Διακοπή ακολουθίας λόγω προβλήματος υγείας

Χριστος ανεστη σε ολους.

Αναφέρω περιστατικό από την Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής που συνέβη σε μικρό ναό ενός χωριού της περιφέρειάς μου: Ο ιερέας ήταν εντελώς βραχνιασμένος, ίσα που ακουγόταν. Δεν έκανε καν προσκομιδή. Μόλις τελείωσε ο όρθρος έγινε απόλυση.
Ερώτηση: αυτό που συνέβη ήταν νομότυπο; ή τί ακριβώς έπρεπε να γίνει σ' αυτήν την περίπτωση. (ο ιερεύς-σημειωτέον- ό,τι έπαθε, το έπαθε το πρωί πριν την έναρξη του όρθρου).
Ευχαριστώ.

εφόσον δεν είχε γίνει προσκομιδή, απ' όσο ξέρω δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα
Είναι σαν τους Όρθρους άνευ Θ.Λειτουργίας που γίνονται σε τόσες Σκήτες και κελιά κάθε μέρα...

Fraristos ioannis said:

Αναφέρω περιστατικό από την Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής που συνέβη σε μικρό ναό ενός χωριού της περιφέρειάς μου: Ο ιερέας ήταν εντελώς βραχνιασμένος, ίσα που ακουγόταν. Δεν έκανε καν προσκομιδή. Μόλις τελείωσε ο όρθρος έγινε απόλυση.
Ερώτηση: αυτό που συνέβη ήταν νομότυπο; ή τί ακριβώς έπρεπε να γίνει σ' αυτήν την περίπτωση. (ο ιερεύς-σημειωτέον- ό,τι έπαθε, το έπαθε το πρωί πριν την έναρξη του όρθρου).
Ευχαριστώ.

Click to expand...

Και επειδη ηταν σβραχνιασμενος,δεν εκανε καν προσκομιδη;...
Ας επαιρνε μια αδεια για λογους υγειας και ας μη λειτουργουσε...
Γιατι να μπει σε κοπο και να κουραστει;

---

Βασίλης Κιαμηλίδης said:

Πριν από 15 χρόνια είχα σχετική εμπειρία με τον Λειτουργό Ιερέα.
Μόλις συνήλθε, και του είπα να τον πάω στο Νοσοκομείο, μου απάντησε πως πρέπει να φέρουμε προηγουμένως άλλον Ιερέα, ο οποίος θα βάλει τα δικά του τα άμφια για να συνεχίσει ο έτερος Ιερεύς την Θεία Λειτουργία, και μετά να τον πάμε στο Νοσοκομείο, διαφορετικά δεν φεύγει. Όπερ και εγένετο.
Συζητώντας μετά την ανάρρωσή του σχετικά, μου είπε πως αυτό το ορίζουν οι Κανόνες της Εκκλησίας.
Όσον αφορά το πρόβλημα με ασθενούντα Ιεροψάλτη, νομίζω πως τον αντικαθιστά κάποιος από εκκλησίασμα, και φυσικά κάποιος τον πηγαίνει στο Νοσοκομείο κλπ.

Click to expand...

Πρίν από 40 περίπου χρόνια, σε κάποιον Ναό όπου υπηρετούσα σαν Πρωτοψάλτης, αρχίσαμε ( Ο Παπάς και οι Ψάλτες ) κεφάτοι τον Όρθρο.
Στο θυμίαμα της "Τιμιωτέρας", περνώντας ο Παπάς δίπλα από το Αναλόγιό μου, μου είπε γελώντας : Άντε και σήμερα σκίζουμε ομαδικώς.
Η Ακολουθία προχώρησε και άρχισα το Χερουβικό. Τριάδι και ο Παπάς άφαντος ( δεν βγήκε να θυμιάσει ). Τον Τρισάγιον ύμνον και πουθενά ο Παπάς. Όταν άρχισα το "Μέριμναν", έκανα νόημα στον Αριστερό, να πάει μέσα, να δεί τι γίνεται. Εν τω μεταξύ εγώ τελείωσα με το " Ως τον Βασιλέα κ.λ.π." και ανήσυχος πλέον, κατεβαίνω και μπαίνω στο Ιερό, όπου βλέπω τον Παπά ξάπλα σ' ένα καναπέ λιπόθυμο και τον Αριστερό μου, να προσπαθεί να τον συνεφέρει. Παρά τις προσπάθειές μας, δεν καταφέραμε να τον επαναφέρουμε, οπότε γνωρίζοντας το τι επιβάλλει η Τάξις, στέλνω τον Νεοκόρο σε έναν όμορο Ναό, να φέρει επειγόντως έναν Παπά, βάζω τον Αριστερό να ψάλλει Πολυέλεο μέχρι να έρθει ο Παπάς, κι εγώ με την βοήθεια ενός Επιτρόπου έβαλα τον Παπά στο αυτοκίνητό μου ( ήμουν ο μοναδικός που διέθετε εκείνη την ημέρα ) και τον πήγαμε στο Νοσοκομείο. Ο καημένος ήταν διαβητικός και εκείνη την ημέρα, παίρνοντας μεγαλύτερη δόση ινσουλίνης, έπαθε υπογλυκαιμία. Αυτό βέβαια δεντο γνωρίζαμε κανένας μέσα στον Ναό. Αυτά για τους Ιερείς.
Είχα όμως κι εγώ προσωπικά κάποτε στην Αγία Αικατερίνη Πλάκας, ένα παρόμοιο επεισόδιο. Ξαφνικά το πρωί στον Κανόνα, άρχισα να ιδρώνω και να με πονάει το στήθος μου. Μπήκα μέσα στο Ιερό και ο Αρχιμανδρίτης Μάξιμος Σταυρόπουλος, μόλις με είδε, φώναξε τον Αριστερό μου ( Τον Κώστα τον Φωτόπουλο ) και με έστειλε σπίτι μου. Την Ακολουθία, την συνέχισε ο 3ος Ψάλτης που είχαμε. Εγώ ; Απλούστατα είχα πάθει έμφραγμα !!!!!
Αυτά!!!

Fraristos ioannis said:

Αναφέρω περιστατικό από την Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής που συνέβη σε μικρό ναό ενός χωριού της περιφέρειάς μου: Ο ιερέας ήταν εντελώς βραχνιασμένος, ίσα που ακουγόταν. Δεν έκανε καν προσκομιδή. Μόλις τελείωσε ο όρθρος έγινε απόλυση.
Ερώτηση: αυτό που συνέβη ήταν νομότυπο; ή τί ακριβώς έπρεπε να γίνει σ' αυτήν την περίπτωση. (ο ιερεύς-σημειωτέον- ό,τι έπαθε, το έπαθε το πρωί πριν την έναρξη του όρθρου).
Ευχαριστώ.

Click to expand...

Αυτά τα ζητήματα είναι σοβαρά, και επιβάλλεται να προσεγγίζονται με διάκριση, διακριτικότητα, και να ενημερώνεται ο εκάστοτε Επίσκοπος σχετικά. Σε αυτόν -είτε μας αρέσει, είτε όχι-λογοδοτεί κυρίως ο ιερέας. Και στην εκκλησία δε μας ενδιαφέρει το νομότυπο, αλλά η ουσία. Εκεί οφείλουμε να προσπαθούμε να προσβλέπουμε.

Δ.

Τσακιτζής said:

Πρίν από 40 περίπου χρόνια, σε κάποιον Ναό όπου υπηρετούσα σαν Πρωτοψάλτης, αρχίσαμε ( Ο Παπάς και οι Ψάλτες ) κεφάτοι τον Όρθρο.
Στο θυμίαμα της "Τιμιωτέρας", περνώντας ο Παπάς δίπλα από το Αναλόγιό μου, μου είπε γελώντας : Άντε και σήμερα σκίζουμε ομαδικώς.
Η Ακολουθία προχώρησε και άρχισα το Χερουβικό. Τριάδι και ο Παπάς άφαντος ( δεν βγήκε να θυμιάσει ). Τον Τρισάγιον ύμνον και πουθενά ο Παπάς. Όταν άρχισα το "Μέριμναν", έκανα νόημα στον Αριστερό, να πάει μέσα, να δεί τι γίνεται. Εν τω μεταξύ εγώ τελείωσα με το " Ως τον Βασιλέα κ.λ.π." και ανήσυχος πλέον, κατεβαίνω και μπαίνω στο Ιερό, όπου βλέπω τον Παπά ξάπλα σ' ένα καναπέ λιπόθυμο και τον Αριστερό μου, να προσπαθεί να τον συνεφέρει. Παρά τις προσπάθειές μας, δεν καταφέραμε να τον επαναφέρουμε, οπότε γνωρίζοντας το τι επιβάλλει η Τάξις, στέλνω τον Νεοκόρο σε έναν όμορο Ναό, να φέρει επειγόντως έναν Παπά, βάζω τον Αριστερό να ψάλλει Πολυέλεο μέχρι να έρθει ο Παπάς, κι εγώ με την βοήθεια ενός Επιτρόπου έβαλα τον Παπά στο αυτοκίνητό μου ( ήμουν ο μοναδικός που διέθετε εκείνη την ημέρα ) και τον πήγαμε στο Νοσοκομείο. Ο καημένος ήταν διαβητικός και εκείνη την ημέρα, παίρνοντας μεγαλύτερη δόση ινσουλίνης, έπαθε υπογλυκαιμία. Αυτό βέβαια δεντο γνωρίζαμε κανένας μέσα στον Ναό. Αυτά για τους Ιερείς.

Click to expand...

Παρόμοιο περιστατικό είχα και εγώ ανήμερα του Πάσχα,ευτυχώς την ώρα της απόλυσης.
Ο ιερέας έλεγε άλλα αντ'άλλων και εγώ του έλεγα για τη διαλογική απόλυση, ευτυχώς καποια στιγμή μας είπε το Χριστός Ανέστη και γυρνώντας προς το ιερό τον είδα να πέφτει προς τα δεξιά,έτρεξα αμέσως στο ιερό και τον καθήσαμε σχεδόν λυπόθυμο,του δώσαμε αρκετή ζάχαρη και σε 15 λεπτά επανήλθε.

Υ.Γ. Αυτά σκευτώμουν και ανάρτησα αυτό το θέμα.Γι'αυτό ευχαριστώ όλους όσους βοήθησαν για να ξέρουν όλοι τι γείνεται σε τέτοιες περιπτώσεις.

Λίγοι εδώ ξέρουν οτι είμαι και εγώ γιος ιερέα και θα σας πω ενα περιστατικό που του έτυχε Μ.Βδομαδα μάλιστα. Ένιωσε μια αδιαθεσία και λιποθύμησε (προφανώς λόγο νηστείας απ οτι μας είπε μετά) την ώρα που οι χοροί έψελναν τους κανόνες. Οταν τους ειπαν τι ειχε συμβεί συνέχισαν να λένε τους κανόνες σε αργό ειρμολογικο μέλος και μαλιστα τους επανέλαβαν ακόμα μια φορά μέχρι να βγει ξανα ο ιερέας να πει το "την Θεοτοκον και μητέρα". Οταν συνήλθε πια όλα τελείωσαν ομαλά..