Οταν ο δασκαλος μου ο αειμνηστος κυρ Σπυρος Γεωργακοπουλος μας εξεταζε και τυχαινε καποιος να χασει το μαθημα και να "εφευγε" απο αυτο και να εμπαινε απο τα "χωραφια" τον σταματουσε και του έλεγε: αυτο που λες ειναι σε ήχο "πλαγιο κοκκινο"!! Με το αναλογο γελιο απο ολους μας φυσικα!! Οποτε μολις μαθατε και εσεις οτι εκτος απο "ηχο κοκκινο" υπαρχει και ο "πλαγιος του κοκκινου"!!!!!
Ίσως αν είχαμε μεγαλύτερη εικόνα του χειρογράφου, μπορούσαμε να συγκρίνουμε την γραφή. Φαίνεται να γράφει ''κόκινος'' -με ένα κ-, αλλά ίσως είναι κάτι άλλο (εξίσου περίεργο μάλλον)...
Δεν είναι ότι να ναι. Είναι μέρος της μουσικής προ παιδείας που κάνουν σε νήπια. Τα βάζουν να τους πουν τι χρώμα φαντάζονται τη κάθε νότα (ΝΤΟ ΡΕ ΜΙ κτλ) και τους γράφουν μουσικά κομμάτια με χρώματα.
(εγώ τους φαντάζομαι με διαφορετικά χρώματα από εσένα)
Γιατί να μην ανοίξουμε με ενότητα (σαν τα ευτράπελα) όπου θα δίνουμε στους Ήχους χρώματα. Κι εγώ το σκεφτόμουν αυτό!
Τι θα έδινα εγώ:
Πρώτος: Άσπρο Σαμπάχ: ελαφρύ κόκκινο
Δεύτερος: έντονο κόκκινο
Τρίτος: Λαχανί
Τέταρτος: Πράσινο (Λέγετος: Σκούρο Πράσινο, Αγια: Κάτι στο ανοιχτό λαδί)
Πλ. α: Κίτρινο (με λίγο άσπρο μέσα)
Πλ. β: Μπορντό-Κεραμιδί-Καρμίν
Βαρύς: Ώχρα
Πλ. δ: Έντονο Λαδί (Όταν είναι εκ του Γα ίσως να ήταν γκρι πράσινο ανοιχτό)