Αγαπητέ κε xrysafis,
Είναι πολύ πιθανόν να έχετε δίκιο και όντως το δοξαστικό να είναι του Νικολάου Ραιδεστηνού. Εφ' όσον όμως έχουμε ήδη την
μαρτυρία του κ. Βαγγέλη Λιναρδάκη, η οποία προέρχεται από συνέντευξη του Μ. Τσαμκιράνη σε εκπομπή του Λ. Αγγελόπουλου, εσείς που την αμφισβητείτε θα πρέπει να μας φέρετε κάποια πειστήρια. Δεν έχει νόημα να επιστρέφετε μόνιμα τις ερωτήσεις που σας απευθύνονται. Είμαι σίγουρος πως οι συνάδελφοι, από ειλικρινές ενδιαφέρον (όπως κι εγώ) για την ταυτοποίηση της πάτρότητας του μαθήματος, σας ζητούν τεκμήρια και όχι για να αμφισβητήσουν τις προθέσεις ή την ειλικρίνειά σας.
Χάρης
Αγαπητέ Χάρη,
Αν μου επιτρέπεις, να συμπληρώσω τα εξής: Κάθε χρόνο εδώ και πολλά χρόνια ο Άρχων Λ. Αγγελόπουλος στην εκπομπή του στην ΕΡΑ 2 ( και αλλού) ''Από την ορθόδοξη και ανατολική μουσική παράδοση'' που πλέον δε μεταδίδει νεώτερες εκπομπές, την Κυριακή των Προπατόρων είχε την ηχογράφηση του Ματθαίου Τσαμκιράνη από ηχοληψία που κατείχε ο ίδιος ο κ. Αγγελόπουλος. Με αρκετή επιφύλαξη, αναφέρω ότι σε κάποιο φεστιβάλ στους Δελφούς ο μακαρίτης Ματθαίος Τσαμκιράνης ( περί το 82

έψαλλε το συγκεκριμένο κομμάτι. Σε εκείνο το φεστιβάλ έψαλε και ο Λ. Σφήκας χερουβικό Α΄ήχου του μαθητή του Γ. Ραιδεστηνού και δασκάλου του Γ. Βινάκη, αντίγραφο του οποίου έδωσε σε δυτικό μουσικολόγο.
Ο Λ. Αγγελόπουλος ( ή ο Κ. Αγγελίδης παλιότερα, και ο εορτάσων αύριο Γ. Κυριακάκης πρόσφατα) όλοι μιλούσαν για σύνθεση Γεωργίου Ραιδεστηνού. Επιφυλάσσομαι να παραθέσω κάποιες από τις εν λόγω ηχογραφήσεις. Τέλος, ο ίδιος ο Ματθαίος Τσαμκιράνης σε ηχογράφηση με διάφορους ύμνους (
Τον ήλιον κρύψαντα, Το όμμα της καρδία μου, Μη της φθοράς, Άξιόν εστι, Ευαγγέλιο Εσπερινού Αγάπης Αραβιστί κ.α.) που είχε κυκλοφορήσει τη δεκαετία του 80 νομίζω ότι περιλαμβάνει και το εν λόγω μάθημα, όπου προτάσσει και ένα μικρό προλογικό. Αν δεν απατώμαι το χαρακτηρίζει ως σύνθεση Γεωργίου Ραιδεστηνου. Σε παλιότερη πρόχειρη αναζήτησή μου προς εντοπισμό του μουσικού κμν σε έντυπη έκδοση το αποτέλεσμα παρέμεινε άκαρπο, αλλά με ξένισε το γεγονός ότι παρόμοια δοξαστικό του Γεωργίου Ραιδεστηνού της Κυριακής μετά τα Χριστούγεννα υπάρχει στο Εν Άνθος του Κυριαζίδη ( πιθανόν μαζί και με το Δοξαστικό των Αίνων της Κυριακής προ των Χριστουγέννων), ενώ απουσιάζει το ομόλογό του δοξαστικό των προπατόρων.
Θεωρώ απίθανο ο προσεκτικότατος και σε τέτοια ζητήματα Λ. Αγγελόπουλος να έκανε αυτή την συγγνωστή όμως ταύτιση πατέρα ( Γεωργίου) και υιού ( Νικολάου). Υποθέτω ότι το έπραξε στηριζόμενος είτε στην πληροπφορία που δίνει ο ίδιος ο Μ. Τσαμκιράνης στο προλογικό της ηχογράφησης που ανέφερα, είτε στην παρουσίαση στους Δελφούς ( από όπου μάλλον και η ηχογράφηση Αγγελόπουλου και κ. Λιναρδάκη).
Ταύτα,
Δ.