Εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής

http://www.musipedia.gr/

Pollux, Onomasticon

Πολυδ. IV, 53

[''Σύμφωνα με τον Πρόκλο (Χρηστομ. 26) τα δαφνηφορικά ανήκαν σε μια τάξη παρθενίων: "δάφνας γαρ εν Βοιωτία δι' εννεατηρίδος εις τα του Απόλλωνος κομίζοντες οι ιερείς, εξυμνούν αυτόν δια χορού παρθένων" (στη Βοιωτία κάθε εννιά χρόνια οι ιερείς του Απόλλωνα, κρατώντας δάφνες, υμνούσαν το θεό με χορό παρθένων).'']

["η δε δαφνηφορία, ξύλον ελαίας καταστέφουσι δάφναις και ποικίλοις άνθεσι" (η δαφνηφορία είναι [όταν] στολίζουν [ή στεφανώνουν] κλάδους ελιάς με δάφνες και διάφορα λουλούδια). Δαφνηφορία λεγόταν και η γιορτή η ίδια, που γινόταν στη Βοιωτία κάθε εννιά χρόνια.'']

Πρόκλο, Χρηστομ. 26

Τὰ δὲ λεγόμενα παρθένια χοροῖς παρθένων ἐνεγράφετο. Οἷς καὶ τὰ δαφνηφορικὰ ὡς εἰς γένος πίπτει· δάφνας γὰρ ἐν Βοιωτίᾳ διὰ ἐννεαετηρίδος εἰς τὰ τοῦ Ἀπόλλωνος κομίζοντες ἱερεῖς ἐξύμνουν αὐτὸν διὰ χοροῦ παρθένων. Καὶ ἡ αἰτία· τῶν Αἰολέων ὅσοι κατῴκουν Ἄρνην καὶ τὰ ταύτῃ χωρία κατὰ χρησμὸν ἀναστάντες ἐκεῖθεν καὶ προκαθεζόμενοι Θήβας ἐπόρθουν προκατεχομένας ὑπὸ Πελασγῶν. Κοινῆς ἀμφοῖν ἑορτῆς Ἀπόλλωνος ἐνστάσης ἀνοχὰς ἔθεντο καὶ δάφνας τέμνοντες οἱ μὲν ἐξ Ἑλικῶνος, οἱ δὲ ἐγγὺς τοῦ Μέλανος ποταμοῦ ἐκόμιζον τῷ Ἀπόλλωνι. Πολεμάτας δέ, ὁ τῶν Βοιωτῶν ἀφηγούμενος, ἔδοξεν ὄναρ νεανίαν τινὰ πανοπλίαν αὐτῷ διδόναι καὶ εὐχὰς ποιεῖσθαι τῷ Ἀπόλλωνι δαφνηφοροῦντας διὰ ἐννεαετηρίδος προστάττειν. Μετὰ δὲ τρίτην ἡμέραν ἐπιθέμενος κρατεῖ τῶν πολεμίων καὶ αὐτός τε τὴν δαφνηφορίαν ἐτέλει· καὶ τὸ ἔθος ἐκεῖθεν διατηρεῖται. Ἡ δὲ δαφνηφορία· ξύλον ἐλαίας καταστέφουσι δάφναις καὶ ποικίλοις ἄνθεσι καὶ ἐπ΄ ἄκρου μὲν χαλκῆ ἐφαρμόζεται σφαῖρα, ἐκ δὲ ταύτης μικροτέρας ἐξαρτῶσιν· κατὰ δὲ τὸ μέσον τοῦ ξύλου περιθέντες ἐλάσσονα τῆς ἐπ΄ ἄκρῳ σφαίρας καθάπτουσι πορφυρᾶ στέμματα· τὰ δὲ τελευταῖα τοῦ ξύλου περιστέλλουσι κροκωτῷ. Βούλεται δὲ αὐτοῖς ἡ μὲν ἀνωτάτω σφαῖρα τὸν ἥλιον (ᾧ καὶ τὸν Ἀπόλλωνα ἀναφέρουσιν), ἡ δὲ ὑποκειμένη τὴν σελήνην, τὰ δὲ προσηρτημένα τῶν σφαιρίων ἄστρα τε καὶ ἀστέρας, τὰ δέ γε στέμματα τὸν ἐνιαύσιον δρόμον· καὶ γὰρ καὶ <τζε> ποιοῦσιν αὐτά. Ἄρχει δὲ τῆς δαφνηφορίας παῖς ἀμφιθαλής, καὶ ὁ μάλιστα αὐτῷ οἰκεῖος βαστάζει τὸ κατεστεμμένον ξύλον ὃ κώπω καλοῦσιν. Αὐτὸς δὲ ὁ δαφνηφόρος ἑπόμενος τῆς δάφνης ἐφάπτεται, τὰς μὲν κόμας καθειμένος, χρυσοῦν δὲ στέφανον φέρων καὶ λαμπρὰν ἐσθῆτα ποδήρη ἐστολισμένος ἐπικρατίδας τὲ ὑποδεδεμένος· ᾧ χορὸς παρθένων ἐπακολουθεῖ προτείνων κλῶνας πρὸς ἱκετηρίαν ὑμνῶν. Παρέπεμπον δὲ τὴν δαφνηφορίαν εἰς Ἀπόλλωνος Ἰσμηνίου καὶ Χαλαζίου.

http://remacle.org/bloodwolf/erudits/photius/proclus.htm

Pausanias, Description of Greece

Paus. 9.10

τόδε γε καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι γινόμενον οἶδα ἐν Θήβαις: τῷ Ἀπόλλωνι τῷ Ἰσμηνίῳ παῖδα οἴκου τε δοκίμου καὶ αὐτὸν εὖ μὲν εἴδους, εὖ δὲ ἔχοντα καὶ ῥώμης, ἱερέα ἐνιαύσιον ποιοῦσιν: ἐπίκλησις δέ ἐστίν οἱ δαφναφόρος, στεφάνους γὰρ φύλλων δάφνης φοροῦσιν οἱ παῖδες. εἰ μὲν οὖν πᾶσιν ὁμοίως καθέστηκεν ἀναθεῖναι δαφνηφορήσαντας χαλκοῦν τῷ θεῷ τρίποδα, οὐκ ἔχω δηλῶσαι, δοκῶ δὲ οὐ πᾶσιν εἶναι νόμον: οὐ γὰρ δὴ πολλοὺς ἑώρων αὐτόθι ἀνακειμένους: οἱ δ᾽ οὖν εὐδαιμονέστεροι τῶν παίδων ἀνατιθέασιν. ἐπιφανὴς δὲ μάλιστα ἐπί τε ἀρχαιότητι καὶ τοῦ ἀναθέντος τῇ δόξῃ τρίπους ἐστὶν Ἀμφιτρύωνος ἀνάθημα ἐπὶ Ἡρακλεῖ δαφνηφορήσαντι. [5]

[4] The following custom is, to my knowledge, still carried out in Thebes. A boy of noble family, who is himself both handsome and strong, is chosen priest of Ismenian Apollo for a year. He is called Laurel-bearer, for the boys wear wreaths of laurel leaves. I cannot say for certain whether all alike who have worn the laurel dedicate by custom a bronze tripod to the god; but I do not think that it is the rule for all, because I did not see many votive tripods there. But the wealthier of the boys do certainly dedicate them. Most remarkable both for its age and for the fame of him who dedicated it is a tripod dedicated by Amphitryon for Heracles after he had worn the laurel.

Pausanias. Pausanias Description of Greece with an English Translation by W.H.S. Jones, Litt.D., and H.A. Ormerod, M.A., in 4 Volumes. Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1918.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:1999.01.0160:book=9:chapter=10

http://www.musipedia.gr/

Γλῶσσαι
Ελληνικό λεξικό
Ἡσύχιος Ἀλεξανδρεὺς

<δεικηλισταί>· μιμηταὶ παρὰ Λάκωσι

http://el.wikisource.org/wiki/Γλώσσαι

[''Ο Αθήναιος (ΙΔ', 621F, 15) λέει ότι υπήρχαν πολλά άλλα ονόματα, ("προσηγορίαι") σε διάφορα μέρη για τους δεικηλιστές· έτσι, στη Σικυώνα λέγονταν φαλλοφόροι· άλλοι τους ονόμαζαν αυτοκάβδαλους και άλλοι φλύακες (δωρ. τύπος του φλύαροι· μωρολόγοι, παλιάτσοι), ενώ οι Θηβαίοι, "οι οποίοι συνηθίζουν να δίνουν ονόματα για πολλά πράματα", τους ονόμαζαν εθελοντές (εθελονταί). Πολλοί τους έλεγαν και σοφιστές.'']

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes, livre XIV

Αθήναιος (ΙΔ', 621F, 15

παρὰ δὲ Λακεδαιμονίοις κωμικῆς παιδιᾶς ἦν τις τρόπος παλαιός, ὥς φησι Σωσίβιος, οὐκ ἄγαν σπουδαῖος, ἅτε δὴ κἀν τούτοις τὸ λιτὸν τῆς Σπάρτης μεταδιωκούσης. ἐμιμεῖτο γάρ τις ἐν εὐτελεῖ τῇ λέξει κλέπτοντάς τινας ὀπώραν ἢ ξενικὸν ἰατρὸν τοιαυτὶ λέγοντα, ὡς Ἄλεξις ἐν Μανδραγοριζομένῃ διὰ τούτων παρίστησιν· ἐὰν ἐπιχώριος ἰατρὸς εἴπῃ ’τρυβλίον τούτῳ δότε πτισάνης ἕωθεν‘, καταφρονοῦμεν εὐθέως· ἂν δὲ πτισάναν καὶ τρυβλίον, θαυμάζομεν. καὶ πάλιν ἐὰν μὲν τευτλίον, παρείδομεν· ἐὰν δὲ σεῦτλον, ἀσμένως ἠκούσαμεν, ὡς οὐ τὸ σεῦτλον ταὐτὸν ὂν τῷ τευτλίῳ. ἐκαλοῦντο δ΄ οἱ μετιόντες τὴν τοιαύτην παιδιὰν παρὰ τοῖς Λάκωσι δικηλισταί, ὡς ἄν τις σκευοποιοὺς εἴπῃ καὶ μιμητάς. τοῦ δὲ εἴδους τῶν δικηλιστῶν πολλαὶ κατὰ τόπους εἰσὶ προσηγορίαι. Σικυώνιοι μὲν γὰρ φαλλοφόρους αὐτοὺς καλοῦσιν, ἄλλοι δ΄ αὐτοκαβδάλους, οἳ δὲ φλύακας, ὡς Ἰταλοί, σοφιστὰς δὲ οἱ πολλοί·

http://hodoi.fltr.ucl.ac.be/concordances/athenee_deipnosophistes_14/texte.htm

[''Οι αυτοκάβδαλοι, καθώς λέει ο Σήμος ο Δήλιος (Περί παιάνων), ονομάζονταν και ίαμβοι όπως τα ποιήματά τους (Αθήν. ΙΔ',622Β, 16).'']

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes, livre XIV

Αθήν. ΙΔ',622Β, 16

Σῆμος δ΄ ὁ Δήλιος ἐν τῷ περὶ Παιάνων ’οἱ αὐτοκάβδαλοι, φησί, καλούμενοι ἐστεφανωμένοι κιττῷ σχέδην ἐπέραινον ῥήσεις. ὕστερον δὲ ἴαμβοι ὠνομάσθησαν αὐτοί τε καὶ τὰ ποιήματα αὐτῶν. οἱ δὲ ἰθύφαλλοι, φησί, καλούμενοι προσωπεῖα μεθυόντων ἔχουσιν καὶ ἐστεφάνωνται, χειρῖδας ἀνθινὰς ἔχοντες· χιτῶσι δὲ χρῶνται μεσολεύκοις καὶ περιέζωνται ταραντῖνον καλύπτον αὐτοὺς μέχρι τῶν σφυρῶν. σιγῇ δὲ διὰ τοῦ πυλῶνος εἰσελθόντες, ὅταν κατὰ μέσην τὴν ὀρχήστραν γένωνται, ἐπιστρέφουσιν εἰς τὸ θέατρον λέγοντες· ἀνάγετ΄, εὐρυχωρίαν ποιεῖτε τῷ θεῷ·

http://hodoi.fltr.ucl.ac.be/concordances/athenee_deipnosophistes_14/texte.htm

http://www.musipedia.gr/

http://www.musipedia.gr/

http://www.musipedia.gr/

Δημό-δοκος : Demodocus, the blind bard of the Phaeacians, Od. 8.44. (Od.)

Georg Autenrieth. A Homeric Dictionary for Schools and Colleges. New York. Harper and Brothers. 1891.

[''Δημόδοκος, ένας από τους αρχαιότερους επικούς τραγουδιστές. Ήταν τυφλός και ζούσε στο παλάτι του βασιλιά των Φαιάκων Αλκίνοου. Αναφέρεται στην Οδύσσεια (ι 44 κ.ε.)'']

Homer, Odyssey

Hom. Od. 8.44

Οδύσσεια, ι 44

δησάμενοι δ᾽ ἐὺ πάντες ἐπὶ κληῖσιν ἐρετμὰ
ἔκβητ᾽: αὐτὰρ ἔπειτα θοὴν ἀλεγύνετε δαῖτα
ἡμέτερόνδ᾽ ἐλθόντες: ἐγὼ δ᾽ ἐὺ πᾶσι παρέξω.
40κούροισιν μὲν ταῦτ᾽ ἐπιτέλλομαι: αὐτὰρ οἱ ἄλλοι
σκηπτοῦχοι βασιλῆες ἐμὰ πρὸς δώματα καλὰ
ἔρχεσθ᾽, ὄφρα ξεῖνον ἐνὶ μεγάροισι φιλέωμεν,
μηδέ τις ἀρνείσθω. καλέσασθε δὲ θεῖον ἀοιδὸν
Δημόδοκον: τῷ γάρ ῥα θεὸς πέρι δῶκεν ἀοιδὴν
45τέρπειν, ὅππῃ θυμὸς ἐποτρύνῃσιν ἀείδειν.”

Homer. The Odyssey with an English Translation by A.T. Murray, PH.D. in two volumes. Cambridge, MA., Harvard University Press; London, William Heinemann, Ltd. 1919.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...m.+Od.+8.44&fromdoc=Perseus:text:1999.01.0135

Demodocus
A blind musician, who lived at the court of the Phaeacian king Alcinous (Od. 8.44, 13.27, also see Paus. 1,2,3).

http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=...
Perseus: Homer, Odyssey

http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=...
Perseus: Homer, Odyssey

http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=...
Perseus: Pausanias, Description of Greece, Attica



Demodocus, (Demodokos). The famous bard of the Odyssey, who according to the fashion of the heroic ages delighted the guests of king Alcinous during their repast by singing about the feats of the Greeks at Troy, of the love of Ares and Aphrodite, and of the wooden horse. (Od. viii. 62, &c., xiii. 27.) He is also mentioned as the bard who advised Agamemnon to guard Clytaemnestra, and to expose Aegisthus in a desert island. (Od. iii. 267; Eustath. ad Hom.) Eustathius describes him as a Laconian, and as a pupil of Automedes and Perimedes of Argos. He adds that he won the prize at the Pythian games and then followed Agamemnon to Mycenae. One story makes Odysseus recite Demodocus's song about the destruction of Troy during a contest in Tyrrhenia. (Ptolem. Heph. 7.) On the throne of Apollo at Amyclae, Demodocus was represented playing to the dance of the Phaeacians. (Paus. iii. 18.7.) Later writers, who look upon this mythical minstrel as an historical person, describe him as a native of Corcyra, and as an aged and blind singer (Ov. Ib. 272), who composed a poem on the destruction of Troy (Iliou porDesis), and on the marriage of Hephaestus and Aphrodite. (Plut. de Mus. 3; Eudoc.; Phot. Bibl. ed. Bekker.) Plutarch (de Flurm. 18) refers even to the first book of an epic poem on the exploits of Heracles. (Erakleia.) But all such statements are fabulous; and if there existed any poems under his name, they were certainly forgeries.
This text is from: A dictionary of Greek and Roman biography and mythology, 1873 (ed. William Smith). Cited Oct 2005 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks

http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Per...
A dictionary of Greek and Roman biography and mythology (ed. William Smith)

http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Per...
Perseus: Harry Thurston Peck, Harpers Dictionary of Classical Antiquities (1898)





http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Per...
Demodocus: Perseus Encyclopedia

[''Ο Ηρακλείδης Ποντικός (Πλούτ. 1132Β, 3) στη Συναγωγή των εν μουσική αναφέρει τον Δημόδοκο τον Κερκυραίο ανάμεσα στους πιο παλιούς μουσικούς και λέει ότι έχει τραγουδήσει την κατάληψη της Τροίας και τους γάμους της Αφροδίτης και του Ήφαιστου.'']

PLUTARQUE
ΠΕΡΙ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Πλούτ. 1132Β, 3

(25) [25-34] Ἡρακλείδης δ΄ ἐν τῇ Συναγωγῇ τῶν ἐν μουσικῇ 〈εὐδοκιμησάντων〉 τὴν κιθαρῳδίαν καὶ τὴν κιθαρῳδικὴν ποίησιν πρῶτόν φησιν Ἀμφίονα ἐπινοῆσαι τὸν Διὸς καὶ Ἀντιόπης, τοῦ πατρὸς δηλονότι διδάξαντος αὐτόν. (26) Πιστοῦται δὲ τοῦτο ἐκ τῆς ἀναγραφῆς τῆς ἐν Σικυῶνι ἀποκειμένης, δι΄ ἧς τάς τε ἱερείας τὰς ἐν Ἄργει καὶ τοὺς ποιητὰς καὶ τοὺς μουσικοὺς ὀνομάζει. (27) Κατὰ δὲ τὴν αὐτὴν ἡλικίαν καὶ Λίνον τὸν ἐξ Εὐβοίας θρήνους πεποιηκέναι λέγει, (28) καὶ Ἄνθην τὸν ἐξ Ἀνθηδόνος τῆς Βοιωτίας ὕμνους, (29) καὶ Πίερον τὸν ἐκ Πιερίας τὰ περὶ τὰς Μούσας ποιήματα· (30) ἀλλὰ καὶ Φιλάμμωνα τὸν Δελφὸν Λητοῦς τε 〈πλάνας〉 καὶ Ἀρτέμιδος καὶ Ἀπόλλωνος γένεσιν δηλῶσαι ἐν μέλεσι, καὶ χοροὺς πρῶτον περὶ τὸ ἐν Δελφοῖς ἱερὸν στῆσαι· (31) Θάμυριν δὲ τὸ γένος Θρᾷκα εὐφωνότερον καὶ ἐμμελέστερον πάντων τῶν τότε ᾆσαι, ὡς ταῖς Μούσαις κατὰ τοὺς ποιητὰς εἰς ἀγῶνα καταστῆναι· (32) πεποιηκέναι δὲ τοῦτον ἱστορεῖται Τιτάνων πρὸς τοὺς θεοὺς πόλεμον· (33) γεγονέναι δὲ καὶ Δημόδοκον Κερκυραῖον παλαιὸν μουσικόν, ὃν πεποιηκέναι Ἰλίου τε πόρθησιν καὶ Ἀφροδίτης καὶ Ἡφαίστου γάμον· (34) ἀλλὰ μὴν καὶ Φήμιον Ἰθακήσιον νόστον τῶν ἀπὸ Τροίας μετ΄ Ἀγαμέμνονος ἀνακομισθέντων ποιῆσαι.

(33). Démodocos est l'aède phéacien qui chante successivement la querelle d'Ulysse et d'Achille (Od., VIII, 72-82), les amours d'Arès et d'Aphrodite découverts et châtiés par Héphaestos (ib., 266-369), l'histoire du cheval de bois et de la prise d'Ilion (ib., 499-520). Notre texte ne retient que ces deux derniers poèmes et désigne très singulièrement l'épisode des amours coupables d'Aphrodite par les mots Ἀφροδιτης καὶ Ἡφαίστου γάμος. L'identification de Schéria, la terre fabuleuse des Phéaciens, avec Corcyre est déjà classique au temps de Thucydide (I, 25). — L'érudition alexandrine avait aussi transformé en un poète réel l'aède à qui Agamemnon confie la garde de Clytemnestre (Od., III, 267) : Démétrius de Phalère (Schol. HMQR ad loc.) savait qu'il s'appelait également Démodocos et avait déclamé des poèmes épiques dans un concours à Delphes.

http://remacle.org/bloodwolf/historiens/Plutarque/musiquegr.htm

[''Δημόδοκος (2)· επικός τραγουδιστής (αοιδός) που αναφέρεται από τον Δημήτριο Φαληρέα. Σ' αυτόν εμπιστεύτηκε ο Αγαμέμνων την προστασία της Κλυταιμνήστρας· ο Αίγισθος όμως τον πήγε σ' ένα ερημικό νησί και τον εγκατέλειψε βορά σε αγρία θηρία ή γύπες.
Βλ. Sextus Empir. VI, 12.'']

Sextus Empiricus

Sextus Empir. VI, 12.

http://books.google.com/books?pg=PA750&id=j-dEAAAAMAAJ#v=onepage&q&f=false

http://www.musipedia.gr/

Suda on line

Headword: Ἀποπυργίζοντας λόγους
Adler number: alpha,3493
Translated headword: Apopurgizontes Logoi
Vetting Status: low
Translation:
[The works] which Diagoras the Atheist wrote, containing the recantation and dissolution of his belief in the divine.
Greek Original:
Ἀποπυργίζοντας λόγους: οὓς ἔγραψε Διαγόρας ὁ Ἄθεος, ἀναχώρησιν αὐτοῦ καὶ ἔκπτωσιν ἔχοντας τῆς περὶ τὸ θεῖον δόξης.
Notes:
The headword phrase, in the accusative case, is extracted from either delta 523 or pi 3200
For the lyric poet Diagoras of Melos (active late C5 BC) see those two entries; also delta 524, and generally OCD(3) p.461.
Keywords: biography; definition; dialects, grammar, and etymology; philosophy; poetry; religion

~~~~~~~~~

Headword: Διαγόρας
Adler number: delta,523
Translated headword: Diagoras
Vetting Status: low
Translation:
[Diagoras], son of Telekleides or Teleklytos; a Melian, a philosopher and a lyric poet; whom Democritus from Abdera,[1] seeing that he was naturally talented, bought -- since he was a slave -- for ten thousand drachmas and made a pupil. And he also applied himself to the lyric art, being in time after Pindar and Bacchylides, but older than Melanippides:[2] he flourished in the 78th Olympiad.[3] And he was called Atheos since he held such an opinion, after the time when someone of the same art, being accused by him of stealing a paean which he himself had made, swore he did not steal this, and performing it a short while later, met with success. Thereupon Diagoras, being upset, wrote the so-called Apopyrgizontes Logoi, which includes his withdrawal and falling away from his belief concerning the divine.[4] But Diagoras, settling in Corinth, lived out his life there.
Greek Original:
Διαγόρας, Τηλεκλείδου, ἢ Τηλεκλύτου, Μήλιος, φιλόσοφος καὶ ᾀσμάτων ποιητής: ὃν εὐφυᾶ θεασάμενος Δημόκριτος ὁ Ἀβδηρίτης ὠνήσατο αὐτὸν δοῦλον ὄντα μυρίων δραχμῶν καὶ μαθητὴν ἐποιήσατο. ὁ δὲ καὶ τῇ λυρικῇ ἐπέθετο, τοῖς χρόνοις ὢν μετὰ Πίνδαρον καὶ Βακχυλίδην, Μελανιππίδου δὲ πρεσβύτερος: ἤκμαζε τοίνυν οη# Ὀλυμπιάδι. καὶ ἐπεκλήθη Ἄθεος διότι τοῦτο ἐδόξαζεν, ἀφ' οὗ τις ὁμότεχνος αἰτιαθεὶς ὑπ' αὐτοῦ ὡς δὴ παιᾶνα ἀφελόμενος, ὃν αὐτὸς ἐπεποιήκει, ἐξωμόσατο μὴ κεκλοφέναι τοῦτον, μικρὸν δὲ ὕστερον ἐπιδειξάμενος αὐτὸν εὐημέρησεν. ἐντεῦθεν οὖν ὁ Διαγόρας λυπηθεὶς ἔγραψε τοὺς καλουμένους Ἀποπυργίζοντας λόγους, ἀναχώρησιν αὐτοῦ καὶ ἔκπτωσιν ἔχοντας τῆς περὶ τὸ θεῖον δόξης. κατοικήσας δὲ Κόρινθον ὁ Διαγόρας αὐτόθι τὸν βίον κατέστρεψεν.
Notes:
See also delta 524, and generally OCD(3) p.461.
[1] Delta 448.
[2] Pindar pi 1617, Bacchylides beta 59, Melanippides mu 455.
[3] 468-465 BC.
[4] For this work cf. alpha 3493, pi 3200. For the (controversial) view that it has survived -- on the so-called Derveni Papyrus -- see Richard Janko, 'The Derveni Papyrus (Diagoras of Melos, Apopyrgizontes Logoi?)', Classical Philology 96 (2001) 1-32.
Keywords: biography; chronology; poetry; religion

~~~~~~~~~~

Headword: Διαγόρας ὁ Μήλιος
Adler number: delta,524
Translated headword: Diagoras the Melian
Vetting Status: low
Translation:
[A phrase used] in reference to atheists and unbelievers and impious people. For after the capture of Melos[1] this man was living in Athens, and he disparaged the mysteries[2] in such a way as to turn many people away from initiation. So the Athenians made the following proclamation against him, and inscribed it on a bronze monument: anyone who killed him would receive a talent, and anyone who brought him [alive] would receive two. This proclamation was made because of his impiety, when he described the mysteries to everyone, making them common knowledge, trivialising them, and turning away those people who wanted to be initiated. So Aristophanes says in Birds: 'On this day in particular the proclamation is made: if one of you kills Diagoras the Melian, he will receive a talent, and if anyone kills one of the tyrants (who are already dead), he will receive a talent.' 'Already dead': that is, those who are fleeing under penalty of death. He has said with exaggeration, 'to kill the dead'.[3]
Greek Original:
Διαγόρας ὁ Μήλιος: ἐπὶ τῶν ἀθέων καὶ ἀπίστων καὶ ἀσεβῶν. οὗτος γὰρ μετὰ τὴν ἅλωσιν Μήλου ᾤκει ἐν Ἀθήναις: τὰ δὲ μυστήρια οὕτως ηὐτέλιζεν ὡς πολλοὺς ἐκτρέπειν τῆς τελετῆς. τοῦτο οὖν ἐκήρυξαν κατ' αὐτοῦ Ἀθηναῖοι καὶ ἐν χαλκῇ στήλῃ ἔγραψαν, τῷ μὲν ἀποκτείναντι τάλαντον λαμβάνειν, τῷ δὲ ἄγοντι δύο. ἐκηρύχθη δὲ τοῦτο διὰ τὸ ἀσεβὲς αὐτοῦ, ἐπεὶ τὰ μυστήρια πᾶσι διηγεῖτο, κοινοποιῶν αὐτὰ καὶ μικρὰ ποιῶν καὶ τοὺς βουλομένους μυεῖσθαι ἀποτρέπων. φησὶν οὖν Ἀριστοφάνης ἐν Ὄρνισι: τῇδε μέντοι θἠμέρᾳ μάλιστ' ἐπαναγορεύεται: ἢν ἀποκτείνῃ τις ὑμῶν Διαγόραν τὸν Μήλιον, λαμβάνειν τάλαντον: ἤν τε τῶν τυράννων τις τῶν τεθνηκότων ἀποκτείνῃ, τάλαντον λαμβάνειν. τεθνηκότι, τουτέστι τῶν ἐπὶ θανάτῳ φευγόντων. ἐν ὑπερβολῇ δὲ εἴρηται, τοὺς τεθνηκότας ἀποκτείνειν.
Notes:
For Diagoras see already delta 523. The present entry stems from Aristophanes, Birds 1072-1075 (web address 1; reading τίς τινα in 1074), with comments from the scholia there.
[1] By Athenian forces, in 416/15 BCE. For Melos see generally mu 935.
[2] sc. of Eleusis. See generally mu 1485.
[3] The scholiast does his best here, but misses the central point that the allusion is to the Peisistratid tyrants of the previous century (pi 1474).
Associated internet address:
Web address 1
Keywords: biography; comedy; history; law; military affairs; religion

http://www.stoa.org/sol-bin/search.pl

http://www.musipedia.gr/

["Ο Βακχείος ο Γέρων (Εισ. 62, C.Y.J. 305, Mb 15) γράφει: "Διάγραμμα εστι σχήμα επίπεδον εις ό παν γένος μελωδείται. Διαγράμματι δε χρώμεθα ίνα τα τη ακοή δύσληπτα προ οφθαλμών τοις μανθάνουσι φαίνηται" (Διάγραμμα είναι ένα επίπεδο σχεδιάγραμμα, μέσα από το οποίο κάθε γένος μπορεί να τραγουδηθεί. Σκοπός του διαγράμματος είναι να βοηθά τους μαθητές να διακρίνουν οπτικά καθετί που είναι δύσκολο να το συλλάβουν με την ακοή).'']

Βακχείος ο Γέρων, Εισ. 62, C.Y.J. 305, Mb 15

http://www.archive.org/stream/musiciscriptore00jangoog#page/n405/mode/1up

Και ο Κλεονείδης (Εισ. 14, C.v.J. 207, Mb 22) το καθορίζει με τον ακόλουθο τρόπο: "Διάγραμμα δε σχήμα επίπεδον τάς των μελωδουμένων περιέχον δυνάμεις" (Διάγραμμα είναι ένα επίπεδο σχέδιο, που περιέχει [καθορίζει] τους μηχανισμούς των φθόγγων σ' ένα σύστημα)· βλ. λ. δύναμις.

Εισαγωγή αρμονική

Κλεονείδης, Εισ. 14, C.v.J. 207, Mb 22

διάγραμμα δὲ σχῆμα ἐπίπεδον τὰς τῶν μελῳδου-
μένων περιέχον δυνάμεις.