«...ἱστῶμεν στίχους η’, καὶ λέγομεν στιχηρὰ γ’ ἀναστάσιμα ἐκ τῶν ἀρχαίων, δευτεροῦντες τὸ α’· καὶ γίνονται δ’. Τὰ ἀνατολικὰ δ’. Καὶ εἰς τὸ Δόξα καὶ νῦν, ἐκ τῶν θεοτοκίων τῶν ἀρχαίων, τὸ α’...εἰς τοὺς αἴνους ἱστῶμεν στίχους η’, καὶ ψάλλομεν τὰ ἀρχαῖα στιχηρὰ ἀναστάσιμα δ’ καὶ τὰ ἀνατολικὰ τὰ δ’» (τυπικὸ μονῆς Σωτῆρος Μεσσήνης τοῦ ἔτους 1131 ἔκδ. Mateos σ. 6).
«...ἱστῶμεν στίχους η’, ἤγουν ἀπὸ τοῦ Ἐκ βαθέων ἐκέκραξα, καὶ ψάλλομεν στίχους η’, καὶ λέγομεν στιχηρὰ ἀναστάσιμα γ’ τὰ ἀρχαῖα καὶ δύο ἰδιόμελα ἐκ τῶν ἀνατολικῶν...εἰς δὲ τοὺς αἴνους Πᾶσα πνοή, καὶ ψάλλομεν στιχηρὰ δ’ τῆς ἀρχῆς, καὶ δ’ ἀνατολικά» (τυπικὸ μονῆς ἁγίου Νικολάου τῶν Κασούλων ιβ’-ιγ’ αἰ. ἔκδ. Dmitrievskij τ. 1 σ. 800).
«...εἰς τὸ Κύριε ἐκέκραξα στιχηρὰ η’, καὶ ψάλλομεν στιχηρὰ ἀναστάσιμα ἀρχαῖα γ’ καὶ ἀνατολικὰ β’ καὶ ἰδιόμελα τοῦ ἀσώτου γ’» (τυπικὸ μονῆς Θεοτόκου τοῦ Μήλι τοῦ ἔτους 1292 ἔκδ. Dmitrievskij τ. 1 σ. 863).