Εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής

ιαμβίς, σόλο κιθάρας με συνοδεία αυλού . Σε μια πλατύτερη σημασία ήταν ένας κιθαριστήριος νόμος · βλ. λ. παριαμβίς.

http://www.musipedia.gr/

ίαμβος, (α) σατιρικό, πειραχτικό τραγούδι. Οι ίαμβοι αυτοσχεδιάζονταν σε μια τελετή προς τιμή της Δήμητρας. Λέγεται πως αυτή η συνήθεια προήλθε από την Ιάμβη, κόρη του Πάνα και της Ηχώς και θεραπαινίδα της Μετάνειρας, γυναίκας του βασιλιά της Ελευσίνας Κελεού· η Ιάμβη διασκέδασε με τα αστεία της τη Δήμητρα σε μια επίσκεψη της θεάς στη Μετάνειρα, στην Ελευσίνα. Σύμφωνα με έναν άλλο μύθο, όταν η Δήμητρα, εξοργισμένη και απελπισμένη για την απαγωγή της κόρης της Περσεφόνης ήρθε στην Ελευσίνα και κάθισε πανω στη λεγόμενη αγέλαστη πέτρα ("αγέλαστος πέτρα"), η Ιάμβη την ψυχαγώγησε με τα αστεία της και την έφερε σε εύθυμη διάθεση. (Πρόκλ. Χρηστομ. Β, R. Westphal Script. Metr. Gr. 242).
Ο Σήμος ο Δήλιος στο βιβλίο του Περί παιάνων (Αθήν. ΙΔ', 622Β, 16) λέει ότι οι ίαμβοι ήταν μασκοφόροι μίμοι, που παλαιότερα ονομάζονταν αυτοκάβδαλοι, και τα τραγούδια τους ονομάστηκαν επίσης ίαμβοι ("ύστερον δε ίαμβοι ωνομάσθησαν αυτοί τε [οι αυτοκάβδαλοι] και τα ποιήματα αυτών").
Ο τραγουδιστής των ιάμβων λεγόταν ιαμβιστής. Το ρήμα ιαμβίζω σήμαινε εκτελώ ίαμβους, άλλα και χλευάζω, σκώπτω ("και γαρ το ιαμβίζειν κατά τινα γλώσσαν λοιδορείν έλεγον": R. Westphal, ό.π. 242).

(β) ίαμβος ήταν κυρίως ο όρος για τον γνωστό μετρικό πόδα (U -). Ο Αριστείδης (Περί μουσ. 38 Mb) λέει ότι "ο ίαμβος ονομάστηκε έτσι από το ρήμα ιαμβίζω, που σημαίνει σκώπτω, για την ανομοιότητα των μερών του".

ιαμβικόν μέτρον· μέτρο αποτελούμενο από ίαμβους.

(γ) ίαμβοι και δάκτυλοι· κατά τον Στράβωνα (Θ', 3, 10) ήταν το τέταρτο μέρος του κιθαριστήριου πυθικού νόμου (βλ. λ. πυθικός νόμος ), τμήμα που περιείχε τον θριαμβευτικό ύμνο για τη νίκη του θεού Απόλλωνα·

http://www.musipedia.gr/

[''Ο Σήμος ο Δήλιος στο βιβλίο του Περί παιάνων (Αθήν. ΙΔ', 622Β, 16) λέει ότι οι ίαμβοι ήταν μασκοφόροι μίμοι, που παλαιότερα ονομάζονταν αυτοκάβδαλοι, και τα τραγούδια τους ονομάστηκαν επίσης ίαμβοι ("ύστερον δε ίαμβοι ωνομάσθησαν αυτοί τε [οι αυτοκάβδαλοι] και τα ποιήματα αυτών").'']

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes, livre XIV

Αθήν. ΙΔ', 622Β, 16

Σῆμος δ΄ ὁ Δήλιος ἐν τῷ περὶ Παιάνων ’οἱ αὐτοκάβδαλοι, φησί, καλούμενοι ἐστεφανωμένοι κιττῷ σχέδην ἐπέραινον ῥήσεις. ὕστερον δὲ ἴαμβοι ὠνομάσθησαν αὐτοί τε καὶ τὰ ποιήματα αὐτῶν

http://hodoi.fltr.ucl.ac.be/concordances/athenee_deipnosophistes_14/texte.htm

[''Ο τραγουδιστής των ιάμβων λεγόταν ιαμβιστής. Το ρήμα ιαμβίζω σήμαινε εκτελώ ίαμβους, άλλα και χλευάζω, σκώπτω ("και γαρ το ιαμβίζειν κατά τινα γλώσσαν λοιδορείν έλεγον": R. Westphal, ό.π. 242).''

Photii bibliotheca By Photios (patriarche de Constantinople, saint), Immanuel Bekker

http://books.google.com/books?pg=PA...lt&id=DwZAAAAAcAAJ&ots=pJPFx0YAUK&output=text

[''Ο Αριστείδης (Περί μουσ. 38 Mb) λέει ότι "ο ίαμβος ονομάστηκε έτσι από το ρήμα ιαμβίζω, που σημαίνει σκώπτω, για την ανομοιότητα των μερών του".'']

Αριστείδης, Περί μουσ. 38 Mb

Ἴαμβος μὲν οὖν ἐκλήθη ἀπὸ τοῦ ἰαμβίζειν, ὅ ἐστι λοιδο-
ρεῖν, παρὰ τὸν ἰὸν εἰρημένος

*[''ίαμβοι και δάκτυλοι· κατά τον Στράβωνα (Θ', 3, 10) ήταν το τέταρτο μέρος του κιθαριστήριου πυθικού νόμου (βλ. λ. πυθικός νόμος ), τμήμα που περιείχε τον θριαμβευτικό ύμνο για τη νίκη του θεού Απόλλωνα·'']

Strabon Geografia (cartea 9)

Στράβωνα, Θ', 3, 10

009.003.010
ἀγὼν δὲ ὁ μὲν ἀρχαῖος ἐν Δελφοῖς κιθαρῳδῶν ἐγενήθη παιᾶνα ᾀδόντων εἰς τὸν θεόν· ἔθηκαν δὲ Δελφοί· μετὰ δὲ τὸν Κρισαῖον πόλεμον οἱ Ἀμφικτύονες ἱππικὸν καὶ γυμνικὸν ἐπ' Εὐρυλόχου διέταξαν στεφανίτην καὶ Πύθια ἐκάλεσαν. προσέθεσαν δὲ τοῖς κιθαρῳδοῖς αὐλητάς τε καὶ κιθαριστὰς χωρὶς ᾠδῆς, ἀποδώσοντάς τι μέλος ὃ καλεῖται νόμος Πυθικός. πέντε δ' αὐτοῦ μέρη ἐστίν, ἄγκρουσις ἄμπειρα κατακελευσμὸς ἴαμβοι καὶ δάκτυλοι σύριγγες. ἐμελοποίησε μὲν οὖν Τιμοσθένης, ὁ ναύαρχος τοῦ δευτέρου Πτολεμαίου ὁ καὶ τοὺς λιμένας συντάξας ἐν δέκα βίβλοις. βούλεται δὲ τὸν ἀγῶνα τοῦ Ἀπόλλωνος τὸν πρὸς τὸν δράκοντα διὰ τοῦ μέλους ὑμνεῖν, ἄγκρουσιν μὲν τὸ προοίμιον δηλῶν, ἄμπειραν δὲ τὴν πρώτην κατάπειραν τοῦ ἀγῶνος, κατακελευσμὸν δὲ αὐτὸν τὸν ἀγῶνα, ἴαμβον δὲ καὶ δάκτυλον τὸν ἐπιπαιανισμὸν τὸν γινόμενον ἐπὶ τῇ νίκῃ μετὰ τοιούτων ῥυθμῶν, ὧν ὁ μὲν ὕμνοι

http://soltdm.com/sources/mss/strab/9.htm

*[''ίαμβοι και δάκτυλοι· κατά τον Στράβωνα (Θ', 3, 10) ήταν το τέταρτο μέρος του κιθαριστήριου πυθικού νόμου (βλ. λ. πυθικός νόμος ), τμήμα που περιείχε τον θριαμβευτικό ύμνο για τη νίκη του θεού Απόλλωνα·'']

Strabo, Geography

Strab. 9.3.10

Στράβωνα Θ', 3, 10

[10] ἀγὼν δὲ ὁ μὲν ἀρχαῖος ἐν Δελφοῖς κιθαρῳδῶν ἐγενήθη παιᾶνα ᾀδόντων εἰς τὸν θεόν: ἔθηκαν δὲ Δελφοί: μετὰ δὲ τὸν Κρισαῖον πόλεμον οἱ Ἀμφικτύονες ἱππικὸν καὶ γυμνικὸν ἐπ᾽ Εὐρυλόχου διέταξαν στεφανίτην καὶ Πύθια ἐκάλεσαν. προσέθεσαν δὲ τοῖς κιθαρῳδοῖς αὐλητάς τε καὶ κιθαριστὰς χωρὶς ᾠδῆς, ἀποδώσοντάς τι μέλος ὃ καλεῖται νόμος Πυθικός. πέντε δ᾽ αὐτοῦ μέρη ἐστίν, ἄγκρουσις ἄμπειρα κατακελευσμὸς ἴαμβοι καὶ δάκτυλοι σύριγγες. ἐμελοποίησε μὲν οὖν Τιμοσθένης, ὁ ναύαρχος τοῦ δευτέρου Πτολεμαίου ὁ καὶ τοὺς λιμένας συντάξας ἐν δέκα βίβλοις. βούλεται δὲ τὸν ἀγῶνα τοῦ Ἀπόλλωνος τὸν πρὸς τὸν δράκοντα διὰ τοῦ μέλους ὑμνεῖν, ἄγκρουσιν μὲν τὸ προοίμιον δηλῶν, ἄμπειραν δὲ τὴν πρώτην κατάπειραν τοῦ ἀγῶνος, κατακελευσμὸν δὲ αὐτὸν τὸν ἀγῶνα, ἴαμβον δὲ καὶ δάκτυλον τὸν ἐπιπαιανισμὸν τὸν [γινόμενον] ἐπὶ τῇ νίκῃ μετὰ τοιούτων ῥυθμῶν, ὧν ὁ μὲν ὕμνοις ἐστὶν οἰκεῖος ὁ δ᾽ ἴαμβος κακισμοῖς, σύριγγας δὲ τὴν ἔκλειψιν τοῦ θηρίου, μιμουμένων ὡς ἂν καταστρέφοντος ἐσχάτους τινὰς συριγμούς.

[10]
There was anciently a contest held at Delphi, of players on the cithara, who executed a pæan in honour of the god. It was instituted by Delphians. But after the Crisæan war the Amphictyons, in the time of Eurylochus, established contests for horses, and gymnastic sports, in which the victor was crowned. These were called Pythian games. The players1 on the cithara were accompanied by players on the flute, and by citharists,2 who performed without singing. They performed a strain (Melos),3 called the Pythian mood (Nomos).4 It consisted of five parts; the anacrusis, the ampeira, cataceleusmus, iambics and dactyls, and pipes.5 Timosthenes, the commander of the fleet of the Second Ptolemy, and who was the author of a work in ten books on Harbours, composed a melos. His object was to celebrate in this melos the contest of Apollo with the serpent Python. The anacrusis was intended to express the prelude; the ampeira, the first onset of the contest; the cataceleusmus, the contest itself; the iambics and dactyls denoted the triumphal strain on obtaining the victory, together with musical measures, of which the dactyl is peculiarly appropriated to praise, and the use of the iambic to insult and reproach; the syringes or pipes described the death, the players imitating the hissings of the expiring monster.6

1 κιθαοͅῳδοὶ played on the cithara, accompanying it with words.

2 κιθαοͅσταὶ played on the cithara alone.

3 μέλος.

4 νόμος.

5 σύριγξ

6 Groskurd and Meineke propose emendations of the text of this passage. The translation is rather a paraphrase.
Strabo. ed. A. Meineke, Geographica. Leipzig: Teubner. 1877.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Strab.+9.3.10&fromdoc=Perseus:text:1999.01.0197

ιαμβύκη, έγχορδο όργανο τριγωνικού σχήματος. Φαίνεται πως το ονομά του προήλθε από τους ίαμβους, γιατί, καθώς λένε μερικές πηγές, συνόδευε αυτά τα τραγούδια. Ο Φίλλις ο Δήλιος στο δεύτερο βιβλίο του Περί μουσικής (Αθήν. ΙΔ', 636Β, 38) λέει: "εν οίς γαρ τους ιάμβους ήδον ιαμβύκας έκάλουν" (οι ιαμβύκες ήταν εκείνα τα όργανα που συνόδευαν τα τραγούδια ίαμβους


). Το ίδιο λέει :και ο Ησύχιος . Ο Πολυδεύκης αναφέρει απλώς το όνομα του οργάνου ανάμεσα στα έγχορδα ("κρουόμενα ").

http://www.musipedia.gr/

[''Ο Φίλλις ο Δήλιος στο δεύτερο βιβλίο του Περί μουσικής (Αθήν. ΙΔ', 636Β, 38) λέει: "εν οίς γαρ τους ιάμβους ήδον ιαμβύκας έκάλουν" (οι ιαμβύκες ήταν εκείνα τα όργανα που συνόδευαν τα τραγούδια ίαμβους).'']

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes, livre XIV

Αθήν. ΙΔ', 636Β, 38

καὶ Φίλλις δ΄ ὁ Δήλιος ἐν δευτέρῳ περὶ Μουσικῆς διαφέρειν φησὶ πηκτίδα μαγάδιδος, λέγων οὕτως· ’ φοίνικες, πηκτίδες, μαγάδιδες, σαμβῦκαι, ἰαμβῦκαι, τρίγωνα, κλεψίαμβοι, σκινδαψοί, ἐννεάχορδα. ἐν οἷς γάρ, φησί, τοὺς ἰάμβους ᾖδον ἰαμβύκας ἐκάλουν· ἐν οἷς δὲ παρελογίζοντο τὰ ἐν τοῖς μέτροις κλεψιάμβους.

http://hodoi.fltr.ucl.ac.be/concordances/athenee_deipnosophistes_14/texte.htm

Ίβυκος, (6ος αι. π.Χ.)· λυρικός ποιητής και μουσικός από το Ρήγιο της Ν. Ιταλίας (γι' αυτό και επονομαζόταν Ρηγίνος). Έζησε μια ζωή πλανόδια. Η Σούδα διηγείται ότι πήγε στη Σάμο και πέρασε λίγον καιρό στην αυλή του Πολυκράτη (532-523 π.Χ.). Στον μουσικό Ίβυκο αποδιδόταν η εφεύρεση της σαμβύκης (Σούδα · Νεάνθης στον Αθήν. Δ', 175Ε, 77). Ο Ίβυκος συνέθεσε επινίκια και εγκώμια .
Ο μύθος για το θάνατό του είναι γνωστός από τη Σούδα και άλλες πηγές: ο Ίβυκος σκοτώθηκε από ληστές κοντά στην Κόρινθο, τη στιγμή όμως του φόνου πολλοί γερανοί πετούσαν από πάνω, και ο Ίβυκος πεθαίνοντας επικαλέστηκε τη μαρτυρία τους (ή την εκδίκηση τους). Λίγον καιρό αργότερα, ενώ oι ληστές περπατούσαν στην Κόρινθο, αντιλήφθηκαν γερανούς από πάνω και φώναξαν "να οι εκδικητές του Ιβύκου"· αυτό οδήγησε στην αποκάλυψη του φόνου και στην τιμωρία των ενόχων.

Βλ. Bergk PLG III, 235-252· επίσης, Page PMG 143-169, απόσπ. 282-345.

http://www.musipedia.gr/

~~~~~~~~~~~

Ibycus

(fl c535 BCE). Greek poet. He left his native city of Rhegium in southern Italy to go to Samos at the invitation of its ruler Polycrates. The surviving fragments of his poetry show that he employed the style of choral lyric established more than a generation earlier by Stesichorus, and (the argument becomes less certain at this point) that he further imitated his predecessor by devoting himself to themes taken from mythology. As a court poet at Samos (see also Anacreon) he seems to have explicitly renounced myth for more personal subjects, powerfully expressed through natural imagery. One poem (Edmonds, poem 1) contrasts the gentle coming of love in youth with its unseasonable, shattering onslaught upon the poet. Together with a comparable shorter fragment (Edmonds, frag.2), it is reminiscent of the passionate Aeolic monody of Sappho and Alcaeus; yet both poems use choral metres. Although the strongly marked changes of emotional tone might appear to have demanded a shift in modality, Stesichorus had employed Phrygian for extremes of mood even more sharply opposed. The statement in Aristophanes (Thesmophoriazusae, 162) that Ibycus, Alcaeus and Anacreon ‘spiced’ the harmonia is deliberately frivolous; its meaning remains obscure.

There is little reason to take seriously the assertion by later writers that Ibycus invented the sambukē, a type of harp that is still occasionally confused with the lyre (see Bowra), or other claims which involve the bukanē, a spiral trumpet. Apparently all of these associations originated from the accident of mere formal similarity.

Writings

J.M. Edmonds, ed. and trans.: Lyra graeca, ii (London and Cambridge, MA, 1924, 2/1928/R), 78–119

D.L. Page, ed.: Poetae melici graeci (Oxford, 1962), 144–69

D.A. Campbell, ed. and trans.: Greek Lyric, iii (Cambridge, MA, and London, 1991), 208–93

Bibliography

U. von Wilamowitz-Moellendorff: Sappho und Simonides (Berlin, 1913/R), 121–5

C.M. Bowra: Greek Lyric Poetry from Alcman to Simonides (Oxford, 1936, 2/1961), 241–67

W.D. Anderson: Music and Musicians in Ancient Greece (Ithaca, NY, 1994), 78–81

Warren Anderson/Thomas J. Mathiesen

Grove

[''Η Σούδα διηγείται ότι πήγε στη Σάμο και πέρασε λίγον καιρό στην αυλή του Πολυκράτη (532-523 π.Χ.).'']

Suda On Line

Headword: Ἴβυκος
Adler number: iota,80
Translated headword: Ibycus, Ibykos, Ibukos
Vetting Status: low
Translation:
[Ibycus] son of Phytios, but others [say] of Polyzelos the Messenian historiographer,[1] others yet of Kerdas. His family was from Rhegium.[2] From there he came to Samos when Polycrates the father of the tyrant was ruling.[3] This was at the time of Croesus, in the 54th Olympiad.[4] He became obsessed with the love of boys and was the first to invent the so-called sambuke (a kind of three-cornered kithara).[5] There are 7 books of his in the Doric dialect. When he was captured by robbers in a deserted place, he said that the very cranes which happened to be flying over would become his avengers. And he himself was killed; but after this one of the robbers in the city saw some cranes and said, "Behold the avengers of Ibycus."[6] When someone heard this and followed up on these words, the deed was confessed and the robbers were punished. So from this came the proverb, "the cranes of Ibycus."
Greek Original:
Ἴβυκος, Φυτίου, οἱ δὲ Πολυζήλου τοῦ Μεσσηνίου ἱστοριογράφου, οἱ δὲ Κέρδαντος: γένει Ῥηγῖνος. ἐνθένδε εἰς Σάμον ἦλθεν, ὅτε αὐτῆς ἦρχεν ὁ Πολυκράτης τοῦ τυράννου πατήρ. χρόνος δὲ οὗτος ὁ ἐπὶ Κροίσου, ὀλυμπιὰς νδ#. γέγονε δὲ ἐρωτομανέστατος περὶ μειράκια καὶ πρῶτος εὗρε τὴν καλουμένην σαμβύκην: εἶδος δέ ἐστι κιθάρας τριγώνου. ἔστι δὲ αὐτοῦ τὰ βιβλία ζ# τῇ Δωρίδι διαλέκτῳ. συλληφθεὶς δὲ ὑπὸ λῃστῶν ἐπὶ ἐρημίας ἔφη, κἂν τὰς γεράνους, ἃς ἔτυχεν ὑπερίπτασθαι, ἐκδίκους γενέσθαι. καὶ αὐτὸς μὲν ἀνῃρέθη: μετὰ δὲ ταῦτα τῶν λῃστῶν εἷς ἐν τῇ πόλει θεασάμενος γεράνους ἔφη: ἴδε, αἱ Ἰβύκου ἔκδικοι. ἀκούσαντος δέ τινος καὶ ἐπεξελθόντος τῷ εἰρημένῳ, τό τε γεγονὸς ὡμολογήθη, καὶ δίκας ἔδωκαν οἱ λῃσταί: ὡς ἐκ τούτου καὶ παροιμίαν γενέσθαι, αἱ Ἰβύκου γέρανοι.
Notes:
Ibycus was a western Greek poet of choral lyric, 6th c. BCE. See also iota 77, iota 78, iota 79.
[1] Not otherwise known.
[2] Modern Reggio di Calabria, in southern Italy: a Doric-speaking area.
[3] See on this G.Shipley, A History of Samos (Oxford 1987) p.70 with n.7.
[4] 564-561 BCE. Eusebius puts his floruit in the 61st Olympiad (536-533 BCE). For Croesus (Kroisos), see kappa 2497-2500.
[5] See sambukai: sigma 73 (also iota 29).
[6] Cf. Plutarch, Moralia 2.509f.
Reference:
OCD 3 (1996) 744.
Keywords: biography; chronology; daily life; dialects, grammar, and etymology; gender and sexuality; historiography; meter and music; poetry; proverbs; zoology

http://www.stoa.org/sol-bin/search.pl

ίγδις, είδος κωμικού, αστείου (ή χιουμοριστικού) χορού, κατά τον οποίο οι χορευτές χτυπούσαν συνέχεια το έδαφος μιμούμενοι το κοπάνισμα με το γουδί. Η λέξη ίγδις σήμαινε το γουδί. Ο χορός αυτός αναφέρεται από τον Αθήναιο (ΙΔ', 629F, 27) ανάμεσα στους κωμικούς χορούς.
Ο Αντιφάνης ο κωμικός το μνημονεύει επίσης στην κωμωδία του Κορόπλαθος: "γύναι, προς αυλόν ήλθες· ορχήσει πάλιν την ίγδιν" (ήρθες, γυναίκα, [για να χορέψεις] με συνοδεία αυλού· θά χορέψεις πάλι την ίγδι· Kock CAF 11, 62, απόσπ. 127). Και λίγο πιο πέρα: "την θυΐαν [θυείαν] αγνοείς; τουτ' έστιν ίγδις" (δεν ξέρεις το γουδί; αυτό είναι η ίγδις).
Συναντούμε επίσης για τον ίδιο χορό τη λέξη ίγδισμα (το κοπάνισμα με το γουδί). Ε.Μ. (σ. 464, 51): "ίγδισμα· είδος ορχήσεως εν ή ελύγιζον εμφερώς τω δοίδυκι" (ίγδισμα· είδος χορού, στον οποίο περιστρέφονταν όπως στο γουδί).

http://www.musipedia.gr/

[''ίγδις, είδος κωμικού, αστείου (ή χιουμοριστικού) χορού, κατά τον οποίο οι χορευτές χτυπούσαν συνέχεια το έδαφος μιμούμενοι το κοπάνισμα με το γουδί. Η λέξη ίγδις σήμαινε το γουδί. Ο χορός αυτός αναφέρεται από τον Αθήναιο (ΙΔ', 629F, 27) ανάμεσα στους κωμικούς χορούς.'']

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes, livre XIV

Αθήναιο ΙΔ', 629F, 27

καὶ γελοῖαι δ΄ εἰσὶν ὀρχήσεις ἴγδις καὶ μακτρισμὸς ἀπόκινός τε καὶ σοβάς, ἔτι δὲ μορφασμὸς καὶ γλαὺξ καὶ λέων ἀλφίτων τε ἔκχυσις καὶ χρεῶν ἀποκοπὴ καὶ στοιχεῖα καὶ πυρρίχη

http://hodoi.fltr.ucl.ac.be/concordances/athenee_deipnosophistes_14/texte.htm

[''Ο Αντιφάνης ο κωμικός το μνημονεύει επίσης στην κωμωδία του Κορόπλαθος: "γύναι, προς αυλόν ήλθες· ορχήσει πάλιν την ίγδιν" (ήρθες, γυναίκα, [για να χορέψεις] με συνοδεία αυλού· θά χορέψεις πάλι την ίγδι· Kock CAF 11, 62, απόσπ. 127). Και λίγο πιο πέρα: "την θυΐαν [θυείαν] αγνοείς; τουτ' έστιν ίγδις" (δεν ξέρεις το γουδί; αυτό είναι η ίγδις).'']

Onomasticon cum annotationibus interpretum, Volumes 1-3 By Julius Pollux (of Naucratis.)

http://books.google.com/books?pg=RA...&dq=πάλιν την ίγδιν&sig=_T1pY2fdXdQMqJAHICbEo

ιδούθοι, είδος αυλού · η λέξη απαντά μόνο στον Πολυδεύκη (IV, 77), που γράφει απλώς: "αυλών είδος", χωρίς να δίνει άλλες λεπτομέρειες.

http://www.musipedia.gr/

ιεράκειος, νόμος· αυλητικός νόμος που πήρε το όνομά του από τον Ιέρακα (βλ. λ. Ιέραξ ), μαθητή του Όλυμπου από το Άργος (περ. 7ος αι. π.Χ.)· ο Ιέραξ πέθανε νέος. Πολυδ. (IV, 79): "και υπήρχε ένας νόμος [ονομαζόμενος] ιεράκειος, από τον Ιέρακα, που πέθανε νέος και ήταν ικέτης και μαθητής και, ερώμενος του Όλυμπου". Στον Αθήναιο (ΙΓ', 570Β, 26) διαβάζουμε: "αύται αυλητρίδες μόνον αυλούσιν Ιέρακος νόμον" (αυτές οι αυλητρίδες παίζουν μονάχα τον Ιεράκειο νόμο).

Σημείωση: Πιθανόν το ιεράκιον μέλος και ο ιεράκειος νόμος να ήταν ένα και το αυτό.

http://www.musipedia.gr/

[''Πολυδ. (IV, 79): "και υπήρχε ένας νόμος [ονομαζόμενος] ιεράκειος, από τον Ιέρακα, που πέθανε νέος και ήταν ικέτης και μαθητής και, ερώμενος του Όλυμπου".'']

Πολυδ., IV, 79

http://www.archive.org/stream/onomasticon01polluoft#page/n311/mode/1up

[''Στον Αθήναιο (ΙΓ', 570Β, 26) διαβάζουμε: "αύται αυλητρίδες μόνον αυλούσιν Ιέρακος νόμον" (αυτές οι αυλητρίδες παίζουν μονάχα τον Ιεράκειο νόμο).'']

ATHÉNÉE DE NAUCRATIS
De l'Amour
Le Livre XIII des Deipnosophistes

Αθήναιο ΙΓ', 570Β, 26

Τῶν οὗν μεγαλομίσθων ἑταιρῶν ἀποτρέπω σε, γραμματικώτατε, διότι
Τὰς μὲν ἄλλας ἔστιν αὐλούσας ἰδεῖν
αὐλητρίδας πάσας ᾿Απόλλωνος νόμον,
... Διὸς νόμον·
αὖται δὲ μόνον αὐλοῦσιν ᾿Ιέρακος νόμον,

http://remacle.org/bloodwolf/erudits/athenee/XIIIa.htm

Ιέραξ, (7ος αι. π.Χ.)· αυλητής και συνθέτης από το Άργος. Κατά τον Πολυδεύκη (IV, 79), ο Ιέραξ ήταν ικέτης (προστατευόμενος) και μαθητής του Όλυμπου
("ο δε Ιέραξ νέος μεν ετελεύτα, Ολύμπου δ' ήν ικέτης και μαθητής και ερώμενος"). Το όνομά του συνδέεται με τον ιεράκειο νόμο και το ιεράκιο μέλος . Σε αυτόν αποδιδόταν μια μελωδία για σόλο αυλού, που λεγόταν ενδρομή και παιζόταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες όταν γινόταν το πένταθλο.

http://www.musipedia.gr/

[''Κατά τον Πολυδεύκη (IV, 79), ο Ιέραξ ήταν ικέτης (προστατευόμενος) και μαθητής του Όλυμπου ("ο δε Ιέραξ νέος μεν ετελεύτα, Ολύμπου δ' ήν ικέτης και μαθητής και ερώμενος").'']

Πολυδεύκη IV, 79

http://www.archive.org/stream/onomasticon01polluoft#page/n311/mode/1up