domesticus
Lupus non curat numerum ovium
Συγγνώμη εξ αρχής που ίσως γενικεύσω και εξοκείλω από το θέμα.
Ποτέ δεν κατάλαβα το λόγο γιατί πρέπει την ευσέβειά μας να την δείχνουμε με τρόπο προκλητικό στους υπόλοιπους, όπως και για ποιο λόγο θα πρέπει αυτό να κανονικοποιείται. Αυτά που πραγματικά "επιβάλλονται" και πάλι με το ρήμα εντός πολλών εισαγωγικών, είναι για παράδειγμα η έμπρακτη απάντηση του λαού στο: " Τὰς κεφαλὰς ὑμῶν τῷ Κυρίῳ κλίνομεν" ο οποίος θα πρέπει να κλίνει την κεφαλή, το οποίο από ποιον γίνεται (εννοώ και από εμάς που τα λειτουργικά βιβλία μας εντάσσουν στο λαό); Για ποιο λόγο θα πρέπει να προσκυνηθούν όλες οι εικόνες με όποιο κόστος; Βρισκόμουν με χορωδία σε μικρό ναό και μας σκουντούσαν για να προσκυνήσουν μία ακριανή εικόνα του τέμπλου. Αυτό που κάνει ο ιερέας όταν παίρνει καιρό έχει σημασία παραδειγματική μεν, ενδεικτική δε. Ποιος θα κατηχήσει αυτό τον κόσμο που δεν ξέρει πια πως να συμπεριφερθεί μέσα στο ναό; Μόνο αυτό είναι; Τα μάτσα κεριών για όλο το σόι; Μετά λέμε ότι έγιναν show οι ιερέας ακολουθίες. Ο κλήρος εντός και εκτός του βήματος πρέπει να παραδειγματίζει χωρίς να αποβλέπει στο να ξεχωρίζει. Εμείς οι ψάλτες, ας προσκυνήσουμε το εικονοστάσι ή την πρώτη εικόνα που θα δούμε όταν θα μπούμε στο ναό (αν είναι εύκολο να μη μας δει και κανείς καλύτερα θα ήταν) και να ετοιμαστούμε σεμνά και ταπεινά γι' αυτό για το οποίο μας όρισαν να διακονούμε. Ευταξία στην γνήσια ευσέβεια δεν υπάρχει, διότι δεν ορίζεται από αυτήν. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να κοινωνήσει χωρίς καμία απολύτως προετοιμασία, ποιος θα τον ελέγξει, αλλά και ποιος θα πει με βεβαιότητα ότι αυτή η Θεία Κοινωνία ήταν άκυρη; Είναι τόσο βέβαιο, όσο βέβαιο είναι το ότι βγαίνοντας κανείς από τη φυλακή έχει σωφρονιστεί. Δεν λέω ότι η παράδοση θα πρέπει να παραγκωνίζεται, αλλά και το σερβίρισμά της εν ίδει απαράβατου κανόνα είναι ακόμη χειρότερο διότι ελαττώνει την απόστασή μας από του Φαρισαίους... Αυτά υπάρχουν όταν έχουν σημασία και όχι όπου και όποτε νάναι.
Στὰ ἀρχαία χρόνια δὲν ὑπῆρχαν πολλὰ πολλὰ προσκυνητάρια ὅπως σήμερα καὶ ὁ κόσμος ὄχι μόνο ἀσπαζόταν τὶς εἰκόνες τοῦ τέμπλου, ἀλλὰ καὶ τὰ μανουάλια μὲ τὰ κεριὰ ἐκεῖ μπροστὰ ἦταν τοποθετημένα, στὴν ἑπαρχία μέχρι καὶ πρόσφατα σχετικά ἤ συνεχίζεται ἀκόμη.
Βέβαια στὶς ἀνθρωπίνου μέτρου ἑνορίες τοῦ παρελθόντος δὲν ὑπῆρχε ἰδιαίτερο πρόβλημα ἀταξίας, ἐνῶ σήμερα στὶς πολυπληθείς ἑνορίες τῶν πόλεων εἶναι ὄντως πρόβλημα. Πάντως ἐνδεικτικὸ εἶναι ὅτι ἡ παραπάνω τάξη διατηρεῖται ἀκόμη τουλάχιστον στὶς μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅπου βέβαια εἶναι δυνατὴ καὶ ἡ τήρησή της.