Μια μαρτυρία για τον Λυκούργο Αγγελόπουλο

PavlosKouris

Pavlos Papadopaidi
ΜΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΥΚΟΥΡΓΟ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ


Με αφορμή την συζήτηση που γίνεται στο ιστολόγιό μας για τον Σίμωνα Καρά, τον Λυκούργο Αγγελόπουλο και την επίδρασή τους στην βυζαντινή μουσική, οι φίλοι θεολόγοι και ψάλτες από το Λίβανο Peter Saliba και Roni Bou Saba (σπουδάζουν σήμερα στο Πανεπιστήμιο Πατρών Ελληνική Φιλολογία) μού έστειλαν το παρακάτω κείμενο, το οποίο ευχαρίστως δημοσιεύω, μιας και αποτελεί την προσωπική τους εμπειρία.



Το 2003 πριν έρθουμε στην Ελλάδα το καλοκαίρι, πληροφορηθήκαμε από τον κ. Mike Hourany, ένα πιστό μαθητή του κ. Λυκούργου Αγγελόπουλου, ψάλτη και καθηγητή της βυζαντινής μουσικής, για το πώς θα μπορέσουμε να γνωρίσουμε τον δάσκαλό του. Μόλις φτάσαμε αυτό κάναμε. Ήδη από το πρώτο Σάββατο πήγαμε στην Αγ. Ειρήνη και τον πλησιάσαμε. Από τότε μπήκαμε σε άλλη φάση που έπαιξε ρόλο στην πνευματική και μουσική μας ωριμότητα. Ο κ. Αγγελόπουλος ήταν για μας κίνητρο να προχωρήσουμε στην μελέτη του ελληνισμού. Μέσα στις συζητήσεις που κάναμε στην διάρκεια των μαθημάτων μας μίλαγε με πολύ ενθουσιασμό για τον Σίμωνα Καρά, για τον π. Ιωάννη Ρωμανίδη, για την Ρωμιοσύνη και άλλα.
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ πώς μας μιλούσε συνεχώς και αδιαλείπτως για τον μεγάλο αθωνίτη ιεροψάλτη, τον διάκονο Διονύσιο Φιρφιρή, και πώς στην συνέχεια τον επηρέασε βαθιά. Μας έλεγε συχνά να τον ακούμε και να παρατηρούμε πώς ερμηνεύει τα μέλη της βυζαντινής μουσικής. Εμείς καταλάβαμε μια βαθιά διείσδυση της παράδοσης εκ μέρους του κ. Αγγελόπουλου. Αλησμόνητες είναι οι επισημάνσεις του για τους τρείς δασκάλους (Χουρμούζιο, Γρηγόριο, Χρύσανθο) και για τις αναλύσεις της βυζαντινής μουσικής. Οι τρεις δάσκαλοι είναι για τον κ. Αγγελόπουλο μια πηγή αναδρομική επανασύνθεσης και αναζωογὀνησης της παραδοσιακής ελληνικής μουσικής. Βέβαια, ακολουθώντας την μεθοδολογία του δασκάλου του, του Σίμωνος Καρά, ο τρόπος ερμηνείας που πρότεινε δεν εμπόδιζε την δημιουργικότητα του ερμηνευτή και δεν τον απομάκρυνε απ΄ την αληθινή μουσική παράδοση. Η επιθυμία του κ. Αγγελόπουλου, μέσα από σκληρή προσπάθεια, είναι να βρει την αληθινή εκφορά της βυζαντινής μουσικής και την εύρεση μιας ενιαίας θεωρίας αυτής της μουσικής. Ήδη ο Καράς είχε ρυθμίσει τους κανόνες, και ο ρόλος του κ. Αγγελόπουλου ήταν να ερμηνεύσει και να σχολιάσει τον δάσκαλό του με ό,τι ερευνητικό και επιστημονικό μέσο μπορούσε να διαχειριστεί. Αναπόφευκτη είναι η επιρροή του κ. Αγγελόπουλου στους νέους μουσικούς, αφού πηγάζει από το χάρισμα που διαθέτει και την τεχνική δεξιότητά του στην μουσική.


Ο Λυκούργος Αγγελόπουλος, τέλος, ήταν ένα όνομα που ακούγαμε συνεχώς στο Λίβανο στην διάρκεια της ενασχόλησής μας με την βυζαντινή εκκλησιαστική μουσική. Ένα όνομα που προκαλούσε προβληματισμούς και δεν σε άφηνε ουδέτερο. Θα έπρεπε να ψάξεις πιο πέρα και να επιλέξεις είτε να τον ακολουθήσεις είτε να τον «πολεμήσεις». Έτσι, καθόλου λιγότερο! Αυτό έκανε τις χορωδίες στο Λίβανο, και στα άλλα μέρη του Πατριαρχείου Αντιοχείας, να επηρεαστούν απ’ αυτόν κατά κάποιο τρόπο.
 
Top