π. Κωνσταντίνου, Ο εκσυγχρονισμός της λατρείας

stapaman

Εφησυχάζων & ενίοτε προξενών αλγεινάς εντυπώσεις δ
π. Μάξιμος;81594 said:
Καλή ἡ συγχώνευση, ἀλλά καί ἡ ἀποσπασματική ἀπάντηση σου δέν βοηθᾶ. Τά γραπτά μένουν καί κρίνονται.
:eek: Έκανα κάτι κακό με το να συγχωνεύσω δυο μηνύματα σε ένα για να μην υπάρχει χάσμα;
Για τα περαιτέρω, δεν έχω να πω κάτι. Τοποθετήθηκα σε κάποια συγκεκριμένα σημεία του μηνύματός σας, που έχω επιφυλάξεις όσον αφορά τη δομή και λειτουργία του forum και αυτής της ελευθερίας λόγου. Ο αντίλογος δεκτός...

Καί πές, τό τί ἐπιβεβαιώνεται ἐδῶ μέσα κι αὐτό κρίνεται καί ἔχει κριθεῖ. Ὅσο δέν ἀπαντῶ σέ ὕβρεις δημόσιες ἤ μέ ΠΜ, τόσο περισσότερο βασανίζονται...
Συγγνώμη, αλλά αυτό είναι θέμα δικό σας και όσων σας απευθύνονται υβριστικά (κατά την δική τους ή τη δική σας θεώρηση). Δεν με αφορά.
 

Shota

Παλαιό Μέλος
[Σημείωμα συντονιστή] Αγαπητοί, όπως βλέπετε και εσείς ξανά, τέτοιες συζητήσεις δεν ευδοκιμούν στο Ψαλτολόγιον και καταλήγουν σε προσωπικές αντιπαραθέσεις, αξιολογήσεις θρησκευτικών πεποιθήσεων, αφορισμούς κτλ. που ξεφεύγουν από τη θεματολογία του φόρουμ. Εάν δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο για το συγκεκριμένο βιβλίο ας μη δοθεί συνέχεια.

Δεν είναι βιβλίο, είναι ένα μικρό (εξ 9 σελίδων) άρθρο. Όσον αφορά τη σοβαρή συζήτηση, αυτή δεν μπορεί να γίνει εδώ μέσα: δεν γίνονται συζητήσεις επί τη ιδεολογία (που τόσο ο συγγραφεύς όσο οι εμείς εδώ ο καθένας έχουμε τη δικη μας).
 

ixadin

Ηχάδιν
Διαβάζοντας το άρθρο του π. Κωνσταντίνου διαπίστωσα ότι εγώ τουλάχιστον βασανίζομαι από μια σχάση: της μελέτης της παλαιάς παράδοσης και από την άλλη την διακονία του πληρώματος της Εκκλησίας με έναν μοντέρνο (!;) τρόπο.

Πλήν όμως εγώ πάλι διαπιστώνω ότι ού δύνασθαι δυσί κυρίοις δουλεύειν, διότι η μελέτη γίνεται με καθαρά ιστοριστικά κριτήρια (αναδίφηση χειρογράφων, διασταύρωση στοιχείων κτλ) από την άλλη αυτός ο τρόπος εργασίας είναι εντελώς ασύμβατος με τα βασικά στοιχεία της σημερινής εποχής (μετα-βιομηχανική, μετα-νεωτερική, μετα-μοντέρνα, μετα-διαφωτιστική κτλ) δεδομένου ότι οι έννοιες "σύναξη", "λατρεία" και "σωτηρία" έχουν πολλές σημασίες και νοηματοδοτήσεις ανάλογα την πνευματική και διανοητική κατάσταση καθενός μέλους της Συνάξεως. (βλ. πρόχειρα την διαφορά κατανόησης της Συνάξεως από επισκόπους, αγάμους, εγγάμους κληρικούς, ψάλτες, επιτρόπους ή την έννοια της λατρείας στο πλήρωμα μιας ενορίας κ.α.)

Προσωπικά δεν ξέρω αν είμαι πεπεισμένος - επίτηδες μιλώ μόνο για τον εαυτό μου - ότι αποβάλλοντας τις δικές μου νοηματοδοτήσεις, όπως αργοσύντομα χερουβικά, λειτουργικά, δύναμις, παννυχίδες και τριθέκτες, αγρυπνίες, αγ. Συμεών Θεσσαλονίκης κτλ. προκειμένου να αρχίσω να λέω τριπλά αλληλούια και εφύμνια και αντίφωνα κτλ. θα συναντηθώ με τις νοηματοδοτήσεις των εννοιών "σύναξη", "λατρεία" και "σωτηρία" τουλάχιστον της πλειοψηφίας του πληρώματος.

Μεχρι τότε μένε εν οις έμαθες και επιστώθης ειδώς παρά τίνος έμαθες (Β΄ Τιμοθ. 3, 14)

Υ.Γ.: Αυτό το "ειδώς" με την προμυθεϊκή έννοια (πόνος (σ)της γνώσης)
 

paganus

Παλαιόν μέλι
Υπέροχο άρθρο του π. Κωνσταντίνου! Είναι πολύ ευχάριστο που υπάρχουν τέτοιες φωνες στην Εκκλησία. Απέναντι στην ουσιοφάγο τυπολατρία!
 
Last edited:
Top