Αγαπητέ Γεώργιε, θεωρώ πως υπάρχει λύση! Για την ακρίβεια έχει βρεθεί! Το μοναστήρι του Μεγάλου Αντωνίου έχει μελοποιήσει ή μάλλον προσαρμόσει στο καλύτερο τονικά σημείο την Αγγλικήν -δεδομένου ότι όλα ανεξαιρέτως τα εκκλησιαστικά μέλη είναι ποιήματα- σε πολλά Βυζαντινά μέλη. Το κατά πόσο μπορεί κανείς τώρα να μεταφέρει μια αλληγορία τύπου "Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε" με επίσης μάλιστα ποιητικό τρόπο σε οποιαδήποτε Γλώσσα είναι μάλλον μόνο περιφραστικά δυνατόν. Η λύση όμως δεν είναι αυτή αλλά, η προσαρμογή στο ακροαματικό κοινό (για ξένες γλώσσες μιλάμε πάντα). Αν δεν υπάρχει αρχαΐζουσα διάλεκτο σε μια γλώσσα, δουλεύεις με ό'τι έχεις! Διεθνή Χριστό θέλουμε να κηρύξουμε και όχι να μορφώσουμε!! Γιατί λοιπόν να στηριχτούμε σε ένα Μουσικό κείμενο ελληνικής μουσικής, πάνω σε ελληνική ποίηση γραμμένο από Έλληνα;; Αφού η ελληνικές γραπτές πηγές είναι σαφώς θεμελιακές όσον αφορά την Βυζαντινή Μουσική Παράδοση πρέπει να μεταφραστούν σε όποια Γλώσσα με τα όποια χαρακτηριστικά και ιδιώματα αυτής και έπειτα να μελοποιηθούν με βυζαντινό ύφος εξαρχής πάνω στο μεταφρασθέν, ποιητικό ή περιφραστικό κείμενο με τους κανόνες που κυριαρχούν σε κάθε μέλος (ειρμολογικό, στιχηραρικό, κλπ.). Αυτή είναι η άποψή μου. Συμφωνώ πάντως μαζί σου ότι θέλει πολύ δουλειά και σοβαρότητα!