Εκδημία Ιερέως- Εύχεσθε!

chanendes

Ιωάννης Π. Αχιλλιάς
Σήμερα, κάλεσε κοντά Του ο Θεός, από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 66 ετών, έναν ολιγογράμματο κι απλό, μα άξιο κατά γενική ομολογία Λειτουργό Του:τον π. Ανδρέα Μαυροθαλασσίτη, εφημέριο του χωριού των Καμινίων της Λήμνου.
Αρχοντικός και Ιεροπρεπής ως Λειτουργός ποτέ δεν βιαζόταν να τελειώσει τη Θ. Λειτουργία! Φιλακόλουθος όσο λίγοι... Οι δύο ενοριακοί Ναοί στους οποίους Λειτουργούσε, άστραφταν από τάξη και καθαριότητα...Το ίδιο και τ' αμφιά του...
Το ίδιο και τα πάνω από 70 εξωκκλήσια πού'χε στην ευθύνη του...
Το καλοκαίρι, που πάω για ένα μήνα περίπου στην Λήμνο, είχαμε σχεδόν κάθε μέρα Λειτουργία σε εξωκκλήσι...
" Τώρα που έχω ψάλτες" έλεγε "ας πάμε να κάνουμε μια ωραία Λειτουργία κι εκεί..."
και πηγαίναμε... και ζούσαμε στιγμές, που μόνο ένας Παπαδιαμάντης θα μπορούσε να ζωγραφίσει με την πένα...
Απλός και ταπεινός σαν παιδί, με το γάργαρο γέλιο εύκολο, το "Δόξα τω Θεώ" και το χαμόγελο συνέχεια στα χείλη, παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε...

Ο Θεός να αναπαύει την ψυχή του... Θα μας λείψει πολύ!!

Παρακαλώ θερμά τους Ιερείς του φόρουμ: Αύριο, μεθαύριο, αλλά και σε όποια άλλη Θ. Λειτουργία τελέσουν μέχρι την συμπλήρωση των σαράντα ημερών (11 Μαρτίου) να μνημονεύσουν και την ψυχή του κοιμηθέντος συμπρεσβυτέρου τους Ανδρέου Ιερέως. Αλλά και τους αδελφούς - ιεροψάλτες- μέλη του φόρουμ, παρακαλώ να δεηθούν για την ψυχή του, έστω και μ' ένα απλό, αλλά καρδιακό "Κύριε Ελέησον"! Το άξιζε!!!
 
Last edited:

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής
Ἀγαπητέ Ἰωάννη,
Σ᾿ εὐχαριστοῦμε πολύ γι᾿ αὐτά πού τόσο γλαφυρά καί συγκινητικά περιέγραψες. Τοῦ ἔκανες τό καλλίτερο μνημόσυνο!
Ἀλλά καί ἔδωσες σέ ὅλους μας παράδειγμα πρός μίμησιν καί ταυτόχρονα τό ἔναυσμα νά μνημονεύσουμε κι ἐμεῖς αὐτοῦ, ἤγουν νά ἐπιτελέσουμε μνήμην, νά τόν θυμηθοῦμε καί νά τόν μιμηθοῦμε.
Ἀπ᾿ τήν ἄλλη φάνηκε γιά μιά ἀκόμη φορά τό πόσο κοινωνικό καί ἀνθρώπινο εἶναι τό Ψαλτολόγιον καί σ᾿ αὐτή του τή διάσταση πρέπει νά μένουμε, δηλαδή στήν κοινωνία χριστιανικῆς ἀγάπης καί συναισθημάτων, στήν χαρά καί στήν συγκίνηση αὐτῆς τῆς ἐπικοινωνίας, στό «χαίρειν μετά χαιρόντων καί κλαίειν μετά κλαιόντων».

Ἐγώ τόν ἐμνημόνευσα καί στήν (καλῶς ἤ κακῶς) μνημόνευση τῆς μεγάλης εἰσόδου, πέρα ἀπό τήν μυστική μνημόνευση στήν ἁγία πρόθεση.
Ἐπειδή τυχαίνει νά ἔρχεται στό Ναό γιά ἐκκλησιασμό ἕνας π. Ἀνδρέας ἀσθενής καί ἐκτός ὐπηρεσίας -χωρίς σταθερή ὥρα προσελεύσεως-, ὅταν ἐμνημόνευσα «Ἀνδρέου ἱερέως» οἱ συλλειτουργοί μου μέ κοίταξαν ἀποροῦντες καί ἐξιστάμενοι, καθ᾿ ὅσον δέν εἶχε προσέλθει ἀκόμη ὁ δικός μας π. Ἀνδρέας. Ὅταν εἰσήλθαμε στό ἱερό ἄρχισαν νά μέ ρωτοῦν ἄν αὐτόν πού ἐμνημόνευσα ἦταν ὁ γνωστός μας. Ὁ διάκονος εἶχε ἀρχίσει τά πληρωτικά καί νἄσου ὁ π. Ἀνδρέας ἀπό τήν θύρα τοῦ ἱεροῦ. Τούς λέω: Ἰδού ὁ ἀναστηθείς !!!
Τώρα ἴσως γελάσατε, ὅπως κι ἐμεῖς ἐκείνη τή στιγμή. Μά ὑπάρχει κλάμα χωρίς γέλιο, πού λέει καί ὁ λαός μας; Αὐτό δείχνει τήν χαρμολύπη τῆς Ὀρθοδοξίας καί τήν ἀκράδαντη πίστη μας: Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν.

Αὐτῆς τῆς ἀναστάσεως εὐχόμεθα νά τύχη καί ὁ μακαριστός π. Ἀνδρέας καί νά εὔχεται καί γιά μᾶς στό ὑπερουράνιον θυσιαστήριον.

Αἰωνία του ἡ μνήμη !!!
Νά ἔχουμε τήν εὐχή του !!!


 

chanendes

Ιωάννης Π. Αχιλλιάς
Με την άδειά του δημοσιεύω το πμ που έστείλα στον π. Μάξιμο ως απάντηση στην ως άνω δημοσίευσή του:


Αγαπητέ μου και σεβαστέ μου π. Μάξιμε
Έβαλα ήδη "ευχαριστώ" κάτω από την απάντησή σας, και αφού περάσουν λίγες μέρες θα ευχαριστήσω όλα τα μέλη που έδειξαν και δείχνουν τη συμμετοχή τους στο θέμα που άνοιξα με αφορμή την εκδημία του πατρός Ανδρέα.
Θέλω όμως να σας ευχαριστήσω και προσωπικά για τρεις λόγους:

Πρώτον γιατί πιστεύοντας στην δύναμη της Μνημόνευσης των ονομάτων στην Αγία Πρόθεση και γενικά στην Θ. Λειτουργία, θεωρώ ότι αυτό είναι ό,τι πιο σημαντικό μπορούμε να προσφέρουμε σε κάποιον και ειδικά στους κεκοιμημένους μας, αφού αυτοί και να θέλουν, δεν μπορούν πλέον να κάνουν κάτι για την σωτηρία της ψυχής τους...

Κι αυτό με οδηγεί στον δεύτερο λόγο: πιστεύω ότι το ρητό: "κάνε αυτό που θα ήθελες να σου κάνουν" έχει εδώ την μεγαλύτερη εφαρμογή του... Έτσι ζητώ την μνημόνευση των προσφιλών μου με την ίδια λαχτάρα που τη ζητώ για την δική μου υγεία, ή με την ίδια λαχτάρα που θα την ποθώ για την δική μου ανάπαυση όταν ο Θεός με καλέσει κοντά του...

Κι ο τρίτος λόγος είναι ότι ο μακαριστός π. Ανδρέας αξίζει κάθε τιμή και μνήμη γιατί ήταν παπάς που τίμησε το πετραχείλι του μέχρι τελευταίας αναπνοής...
Ξεψύχησε, όταν κάθησε να πάρει μια ανάσα γυρνώντας σπίτι του από τους δυο Εσπερινούς που είχε κάνει ΄και στις δύο ενορίες που διακονούσε...
Μέχρι τελευταίας αναπνοής προσφορά στο Θυσιαστήριο...
Να τον θυμάστε όποτε μπορείτε, και κυρίως να εύχεσθε να στείλει ο Θεός Άξιον Αντικαταστάτη- Εργάτη στον Αμπελώνα των Ακριτικών χωριών που ορφάνεψαν...
Φιλώ το χέρι σας κι ευχαριστώ
Γιάννης
 
Top