τάδε· ὑπάτων
μέσων συνημμένων, καὶ τόνος ἀπὸ προσλαμβανομένου
ἐπὶ ὑπάτην ὑπάτων· συμφώνῳ δὲ ὁρίζεται τῷ διὰ πα-
σῶν καὶ διὰ τεσσάρων.

Υπάρχουν
 σ’ αυτούς 
το 
σύστημα 
τρία 
τετράχορδα 
ενωμένα,
 τα 
εξής: 
των
 υπάτων,
των 
μέσων
 και
 των
 συνημμένων. 
Και
 ένας
 τόνος 
που
 εκτείνεται 
από
 τον 
προσλαμβανόμενο 
μέχρι
 την 
υπάτη 
υπάτων.
 Ορίζεται 
δε
 σύμφωνα 
με
 το
 σύστημα
 διά 
πασών 
και 
διά 
τεσσάρων.

τὸ δὲ μεῖζόν ἐστι κατὰ διάζευξιν ἀπὸ προσλαμ-
βανομένου ἐπὶ νήτην ὑπερβολαίων.

Το
 δε
 μεγαλύτερο
 τέλειο
 σύστημα
 προέρχεται
 κατά
 διάζευξη
 και
 εκτείνεται 
από
 τον 
προσλαμβανόμενο
 μέχρι
 τη 
νήτη
 υπερβολαίων.

ὑπάρχει δὲ ἐν αὐτῷ
τετράχορδα μὲν τέσσαρα διὰ δυοῖν διεζευγμένα, ἀλλή-
λοις δὲ συνημμένα, τό τε ὑπάτων καὶ μέσων, καὶ διε-
ζευγμένων καὶ ὑπερβολαίων, καὶ ἔτι τόνοι δύο, ὅ τε
ἀπὸ προσλαμβανομένου ἐπὶ ὑπάτην ὑπάτων καὶ ὁ ἀπὸ
παραμέσης ἐπὶ μέσην.

Υπάρχουν
 δε
 σ’
 αυτό
 τέσσερα
 τετράχορδα
 διεζευγμένα
 ανά
 δύο,
 μεταξύ
 τους
 ενωμένα,
 ήτοι
 των
 υπάτων,
 των
 μέσων,
 των
 διεζευγμένων
 και
 των
 υπερβολαίων. Υπάρχουν 
ακόμη
 και 
δύο
 τόνοι, 
ή το 
αυτός 
που 
βρίσκεται
 όταν
 βαίνουμε
 από
 τον
 προσλαμβανόμενο
 προς
 την 
υπάτη
 υπάτων
 και 
αυτός 
που 
βρίσκεται
 καθώς 
βαίνουμε 
από 
την 
παράμεση
 προς 
τη 
μέση.

συμφώνῳ δὲ διορίζεται τῷ δὶς
διὰ πασῶν.

Ορίζεται
 δε 
σύμφωνα 
με 
το 
σύστημα 
δις 
διά
πασών.

πέντε δὲ ὄντων τετραχόρδων ἐν τῷ ἀμεταβόλῳ συ-
στήματι, ὅπερ ἐστὶν ἐξ ἀμφοῖν τελείοιν σύνθετον, τὰ
μὲν δύο κοινά ἐστιν ἑκατέρῳ τῶν τελείων, τό τε ὑπάτων
καὶ μέσων· ἴδια δὲ τοῦ μὲν κατὰ συναφὴν τὸ νητῶν
συνημμένων, τοῦ δὲ κατὰ διάζευξιν τὸ νητῶν διεζευγμέ-
νων καὶ νητῶν ὑπερβολαίων.

Πέντε
 δε
 τετράχορδα
 υπάρχουν
 στο
 αμετάβολο
 σύστημα,
 το
 οποίο 
προέρχεται 
από
 σύνθεση
 αμφοτέρων
 των
 τελείων.
 Από
 τα
 πέντε
 αυτά
 τετράχορδα 
τα
 μεν 
δύο, 
ήτοι
 το
 των 
υπάτων
 και 
το 
των 
μέσων 
είναι
 κοινά 
και 
στο 
ένα
 και
 στο 
άλλο 
σύστημα
των 
τελείων. 
Ίδια
 δε 
(μη 
κοινά)
 τετράχορδα 
είναι
 ένα 
μεν
 με
 ένωση,
 δηλαδή
 το
 τετράχορδο 
των
 νητών 
συνημμένων, 
και 
ένα
 με
 διάζευξη,
δηλαδή
 το 
τετράχορδο
 των 
νητών 
διεζευγμένων
 και
 των 
νητών 
υπερβολαίων.

ῥητοῦ
ἀλόγου
διαφορᾷ
συστήματα
διαστημάτων
ἑξῆς
ὑπερβατοῦ
φθόγγων
μελῳδούμενα
συνημμένου
διεζευγμένου
τετραχόρδων
σύνθεσιν
συναφὴ
ὁμοίων
σχῆμα
κοινός
τόνος
μέσον
μέση
ὀξυτάτη
βαρυτάτη
ὑπάτων
νητῶν
ὑπερβολαίων
παραμέσης
τέλεια
ἔλαττον,
μεῖζον
προσλαμβανομένου
τετράχορδα
ὑπάτων
συμφώνῳ
διὰ πασῶν
διὰ τεσσάρων
παραμέσης
δὶς διὰ πασῶν.
τετραχόρδων
ἀμεταβόλῳ
τελείοιν
σύνθετον

Τῇ δὲ τοῦ ἀμεταβόλου καὶ ἐμμεταβόλου διοίσει,
καθ᾽ ἣν διαφέρει τὰ ἁπλᾶ συστήματα τῶν μὴ ἁπλῶν.

Ως 
προς
 δε
 τη 
διαφορά
 του 
αμεταβόλου 
και
 του
 ευμεταβόλου 
διαφέρουν
 τα 
απλά 
συστήματα
 από 
τα 
μη
 απλά.

ἁπλᾶ μὲν οὖν ἐστι τὰ πρὸς μίαν μέσην ἡρμοσμένα,
διπλᾶ δὲ τὰ πρὸς δύο, τριπλᾶ δὲ τὰ πρὸς τρεῖς, πολλα-
πλάσια δὲ τὰ πρὸς πλείονας.

Και 
απλά
 μεν 
είναι
 αυτά
 που 
είναι 
ενωμένα
 με
 μια
 μέση,
 διπλά 
δε
 εκείνα 
που 
είναι
 ενωμένα
 με
 δύο,
τριπλά 
εκείνα
 που 
είναι
 ενωμένα 
με
 τρεις, 
πολλαπλά 
εκείνα 
που 
είναι
 ενωμένα 
με 
περισσότερες
 μέσες.

ἔστι δὲ μέση φθόγγου
δύναμις, ᾧ συμβέβηκε κατὰ μὲν διάζευξιν ἐπὶ μὲν τὸ
ὀξὺ τόνον ἔχειν ἀσύνθετον ἀπαθῆ ὄντα τοῦ συστή-
ματος, ἐπὶ δὲ τὸ βαρὺ δίτονον ἢ _τριημιτόνιον ἢ τόνον_
ἀσύνθετον·

Μέση 
δε 
είναι 
η
 δύναμη
 του
 φθόγγου, 
στον
 οποίο, 
όταν 
έχουμε
 διάζευξη, 
στο 
μεν
 οξύ 
τετράχορδο
 συμβαίνει 
να 
έχει 
τόνο 
του 
συστήματος 
ασύνθετο, 
ο
 οποίος
 είναι
 απαθής, 
στο 
δε 
βαρύ 
τετράχορδο
 συμβαίνει 
να
 έχει
 δίτονο 
η
 τριημιτόνιο
ή
τόνο 
ασύνθετο.


κατὰ δὲ συναφήν, ᾧ συμβαίνει τριῶν τετρα-
χόρδων συνημμένων ἤτοι τοῦ μέσου ὀξυτάτῳ εἶναι, ἤτοι
τοῦ ὀξυτάτου βαρυτάτῳ.


Κατά
 δε 
την 
ένωση, 
όταν 
είναι
 συνημμένα
 τρία
 τετράχορδα,
 συμβαίνει
 ο 
μέσος 
να
 είναι
 συνημμένος
 με 
τον 
οξύτατο,
 ή
 ο 
οξύτατος
 με
 τον 
βαρύτατο.

ἀπὸ δὲ τῆς μέσης καὶ τῶν λοι-
πῶν φθόγγων αἱ δυνάμεις γνωρίζονται· τὸ γὰρ πῶς
ἔχειν ἕκαστον αὐτῶν πρὸς τὴν μέσην φανερῶς γίνεται.

Από
 τη 
μέση
 γνωρίζονται
οι 
δυνάμεις 
και
 των 
υπολοίπων
 φθόγγων. 
Διότι
 γίνεται
 φανερό
 πώς
 συμπεριφέρονται
 ο
 κάθε
 ένας
 απ’
 αυτούς
 προς
 τη 
μέση.

ἀμεταβόλου
ἐμμεταβόλου
ἁπλᾶ
συστήματα
μὴ ἁπλῶν
μέσην
ἡρμοσμένα,
διπλᾶ
τριπλᾶ
πολλαπλάσια
φθόγγου
δύναμις
διάζευξιν
ὀξὺ
τόνον
ἀσύνθετον
ἀπαθῆ
συστήματος
βαρὺ
δίτονον
τριημιτόνιον
συναφήν
τετραχόρδων
συνημμένων
μέσου
ὀξυτάτῳ
βαρυτάτῳ
φθόγγων
δυνάμεις

Τόνος δὲ λέγεται τετραχῶς·

Ο 
τόνος
 νοείται
 με
 τέσσερις 
σημασίες.

καὶ γὰρ ὡς φθόγγος
καὶ ὡς διάστημα καὶ ὡς τόπος φωνῆς καὶ ὡς τάσις.


Και 
ως 
φθόγγος
 και
 ως 
διάστημα 
και
 ως 
ύψος
 φωνής 
και 
ως
 τάση.


ἐπὶ μὲν οὖν τοῦ φθόγγου χρῶνται τῷ ὀνόματι οἱ λέγοντες
ἑπτάτονον τὴν φόρμιγγα, καθάπερ Τέρπανδρος καὶ Ἴων.
ὁ μὲν γάρ φησιν·
ἡμεῖς τοι τετράγηρυν ἀποστέρξαντες ἀοιδὰν
ἑπτατόνῳ φόρμιγγι νέους κελαδήσομεν ὕμνους.
ὁ δέ·
ἑνδεκάχορδε λύρα, δεκαβάμονα τάξιν ἔχοισα
_ ει συμφωνούσας ἁρμονίας τριόδους·
πρὶν μέν σ᾽ ἑπτάτονον ψάλλον δὶς τέσσαρα πάντες
Ἕλληνες σπανίαν μοῦσαν ἀειράμενοι.

Όταν 
μεν
 έχει 
τη
 σημασία
 φθόγγου,
 κάνουν
 χρήση
 του 
όρου 
τόνος 
εκείνοι 
που
 λένε 
τη
 φόρμιγγα
 επτάτομη,
 όπως
 ο
Τέρπανδρος 
και
 ο 
Ίων.
 Διότι
 ο
 μεν
 Τέρπανδρος 
λέγει:“Εμείς
 τώρα
 παρατάμε 
πια 
την
 τετράφθογγη
 μουσική, και
 στο
 εξής
 θα
 ψάλλουμε
 τους 
ύμνους
 με
 τη
 νέα 
επτάφθογγη 
μουσική”. Ο
δε
 Ίων
 λέγει:“Σε 
δεκάχορδη 
λύρα 
έχεις
 πάντοτε
 τις
 τρίωρους συμφωνικές 
αρμονίες
 σε 
δωδεκα βάθμια
διά ταξη. Προτού
 < να 
κιθαρίζουν >
 σε 
επτάφωνη
..........
κιθάριζαν
σε 
τετράφθογγη
 όλο ιοι
 Έλληνες,
 χρησιμοποιώντας 
αραιόφθογγη
 μουσική”.

καὶ ἕτεροι δὲ οὐκ ὀλίγοι κέχρηνται τῷ ὀνόματι· ἐπὶ δὲ
τοῦ διαστήματος, ὅταν λέγωμεν ἀπὸ μέσης ἐπὶ παρα-
μέσην τόνον εἶναι.

Αλλά
 και
 άλλοι 
πολλοί
 χρησιμοποιούν 
τον 
όρο
 τόνος 
με
 την 
ανωτέρω
 σημασία. 
Με
 τη
 σημασία 
δε 
του 
διαστήματος 
χρησιμοποιείται
 ο 
όρος
 τόνος,
 όταν
 λέμε
 ότι
 από 
τη 
μέση 
ως
 προς 
 την 
παράμεση 
υπάρχει 
ένας
 τόνος.

ὁ δὲ ὡς τόπος φωνῆς, ὅταν λέγωμεν δώριον ἢ
φρύγιον ἢ λύδιον ἢ τῶν ἄλλων τινά.


Με
 τη
 σημασία 
δε 
του
 τόπου
 της
 φωνής 
χρησιμοποιείται
 ο
 όρος,
 όταν 
λέμε
 ότι 
αυτός 
είναι 
δώριος 
ή
 Φρυγίας
 ή
 λύδιος
 ή 
κάποιος
 από
 τους
 άλλους
 τόνους.


εἰσὶ δὲ κατὰ
Ἀριστόξενον ιγ τόνοι·


Είναι
 δε 
κατά
 τον 
Αριστόξενο 
oι
 τόνοι
 δεκατρεις:

ὑπερμιξολύδιος καὶ ὑπερφρύγιος καλούμενος·


Ο
 υπερμιξολύδιος
 ο 
λεγόμενος 
και 
υπερφύγιος.

μιξολύδιοι δύο, ὀξύτερος καὶ βαρύτερος, ὧν ὁ ὀξύ-
τερος καὶ ὑπεριάστιος καλεῖται, ὁ δὲ βαρύτερος καὶ
ὑπερδώριος·


Ο
 υπερμιξολύδιος
 ο 
λεγόμενος 
και 
υπερφύγιος.

λύδιοι δύο, ὀξύτερος καὶ βαρύτερος, ὧν ὁ βαρύτερος
καὶ αἰόλιος καλεῖται·

Οι
 δύο
 λύδιοι, 
ο 
οξύτερος
 και 
ο
 βαρύτερος, 
εκ
των 
οποίων 
ο 
βαρύτερος 
λέγεται
 και 
αιόλιος.

φρύγιοι δύο, ὀξύτερος καὶ βαρύτερος, ὧν ὁ βαρύτερος
καὶ ἰάστιος καλεῖται·


Οι
 δύο
 φρύγιοι, 
ο
 οξύτερος
 και
 ο
 βαρύτερος,
 εκ
 των 
οποίων 
ο 
βαρύτερος 
λέγεται
 και 
ιάστιος.

δώριος εἷς·

Ο
 ένας
 δώριος.

ὑπολύδιοι δύο, ὀξύτερος καὶ βαρύτερος, ὃς καὶ ὑπο-
αιόλιος καλεῖται·

Οι
 δύο
 υπολύδιοι,
 ο
 οξύτερος
 και
 ο
 βαρύτερος,
 ο
 οποίος
 λέγεται
 και 
υποαιόλιος.

ὑποφρύγιοι δύο, ὧν ὁ βαρύτερος καὶ ὑποιάστιος κα-
λεῖται·

Οι
 δύο
 υπερφρύγιοι
 < ο
 οξύτερος
 και
 ο
 βαρύτερος >,
 εκ
 των
 οποίων
 ο 
βαρύτερος
 λέγεται
 και
 υποϊάστιος.


ὑποδώριος.

Ο
 υποδώριος.

τούτων ὀξύτατος μὲν ὁ ὑπερμιξολύδιος, βαρύτατος
δὲ ὁ ὑποδώριος·

Απ’
 αυτούς
 οξύτατος
 μεν
 είναι
 ο
 < υπερμιξολύδιος,
 βαρύτατος
 δε
 ο 
υποδώριος.


οἱ δὲ ἑξῆς οἱ ἀπὸ τῶν ὀξυτάτων μέχρι
τοῦ βαρυτάτου ἡμιτόνιον ἀλλήλων ὑπερέχοντες, παράλ-
ληλοι δὲ δύο τόνον, οἱ δὲ τρίτοι τριημιτόνιον·

Οι
 δε 
άλλοι
 από
 τον
 οξύτατο
 μέχρι 
τον
 βαρύτατο
υ περέχουν 
ο
 ένας 
από
 τον
 άλλο 
ένα
 ημιτόνιο,
 οι 
δύο 
δε 
παράλληλοι 
υπερέχουν
 < ένα 
τόνο, 
οι
 δε
 τρίτοι
 υπερέχουν >
 ένα
 τριημιτόνιο.



ἀναλόγως
δὲ ἕξει καὶ ἐπὶ τῆς τῶν λοιπῶν τόνων διαστάσεως.
ὁ δὲ
ὑπερμιξολύδιος τοῦ ὑποδωρίου τῷ διὰ πασῶν ἐστιν
ὀξύτερος.

Κάτι
 ανάλογο
 συμβαίνει
 και
 ως
 προς
 τη
 διάσταση
 των
 υπολοίπων
 τόνων.
 Ο
 δε 
υπερμιξολύδιος 
στο
 διά
 πασών 
σύστημα
 είναι 
οξύτερος 
από
 τον 
υποδώριο.


ὁ δὲ ὡς τάσις τόνος λέγεται, καθ᾽ ὅ φαμεν ὀξυ-
τονεῖν τινα ἢ βαρυτονεῖν ἢ μέσῳ τῷ τῆς φωνῆς τόνῳ
κεχρῆσθαι.

Τέλος,
 ο
 όρος
 τόνος
 με
 τη
 σημασία
 της
 τάσεως
 χρησιμοποιείται
 στις 
περιπτώσεις
 που
 λέμε 
ότι
 κάποιος
 είναι
 οξύτονος
 ή
 βαρύτονος,
 ή
 ότι
 χρησιμοποιεί
 τον 
μέσο
 τόνο
 της 
φωνής.


τόνος
φθόγγος
διάστημα
τόπος
φωνῆς
τάσις
ἑπτάτονον
φόρμιγγα
Τέρπανδρος
Ἴων
τετράγηρυν
ἀποστέρξαντες
ἀοιδὰν
ἑπτατόνῳ
φόρμιγγι
κελαδήσομεν
ὕμνους
ἑνδεκάχορδε
λύρα
δεκαβάμονα
τάξιν
συμφωνούσας
ἁρμονίας
τριόδους
ἑπτάτονον
ψάλλον
μοῦσαν
ἀειράμενοι
μέσης
παραμέσην
φωνῆς
δώριον
φρύγιον
λύδιον
Ἀριστόξενον
ὑπερμιξολύδιος
ὑπερφρύγιος
μιξολύδιοι
ὀξύτερος
βαρύτερος
ὑπεριάστιος
ὑπερδώριος
λύδιοι
αἰόλιος
φρύγιοι
ἰάστιος
δώριος
ὑπολύδιοι
ὑποαιόλιος
ὑποφρύγιοι
ὑποιάστιος
ὑποδώριος
ὑπερμιξολύδιος
ἡμιτόνιον
τριημιτόνιον
διὰ πασῶν

Μεταβολὴ δὲ λέγεται τετραχῶς· καὶ γὰρ κατὰ
γένος καὶ κατὰ σύστημα καὶ κατὰ τόνον καὶ κατὰ μελο-
ποιΐαν.

Η 
μεταβολή
 δε 
νοείται
 με 
τέσσερις
 τρόπους, 
ως 
προς
 το
 γένος,
 ως 
προς 
το
 σύστημα,
 ως
 προς
 τον
 τόνο,
 και
 ως
 προς
 τη
 μελοποιία.



κατὰ μὲν οὖν γένος γίνεται μεταβολή, ὅταν ἐκ
διατόνου εἰς χρῶμα ἢ ἁρμονίαν, ἢ ἐκ χρώματος ἢ ἁρ-
μονίας εἴς τι τῶν λοιπῶν μεταβολὴ γένηται.


Ως
 προς
 μεν
 το
 γένος
 νοείται,
 όταν 
γίνεται 
μεταβολή
 από 
το 
διατονικό 
γένος 
στο 
χρωματικό 
ή 
στο 
εναρμόνιο 
ή
 από 
το 
χρωματικό
 γένος
 ή
το
 εναρμόνιο 
σε 
ένα
 από
 τα 
άλλα
 γένη.

κατὰ σύστημα δέ, ὅταν ἐκ συναφῆς εἰς διάζευξιν ἢ ἀνάπαλιν
μεταβολὴ γένηται.

Ως 
προς 
δε
 το 
σύστημα 
νοείται,
 όταν 
γίνεται 
μεταβολή
 από 
ένωση
 σε 
διάζευξη
 ή 
το 
αντίθετο.

κατὰ τόνον δέ, ὅταν ἐκ δωρίων εἰς
φρύγια, ἢ ἐκ φρυγίων εἰς λύδια ἢ ὑπερμιξολύδια ἢ
ὑποδώρια, ἢ καθόλου ὅταν ἔκ τινος τῶν δεκατριῶν τό-
νων εἴς τινα τῶν λοιπῶν μεταβολὴ γένηται.

Ως
 προς 
δε 
τον 
τόνο
 νοείται, όταν
 γίνεται
 μεταβολή
 από
 τα
 δώρια 
σε
 φρύγια,
 ή 
από 
τα 
φρύγια 
σε
 λύδια
 ή 
υπερμιξολύδια
 ή 
υποδώρια
 ή 
γενικώς,
 όταν 
από
 κάποιους
 από
 τους 
δεκατρείς
 τόνους 
σε
 κάποιον
 από
 τους 
υπόλοιπους.


γίνονται
δὲ μεταβολαὶ ἀπὸ τῆς ἡμιτονιαίας ἀρξάμεναι μέχρι τοῦ
διὰ πασῶν, ὧν αἱ μὲν κατὰ σύμφωνα γίνονται διαστή-
ματα, αἱ δὲ κατὰ διάφωνα.

Γίνονται
 δε
 οι
 μεταβολές,
 αρχίζοντας
 από
 τα
 ημιτόνια
 μέχρι
 την 
μεταβολή 
του 
διά
πασών.
 Από
 τις 
μεταβολές
 αυτές, 
άλλες 
μεν
 γίνονται 
με
 σύμφωνα 
διαστήματα, 
άλλες
 δε 
με 
διάφωνα.


τούτων δ᾽ ἐμμελεῖς μὲν αἵ
τε κατὰ σύμφωνα γινόμενα διαστήματα καὶ ἡ τονιαία.
τῶν δὲ λοιπῶν αἱ μὲν ἆσσον ἐμμελεῖς ἧττον ἢ ἐκμελεῖς,
αἱ δὲ μᾶλλον _ἀπέχουσαι μᾶλλον_. ἐν ὅσαις μὲν οὖν αὐ-
τῶν πλείων ἡ κοινωνία, ἐμμελέστεραί _εἰσιν_, ἐν ὅσαις δὲ
ἐλάττων, ἐκμελέστεραι· ἐπειδὴ ἀναγκαῖον πάσῃ μετα-
βολῇ κοινόν τι ὑπάρχειν ἢ φθόγγον ἢ διάστημα ἢ σύ-
στημα. λαμβάνεται δὲ ἡ κοινωνία καθ᾽ ὁμοιότητα φθόγ-
γων· ὅταν γὰρ ἐπ᾽ ἀλλήλους ἐν ταῖς μεταβολαῖς πέσω-
σιν ὅμοιοι φθόγγοι κατὰ τὴν τοῦ πυκνοῦ μετοχήν,
ἐμμελὴς γίνεται ἡ μεταβολή, ὅταν δὲ ἀνόμοιοι, ἐκμελής.
κατὰ δὲ μελοποιΐαν γίνεται μεταβολή, ὅταν ἐκ
διασταλτικοῦ ἤθους εἰς συσταλτικὸν ἢ ἡσυχαστικόν, ἢ
ἐξ ἡσυχαστικοῦ εἴς τι τῶν λοιπῶν ἡ μεταβολὴ γένηται.
ἔστι δὲ διασταλτικὸν μὲν ἦθος μελοποιΐας, δι᾽ οὗ ση-
μαίνεται μεγαλοπρέπεια καὶ δίαρμα ψυχῆς ἀνδρῶδες καὶ
πράξεις ἡρωϊκαὶ καὶ πάθη τούτοις οἰκεῖα. χρῆται δὲ τού-
τοις μάλιστα μὲν ἡ τραγῳδία καὶ τῶν λοιπῶν δὲ ὅσα
τούτου ἔχεται τοῦ χαρακτῆρος. συσταλτικὸν δέ, δι᾽ οὗ
συνάγεται ἡ ψυχὴ εἰς ταπεινότητα καὶ ἄνανδρον διά-
θεσιν. ἁρμόσει δὲ τὸ τοιοῦτον κατάστημα τοῖς ἐρωτικοῖς
πάθεσι καὶ θρήνοις καὶ οἴκτοις καὶ τοῖς παραπλησίοις.
ἡσυχαστικὸν δὲ ἦθός ἐστι μελοποιΐας, ᾧ παρέπεται ἠρε-
μότης ψυχῆς καὶ κατάστημα ἐλευθέριόν τε καὶ εἰρηνικόν.
ἁρμόσουσι δὲ αὐτῷ ὕμνοι, παιᾶνες, ἐγκώμια, συμβουλαὶ
καὶ τὰ τούτοις ὅμοια.
Μελοποιΐα ἐστὶ χρῆσις τῶν προειρημένων μερῶν
τῆς ἁρμονικῆς καὶ ὑποκειμένων δύναμιν ἐχόντων. δι᾽
ὧν δὲ μελοποιΐα ἐπιτελεῖται, δ ἐστιν· ἀγωγή, πλοκή, πεττεία, τονή. ἀγωγὴ μὲν οὖν ἐστιν ἡ διὰ τῶν ἑξῆς φθόγ-
γων ὁδὸς τοῦ μέλους, πλοκὴ δὲ ἡ ἐναλλὰξ τῶν διαστη-
μάτων θέσις παράλληλος, πεττεία δὲ ἡ ἐφ᾽ ἑνὸς τόνου
πολλάκις γινομένη πλῆξις, τονὴ δὲ ἡ ἐπὶ πλείονα χρόνον
μονὴ κατὰ μίαν γινομένη προφορὰν τῆς φωνῆς.
διάγραμμα δὲ σχῆμα ἐπίπεδον τὰς τῶν μελῳδου-
μένων περιέχον δυνάμεις.
δύναμις δέ ἐστι τάξις φθόγγου ἐν συστήματι, ἢ δύ-
ναμίς ἐστι τάξις φθόγγου, δι᾽ ἧς γνωρίζομεν τῶν φθόγ-
γων ἕκαστον.
μελοποιΐα δέ ἐστι χρῆσις τῶν ὑποκειμένων τῇ ἀρμο-
νικῇ πραγματείᾳ πρὸς τὸ οἰκεῖον ἑκάστης ὑποθέσεως.
οὗτος ὁ ὅρος τῆς κατὰ τὸ ἡρμοσμένον ἐστὶ πραγμα-
τεία

μεταβολὴ
γένος
σύστημα
τόνον
μελοποιΐαν
διατόνου
χρῶμα
ἁρμονίαν
συναφῆς
διάζευξιν
ἀνάπαλιν
δωρίων
φρύγια
λύδια
ὑπερμιξολύδια
ὑποδώρια
ἡμιτονιαίας
διὰ πασῶν
σύμφωνα
διαστήματα
διάφωνα
ἐμμελεῖς
ἐκμελεῖς,
ἐλάττων
φθόγγον
διάστημα
ὅμοιοι
πυκνοῦ
ἀνόμοιοι
διασταλτικοῦ
ἤθους
συσταλτικὸν
ἡσυχαστικόν
τραγῳδία
θρήνοις
ὕμνοι
παιᾶνες
ἐγκώμια
συμβουλαὶ
ἁρμονικῆς
ἀγωγή
πλοκή
πεττεία
τονή
ἑξῆς
ὁδὸς
μέλους,
πλῆξις
χρόνον
προφορὰν
φωνῆς.
διάγραμμα
σχῆμα
δύναμις
τάξις
συστήματι
πραγματείᾳ
ἡρμοσμένον