«Δίδοται καὶ Ἅγιον Ἔλαιον τοῖς Ἀδελφοῖς ἐκ τῆς κανδήλας τοῦ Ἁγίου, ψαλλομένων τῶν Ἰδιομέλων»

Μετά την Μεγάλη Δοξολογία, στην εορτή του Αγίου Νικολάου, αναφέρεται στο Μηναίο μία ενδιαφέρουσα κατ΄εμέ περίπτωση. "Δίδοται και άγιον ΄Ελαιον τοις αδελφοίς εκ της κανδήλας του Αγίου ψαλλομένων των Ιδιομέλων". Πως είναι η τάξις αυτή στους ενοριακούς Ναούς και πότε είναι καλύτερα να γίνεται, στο τέλος του ΄Ορθρου, της Λειτουργίας, του Εσπερινού; Γίνεται από τον Ιερέα κάποια δέηση; και ακολουθούν οι χοροί με τα ιδιόμελα; Παρακαλώ, ας γίνει κάποια αναφορά προ διαφώτιση και αποφυγή αταξίας.
 

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής

Πρόκειται γιά μοναστηριακή συγκεκριμένη τάξη καί μάλιστα στήν ἀγρυπνία, ὅπου καί μετάφερα τό θέμα.
Δέν ξέρω πῶς καί ἐάν «μεταλλάσεται»...
Ἄς γράψουν οἱ εἰδότες...

 

MTheodorakis

Παλαιό Μέλος


Δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ εἶναι ἡ λιτὴ τοῦ ὄρθρου (ΤΑΣ κεφ. β', ε' Ἀπορούμενα ΤΑΣ κεφ. 91). Πρὸ τοῦ «Δι' εὐχῶν...» τοῦ ὄρθρου γίνεται λιτὴ (στὴν περίπτωση αὐτὴ στὴν εἰκόνα τοῦ ἁγίου) ὅπως στὸν ἑσπερινὸ τῆς μοναχικῆς ἀγρυπνίας καὶ ψαλλομένων τῶν ἰδιομέλων γίνεται ἡ χρίση ἤ καὶ κατὰ τὶς εὐχές. Βλ. καὶ εὐχολόγιον J. Goar 1647 σσ. 10-11.
 
Last edited:

paganus

Παλαιόν μέλι
Κατά μία ερμηνεία είναι κατάλοιπο της τέλεσης της Ακολουθίας του Αγίου Ελαίου στον Όρθρο. Βλ. σχετικά:

Χριστοδούλου, Θ. (2004). Το ιερόν ευχέλαιον. Αθήνα: Ομολογία. σ. 60, όπως και

Φουντούλη, Ι. ([χ.χ.]). Κείμενα Λειτουργικής τ. Β΄ Θέματα Ευχολογίου. Θεσσαλονίκη: [χ.ε.], σ. 187
 
Last edited:

Stathis Nikolaos

Νέο μέλος
Στα Βασιλικά Θεσσαλονίκης οπου ιερουργούσε ο συγχωρεμένος ιερέας παππούς μου, παπα Νικόλας Ευαγγέλου (ο εικονιζόμενος στο Avatar μου), τηρούσε την εξής παράδοση, που παρέλαβε βεβαίως από τους προηγούμενους εφημερίους του Ναού του:
Στις εορτές των μεγάλων Αγίων που αναφερόταν το "δίδοται Αγιον έλαιον...", έβγαινε κατά τη διάρκεια των Αίνων στο προσκυνητάρι όπου είχε τοποθετηθεί από βραδύς η εικόνα του Αγίου και με ένα κερί, του οποίου το φυτίλι βύθιζε στο καντήλι του Αγίου έχριζε όλους τους πιστούς στο μέτωπο και στα χεριά με το σχήμα του Σταυρού.
Ο Θεός να τον αναπαύει...
 

MTheodorakis

Παλαιό Μέλος
Δὲν «δίδοται ἅγιον ἔλαιον» κατὰ στὶς ἑξῆς ἀγρυπνίες

1) Ὕψωση τοῦ τιμίου Σταυροῦ
(ΜΕΘ σ. 41, ΤΔ σ. 561, ΑΠ σ. 55).

2) Θεοφάνεια
(ΜΕΘ σ. 125, ΤΔ σ. 157, Τυπικὸς ὁδηγὸς Φιλοθέου 1932 σ. 35, ΑΠ σ. 72).

3) Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως
(ΤΔ σ. 451).

4) Κυριακὴ τῶν Βαΐων
(ΤΔ σ. 472, Τυπικὸς ὁδηγὸς Φιλοθέου 1932 σ. 74, ΑΠ σ. 110).

5) Κυριακὴ τοῦ Πάσχα
(ΤΔ σ. 561).


ΜΕΘ = Τυπικὸν Μεθοδίου ἱερομονάχου τοῦ ἔτους 1890 ἔκδ. Ι. Μ. Σίμωνος Πέτρας 2016.

ΤΔ = Τυπικὸν Μονῆς Διονυσίου ἁγίου Ὄρους τοῦ ἔτους 1909.

ΑΠ = Ἀ. Κουτεντάκη Λειτουργικὴ πράξις τῆς ἐν Κρήτῃ ἱερᾶς καὶ σεβασμίας μονῆς ἁγίου Ἀντωνίου τῶν Ἀπεζανῶν (περὶ τὸ 1950), ἀνέκδοτη μεταπτυχιακὴ ἐργασία 2011.
 

MTheodorakis

Παλαιό Μέλος
Πρὶν ἀπὸ τὴ χρίση προστίθεται στὴν κανδήλα τοῦ ἁγίου ἀπὸ τὸ λάδι τῆς ἀρτοκλασίας

(τυπικὸ Γρηγορίου 1851 φ. 140r ἔκδ. Dmitrievskij τ. 3 σ. 687, Ἁγιορειτικὸν τυπικὸν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀκολουθίας ἐκδ. Καστανιώτη 1995 σ. 101, τυπικὸ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μονῆς Παντοκράτορος μετὰ τὸ 2006 σ. 48).
 
Top