Τό ἕνα θέμα, ὡς συνήθως, διασπάστηκε σέ δύο.
Α΄. Ἀναφορικά μέ τίς Κυριακές τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς δυστυχῶς τελευταῖα λόγῳ πολλῶν εἰσαγωγῶν ὑφασμάτων ἀπό τή Δύση καί τοῦ ἄκρατου καταναλωτισμοῦ καί τοῦ ὅτι στό Λατινικό ἔθος τό μώβ σ᾿ ὅλες τίς ἀποχρώσεις του δέν ἀποτελεῖ πένθιμο χρῶμα, ὅπως ἔγινε σέ μᾶς, πολλοί χαλῶντας τόν ἀναστάσιμον χαρακτῆρα τῆς Κυριακῆς καί στηριζόμενοι προφανῶς στήν ἔνταξη τῶν Σαββατοκύριακων στήν μέτρηση τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, φοροῦν καί τέτοια ἄμφια, πού ὅμως δέν εἶναι ἐκεῖνα πού φοροῦν στίς Προηγιασμένες ἤ στίς ἀκολουθίες τῆς Μ. Ἑβδομάδος. Τά στιχάρια θά εἶναι ἄσπρα ἤ κίτρινα. Οὔτε φαντάζομαι νά τό κάνουν τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας ἤ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. Ὁ Σωτήρης θά τά ἔβλεπε καί πολύ πιό σκοῦρα ἀπό τηλεοράσεως. Πάντως εἶναι νέα «μόδα» αὐτή...
Β΄. Τό πορφυροῦν πού ἀναφέρει ὁ Μανόλης (αὐτό ἐννοεῖ καί στό #6) εἶναι τό βυσσινί σκοτεινό, τό βαθυπόρφυρο, πού εἶναι τό πένθιμο χρῶμα τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας. Ὅταν τελοῦμε τήν ἀρχαία Προηγιασμένη τοῦ ἁγίου Ἰακώβου, σύμφωνα μέ τίς ὑποδείξεις τοῦ καθηγητοῦ κ. Ἀριστείδη Πανώτη (πού προέρχονται ἀπό τόν μακαριστό Φουντούλη) τέτοια ἄμφια φορᾶμε, μέ στιχάρια πάντα λευκά. Καί στό Ἅγιον Ὄρος σέ πολλές Μονές σήμερα ἔχουν καταργήσει τά μαῦρα (ρωσικῆς ἐπιρροῆς) καί φοροῦν βαθυπόρφυρα (ἔχω ὑπ᾿ ὄψιν μου τήν Ἱ. Μ. Γρηγορίου). Τό βυσσινί ὅμως σήμερα ἔχει γίνει χαρμόσυνο καί σέ βυσσινί βελοῦδο βλέπουμε τίς ἐπισημότερες στολές κληρικῶν ἤ ἁγ. Τραπέζης, μέ χρυσοκέντημα μάλιστα ἤ ὄχι. Πένθιμο θεωρεῖται τό μώβ ἤ τό μαῦρο. Νομίζω στά Ἱεροσόλυμα καί στήν ΚΠολη φοροῦν πένθιμα (μαῦρα ἤ μώβ) καί στόν Ἐπιτάφιο. Ἐμεῖς, ὅπως ἀναφέρθηκε, ἀπό τόν Ἑσπερινό τῆς Ἀποκαθηλώσεως ἀλλάζουμε, σέ ἄσπρα ἤ χρυσά, ἐλαφρότερα στήν Ἀποκαθήλωση καί βαρύτερα στόν Ἐπιτάφιο. Ἡ πρόσκληση τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς γιά συμμετέχοντες ἱερεῖς καί διακόνους στόν Ἐπιτάφιο ὁρίζει ἀνέκαθεν χρυσά ἄμφια. Πάντως κόκκινα ἤ χρυσά ἤ βυσσινί φορᾶμε στό Ἐπιτάφιο, ἤγουν χαρμόσυνα, καθ᾿ ὅτι Θεός Κύριος καί Μ. Δοξολογία καί γιά τούς λόγους πού ἔγραψε ὁ Ἰωάννης. Αὐτά ξέρω ἐγώ καί αὐτά καταθέτω. Ἐπίσης κόκκινα ἤ βυσσινί (ἄλλοι ἄσπρα ἤ χρυσά) φορᾶμε καί στήν Θ. Λειτουργία τῆς Μ. Πέμπτης εὐνοήτως. Ἡ Μ. Ἑβδομάδα κατά τό Κωνσταντινουπολίτικο ἐπικρατῆσαν Τυπικό ξεχώρισε ἀπό τήν Μ. Τεσσαρακοστή. Ἔχει κάτι ἰδιαίτερο. Μή βλέπουμε τούς λαϊκούς θρήνους καί τά πολυ-μαυροφορέματα καί μαυροστολίσματα τῶν Ναῶν. Βέβαια δέν φτάνουμε στό σημεῖο, πού κάποιος παλιός, στηριζόμενος στό «Τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου τὰς ἀπαρχάς, ἡ παροῦσα ἡμέρα λαμπροφορεῖ» φόραγε λευκά ἀπό τόν Νυμφίο τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων.
ΥΓ. Διδακτορική διατριβή περί τῶν ἀμφίων ἑτοιμάζει φίλος μου κληρικός στήν Θεσσαλονίκη μέ πολύ ἐνδιαφέρον ὑλικό.
