Εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
['' Αυτός και η Σχολή του αναφέρονται από τον Αριστόξενο ανάμεσα στους "Αρμονικούς" που προηγήθηκαν από αυτόν· συζητεί και αποκρούει τις απόψεις τους '']

Αριστόξενος
Αρμονικά στοιχεία

Αρμ. I, Mb 5, 9-10 και 6, 13 και 21-22

οἱ δὲ
περὶ Ἐρατοκλέα τοσοῦτον εἰρήκασι μόνον ὅτι ἀπὸ τοῦ
διὰ τεσσάρων ἐφ᾽ ἑκάτερα δίχα σχίζεται τὸ μέλος, οὐδὲν
οὔτ᾽ εἰ ἀπὸ παντὸς τοῦτο γίγνεται διορίσαντες οὔτε διὰ τίνα
αἰτίαν εἰπόντες οὔθ᾽ ὑπὲρ τῶν ἄλλων διαστημάτων ἐπισκε-
ψάμενοι τίνα πρὸς ἄλληλα συντίθενται τρόπον, καὶ πότερον
παντὸς διαστήματος πρὸς πᾶν ὡρισμένος τίς ἐστι λόγος
τῆς συνθέσεως καὶ πῶς μὲν ἐξ αὐτῶν πῶς δ᾽ οὐ γίγνεται
συστήματα ἢ _ε_ἰ τοῦτο ἀόριστόν ἐστιν· περὶ γὰρ τούτων
οὔτ᾽ ἀποδεικτικὸς οὔτ᾽ ἀναπόδεικτος ὑπ᾽ οὐδενὸς πώποτ᾽ εἴ-
ρηται λόγος.

~~~~~~~~

Ἐρατοκλῆς
ἐπεχείρησε καθ᾽ ἓν γένος ἐξαριθμῆσαι τὰ σχήματα τοῦ
διὰ πασῶν ἀναποδείκτως τῇ περιφορᾷ τῶν διαστημάτων
δεικνύς, οὐ καταμαθὼν ὅτι μὴ προσαποδειχθέντων τῶν τε
τοῦ διὰ πέντε σχημάτων καὶ τῶν τοῦ διὰ τεσσάρων πρὸς
δὲ τούτοις καὶ τῆς συνθέσεως αὐτῶν τίς ποτ᾽ ἐστὶ καθ᾽ ἣν
ἐμμελῶς συντίθενται πολλαπλάσια τῶν ἑπτὰ συμβαίνειν
γίγνεσθαι δείκνυται·
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Ερατοσθένης, (275-195/4 π.Χ.)· γεννήθηκε στην Κυρήνη και πέθανε στην Αλεξάνδρεια. Λόγιος και επιστήμονας μεγάλης φήμης, θεωρούμενος ο πιο πολυμαθής άνθρωπος των γραμμάτων και της επιστήμης της εποχής του στην Αλεξάνδρεια. Αφού σπούδασε πρώτα στην Αλεξάνδρεια και κατόπι στην Αθήνα, ξαναγύρισε και εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αλεξάνδρεια, όπου έγινε διευθυντής της περίφημης Βιβλιοθήκης της. Υπήρξε ο πρώτος που επονομάστηκε φιλόλογος· από πολλούς ονομαζόταν ο Βήτα, δηλ. Δεύτερος σε κάθε θέμα γενικής γνώσης.
Στα πολυάριθμα έργα του (φιλοσοφικά, γεωγραφικά, ιστορικά, μαθηματικά, αστρονομικά κτλ.) υπάρχουν πολλές αναφορές στη μουσική.

Βιβλιογραφία:
G. Bernhardy, Eratosthenes, Βερολίνο 1822.
Γ. Παχυμέρης, Vincent, Notices, Παρίσι, 1847, σσ. 392-393.
C. ν. Jan, Excerpta Neapolitana, σσ. 416-417· Mus. script. Gr., Λιψία 1895.

http://www.musipedia.gr/

~~~~~~~~~~~

Eratosthenes

(b Cyrene [now Shaḥḥāt, Libya], c276 BCE; d Alexandria, c196 BCE). Greek scholar. He was educated at Alexandria by the poet Callimachus and the grammarian Lysanias, and at Athens encountered the philosophers Arcesilaus and Ariston of Chios. In about 246 BCE Ptolemy III Euergetes summoned him to Alexandria, where he served as tutor to the royal family and director of the library.

Only fragments of his writings survive, including a work entitled Katasterismoi about constellations (although Eratosthenes' authorship of this has been doubted), a didactic poem Hermes (which includes discussion of the harmony of the spheres), expositions concerning the measurement of the earth, and, above all, a three-volume Geography. He covered a wide range of subjects, including philology, grammar, literary history, chronology, geography, astronomy and mathematics, as well as the mathematical theory of music; the latter was the subject of his dialogue Platōnikos, in which he reputedly dealt with the fundamental concepts of mathematics following Plato's Timaeus. Theon of smyrna (ed. Hiller, 81.17ff) and also Porphyry in his commentary on Ptolemy's treatise on harmonics (i.5: ed. Düring, 1932/R, 91.14ff) cited a distinction drawn by Eratosthenes in the Platōnikos between one calculated arithmetically in the Aristoxenian manner (diastēma) and one calculated by ratio; Theon also quoted a definition of proportion from Eratosthenes (Hiller, 82.16ff).

Eratosthenes' calculation of the tuning of the degrees of the tetrachords was reproduced by Ptolemy (ii.14), Theon and Porphyry and is of particular importance. The intervals are as follows: diatonic tetrachord – 9:8, 9:8, 256:243; chromatic tetrachord – 6:5, 19:18, 20:19; enharmonic tetrachord – 19:15, 39:38, 40:39. According to Ptolemy, Eratosthenes adopted Pythagorean ratios for the diatonic tetrachord: a whole tone is thus equal to a 5th minus a 4th (i.e. 9:8), and a semitone or limma to a 4th minus two whole tones (i.e. 256:243). He then calculated the intervals for the other tetrachords using arithmetical and harmonic means: in the chromatic tetrachord the small whole tone is divided into the two semitones 20:19, 19:18; and in the enharmonic, the semitone 20:19 (90 cents, almost exactly the same as the Pythagorean limma, 256:243) is divided into the quarter-tones 40:39 and 39:38. All these ratios are superparticular (the numerator or antecedent exceeds the denominator or consequent by 1), apart from the limma and the upper interval in the enharmonic tetrachord, a major 3rd (19:15, or 409 cents), whose size approaches the Pythagorean ditonus (81:64, or 408 cents). In the chromatic tetrachord, Eratosthenes included a pure harmonic minor 3rd (6:5), which was subsequently retained by Didymus and Ptolemy, rather than the pure major 3rd (5:4) employed by Archytas in the enharmonic tetrachord.

Writings

E. Hiller, ed.: Eratosthenis carminum reliquiae (Leipzig, 1872)

J.V. Powell, ed.: Collectanea alexandrina (Oxford, 1925/R) [extant frags.]

A. Barker, ed.: Greek Musical Writings, ii: Harmonic and Acoustic Theory (Cambridge, 1989), 364–9

Bibliography

E. Hiller: ‘Der Platōnikos der Eratosthenes’, Philologus, xxx (1870), 60–72

E. Hiller, ed.: Theonis Smyrnaei philosophi Platonici: Expositio rerum mathematicarum ad legendum Platonem utilium (Leipzig, 1878/R)

G. Knaack: ‘Eratosthenes (4)’, Paulys Real-Encyclopädie der classischen Alterthumswissenschaft, vi (Stuttgart, 1909), 358–88

P. Tannéry: Mémoires scientifiques, iii (Toulouse and Paris, 1915), 68ff, 299ff

F. Jacoby: Die Fragmente der griechischen Historiker, ii/B (Berlin, 1929–30/R), §241, pp.1010–21

I. Düring, ed.: Porphyrios Kommentar zur Harmonielehre des Ptolemaios (Göteborg, 1932/R)

R.P. Winnington-Ingram: ‘Aristoxenus and the Intervals of Greek Music’, Classical Quarterly, xxvi (1932), 195–208

I. Düring, ed. and trans.: Ptolemaios und Porphyrios über die Musik (Göteborg, 1934), 177–8, 248ff

F. Solmsen: ‘Eratosthenes as Platonist and Poet’, Transactions of the American Philological Association, lxxiii (1942), 192–213

B.L. van der Waerden: ‘Die Harmonielehre der Pythagoreer’, Hermes, lxxviii (1943), 163–99

G.A. Keller: Eratosthenes und die alexandrinische Sterndichtung (Zürich, 1946)

R.M. Bentham: The Fragments of Eratosthenes (diss., U. of London, 1948)

J.M. Barbour: Tuning and Temperament: a Historical Survey (East Lansing, MI, 1951/R, 2/1953), v, 15ff

E.P. Wolfer: Eratosthenes von Kyrene als Mathematiker und Philosoph (Groningen, 1954)

W. Burkert: ‘Hellenistische Pseudopythagorica, II: Ein System der Sphärenharmonie’, Philologus, cv (1961), 228–43

H. Husmann: Grundlagen der antiken und orientalischen Musikkultur (Berlin, 1961), esp. 36ff

M. Vogel: Die Enharmonik der Griechen (Düsseldorf, 1963), i, esp. 33–4, 44–5

R. Pfeiffer: Geschichte der klassischen Philologie (Hamburg, 1970), 191ff [incl. extensive bibliography]

A. Barbera: ‘Arithmetic and Geometric Divisions of the Tetrachord’, JMT, xxii (1977), 294–323

Lukas Richter



Grove
 
Last edited:

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
εριβρεμέτης, ηχηρός· που ηχεί πολύ δυνατά· αυλός εριβρεμέτης· αυλός που ηχεί πολύ δυνατά, μεγαλόφωνα. Επίσης, ερίβρομος και εριβρεμής. Από το ερι- (Ησ.: "πολύ, μέγα, ισχυρόν") και βρέμω, βουίζω, αντηχώ δυνατά, κάνω θόρυβο (πάταγο).

http://www.musipedia.gr/
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
εστώτες, - κινούμενοι φθόγγοι· (α) εστώτες ήταν οι φθόγγοι ενός τετραχόρδου που έμεναν ακίνητοι, δηλ. δεν άλλαζαν παρά οποιεσδήποτε αλλαγές στο γένος του τετραχόρδου. Εστώτες επομένως ήταν οι ακρινοί (πρώτος και τελευταίος) του τετραχόρδου, λ.χ. στο τετράχορδο, mi - fa - sol - la, οι φθόγγοι mi και la.

[...]

Όπως το καθορίζει ο Νικόμαχος (Εγχειρ. Mb 26, C.v. J. 263): "οι ακρινοί φθόγγοι ενός τετραχόρδου λέγονται εστώτες, γιατί ουδέποτε αλλάζουν σε οποιοδήποτε από τα γένη".
Ο Αριστόξενος χρησιμοποιεί τον όρο ακίνητοι αντί εστώτες (Αρμ. Ι, 22, 11· III, 61, 23 Mb).
Ο Αλύπιος λέει τους εστώτες και ακλινείς (σταθεροί, αμετακίνητοι). Εισ. Mb 2, C.v.J. 368: "εστώτες και ακλινείς".

(β) κινούμενοι ήταν οι φθόγγοι που βρίσκονταν ανάμεσα στα δύο άκρα, στη μέση του τετραχόρδου και που άλλαζαν ανάλογα με το γένος:

[...]

Από τον Βακχείο (Εισ. 36) οι κινούμενοι λέγονταν φερόμενοι (που φέρονταν από τη μια θέση στην άλλη).
Πρβ. Αριστείδ. (Περί μουσ. Mb 12, R.P.W.-Ι. 9).

Σημείωση: οι ακρινοί φθόγγοι ενός τετραχόρδου ή ενός συστήματος ή ομάδας διαστημάτων ονομάζονταν άκροι , ενώ εκείνοι που βρίσκονταν ανάμεσά τους, μέσοι · Αριστόξ. (Αρμ. ΙΙ, 46, 20-22 και Ι, 29, 32 Mb).

Πρβ. για το λήμμα αυτό: Κλεον. Εισ. 4, Βακχ. Εισ. 35-36, Αλύπ. Εισ. 4, Νικόμ. Εγχειρ. 12.

http://www.musipedia.gr/
 
Last edited:

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
[''Νικόμαχος (Εγχειρ. Mb 26, C.v. J. 263): "οι ακρινοί φθόγγοι ενός τετραχόρδου λέγονται εστώτες, γιατί ουδέποτε αλλάζουν σε οποιοδήποτε από τα γένη".'']

Νικόμαχος, Εγχειρ. Mb 26, C.v. J. 263

http://www.archive.org/stream/musiciscriptore00jangoog#page/n363/mode/1up
 

Attachments

  • musiciscriptore00jangoog_0364.jpg
    470 KB · Views: 2

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
[''Ο Αριστόξενος χρησιμοποιεί τον όρο ακίνητοι αντί εστώτες (Αρμ. Ι, 22, 11· III, 61, 23 Mb).'']


Αριστόξενος, Αρμ. Ι, 22, 11· III, 61, 23 Mb

ἐν τούτῳ γὰρ δύο μὲν οἱ περιέχοντες φθόγγοι
ἀκίνητοί εἰσιν ἐν ταῖς τῶν γενῶν διαφοραῖς, δύο δ᾽ οἱ πε-
ριεχόμενοι κινοῦνται.

~~~~~~~

ὥστ᾽ ἐπειδὴ φανερὸν ὅτι οἱ τὸν
τόνον περιέχοντες ἀκίνητοί εἰσιν ἐν ταῖς τῶν γενῶν διαφο-
ραῖς, δῆλον ὅτι λείποιτ᾽ ἂν αὐτὰ τὰ τοῦ διὰ τεσσάρων
μέρη μόνα κινεῖσθαι ἐν ταῖς εἰρημέναις διαφοραῖς.
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ ΚΟΙΝΤΙΛΙΑΝΟΥ
ΠΕΡΙ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΝ

Αριστείδ., Περί μουσ. Mb 12, R.P.W.-Ι. 9

Τούτων δὴ τῶν φθόγγων οἱ μέν εἰσιν ἑστῶτες, οἱ δὲ
φερόμενοι, καὶ οἱ μὲν βαρύπυκνοι, οἱ δὲ μεσόπυκνοι, οἱ
δὲ ὀξύπυκνοι, οἱ δὲ ἄπυκνοι. πυκνὸν μὲν οὖν ἐστι ποιὰ
τριῶν φθόγγων διάθεσις· καὶ βαρύπυκνοι μέν εἰσιν οἱ τὰς
πρώτας χώρας τοῦ πυκνοῦ κατέχοντες, μεσόπυκνοι δὲ
οἱ τὰς μέσας, ὀξύπυκνοι δὲ οἱ τὰς ἐσχάτας, ἄπυκνοι δὲ οἱ
τῆς κατὰ τὸ πυκνὸν τετραχόρδου διαθέσεως κατὰ μηδένα
κοινωνοῦντες τόπον. τούτων ἑστῶτες μέν εἰσιν οἵ τε ἄπυ-
κνοι καὶ οἱ βαρύπυκνοι, οἳ καὶ ὑπατοειδεῖς καλοῦνται, διὰ
τὸ μὴ δέχεσθαι ποικίλας τάσεις, φερόμενοι δὲ οἱ λοιποὶ
τούτων, διὰ τὸ ποτὲ μὲν ἐλάττω, ποτὲ δὲ μείζω δηλοῦν
διαστήματα κατὰ τὰς ποιὰς τῶν τετραχόρδων συνθέσεις.
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
εσχάρινθον, λακωνικός χορός

που αναφέρεται από τον Πολυδεύκη (IV, 105)· ονομάστηκε έτσι από το όνομα του εφευρέτη του ("εσχάρινθον μεν όρχησιν επώνυμον δ' ήν του ευρόντος αυλητού").


Pollux.Onomasticon

Πολυδεύκη, IV, 105 [; 103]

http://www.archive.org/stream/onomasticon01polluoft#page/n319/mode/1up
 

Attachments

  • onomasticon01polluoft_0319.jpg
    217.6 KB · Views: 0
  • onomasticon01polluoft_0320.jpg
    230.7 KB · Views: 0

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
ετεροφωνία, ο όρος χρησιμοποιήθηκε από τον Πλάτωνα στους Νόμους (Ζ' 812D)· μιλώντας για την εκπαίδευση των νέων, λέει: "ο δάσκαλος της λύρας και ο μαθητής του πρέπει να χρησιμοποιούν το όργανο αυτό με τέτοιο τρόπο, ώστε η μελωδία να αναπαράγεται (να επαναλαμβάνεται) στη λύρα μόνο (απλά) νότα προς νότα. Αλλά ως προς την ετεροφωνία και την ποικιλία της λύρας, όταν οι χορδές ηχούν μια μελωδία και ο συνθέτης [της μελωδίας] άλλη... δεν είναι ανάγκη να ασκούμε τα παιδιά σε τέτοια πράματα" ("...την δ' έτεροφωνίαν και ποικιλίαν της λύρας, άλλα μεν μέλη των χορδών ιεισών, άλλα δε του την μελωδίαν ξυνθέντος ποιητού...").
Το ζήτημα αν οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ή δεν είχαν κάποιο είδος πολυφωνίας δημιούργησε μακρές και συχνά έντονες συζητήσεις ανάμεσα στους μελετητές, ιδιαίτερα τον 19ο αιώνα. Το πρόβλημα δεν έχει λυθεί κατά τρόπο οριστικό. Εκείνο που είναι μάλλον γενικά παραδεκτό, είναι ότι στις χορωδίες οι φωνές τραγουδούσαν σε ταυτοφωνία ή σε παράλληλες όγδοες άνδρες και παιδιά (πρβ. Αριστοτ. Προβλ. XIX, 17, 18, 39b). Στην περίπτωση οργανικής συνοδείας φωνητικών κομματιών, το όργανο που συνόδευε (ενώ έπαιζε τη μελωδία στην 8η) μπορεί να χρησιμοποιούσε εδώ και κει κάποια διακοσμητική γραμμή ή κάποια διαστήματα εκτός από την 8η. Κάτι παρόμοιο μπορεί να γινόταν και στην οργανική μουσική. Σε όλες τις περιπτώσεις η συνοδεία έμπαινε πάνω από την κύρια μελωδία· πρβ. Αριστοτ. Προβλ. XIX, 12: "δια τι των [δύο] χορδών η βαρύτερα αεί το μέλος λαμβάνει;" (γιατί από τις [δύο] χορδές τη μελωδία την έχει πάντα η χαμηλότερη;)

http://www.musipedia.gr/
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
[''...ο όρος χρησιμοποιήθηκε από τον Πλάτωνα στους Νόμους (Ζ' 812D)· μιλώντας για την εκπαίδευση των νέων, λέει: "ο δάσκαλος της λύρας και ο μαθητής του πρέπει να χρησιμοποιούν το όργανο αυτό με τέτοιο τρόπο, ώστε η μελωδία να αναπαράγεται (να επαναλαμβάνεται) στη λύρα μόνο (απλά) νότα προς νότα. Αλλά ως προς την ετεροφωνία και την ποικιλία της λύρας, όταν οι χορδές ηχούν μια μελωδία και ο συνθέτης [της μελωδίας] άλλη... δεν είναι ανάγκη να ασκούμε τα παιδιά σε τέτοια πράματα" ("...την δ' έτεροφωνίαν και ποικιλίαν της λύρας, άλλα μεν μέλη των χορδών ιεισών, άλλα δε του την μελωδίαν ξυνθέντος ποιητού...").'']

Plat. Laws 7.812d

Πλάτων, Νόμους Ζ' 812D

[812δ]
Ἀθηναῖος
τούτων τοίνυν δεῖ χάριν τοῖς φθόγγοις τῆς λύρας προσχρῆσθαι, σαφηνείας ἕνεκα τῶν χορδῶν, τόν τε κιθαριστὴν καὶ τὸν παιδευόμενον, ἀποδιδόντας πρόσχορδα τὰ φθέγματα τοῖς φθέγμασι: τὴν δ᾽ ἑτεροφωνίαν καὶ ποικιλίαν τῆς λύρας, ἄλλα μὲν μέλη τῶν χορδῶν ἱεισῶν, ἄλλα δὲ τοῦ τὴν μελῳδίαν συνθέντος ποιητοῦ, καὶ δὴ καὶ πυκνότητα μανότητι καὶ τάχος βραδυτῆτι καὶ ὀξύτητα βαρύτητι σύμφωνον

Athenian
So, to attain this object, both the lyre-master and his pupil must use the notes of the lyre, because of the distinctness of its strings, assigning to the notes of the song notes in tune with them;1 but as to divergence of sound and variety in the notes of the harp, when the strings sound the one tune and the composer of the melody another, or when there results a combination of low and high notes, of slow and quick time, of sharp and grave,

1 i.e. the notes of the instrument must be in accord with those of the singer's voice. “The tune, as composed by the poet, is supposed to have comparatively few notes, to be in slowish time, and low down in the register; whereas the complicated variation, which he is condemning, has many notes, is in quick time, and high up in the register.” (England.)

Plato. Platonis Opera, ed. John Burnet. Oxford University Press. 1903.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:1999.01.0166:book=7:section=812d
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
[''Αριστοτ. Προβλ. XIX, 12: "δια τι των [δύο] χορδών η βαρύτερα αεί το μέλος λαμβάνει;" (γιατί από τις [δύο] χορδές τη μελωδία την έχει πάντα η χαμηλότερη;)'']

Aristotelis opera, Volume 2 By Aristoteles, Immanuel Bekker, Christian August Brandis, Königliche Akademie der Wissen

Αριστοτ. Προβλ. XIX, 12

http://books.google.com/books?pg=PA...s_AAAAcAAJ&ots=709hlxaGB2#v=onepage&q&f=false
 

Attachments

  • Αρ..png
    21 KB · Views: 0

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
ευάρμοστος, καλά τονισμένος, καλά κουρδισμένος, καλά αρμοσμένος (βλ. λ. ηρμοσμένος ). Αντίθ. ανάρμοστος . Πλάτων (Νόμοι Β', 655Α): "εύρυθμον και ευάρμοστον, εύχρων δε μέλος" (εύρυθμη και εναρμονισμένη και καλά χρωματισμένη μελωδία).
ευαρμοστία· καλό, αρμονικό κούρδισμα ή ταίριασμα, προσαρμοστικότητα. Πλάτων (Πρωταγόρας 326Β): "πάς γάρ ο βίος του ανθρώπου ευρυθμίας τε και ευαρμοστίας δείται" (γιατί όλη η ζωή του ανθρώπου χρειάζεται καλή ρυθμική και αρμονική τακτοποίηση [ρύθμιση])· κατ' άλλους "έχει ανάγκη από τις χάρες του ρυθμού και της αρμονίας" (W. R. Μ. Lamb) ή "χρειάζεται ευρυθμία και προσαρμοστικότητα" (Β. Ν. Τατάκης).

http://www.musipedia.gr/
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
[''Πλάτων (Νόμοι Β', 655Α): "εύρυθμον και ευάρμοστον, εύχρων δε μέλος" (εύρυθμη και εναρμονισμένη και καλά χρωματισμένη μελωδία).'']

Plato, Laws

Plat. Laws 2.655

Ἀθηναῖος
καλῶς γε, ὦ ἑταῖρε. ἀλλ᾽ ἐν γὰρ μουσικῇ καὶ σχήματα μὲν καὶ μέλη ἔνεστιν, περὶ ῥυθμὸν καὶ ἁρμονίαν οὔσης τῆς μουσικῆς, ὥστε εὔρυθμον μὲν καὶ εὐάρμοστον, εὔχρων δὲ μέλος ἢ σχῆμα οὐκ ἔστιν ἀπεικάσαντα, ὥσπερ οἱ χοροδιδάσκαλοι ἀπεικάζουσιν, ὀρθῶς φθέγγεσθαι: τὸ δὲ τοῦ δειλοῦ τε καὶ ἀνδρείου σχῆμα ἢ μέλος ἔστιν τε, καὶ [655β] ὀρθῶς προσαγορεύειν ἔχει τὰ μὲν τῶν ἀνδρείων καλά, τὰ τῶν δειλῶν δὲ αἰσχρά. καὶ ἵνα δὴ μὴ μακρολογία πολλή τις γίγνηται περὶ ταῦθ᾽ ἡμῖν ἅπαντα, ἁπλῶς ἔστω τὰ μὲν ἀρετῆς ἐχόμενα ψυχῆς ἢ σώματος, εἴτε αὐτῆς εἴτε τινὸς εἰκόνος, σύμπαντα σχήματά τε καὶ μέλη καλά, τὰ δὲ κακίας αὖ, τοὐναντίον ἅπαν.

Athenian
Well said, my friend. But in, fact, while postures and tunes do exist in music,1 which deals with rhythm and harmony, so that one can rightly speak of a tune or posture being “rhythmical” or “harmonious,” one cannot rightly apply the choir masters metaphor “well-colored” to tune and posture; but one can use this language about the posture and tune of the brave man and the coward, [655b] and one is right in calling those of the brave man good, and those of the coward bad. To avoid a tediously long disquisition, let us sum up the whole matter by saying that the postures and tunes which attach to goodness of soul or body, or to some image thereof, are universally good, while those which attach to badness are exactly the reverse.

1 “Music” comprises both dance and song (including instrumental accompaniment), whether executed by single performers or by groups (χορεία). The “postures” are those of the dancer, the “tunes” those of the singer.

2 i.e. music is commonly judged solely by the amount of pleasure it affords, without any regard to the quality of the pleasure. The Athenian proceeds to show how dangerous a doctrine this is: music, he maintains, should not be used merely to pander to the low tastes of the populace, but rather treated as an educational instrument for the elevation of public morals.

Plato. Platonis Opera, ed. John Burnet. Oxford University Press. 1903

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:1999.01.0166:book=2:page=655
 
Last edited:

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
[''Πλάτων (Πρωταγόρας 326Β): "πάς γάρ ο βίος του ανθρώπου ευρυθμίας τε και ευαρμοστίας δείται" (γιατί όλη η ζωή του ανθρώπου χρειάζεται καλή ρυθμική και αρμονική τακτοποίηση [ρύθμιση])· κατ' άλλους "έχει ανάγκη από τις χάρες του ρυθμού και της αρμονίας" (W. R. Μ. Lamb) ή "χρειάζεται ευρυθμία και προσαρμοστικότητα" (Β. Ν. Τατάκης).'']


Plato, Protagoras

Plat. Prot. 326b


[326β] κιθαρίσματα ἐντείνοντες, καὶ τοὺς ῥυθμούς τε καὶ τὰς ἁρμονίας ἀναγκάζουσιν οἰκειοῦσθαι ταῖς ψυχαῖς τῶν παίδων, ἵνα ἡμερώτεροί τε ὦσιν, καὶ εὐρυθμότεροι καὶ εὐαρμοστότεροι γιγνόμενοι χρήσιμοι ὦσιν εἰς τὸ λέγειν τε καὶ πράττειν: πᾶς γὰρ ὁ βίος τοῦ ἀνθρώπου εὐρυθμίας τε καὶ εὐαρμοστίας δεῖται. ἔτι τοίνυν πρὸς τούτοις εἰς παιδοτρίβου πέμπουσιν, ἵνα τὰ σώματα βελτίω ἔχοντες ὑπηρετῶσι τῇ διανοίᾳ χρηστῇ

[326b] the song-makers, while the master accompanies them on the harp; and they insist on familiarizing the boys' souls with the rhythms and scales, that they may gain in gentleness, and by advancing in rhythmic and harmonic grace may be efficient in speech and action; for the whole of man's life requires the graces of rhythm and harmony. Again, over and above all this, people send their sons to a trainer, that having improved their bodies they may perform the orders of their minds,

Plato. Platonis Opera, ed. John Burnet. Oxford University Press. 1903.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Plat.+Prot.+326b&fromdoc=Perseus:text:1999.01.0177
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
εύγηρυς, αυτός που έχει γλυκιά, ευχάριστη φωνή· που ηχεί ευχάριστα· μελωδικός. Αριστοφ. (Βάτραχοι 213): "εύγηρυν εμάν αοιδάν" (το γλυκό [μελωδικό] μου τραγούδι).

http://www.musipedia.gr/
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
[''Αριστοφ. (Βάτραχοι 213): "εύγηρυν εμάν αοιδάν" (το γλυκό [μελωδικό] μου τραγούδι).'']

Aristophanes, Frogs
F.W. Hall and W.M. Geldart, Ed.

Aristoph. Frogs 213

Αριστοφ., Βάτραχοι 213

Βάτραχοι
βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ,
210βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ.
λιμναῖα κρηνῶν τέκνα,
ξύναυλον ὕμνων βοὰν
φθεγξώμεθ᾽, εὔγηρυν ἐμὰν ἀοιδάν,
κοὰξ κοάξ,
215ἣν ἀμφὶ Νυσήιον
Διὸς Διόνυσον ἐν
Λίμναισιν ἰαχήσαμεν,
ἡνίχ᾽ ὁ κραιπαλόκωμος
τοῖς ἱεροῖσι Χύτροισι
χωρεῖ κατ᾽ ἐμὸν τέμενος λαῶν ὄχλος.
220βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ.

Aristophanes. Aristophanes Comoediae, ed. F.W. Hall and W.M. Geldart, vol. 2. F.W. Hall and W.M. Geldart. Oxford. Clarendon Press, Oxford. 1907.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Aristoph.+Frogs+213&fromdoc=Perseus:text:1999.01.0031
 
Top