Όντως, η συνήθης πορεία είναι η εξής.
Στον πρώτο Χανέ (οίκο), η μελωδία περιστρέφεται στη βάση του μακάμ και γενικά στο βαρύ 4χορδο - 5χορδο. (κάτι σαν εισαγωγή)
Ακολουθει το Τεσλίμ (υπακοή), που είναι γενικά μια σύντομη "μουσική σύνοψη" του όλου μέλους, συνήθως σε όλη την έκταση του maqam. (κάτι σαν ρεφραίν)
Στο δεύτερο Χανέ, η μελωδία ανεβαίνει στο οξύ, για να ακολουθήσει πάλι το Teslim.
Ο τρίτος Khana είναι ο πιο εντυπωσιακός, με τη μελωδία να περιστρέφεται στην επταφωνία, και πολύ υψηλότερα πολλές φορές (σαν κορύφωμα), για να "ξεφουσκώσει" με το Teslim.
Τέλος, ο τέταρος Khana σε διαφορετικό ρυθμικό σχήμα, συνήθως σε 6σημους δακτυλικούς (3+3) δίνει μια αίσθηση "επίλογου" με το teslim να ακολουθεί στο αρχικό ρυθμικό σχήμα, αλλά σε πιο ελεύθερη και αργή χρονική αγωγή.
Το σχήμα αυτό ακολουθείται πιστά, τουλάχιστον στις παλαιές συνθέσεις. Σε νεώτερες, μπορεί να δούμε ανατροπή του ρυθμικού σχήματος σε κάποια επανάληψη του teslim ή ακόμη και παράλειψη κάποιου khana, χωρίς όμως να είναι πάντα επιτυχημένο.
Οι ρυθμοί που χρησιμοποιούνται, είναι σύνθετοι όπως 10σημοι (3+2+2+3), 16σημοι (3+5+4+4) κλπ. , δίνοντας στο μέλος "χώρο" και άνεση να "απλωθεί".