Το Θείον και Άρρητον

antonios

Αετόπουλος Αντώνιος
Και από μένα κάτι για την περίοδο. Περισσότερο από σύνθεση (που υπακούει σε κανόνες) αυτό αποτελεί καταγραφή μιας ιδέας για την μουσική έκφραση του ποιητικού κειμένου, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχει συγκεκριμένη και προγραμματισμένη δομή, για αυτό και δεν εντάσσεται ακριβώς στο είδος των καλοφωνικών ειρμών όπως το γνωρίζουμε από το καλοφωνικό ειρμολόγιο. Η ιδέα για μια πιο αργή και ελεύθερη σύνθεση για το συγκεκριμένο καταπληκτικό κείμενο ανήκει στον Γιώργο Μ.



 

Attachments

  • Το θείον.pdf
    202.7 KB · Views: 97

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
Τι μου θύμισες, Αντώνη...
Η αίτηση αυτή είχε γίνει πέρσι, και, όπως είχα και τότε πει στον Αντώνη, νομίζω όχι μόνο σε αυτόν, η ιδιαιτερότητα ήταν ότι με αφορμή ένα χωρίο του Αββακούμ (Αββ. 3, 3: «ὲκάλυψεν οὐῤανοὺς ἡ άρετὴ αύτοῦ») δημιουργείται μια ποιητική έκφραση και προσφώνηση προς τον Χριστό, σπάνιας οικειότητας και γλυκύτητας για τα δεδομένα της υμνογραφίας: σε ελεύθερη απόδοση: θα διηγηθώ το θείο και άρρητο κάλλος των αρετών σου, Χριστέ μου. (Θα περιμέναμε το χωρίο του Αββακούμ στην δ΄ και όχι στην ε΄ωδή, αλλά το βρίσκουμε εδώ, συνδυασμένο με τις σχετικές αναφορές στο φως και το σκότος, που προέρχονται από τον Ἠσαΐα και την ε' ωδή της Π. Διαθήκης).
(Σημειωτέον ότι στο Παράρτημα του Εορτοδρομίου, ο άγιος Νικόδημος περιέχει κεφάλαιο «Ἀρετὴ Χριστοῡ ποία εἶναι» και παραπέμπει στον ειρμό της δ' ωδής της Υπαπαντής).

Και στην πορεία της «διηγήσεως» διαπιστώνουμε ότι αυτό το «κάλλος των αρετών του Χριστού» δεν είναι παρά η συμπύκνωση όλης της Θεολογίας περί το πρόσωπό Του (άναρχη γέννηση, ενανθρώπηση εκ της Θεοτόκου, απολύτρωση των ανθρώπων) και όλα αυτά σε έναν ύμνο για την εορτή της Παναγίας... Τέτοια θεολογική και ποιητική συμπύκνωση σπάνια συναντάει κανείς.

Νομίζω ότι και ο Αντώνης έπιασε άριστα το νόημα αυτό αποδίδοντας με ιδιαίτερη γλυκύτητα το σημείο «των αρετών σου, Χριστέ, διηγήσομαι». Τον ευχαριστώ και πάλι, όπως και τότε.
 
Top