Αντωνης Μιχελουδακης
παλαιόν στρουθίον μονάζον
Κύριε Κουμπαρούλη δεν είδα το μνμ σας πριν την καταχώρηση του δικού μου συγνώμη
Last edited:
[Ανακοίνωση] «Στρατιῶται Ἰησοῦ Χριστοῦ»
- Thread starter GEORGE DEMELIS
- Start date
φυσικά δε θα επιμείνω περισσότερο, καταλαβαίνω ότι η φύση της κουβέντας δεν είναι κυρίως ψαλτική. Ίσως αν θέλατε θα μπορύσε να συζητηθεί στα πλαίσια του Τυπικού/Υμνολογίας τι εννοούμε όταν παρακαλούμε το θεό να δωρίσει νίκες στους βασιλείς μας κατά των βαρβάρων στο "Σώσον Κύριε...". προσωπικά θα με ενδιέφερε πολύ η άποψη ειδημονεστέρων εμού μελών του φόρου. Ευχαριστώ
evangelos
Ευάγγελος Σολδάτος
Πολλές έννοιες στην υμνολογία έχουν να κάνουν με Υπέρμαχο Στρατηγό με νίκη κατά των βαρβάρων και τον θρίαμβο της Πόλης. Τί εννοούμε όμως με όλα αυτά; σε καμία περίπτωση την επικράτηση της δικής μας εξουσίας εναντίων των άλλων, των βαρβάρων δηλαδή. Ενοούμε τον θρίαμβο της Πόλης ο οποίος είναι ο θρίαμβος κατά της ατομικότητας, του εγωισμού και η επικράτηση της αγάπης του θεού που μας καθιστά πολίτες της Βασιλίας του. Η άθληση αυτή, κατά των ατομικών επιδιόξεων είναι νίκη κατά των βαρβάρων που είμαστε εμείς οι ίδιοι όταν λειτουργούμε χωρίς Θεό, χωρίς Αγάπη δηλαδή. Βάρβαρος είναι αυτός που δεν ξέρει να λειτουργεί ως πολίτης, αυτός που δεν θυσιάζεται για τα κοινά, είναι αυτός που τον ενδιαφέρει το τομάρι του. Η μεταμόρφωση αυτού του βαρβάρου σε πολίτη είναι ο θρίαμβος της εκκλησίας και ο παράδεισος. Ο ληστής στο σταυρό είναι το πιο τρανό παράδειγμα. Ο άγιος Δημήτριος μας διδάσκει αυτή την μεταστροφή, από στρατιώτης της εξουσίας γίνεται στρατιώτης του Χριστού, το ίδιο και όλοι οι στρατιωτικοί άγιοι.
Άυτό το πλήθος των στρατιωτικών κυρίως μαρτύρων οδήγησε και την κοσμική εξουσία να αναγνωρίσει τον χριστιανισμό και να μάθει για 1000 και πλέον έτη να λειτουργεί σαν πόλις με τον νόμο του Κυρίου και Υπέρμαχο Στρατηγό την Παναγία μας. Καμία αυτοκρατορία στην ιστορία δεν είχε τόσο μεγάλη διάρκεια. Οι αρχαίοι έλληνες μόνο είχαν προσεγγίσει την έννοια της πόλης με την εκκλησία του δήμου. Με τον Χριστό αυτή η έννοια συμπληρώνεται και έχουμε το πλέον ολοκληρωμένο και τέλειο πολιτικό σύστημα που είναι η Εκκλησία. Όποιος λοιπόν είναι απαίδευτος και δεν λειτουργεί σαν πολίτης με αγάπη για τον πλησίον και το περιβάλλον του αφορίζεται, όχι από τους χριστιανούς ή τους επισκόπους αλλά ο ίδιος επιλέγει τον δρόμο της ατομικότητας. Ας αναλογιστούμε λοιπόν όλοι μας κατα πόσον λειτουργούμε σαν πολίτες του Θεού και κατά πόσον επικρατεί ο βάρβαρος μέσα μας. Ας οργανωθούμε λοιπόν, όπλο, κράνος, εξάρτηση και όλοι έξω για την Αγία Αναφορά του Κυρίου μας
"Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέῳκται, οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τὸν καλὸν τῆς Νηστείας ἀγῶνα· οἱ γὰρ νομίμως ἀθλοῦντες, δικαίως στεφανοῦνται, καὶ ἀναλαβόντες τὴν πανοπλίαν τοῦ Σταυροῦ, τῷ ἐχθρῷ ἀντιμαχησώμεθα, ὡς τεῖχος ἄρρηκτον κατέχοντες τὴν Πίστιν, καὶ ὡς θώρακα τὴν προσευχήν, καὶ περικεφαλαίαν τὴν ἐλεημοσύνην, ἀντὶ μαχαίρας τὴν νηστείαν, ἥτις ἐκτέμνει ἀπὸ καρδίας πᾶσαν κακίαν. Ὁ ποιῶν ταῦτα, τὸν ἀληθινὸν κομίζεται στέφανον, παρὰ τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως"
Άυτό το πλήθος των στρατιωτικών κυρίως μαρτύρων οδήγησε και την κοσμική εξουσία να αναγνωρίσει τον χριστιανισμό και να μάθει για 1000 και πλέον έτη να λειτουργεί σαν πόλις με τον νόμο του Κυρίου και Υπέρμαχο Στρατηγό την Παναγία μας. Καμία αυτοκρατορία στην ιστορία δεν είχε τόσο μεγάλη διάρκεια. Οι αρχαίοι έλληνες μόνο είχαν προσεγγίσει την έννοια της πόλης με την εκκλησία του δήμου. Με τον Χριστό αυτή η έννοια συμπληρώνεται και έχουμε το πλέον ολοκληρωμένο και τέλειο πολιτικό σύστημα που είναι η Εκκλησία. Όποιος λοιπόν είναι απαίδευτος και δεν λειτουργεί σαν πολίτης με αγάπη για τον πλησίον και το περιβάλλον του αφορίζεται, όχι από τους χριστιανούς ή τους επισκόπους αλλά ο ίδιος επιλέγει τον δρόμο της ατομικότητας. Ας αναλογιστούμε λοιπόν όλοι μας κατα πόσον λειτουργούμε σαν πολίτες του Θεού και κατά πόσον επικρατεί ο βάρβαρος μέσα μας. Ας οργανωθούμε λοιπόν, όπλο, κράνος, εξάρτηση και όλοι έξω για την Αγία Αναφορά του Κυρίου μας
"Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέῳκται, οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τὸν καλὸν τῆς Νηστείας ἀγῶνα· οἱ γὰρ νομίμως ἀθλοῦντες, δικαίως στεφανοῦνται, καὶ ἀναλαβόντες τὴν πανοπλίαν τοῦ Σταυροῦ, τῷ ἐχθρῷ ἀντιμαχησώμεθα, ὡς τεῖχος ἄρρηκτον κατέχοντες τὴν Πίστιν, καὶ ὡς θώρακα τὴν προσευχήν, καὶ περικεφαλαίαν τὴν ἐλεημοσύνην, ἀντὶ μαχαίρας τὴν νηστείαν, ἥτις ἐκτέμνει ἀπὸ καρδίας πᾶσαν κακίαν. Ὁ ποιῶν ταῦτα, τὸν ἀληθινὸν κομίζεται στέφανον, παρὰ τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως"
Last edited:
evangelos
Ευάγγελος Σολδάτος
Να πώ και λίγους προβληματισμούς για την εποχή μας.
Βάρβαροι και απολίτιστοι υπήρχαν και παλαιότερα, μαζί με αυτούς όμως υπήρχαν άνθρωποι που αν μη τι άλλο το παρατηρούσαν αυτό και το εξέφραζαν σαν παράπονο μέσα από το λαϊκό τραγούδι. Μου κάνει εντύπωση ότι σήμερα δεν ακούγονται πλέον τέτοια τραγούδια. Δύο είναι τα τινά ή έχουμε πετύχει όλοι μας την έννοια της πόλης και ζούμε τον παράδεισο ή έχουμε εκβαρβαριστεί τόσο που ούτε παίρνουμε χαμπάρι σε τι κατάσταση βρισκόμαστε.
Πιστεύω λοιπόν ότι έχουμε καταθέσει τα όπλα και μας έχουν πάρει φαλάγγι οι βάρβαροι πολοί δε από εμάς έχουμε αυτομολίσει προς το στρατόπεδο των βαρβάρων, αυτό κι αν είναι ήττα!
Όρίστε ένα τέτοιο τραγούδι του Γιώργου Μητσάκη περί βαρβάρων, ατομικότητας, αχαριστίας και σκάρτης κοινωνίας το οποίο θαρρώ ισχύει ακόμα
http://www.youtube.com/watch?v=aPWDpSvUuLw
Σώσον λοιπόν Κύριε τον λαόν σου και νίκας τοις βασιλεύσι* κατα βαρβάρων δωρούμενος καί τό σόν φυλάττων διά τού Σταυρού σου πολίτευμα.
*Βασιλιάς=Ο άρχοντας της πόλης και του περιβάλλοντος=Ο Νούς, το λογικό μέρος της ψυχής, η πνοή του θεού που μας ολοκληρώνει σαν ανθρώπους και μας κάνει κατ' εικόνα Του. (όχι απαραίτητα ο Γλύξμπουργκ ή ο Παπανδρέου ή ο Καραμανλής που κι αυτοί αν το θέλήσουν μπορούν να γίνουν άρχοντες σωστοι κατά Χριστόν όπως όλοι μας άλλωστε και να πάρουμε μια γεύση της κοινωνίας του παραδείσου και επι της γής :wink: )
ΥΓ Όσα γράφω είναι σκέψεις μου από προσωπικό προβληματισμό, αν κάνω λάθη θεολογικά να με διορθώνουν οι αρμόδιοι θεολόγοι και πνευματικοί ιερείς παρακαλώ
Βάρβαροι και απολίτιστοι υπήρχαν και παλαιότερα, μαζί με αυτούς όμως υπήρχαν άνθρωποι που αν μη τι άλλο το παρατηρούσαν αυτό και το εξέφραζαν σαν παράπονο μέσα από το λαϊκό τραγούδι. Μου κάνει εντύπωση ότι σήμερα δεν ακούγονται πλέον τέτοια τραγούδια. Δύο είναι τα τινά ή έχουμε πετύχει όλοι μας την έννοια της πόλης και ζούμε τον παράδεισο ή έχουμε εκβαρβαριστεί τόσο που ούτε παίρνουμε χαμπάρι σε τι κατάσταση βρισκόμαστε.
Πιστεύω λοιπόν ότι έχουμε καταθέσει τα όπλα και μας έχουν πάρει φαλάγγι οι βάρβαροι πολοί δε από εμάς έχουμε αυτομολίσει προς το στρατόπεδο των βαρβάρων, αυτό κι αν είναι ήττα!
Όρίστε ένα τέτοιο τραγούδι του Γιώργου Μητσάκη περί βαρβάρων, ατομικότητας, αχαριστίας και σκάρτης κοινωνίας το οποίο θαρρώ ισχύει ακόμα
http://www.youtube.com/watch?v=aPWDpSvUuLw
Σώσον λοιπόν Κύριε τον λαόν σου και νίκας τοις βασιλεύσι* κατα βαρβάρων δωρούμενος καί τό σόν φυλάττων διά τού Σταυρού σου πολίτευμα.
*Βασιλιάς=Ο άρχοντας της πόλης και του περιβάλλοντος=Ο Νούς, το λογικό μέρος της ψυχής, η πνοή του θεού που μας ολοκληρώνει σαν ανθρώπους και μας κάνει κατ' εικόνα Του. (όχι απαραίτητα ο Γλύξμπουργκ ή ο Παπανδρέου ή ο Καραμανλής που κι αυτοί αν το θέλήσουν μπορούν να γίνουν άρχοντες σωστοι κατά Χριστόν όπως όλοι μας άλλωστε και να πάρουμε μια γεύση της κοινωνίας του παραδείσου και επι της γής :wink: )
ΥΓ Όσα γράφω είναι σκέψεις μου από προσωπικό προβληματισμό, αν κάνω λάθη θεολογικά να με διορθώνουν οι αρμόδιοι θεολόγοι και πνευματικοί ιερείς παρακαλώ
π. Μάξιμος
Γενικός Συντονιστής
Μπράβο σου καί ὀρθοτομεῖς.
Γι᾿ αὐτό ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων, στηριζόμενοι οἱ Πατέρες συγγραφεῖς τῶν θείων λειτουργιῶν καί ὑμνογράφοι στό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου Α΄ Τιμ. β΄, 1-4
«Παρακαλῶ οὖν πρῶτον πάντων ποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχάς, ἐντεύξεις, εὐχαριστίας, ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων, ὑπὲρ βασιλέων καὶ πάντων τῶν ἐν ὑπεροχῇ ὄντων, ἵνα ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι. τοῦτο γὰρ καλὸν καὶ ἀπόδεκτον ἐνώπιον τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν»,
δεόμεθα στή Θεία Λειτουργία
(Ἰωάννου Χρυσοστόμου)
«Ἔτι προσφέρομέν σοι τὴν λογικὴν ταύτην λατρείαν ... ὑπέρ τῶν πιστοτάτων καὶ φιλοχρίστων ἡμῶν βασιλέων, παντός τοῦ παλατίου καί τοῦ στρατοπέδου αὐτῶν. Δὸς αὐτοῖς, Κύριε, εἰρηνικὸν τὸ βασίλειον, ἵνα καὶ ἡμεῖς, ἐν τῇ γαλήνῃ αὐτῶν, ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν, ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι»
(Μεγάλου Βασιλείου)
«Μνήσθητι, Κύριε, τῶν εὐσεβεστάτων καὶ πιστοτάτων ἡμῶν βασιλέων, οὓς ἐδικαίωσας βασιλεύειν ἐπὶ τῆς γῆς· ... χάρισαι αὐτοῖς βαθεῖαν καὶ ἀναφαίρετον εἰρήνην· λάλησον εἰς τὴν καρδίαν αὐτῶν ἀγαθὰ ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας σου καὶ παντὸς τοῦ λαοῦ σου, ἵνα ἐν τῇ γαλήνῃ αὐτῶν ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν, ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι. Μνήσθητι, Κύριε, πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας καὶ ἐν τῷ παλατίῳ ἀδελφῶν ἡμῶν καί παντός τοῦ στρατοπέδου».
Εὐχόμαστε νά εἶναι καί νά γίνουν καλοί καί φιλόχριστοι.
Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι εἶναι ἤ ὅτι συμμετέχουμε στήν ἁμαρτία πολιτικῶν καί στρατιωτικῶν. Ἐμεῖς ὅμως ἔχουμε ὐποχρέωση νά εὐχόμαστε, ὅπως εὐχόμαστε «ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων».
Ἀλλά νά μήν ξεχνᾶμε καί ὅτι «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οἱ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι προάγουσιν ὑμᾶς εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ».
Υ.Γ. Συγγνώμη κι ἀπό μένα πού ἔγραψα ἐδῶ, συμμετέχοντας στήν ἀλλοίωση τοῦ θέματος καί παραβιάζοντας σύσταση τοῦ διαχειριστοῦ. Προτείνω ἀπό τό 2ο μήνυμα νά ἀνοιχθεῖ θέμα στό Τυπικό «Μνημόνευση ἀρχῶν καί στρατοῦ».
Last edited:
Ο δικέφαλος δεν είναι εκκλησιαστικό σύμβολο. Συμβολίζει τα δύο κεφάλια της αυτοκρατορίας. Σύμβολο της εκκλησίας είναι ο Τ. Σταυρός. Συμβολίζει το αντίθετο.
Σύμβολο εκκλησιαστικό δεν είναι η μήτρα και ο αυτοκρατορικός σάκος των αρχιερέων και ο χρυσός. Είναι το αντίθετο που λέει και το σημερινό ευαγγέλιο.
"Πεινούσα και δεν μου δώσατε να φάω".
Σχεδόν πάντα ψάλλω "νίκας τοις βασιλεύσι" και όχι "τοις ευσεβέσι "(τι σημαίνει ευσεβής βιβλικά και γιατί πίστευα ότι ο υμνογράφος δεν αναφέρεται στον κάθε Γλύξμπουργκ αλλά κάπου αλλού.
Πάντα είχα αντιδράσεις από ιερείς και λαό γιατί όλα σήμερα είναι μπερδεμένα.
(Κι εγώ μπερδεμένος είμαι γιαυτό και δεν αγανακτώ με τη γνώμη των άλλων).
Σύμβολο εκκλησιαστικό δεν είναι η μήτρα και ο αυτοκρατορικός σάκος των αρχιερέων και ο χρυσός. Είναι το αντίθετο που λέει και το σημερινό ευαγγέλιο.
"Πεινούσα και δεν μου δώσατε να φάω".
Σχεδόν πάντα ψάλλω "νίκας τοις βασιλεύσι" και όχι "τοις ευσεβέσι "(τι σημαίνει ευσεβής βιβλικά
και γιατί πίστευα ότι ο υμνογράφος δεν αναφέρεται στον κάθε Γλύξμπουργκ αλλά κάπου αλλού.Πάντα είχα αντιδράσεις από ιερείς και λαό γιατί όλα σήμερα είναι μπερδεμένα.
(Κι εγώ μπερδεμένος είμαι γιαυτό και δεν αγανακτώ με τη γνώμη των άλλων).
ixadin
Ηχάδιν
Το "στρατιωτικοί άγιοι" είναι terminus technicus της επιστήμης της Αγιολογίας.
Αν και κατά παράβαση της προτροπής του κ. Διαχειριστού να σημειωθεί ότι η Εκκλησία ορθώς τιμά τέτοιους αγίους, διότι όλοι αυτοί ενώ ήταν του καθεστώτος και φυσικά απολάμβαναν μεγάλες τιμές από την Ρωμαϊκη (=ειδωλολατρική) Αυτοκρατορία (ορισμένοι δε από αυτούς ήταν και ανώτερα στελέχη του στρατού) επέλεξαν να μαρτυρήσουν, δηλαδή όχι να υποστούν σωματικό "πόνο" αλλά και να ξεφτυλιστούν και να γίνουν "πάντων περίψημα" όπως λέγει ο απ. Παύλος.
Αν και κατά παράβαση της προτροπής του κ. Διαχειριστού να σημειωθεί ότι η Εκκλησία ορθώς τιμά τέτοιους αγίους, διότι όλοι αυτοί ενώ ήταν του καθεστώτος και φυσικά απολάμβαναν μεγάλες τιμές από την Ρωμαϊκη (=ειδωλολατρική) Αυτοκρατορία (ορισμένοι δε από αυτούς ήταν και ανώτερα στελέχη του στρατού) επέλεξαν να μαρτυρήσουν, δηλαδή όχι να υποστούν σωματικό "πόνο" αλλά και να ξεφτυλιστούν και να γίνουν "πάντων περίψημα" όπως λέγει ο απ. Παύλος.