«....και μέσα στη χιλιόδιπλη καρδιά μου μια σπηλιά κι ένας Χριστός γεννιέται»(Κ.Παλαμάς)
Στώμεν καλώς... Να μια ανάσα για ξαπόσταμα!!
Ας σταθούμε λοιπόν στο φως κυριολεκτικά και μεταφορικά...
Στο φως που λάμπει στα μάτια των παιδιών.... που την παραμονή θα χτυπήσουν την πόρτα μας, για να μας θυμίσουν ξανά τα αιώνια στολίδια της παράδοσής μας. Εκείνα τα χρόνια της νιότης μας, όταν τα αγνά τότε χέρια μας, γέμιζαν γλυκά, καρύδια, κουραμπιέδες, μελομακάρονα, πενταροδεκάρες και πενηνταράκια.
Ας βυθιστούμε σ' εκείνο το φως που λάμπει στα πρόσωπα των αγαπημένων μας... που αγωνιούν και περιμένουν για μια ζεστή μας αγκαλιά.
Στο φως εκείνων των συνανθρώπων μας που κρέμονται από μια στιγμή ελπίδας που τυχόν την ψάχνουν και στα μάτια μας....
Ας κρατηθούμε απ’ αυτό το φως και ας μην αφήσουμε να μας ναρκώνουν και να μας δηλητηριάζουν με μια ψεύτικη και φανφαρατζίδικη ασπροκόκκινη «επί γης ειρήνη» που διαστρέφει και καταλύει το νόημα κάθε γιορτής.
Κόντρα στον Ηρώδη που στέκεται ξανά εδώ και υπογράφει θρήνους....
Ας πέσουμε μαχόμενοι και αντιστεκόμενοι στους καιρούς, έτσι! για ένα γινάτι, γιατί -όπως λέει κι ο Ελύτης- «πολλά δε θέλει ο άνθρωπος να 'ναι ήμερος ,να 'ναι άκακος... Λίγο φαΐ, λίγο κρασί, Χριστούγεννα κι Ανάσταση». Άντε... ίσως και λίγο τσίπουρο ρε αδερφέ...!!
Ας βρούμε φέτος καθένας το αστέρι που ίσως χάσαμε από τους ουρανούς της αθωότητας στους κάδους με τα περισσεύματα ζωής....
Μια ευχή, να φτάσει σε κάθε ουρανό.... Κι όπου λείπει, ας τον φτιάξουμε.
Τη νύχτα της 25ης Δεκέμβρη ας ξημερώνει πάντα για όλους, μια μεγαλύτερη, καλύτερη κι ελπιδοφόρα μέρα.
Χρόνια πολλά, καλά, χρόνια ανθρωπινά... για να αξίζει η Ζωή.
Γιορτές γνήσιες καρδιακές για να ανθίσει η Ελπίδα.
Φως στις καρδιές για να υπάρχει ''Αύριο''.
Ας ξαναγίνουμε και πάλι παιδιά...
Το χρωστάμε και στον εαυτό μας και στους άλλους.
Καλές γιορτές σε όλους...!!
