Ανθολογία Ιακώβου Ναυπλιώτη

Johnsteff

Στεφούλης Ιωάννης
Ενδιαφέρουσες σκέψεις, Ευάγγελε.
Ας το σκεφτούμε λίγο.
Όντως πολλά από τα στοιχεία της δυτικής μουσικής κατάγονται από εδώ. Η όπερα μάλιστα γεννήθηκε σαν προσπάθεια ανάπλασης της αρχαιοελληνικής τραγωδίας, γύρω στο 1600. Και η δυτικοευρωπαϊκή μουσική κατάγεται απο τη βυζαντινή του Μεσαίωνα. Ακολουθεί όμως τη δική της πορεία. Η όπερα είναι δυτική μουσική υπόθεση, απ' όπου κι αν κατάγεται, ό,τι κι αν ενσωματώνει. Τα πρώτα μουσικά υλικά που χρησιμοποιεί είναι μπαρόκ. Στη συνέχεια και γύρω στο 1750 προκύπτει η κλασσική όπερα και από το 1820 περ. η ρομαντική. Η όπερα στην Ευρώπη είναι κυρίως λαικό μουσικό είδος και δίπλα σ' αυτήν γράφονται λαϊκά τραγούδια στο ίδιο ύφος. Ανεξαρτήτως από τις ρίζες καταγωγής της όπερας και της ολης ευρωπαϊκής μουσικής, στα τέλη του 19ου αιώνα το μικρασιατικό αστικό τραγούδι αλλά και το λαϊκό επηρεάζεται λιγάκι από το σύγχρονό του λαοφιλές οπερατικό άκουσμα. Το ότι εμπεριείχε ανέκαθεν στο μουσικό του σώμα τα δομικά στοιχεία του μαντζόρε και του μινόρε ως μελικές υποπεριπτώσεις του, είναι ένας λόγος παραπάνω. Κι εκεί και τότε ακριβώς γίνεται η ανάμειξη των δυτικών και ανατολικών υλικών. Δε θυμήθηκαν οι ανατολικοί τυχαία αυτά τα στοιχεία (δηλ. τις ματζόρε και μινόρε υποπεριπτώσεις της πλουσιότατης μελωδικά ανατολικής βυζαντινογενούς μουσικής) τότε που βασίλευε η όπερα. Η επίδρασή της τους έκανε να τα ανασύρουν στην επιφάνεια. Οι καρποί: Στην κοσμική μουσική έχουμε π.χ. τα αστικά σμυρναίικα και κάποια εκ των λαϊκών και πιο μετά τα ρεμπέτικα (στη νοητή γραμμή Σμύρνη-Πειραιά). Στη βυζ. εκκλησιαστική έχουμε από τη μια τις πιο οργανικές και αφομοιωμένες περιπτώσεις με εξέχουσα εκείνη των Πολιτών ψαλτών και από την άλλη τις πιο δυτικότροπες όπως του Σακελλαρίδη, του Μανέα κ.α. Κατόπιν, όταν ο ρομαντισμός στην τέχνη πέθανε και έπαψε να γράφεται ρομ. όπερα για το λαό, ατόνισαν κι όλα αυτά.
Βέβαια στο χώρο της εκκλησιαστικής μουσικής, όσοι σήμερα ψάλλουν σελίδες της εποχής εκείνης (π.χ. κάποιες συνθέσεις θ. λειτουργίας Πρίγγου και των επιγόνων του ή άλλων Πολιτών του 20ου αιώνα) βρίσκουν εκεί μέσα τέτοιες μουσικές γραμμές, αφομοιωμένες ασφαλώς. Όσοι όμως είναι πια αυθεντικιστές-κλασσικιστές κι έχουν στραφεί στον Πέτρο και στους άλλους παλαιούς προσπαθώντας να αναβιώσουν το πιο γνήσιο όλα αυτά τα θεωρούν μόδα ξεπερασμένη μιας άλλης εποχής. Πιθανόν μάλιστα να τα αποκηρύσσουν σαν τραγουδάκια και ζαχαρωμένες μουσικές και ιστορίες που δεν έχουν θέση στη βυζ. μουσική. Κάτι σαν την ιστορία της Αντρέ χανούμ. Δείτε τα όμως σαν τις μελισματικές προσπάθειες των ψαλτών να αποφύγουν την επιβολή της τετραφωνίας στη Θ. Λειτουργία σε καιρούς δύσκολους.
 
Last edited:

evangelos

Ευάγγελος Σολδάτος
... Δε θυμήθηκαν οι ανατολικοί τυχαία αυτά τα στοιχεία (δηλ. τις ματζόρε και μινόρε υποπεριπτώσεις της πλουσιότατης μελωδικά ανατολικής βυζαντινογενούς μουσικής) τότε που βασίλευε η όπερα. Η επίδρασή της τους έκανε να τα ανασύρουν στην επιφάνεια. ...

Επιμένω!!! δεν θυμήθηκαν τότε το μινόρε, λόγω όπερας, αλλά προϋπήρχε αιώνες πριν, έτσι λένε τα δικά μου στοιχεία.
Δεν ευσταθεί ο Πλουσιαδηνός ο Κουκουζέλης να συνθέτουν σε νενανώ και μινόρε από τον 13ο 15ο αιώνα και η δημοτική παράδοση ειδικά του μανέ και το χαρακτηριστικότατο μινόρε που ακούγεται σε όλο το Αιγαίο να ανασύρθηκε από κάποιο χρονοντούλαπο τον 19ο αιώνα λόγω.. όπερας!

Η όπερα επηρεάστηκε από την ρωμαίικη νησιωτική παράδοση και τα μινόρε που κυριαρχούσαν επί αιώνες

όποιος πιστεύει το αντίθετο να καταθέσει στοιχεία που να το δείχνουν.
 
Top