[Ερώτηση] Ρυθμός - αντικένωμα

GRMUSIC

Νέο μέλος
ΣΤΑ ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΝΩΜΑ (Π.Χ ΑΝΤΙΚΕΝΩΜΑ ΜΕ ΟΛΙΓΟΝ) ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΕΝΩ Η ΘΕΩΡΙΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΚΤΕΛΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΣΗ. ΠΟΙΑ Η ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ;
 

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
ΣΤΑ ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΝΩΜΑ (Π.Χ ΑΝΤΙΚΕΝΩΜΑ ΜΕ ΟΛΙΓΟΝ) ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΕΝΩ Η ΘΕΩΡΙΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΚΤΕΛΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΣΗ. ΠΟΙΑ Η ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ;
Εἶναι σκέτο ἢ μὲ ἁπλή; ἀνεβάστε ἕνα παράδειγμα.
 

evangelos

Ευάγγελος Σολδάτος
Το αντικένωμα είναι τονικό σημάδι, το οποίο εκτός από τον τονισμό έχει και μια ενέργεια την οποία την μαθαίνεις πως εκτελείται κατά περίπτωση μόνο ακούγοντας παραδοσιακούς παλιούς ψάλτες. Όπως όλα τα τονικά σημάδια είναι σαν να βάζεις οξεία ή περισπωμένη της γραμματικής σε μια συλλαβή που τονίζεται. Τα εκκλησιαστικά μέλη τα μετράμε με απλό χρόνο- μια κίνηση για κάθε χρόνο και τονίζουμε λχ στην πεταστή στο ολίγον κ.α. ενώ τα κεντήματα είναι άτονα. Μην βασανίζετε το μυαλό σας με άσκοπα μέτρα και επισημάνσεις ρυθμικών ποδών, δεν ισχύουν για αυτά τα μέλη παρά μόνο όπου χρειάζεται η παρατήρηση του ρυθμού, δηλαδή στο τραγούδι και στην έμμετρη ποίηση(βλ Ρυθμογράφος Κυριαζίδου).
Για περισσότερες διευκρινίσεις μελετήστε τον Ρυθμογράφο του Αγαθαγγέλου Κυριαζίδου, κατ' εμέ είναι το πληρέστερο εγχειρίδιο περί χρόνου, μέτρων και ρυθμού, τις διαφορές και την χρήση όλων αυτών.
 
Last edited:

ybulbu

Μπουλμπουτζής Ιωάννης
Επ' αυτού έτυχε κάποια στιγμή να ακούσω αναφορά του αειμνήστου πλέον Θρασυβούλου Παπανικολάου, όπου έλεγε πως, αφού το αντικένωμα δε μπορεί να είναι στη θέση, έχουμε μεγαλύτερο μέτρο. Αν θέλετε, ανεβάστε παράδειγμα να το δούμε συγκεκριμένα.
 

GRMUSIC

Νέο μέλος
Το αντικένωμα είναι τονικό σημάδι, το οποίο εκτός από τον τονισμό έχει και μια ενέργεια την οποία την μαθαίνεις πως εκτελείται κατά περίπτωση μόνο ακούγοντας παραδοσιακούς παλιούς ψάλτες. Όπως όλα τα τονικά σημάδια είναι σαν να βάζεις οξεία ή περισπωμένη της γραμματικής σε μια συλλαβή που τονίζεται. Τα εκκλησιαστικά μέλη τα μετράμε με απλό χρόνο- μια κίνηση για κάθε χρόνο και τονίζουμε λχ στην πεταστή στο ολίγον κ.α. ενώ τα κεντήματα είναι άτονα. Μην βασανίζετε το μυαλό σας με άσκοπα μέτρα και επισημάνσεις ρυθμικών ποδών, δεν ισχύουν για αυτά τα μέλη παρά μόνο όπου χρειάζεται η παρατήρηση του ρυθμού, δηλαδή στο τραγούδι και στην έμμετρη ποίηση(βλ Ρυθμογράφος Κυριαζίδου).
Για περισσότερες διευκρινίσεις μελετήστε τον Ρυθμογράφο του Αγαθαγγέλου Κυριαζίδου, κατ' εμέ είναι το πληρέστερο εγχειρίδιο περί χρόνου, μέτρων και ρυθμού, τις διαφορές και την χρήση όλων αυτών.
Στη Βυζαντινή μουσική το μικρότερο μέτρο είναι ο τετράσημος. Όλα τα μαθήματα πρέπει να χωρίζονται με συνεπτυγμένους πόδες. Ο απλός χρόνος χρησιμοποιείται μόνο για τους αρχάριους. Με το συνεπτυγμένο ρυθμό το μέλος κυλά πιο ομαλά και πλησιάζει πιο πολύ στον τονικό ρυθμό. Τονίζεται το μέλος πιο σωστά.
 

evangelos

Ευάγγελος Σολδάτος
Στη Βυζαντινή μουσική το μικρότερο μέτρο είναι ο τετράσημος. Όλα τα μαθήματα πρέπει να χωρίζονται με συνεπτυγμένους πόδες. Ο απλός χρόνος χρησιμοποιείται μόνο για τους αρχάριους. Με το συνεπτυγμένο ρυθμό το μέλος κυλά πιο ομαλά και πλησιάζει πιο πολύ στον τονικό ρυθμό. Τονίζεται το μέλος πιο σωστά.

καλά, αφού έτσι "πρέπει" έχεις δίκιο..
 

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
Εἶναι ἴσως φυσικὸ ἐπακόλουθο ἡ ἐπικρατούμενη σύγχυση. Ὅταν στὸ πρόσφατο καὶ μᾶλλον αὐθεντικότερο παρελθὸν τῆς μουσικῆς μας δὲν ὑπάρχει συγκεκριμένη ρυθμικὴ ὑπόσταση ἢ καὶ ἐξάρτηση - μονόπλευρη τουλάχιστον, ποὺ νὰ ἰσχύει δηλαδὴ γιὰ ὅλα τὰ μέλη - τῶν χαρακτήρων ποιότητας, κάτι ποὺ τονίζει διαμαρτυρόμενος καὶ ὁ Ἀπόστολος Κώνστας ὁ Χίος, ὁ ὁποῖος προσπάθησε νὰ συστηματοποιήσει τὴν ἑρμηνεία τους μὲ τὸν χωρισμὸ μεταξὺ κόκκινων καὶ μαύρων (καὶ πάλι ἀνάλογα τὸ μέλος), πῶς νὰ διακρίνουμε στὴν σημερινὴ ἐξευρωπαϊσμένη πλέον (ποσοτικά, χρονικὰ καὶ ποιοτικὰ) μουσικὴ μὲ ἀσφάλεια τὶς ἐνέργειες καὶ τὴν ὀρθὴ θέση τοῦ κάθε παρόμοιου σημαδιοῦ, ἐφόσον τοποθετήθηκαν ὄχι μὲ βάση τοὺς "σχηματισμοὺς" ὅπως γράφει χαρακτηριστικὰ ὁ Ἀπόστολος, ἀλλὰ βάση τῆς μετροφωνίας; μπορεῖ νὰ μὴν ὑπάρχουν θέσεις καὶ ἄρσεις στὰ κλασικὰ κείμενα (στὴν παλαιὰ γραφὴ καὶ στὶς πρῶτες ἐξηγήσεις τουλάχιστον) ἀλλὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχουν στὸ μέλος σημεῖα ποὺ ὑπερισχύουν ἔναντι ἄλλων. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ ἐνῶ μπορεῖ νὰ γνωρίζουμε τὴν σημερινὴ μουσικὴ ὀρθογραφία, ἀναγκαζόμαστε νὰ κάνουμε χρήση χαρακτήρων σὲ σημεῖα ποὺ οὐσιαστικὰ δὲν ἐκτελοῦνται οἱ ἐνέργειές τους.

Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, ἡ μετὰ βίας "ρυθμοποίηση" μίας μουσικῆς ποὺ δὲν στηρίζεται σὲ συγκεκριμένα ρυθμικὰ ἐπαναλαμβανόμενα μοτίβα (κατ' ἐμὲ πάντα) εἶναι μᾶλλον ἐσφαλμένη ἐξ ἀρχῆς καὶ κάνει τὴν ὑπάρχουσα σύγχυση ἀκόμη ἐντονότερη. Μπορεῖ ἐκ πρώτης ὄψεως τὰ ὡς ἄνω νὰ φαντάζουν ἄσχετα μὲ τὸ συγκεκριμένο ἐρώτημα, ὅμως πιστεύω ὅτι ἡ καρδιὰ τοῦ προβλήματος βρίσκεται σὲ μία ἐξέλιξη τῆς γραφῆς ποὺ ἀποκόπηκε ἀπὸ τὸν σκοπό τῆς φωνητικῆς ἑρμηνείας της, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ προσπαθοῦμε νὰ καλλιεργήσουμε ἕνα δένδρο δίχως ρίζες.

Ἐφόσον ὅμως καλῶς ἤ κακῶς βρισκόμαστε σὲ αὐτὴ τὴν μουσικὴ πραγματικότητα, ἐμμένω στὸ παραπάνω: ἀνεβάστε παράδειγμα, καὶ οἱ εἰδήμονες ἂς πάρουν θέση.
 
Top