Ο Arvo Pärt και τα τριαδικά σχήματα σύνθεσης

Θα μπορούσα να κοινοποιήσω στην εξωτερική μουσική, αλλά το κοινοποιώ εδώ, στη σελίδα της θεωρίας, γιατί σκέφτηκα ότι μπορεί να ενδιαφέρει όσους ασχολούνται με τα τριαδικά σχήματα στη μουσική εν γένει (π.χ. τον Ευάγγελο).

Λέει ο Arvo Pärt:
«Ήταν σ’ αυτό (σ.μ. το έργο Für Alina) που ανακάλυψα την τριάδα, την οποία έκανα τον απλό, μικρό μου βασικό κανόνα». Ονομάζει το νέο ύφος tintinnabuli – αυτό που ακούγεται σαν κωδωνοκρουσίες. «Το ύφος αυτό είναι μια περιοχή στην οποία περιπλανιέμαι όταν ψάχνω για απαντήσεις – για την ζωή μου, τη μουσική μου, το έργο μου. (…) Εδώ είμαι μόνος με την σιωπή. Έχω ανακαλύψει πως είναι αρκετό όταν μια νότα παίζεται όμορφα. Αυτή η μια νότα, ή ένας σιωπηλός παλμός, ή μια κίνηση σιωπής με ανακουφίζουν. Δουλεύω με πολύ λίγα στοιχεία – με μια φωνή, με δυο φωνές. Χτίζω με τα πιο πρωτόγονα υλικά – με την τριάδα, με μια συγκεκριμένη τονικότητα. Οι τρεις νότες μια τριάδας είναι σαν καμπάνες. Και γι’ αυτό το ονόμασα tintinnabuli.»

ΥΓ Το κείμενο είναι εδώ, και προτείνω να το διαβάσετε.

Ευχαριστώ Γεώργιε.

Η τριάδα όντως ήταν βασικό συστατικό της μουσικής ανέκαθεν. Σύστημα είναι αυτό που περιέχει πάνω από ένα διαστήματα, λέει ο Κλεωνίδης. Άρα το δια τριών είναι το μικρότερο υπαρκτό μουσικό σύστημα. Τα δύο διαστήματα για να είναι αρμονικά και όμορφα έχουν σχέση χρυσής τομής (βλ σχ βίντεο για το διά τριών σύστημα και την χρυσή τομή στο blog μου). Ένα επίπεδο ορίζεται από τρία σημεία λέει ο Ευκλείδης. Οι βασικές αρμονίες είναι τρεις, Δωρική, Λυδική, Φρυγική. Οι δύο χρόνοι προσωδιακά είναι δυσανάλογοι υπέρ του τονισμένου χρόνου έτσι ο πυρρίχιος τρέπεται σε άλογο χορείο (Βακχείος βλέπε και εργασία στο blogg μου)

Ο νεοκλασικισμός που ακολουθεί ο συγκεκριμένος συνθέτης και πιο πριν η αναγέννηση είναι προσπάθειες των λαών της Δύσης και εν μέρει της απομακρυσμένης Ρωσικής κουλτούρας ώστε να ανακαλύψουν μια ξεχασμένη κατά αυτούς παράδοση, έναν αρχαίο κόσμο ο οποίος κατά αυτούς έχει ξεχαστεί από τις επικρατούσες παραδόσεις. Το μουσικό αποτέλεσμα αυτών των σχολών είναι όμορφο και αξιόλογο. Είναι μια νέα πρόταση υψηλής όντως τέχνης. Είναι όμως διαφορετικό από τον αρχικό τους στόχο, να επιστρέψουν δηλαδή στην αρχαιότητα.

Ο Βαγγέλης Σολδάτος έχει αποδείξει ότι η λεγόμενη Βυζαντινή μουσική όχι απλά προέρχεται από την Αρχαία Ελληνική μουσική αλλά είναι ίδια και η αυτή μουσική.

Απλά έχουν περιγράψει λάθος την μουσική μας στα θεωρητικά των τελευταίων 200ων χρόνων.

Όσοι θέλουν ηχητικά αυθεντικής Αρχαίας Ελληνικής μουσικής ας ακούσουν και μελετήσουν προσεκτικά Ναυπλιώτη και Πρίγγο κι όχι να το παίζουν διανοούμενοι και διαφωτιστές με κατασκευές του κεφαλιού τους δήθεν Απολλώνιες λύρες... Είναι απλά γραφικοί.

Στους ψάλτες όπως και στους αρχαίους ήταν και είναι και τα τριαδικά και οι συμφωνίες και τα γένη, ποτέ δεν έφυγαν

Να συμπληρώσω, στα παραπάνω ενδιαφέροντα, πως στον σημαντικό αυτόν συνθέτη έχει απονεμηθεί το οφίκιο του Άρχοντος Πρωτομαΐστωρος της Μ.τ.Χ.Ε από τον ίδιο τον Οικουμενικό Πατριάρχη.

http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/2013/09/arvo-part.html