Αποχαιρετισμός Παναγιώτη Νεοχωρίτη

....
καλώς ή κακώς εμείς έχουμε τις απόψεις μας για το ύφος του Καραμάνη, του Πρίγγου, του Στανίτσα, του Πατριαρχείου, της Κων/λης κ.α., ΌΜΩΣ το θέμα είναι πώς θα αγκαλιάσει ή όχι το εκκλησίασμα τη νέα κατάσταση... αυτοί είναι οι κριτές και όχι εμείς που κοιτάμε να βγάλουμε ο ένας το μάτι του άλλου.
....

Δυστυχῶς(?) αύτό εἶναι γεγονός, ἡ ἀλήθεια....



.
 
...να δεχόμαστε κ τις κρίσεις του εκκλησιάσματος...
Φυσικά κ' πρέπει κ' θα ήταν θανάσιμο λάθος να σκεφθούμε το αντίθετο! Αλλά κ' πάλι το θέμα σηκώνει συζήτηση. Επειδη δυστυχώς όπως προανέφερα οι πιστοί στις μέρες μας δεν έχουν σωστά ακούσματα (με ευθύνη δική μας), είναι άλλο οι κρίσεις για τον καθένα απο εμας, που κ' αυτες θα πρέπει να μπορούμε (πράγμα όχι τόσο απλό) να τις φιλτραρουμε ώστε να αποβάλλουμε όσες είναι επηρεασμένες απο λανθασμένα πρότυπα (π.χ. "να είσαι πιο γλυκός", "κράτα τις κορώνες περισσοτερο", κτλ), κ' άλλο οι απόψεις για θέματα βαρύνουσας σημασίας! Για τέτοιου είδους ζητήματα επ'ουδενί εμπιστεύομαι τη κρίση του οποιουδήποτε πιστού στις μέρες μας, ιδίως τη στιγμή που ακόμη κ' αρκετοι εξ' ημών των ιεροψαλτων (που υποτίθεται οτι γνωρίζουμε κ' κάτι παραπάνω) έχουμε χάσει κυριολεκτικώς τη μπάλα! Είναι γενική η τοποθέτηση μου πάνω στο σκεπτικό σας κ' δεν έχει να κάνει με τη διαδοχη στο Πατριαρχείο.
 
ἄκουε πολλά said:
Δεν νομίζω. Υπάρχουν στοιχεία. Σας έγραψα και αλλού: ο ίδιος ο Στανίτσας σε συνέντευξή του υποστηρίζει πώς ούτε αυτός ούτε ο Πρίγγος (κατ)είχαν το πατριαρχικό ύφος προτού αναλάβουν στο Πατριαρχείο.

Από την ίδια τη μαρτυρία που παραθέτετε, προκύπτει ακριβώς το αντίθετο συμπέρασμα. Λαμβάνοντας υπ' όψιν και το επόμενο απόσπασμα περί Πρίγγου (από εδώ):
... Βασική του ἀνησυχία καὶ προσπάθεια ἦταν ἡ διαφύλαξη, μὲ κάθε τρόπο, τοῦ Πατριαρχικοῦ ψαλτικοῦ ἤθους καὶ ὕφους, ἔτσι ὅπως τὸ εἶχε διδαχθεῖ ἀπὸ τὸν Ναυπλιώτη, καὶ αὐτὸς ἀπὸ τοὺς προκατόχους του.


συνάγεται ότι τόσο ο Στανίτσας, όσο κι ο Πρίγγος, είχαν πολύ συγκεκριμένη άποψη για το τι ήταν (είναι) το πατριαρχικό ύφος και παρότι ήταν αυτήκοοι και εμποτισμένοι παιδιόθεν σε αυτό, παρ' ότι και οι δύο διετέλεσαν τουλάχιστον λαμπαδάριοι στον πατριαρχικό ναό για ικανότατο χρόνο, παρ' ότι και οι δύο ήταν προικισμένοι με τεράστιο φωνητικό και μουσικό τάλαντο, αγωνιούσαν για την διατήρηση και διαφύλαξή του πατριαρχικού ύφους.
Και η δική μου εκτίμηση είναι πως ο κ. Νεοχωρίτης, πολύ-πολύ πιο σύντομα θα αναδείξει το πατριαρχικό ύφος, θα το λαμπρύνει, θα το πλουτίσει, έχοντας και τα φωνητικά προσόντα και άλλα πολλά χαρίσματα που θα τον βοηθήσουν σε αυτήν την κατεύθυνση. Και με την ευχή του σοφού Οικουμενικού μας Πατριάρχου και τις ευλογίες του θα μείνει στην ιστορία ως ένας από τους πιο σθεναρούς θεματοφύλακες της πατριαρχικής μουσικής παραδόσεως.
Σας το έγραψα και αλλού, και θα το ξαναγράψω κι ας είναι σκληρό, διαβάζοντας κι αυτό το μηνυμά σας: ερμηνεύετε κατά το δοκούν την έννοια της παράδοσης γενικότερα. Την συγχέετε με την πορεία και την εξέλιξη της τέχνης· ενώ η παράδοση στηρίζεται κατά κύριο λόγο στη μαθητεία και στην δια ζώσης συμμετοχή. Κανείς δεν μπορεί να λαμπρύνει και να αναδείξει κάτι που δεν το κατέχει γιατί δεν το διδάχθηκε και δεν το έζησε.

Και κάτι που δεν απευθύνεται σε σας (κυρίως). Ας σταματήσει επί τέλους η έμμεση ή άμεση απαξίωση των πατριαρχικών ψαλτών. Έχει και η δική μας φαρέτρα βέλη, που είπα δεν θέλω να τα χρησιμοποιήσω, γιατί για μένα πρωτίστως, θα ήταν μικροπρεπές, αλλά θα το κάνω, εφόσον συνεχιστεί να υποτιμάται η νοημοσύνη μας, η μουσική και αισθητική μας αντίληψη.
 
Το πείραμα το έκανα χτες βράδυ... η απάντηση ίσως δυσαρεστήσει αρκετους...

Και από ένα πείραμα που έκανα προ 5αετίας με κοινό εκκλησιαζόμενους πιστούς, ιερείς, αγιορείτες μοναχούς και μέσους φιλόμουσους η απάντηση θα δυσαρεστήσει ακόμα περισσότερους.

Η ερώτηση ήταν περί της ψαλτικής του Π. Γαϊτάνου.
 
Από την ίδια τη μαρτυρία που παραθέτετε, προκύπτει ακριβώς το αντίθετο συμπέρασμα. Λαμβάνοντας υπ' όψιν και το επόμενο απόσπασμα περί Πρίγγου (από εδώ):

συνάγεται ότι τόσο ο Στανίτσας, όσο κι ο Πρίγγος, είχαν πολύ συγκεκριμένη άποψη για το τι ήταν (είναι) το πατριαρχικό ύφος και παρότι ήταν αυτήκοοι και εμποτισμένοι παιδιόθεν σε αυτό, παρ' ότι και οι δύο διετέλεσαν τουλάχιστον λαμπαδάριοι στον πατριαρχικό ναό για ικανότατο χρόνο, παρ' ότι και οι δύο ήταν προικισμένοι με τεράστιο φωνητικό και μουσικό τάλαντο, αγωνιούσαν για την διατήρηση και διαφύλαξή του πατριαρχικού ύφους.

Ιδού, λοιπόν:

[...]
Κι ευτυχώς, που τόσον ο Πρίγγος όσον και εγώ, βρήκαμε έναν θαυμάσιο άνθρωπο, τον Α΄ Δομέστικο στα Πατριαρχεία, ο λεγόμενος – Θεός σχωρέστον – ο Αναστάσιος Μιχαηλίδης· αυτός κατείχε την παράδοση την πατριαρχική. Κι όταν πήγαμε εμείς σαν εξωτερικοί ψάλται και οι δύο,
(βέβαια, ο Πρίγγος το 1910-11 είχε κάνει Β΄ Δομέστικος στα Πατριαρχεία, στον Λαμπαδάριο τον Κλάββα δίπλα. Ε, μετά όμως, απ’ το ’11 μέχρι το 38’ –είναι αρκετά τα χρόνια- και έψαλλε έξω. Επομένως, ήτανε σαν εξωτερικός ψάλτης και αυτός, κι εγώ τα ίδια).
[...]


Και βεβαίως, όταν ομιλεί ο Θρ. Στανίτσας (έχοντας τότε ήδη θητεία στον Πατριαρχικό Ναό σχεδόν 25 χρόνια) για τον Α. Μιχαηλίδη και λέει πως «αυτός κατείχε την παράδοση την πατριαρχική», υπονοεί πως, τόσο ο ίδιος όσο και ο Πρίγγος, δεν την κατείχαν προτού αναλάβουν διακονία στον Πατριαρχικό Ναό, παρά το γεγονός, όπως υπογραμμίζει, πως ο Πρίγγος «το 1910-11 είχε κάνει Β΄ Δομέστικος στα Πατριαρχεία, στον Λαμπαδάριο τον Κλάββα δίπλα». Για να καταλήξει στο τέλος πως «ήτανε σαν εξωτερικός ψάλτης και αυτός, κι εγώ τα ίδια».

Τώρα, θα μου πει κάποιος πως αφού διδάχθηκαν τις αιωνίως ισχύουσες (πάντως χιλίων χρόνων ισχύ δεν έχουν!) θέσεις από τον Α. Μιχαηλίδη, απέκτησαν τελικά το ύφος που πριν δεν κατείχαν.

- Υπάρχει σήμερα Α. Μιχαηλίδης για να διδάξει τον κ. Νεοχωρίτη;

Απάντηση: Όχι, φυσικά. Αλλά όπως υπάρχουν πάμπολλα τεκμήρια σε διάφορες μορφές, υπάρχει, τόσο η καλή θέληση από την πλευρά του Πρωτοψάλτου όσο και τα πάμπολλα προσόντα και χαρίσματα που διαθέτει, ώστε όχι μόνο να μελετήσει ακόμη περισσότερο, αλλά και να αφομοιώσει πλήρως τις όποιες ελλείψεις του. Υπ' αυτό το πρίσμα, λοιπόν, πρέπει να οράται η εκτίμησή μου αυτή:

πως ο κ. Νεοχωρίτης, πολύ-πολύ πιο σύντομα θα αναδείξει το πατριαρχικό ύφος, θα το λαμπρύνει, θα το πλουτίσει, έχοντας και τα φωνητικά προσόντα και άλλα πολλά χαρίσματα που θα τον βοηθήσουν σε αυτήν την κατεύθυνση. Και με την ευχή του σοφού Οικουμενικού μας Πατριάρχου και τις ευλογίες του θα μείνει στην ιστορία ως ένας από τους πιο σθεναρούς θεματοφύλακες της πατριαρχικής μουσικής παραδόσεως.

Και φυσικά, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως περισσότερο απ' όλους, τουλάχιστον όχι λιγότερο απ' όλους, μέριμνα για την διαφύλαξη του πατριαρχικού ύφους έχει επιδείξει και επιδεικνύει και θα επιδεικνύει πάντοτε ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας. Είναι απρέπεια να ισχυρίζεται κανείς πως είναι πατριαρχικότερος του Πατριάρχου...

Τώρα σχετικά με αυτό:

Σας το έγραψα και αλλού, και θα το ξαναγράψω κι ας είναι σκληρό, διαβάζοντας κι αυτό το μηνυμά σας: ερμηνεύετε κατά το δοκούν την έννοια της παράδοσης γενικότερα. Την συγχέετε με την πορεία και την εξέλιξη της τέχνης· ενώ η παράδοση στηρίζεται κατά κύριο λόγο στη μαθητεία και στην δια ζώσης συμμετοχή. Κανείς δεν μπορεί να λαμπρύνει και να αναδείξει κάτι που δεν το κατέχει γιατί δεν το διδάχθηκε και δεν το έζησε.

Η έννοια της παράδοσης δεν φέρει την αποκλειστικότητα να αναφέρεται μόνο στο πατριαρχικόν ύφος!

Χρειάζεται διευκρίνιση αυτό;

Υπάρχει ολόκληρος επιστημονικός κλάδος που ασχολείται και εξετάζει την ελληνική -και όχι μόνο- παράδοση, τις μορφές που αυτή παρουσιάζεται, τους τρόπους με τους οποίους κοινωνείται από γενιά σε γενιά, και από εποχή σε εποχή, την δυναμική της εξέλιξής της και πώς τελικά διαμορφώνεται διαχρονικά...

Η τέχνη, φυσικά, σε όλες της τις μορφές και διαχρονικά αποτελεί ένα από τα αντικείμενα παράδοσης και παραλαβής.

Και κάνω ακριβώς το αντίθετο απ' αυτό που γράψατε:

δεν ερμηνεύω την έννοια της παράδοσης κατά το δοκούν όπως έκανε, και μάλιστα με αναλυτικό τρόπο, ο συνομιλητής μου στο θέμα που υποδείξατε (είναι και αυτό μία διέξοδος, σεβαστή σίγουρα αλλά όχι και αποδεκτή)· παρουσιάζω μία πιο αντικειμενική, γενική διάσταση της παράδοσης, μάλιστα με τεκμήρια και στοιχεία από βιβλιογραφία (προς το παρόν ελάχιστα και ενδεικτικώς), που θεμελιώνουν την ορθότητα του επιχειρήματος. Και θα μπορούσα να σας παραθέσω πολύ περισσότερα στοιχεία ή/και να κουράσω ενδεχομένως κάποιους φίλους με επιστημονικές αναφορές ως προς το θέμα αυτό. Όμως, νομίζω, πως, όσον αφορά στο θέμα μας, ο καθένας αντιλαμβάνεται πως η παράδοση, και δη η ψαλτική και μάλιστα πατριαρχική, δεν είναι δυνατόν να περιοριστεί σε ηχογραφήσεις 10 πατριαρχικών ψαλτών. Φυσικά, και έχουν μεγάλη αξία, μέγιστη. Αλλά η ψαλτική τέχνη μας ξεπερνάει όλους κατά πολύ. Έχει βάθος, έχει ύψος, έχει πλάτος, πολύ μεγαλύτερο...

Μένω σε αυτά προς το παρόν.


Έπειτα γράψατε αυτό:

Και κάτι που δεν απευθύνεται σε σας (κυρίως). Ας σταματήσει επί τέλους η έμμεση ή άμεση απαξίωση των πατριαρχικών ψαλτών. Έχει και η δική μας φαρέτρα βέλη, που είπα δεν θέλω να τα χρησιμοποιήσω, γιατί για μένα πρωτίστως, θα ήταν μικροπρεπές, αλλά θα το κάνω, εφόσον συνεχιστεί να υποτιμάται η νοημοσύνη μας, η μουσική και αισθητική μας αντίληψη.

Σας παρακαλώ πολύ. Καμία απαξίωση των πατριαρχικών ψαλτών. Ποτέ. Αλλά σεβασμός, ακρόασή τους, μελέτη των υπέροχων ηχογραφήσεών τους και θαυμασμός στα υπέροχα χαρίσματα του Θεού στον άνθρωπο. Οι πατριαρχικοί ψάλτες αποτελούν μοναδικά παραδείγματα παραδοσιακής ερμηνευτικής προσέγγισης της ψαλτικής τέχνης και (πρέπει να) αποτελούν υπόδειγμα για όλους μας. Αλλά το μεγαλείο της ψαλτικής τέχνης δεν περιορίζεται σε ηχογραφήσεις μόνο. Υπάρχουν και άλλα σκαλοπάτια μέχρι να φθάσουμε στον ουρανό...

Εσείς, διαβάζοντας την φράση μου αυτή, επί παραδείγματι,

Είναι κοινώς αποδεκτό, πως όλες οι μεγάλες φυσιογνωμίες που πέρασαν από τα αναλόγια του Πάνσεπτου Πατριαρχικού Ναού, παρά την ποικιλία στις ιδιοσυγκρασίες, στις νοοτροπίες, στις τάσεις, στους τρόπους της ψαλτικής έκφρασης και εκφοράς, εκπροσώπησαν έντονα και παραστατικά την πνοή της ζώσας πατριαρχικής μουσικής παράδοσης.


αντιληφθήκατε έμμεση ή άμεση απαξίωση των πατριαρχικών ψαλτών;

Αν καταλάβατε τέτοιο πράγμα, τότε το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σας ξαναπαραθέσω τα γεγραμμένα να τα ξαναδιαβάσετε, μήπως προκύψει το ορθό συμπέρασμα, που είναι (φαντάζομαι και από όλους) αυτονόητο:

Είναι κοινώς αποδεκτό, πως όλες οι μεγάλες φυσιογνωμίες που πέρασαν από τα αναλόγια του Πάνσεπτου Πατριαρχικού Ναού, παρά την ποικιλία στις ιδιοσυγκρασίες, στις νοοτροπίες, στις τάσεις, στους τρόπους της ψαλτικής έκφρασης και εκφοράς, εκπροσώπησαν έντονα και παραστατικά την πνοή της ζώσας πατριαρχικής μουσικής παράδοσης.


ΥΓ Αλλά όταν γράφω άλλα και αντιλαμβάνεστε άλλα, δεν θα μπορέσουμε να συζητήσουμε. Και, ειλικρινά σας μιλώ, απολαμβάνω την συζήτηση μαζί σας (με κάποιες εξαιρέσεις). Όλα αυτά με σεβασμό και εκτίμηση.
 
Last edited:
Εγώ πάντως (καταθέτω την προσωπική μου άποψη) οδηγούμαι στο να προσευχηθώ ακούγοντας τον κ. Νεοχωρίτη.
Καμιά αντίρρηση! Βεβαίως και είναι προσευχητικό το ψάλσιμο του Παναγιώτη Νεοχωρίτη και πολύ ωραίο, ειδικά όταν θυμίζει Τσαμκιράνη! Αλλά εδώ δεν μιλάμε ως πιστοί, αλλά ως μουσικοί. Προσευχητικό μπορεί να είναι και ένα τυπικά φάλτσο ψάλσιμο, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αποδεκτό μουσικά. Άλλο πράγμα αν ο Νεοχωρίτης ψάλλει σεμνά και προσευχητικά και άλλο εάν κατέχει το συγκεκριμένο ύφος του πατριαρχικού ναού, ώστε να διατηρήσει την υπάρχουσα παράδοση. Για το πρώτο, συμφωνώ και επαυξάνω. Για το δεύτερο όμως, απλώς λέω ότι υπάρχουν πολλοί και πολύ καλύτεροι. Και, προς μερική αποκατάσταση αδικιών, ας αναφέρουμε και τον Δημοσθένη Παϊκόπουλο, που δεν ακούστηκε ως τώρα και βεβαίως κατέχει πολύ καλύτερα το ύφος (όπως και αρκετοί μαθητές του), ενώ και φωνητικά δεν είναι καθόλου άσχημα όπως διαπίστωσα ακούγοντάς τον φέτος στην πανήγυρη του ναού όπου υπηρετεί.
 
ἄκουε πολλά said:
Ιδού, λοιπόν:

Και βεβαίως, όταν ομιλεί ο Θρ. Στανίτσας (έχοντας τότε ήδη θητεία στον Πατριαρχικό Ναό σχεδόν 25 χρόνια) για τον Α. Μιχαηλίδη και λέει πως «αυτός κατείχε την παράδοση την πατριαρχική», υπονοεί πως, τόσο ο ίδιος όσο και ο Πρίγγος, δεν την κατείχαν προτού αναλάβουν διακονία στον Πατριαρχικό Ναό, παρά το γεγονός, όπως υπογραμμίζει, πως ο Πρίγγος «το 1910-11 είχε κάνει Β΄ Δομέστικος στα Πατριαρχεία, στον Λαμπαδάριο τον Κλάββα δίπλα». Για να καταλήξει στο τέλος πως «ήτανε σαν εξωτερικός ψάλτης και αυτός, κι εγώ τα ίδια».
Τώρα, θα μου πει κάποιος πως αφού διδάχθηκαν τις αιωνίως ισχύουσες (πάντως χιλίων χρόνων ισχύ δεν έχουν!) θέσεις από τον Α. Μιχαηλίδη, απέκτησαν τελικά το ύφος που πριν δεν κατείχαν.

Μπορεί να απολαμβάνετε ή όχι τη συζήτηση αλλά επαναλαμβανόμαστε... Δεν υπάρχει περίπτωση να αντιληφθούμε τα πράγματα με παρόμοιο τρόπο, γιατί έχουμε διαφορετικές προσλαμβάνουσες.
Ο Στανίτσας εμφανίζεται πολύ αυστηρότερος από μένα κι από τον Γ. Μπουλμπουτζή στόν ορισμό του πατριαρχικού ύφους και τον «στενεύει» ακόμα περισσότερο (όπως και πλείστοι των παλαιών πατριαρχικών και κωνσταντινουπολιτών). Εδώ αυτοί (Στανίτσας -Πρίγγος) που είχαν τόσο εμποτιστεί (επαναλαμβάνω), θεωρούσαν εαυτούς μη πατριαρχικούς. Καταλαβαίνετε πόσο συγκεκριμένο πράγμα είχαν στο μυαλό τους και κυρίως για τις γραμμές και τα μαθήματα που έπρεπε να εκτελούν για να βρίσκονται μέσα στην παράδοση του Πατριαρχείου. Όταν τα άλλα στοιχεία (όπως την εκφορά, την τοποθέτηση, τη μάσκα και τον τρόπο παραγωγής της φωνής) τα είχαν ήδη, μαζί με «πάμπολλα προσόντα και χαρίσματα». Και πάλι θεωρούσαν εαυτούς μαθητές μέσα στο Πατριαρχείο. Ενός υποδεέστερου φωνητικά (και μουσικά ίσως) Σόμπατζη.


- Υπάρχει σήμερα Α. Μιχαηλίδης για να διδάξει τον κ. Νεοχωρίτη;

Απάντηση: Όχι, φυσικά. Αλλά όπως υπάρχουν πάμπολλα τεκμήρια σε διάφορες μορφές, υπάρχει, τόσο η καλή θέληση από την πλευρά του Πρωτοψάλτου όσο και τα πάμπολλα προσόντα και χαρίσματα που διαθέτει, ώστε όχι μόνο να μελετήσει ακόμη περισσότερο, αλλά και να αφομοιώσει πλήρως τις όποιες ελλείψεις του.

Ο Νεοχωρίτης έως τώρα δεν έδειξε να έχει κανένα από αυτά που ανέφερα πιο πάνω (εκτός από τα «πάμπολλα προσόντα και χαρίσματα») και τα οποία είναι τα δυσκολότερα στην απόκτησή τους. Άντε να πιστέψουμε (ελπίσουμε) πως τα μαθήματα και τις πατριαρχικές γραμμές θα τα υιοθετούσε (αν κι εδώ, τα δείγματα μέχρι τώρα μόνο θετικά δεν είναι), τα άλλα που είναι η ουσία του πατριαρχικού ύφους, πώς θα τα αποκτήσει; Ακούσατε το «Σήμερον κρεμάται». Ναι λοιπόν, κανένας τους δεν το είχε διδαχθεί μέσα στο Πατριαρχείο. Όμως, αργό στιχηράριο ψάλλεται στο Πατριαρχείο (όταν ψάλλεται) αδιάκοπα και έτσι παραδίδεται - παραλαμβάνεται ο τρόπος, το ύφος. Γι αυτό και ο Φλοίκος ακούγεται και σε αυτό το μάθημα πολύ πατριαρχικότερος στο ύφος. Στο δε αργό «Αινείτε» δίνει ρέστα.
Γνώμη μου είναι πλέον, πως μόνο ένα θαύμα (άνωθεν) μπορεί να βοηθήσει τον Παναγιώτη να αποκτήσει αυτό το ύφος. Πολλούς δεν τους νοιάζει· τους φτάνει να ακούνε τον αγαπημένο τους ψάλτη μέσα στο Πατριαρχείο· πόσο επιφανειακή και «φθηνή είναι η θεώρηση αυτή, αναλογιστείτε το· εγώ πάλι, είπα πως εύχομαι και προσεύχομαι γι αυτό το θαύμα, γιατί με νοιάζει υπερβαλλόντως η επιβίωση του ύφους αυτού.


Υπάρχει ολόκληρος επιστημονικός κλάδος που ασχολείται και εξετάζει την ελληνική -και όχι μόνο- παράδοση, τις μορφές που αυτή παρουσιάζεται, τους τρόπους με τους οποίους κοινωνείται από γενιά σε γενιά, και από εποχή σε εποχή, την δυναμική της εξέλιξής της και πώς τελικά διαμορφώνεται διαχρονικά...

Η τέχνη, φυσικά, σε όλες της τις μορφές και διαχρονικά αποτελεί ένα από τα αντικείμενα παράδοσης και παραλαβής.
Η τέχνη και ειδικά η δυτική τέχνη στην οποία αναφέρεστε, ελάχιστα μπορεί να βοηθήσει βιβλιογραφικά ή άλλως πως, την έννοια της καθ'ημάς ορθόδοξης ρωμαίικης παραδόσεως· άλλωστε η δυτική τέχνη σε όλες της σχεδόν τις μορφές, έφθασε σε αδιέξοδα τον 20ό αιώνα. Ενώ η καθ' ημάς ανατολική παράδοση, ζει και βασιλεύει (έστω και σε υπόγεια ρεύματα σε κάποιους τομείς). Γι αυτό καλύτερα να βάλουμε στη βιβλιογραφία μας τον Κόντογλου και λαϊκούς τεχνίτες και καλλιτέχνες· πολύ περισσότερο θα μας βοηθήσουν στο θέμα μας.


δεν ερμηνεύω την έννοια της παράδοσης κατά το δοκούν όπως έκανε, και μάλιστα με αναλυτικό τρόπο, ο συνομιλητής μου στο θέμα που υποδείξατε (είναι και αυτό μία διέξοδος, σεβαστή σίγουρα αλλά όχι και αποδεκτή)· παρουσιάζω μία πιο αντικειμενική, γενική διάσταση της παράδοσης, μάλιστα με τεκμήρια και στοιχεία από βιβλιογραφία (προς το παρόν ελάχιστα και ενδεικτικώς), που θεμελιώνουν την ορθότητα του επιχειρήματος. Και θα μπορούσα να σας παραθέσω πολύ περισσότερα στοιχεία ή/και να κουράσω ενδεχομένως κάποιους φίλους με επιστημονικές αναφορές ως προς το θέμα αυτό. Όμως, νομίζω, πως, όσον αφορά στο θέμα μας, ο καθένας αντιλαμβάνεται πως η παράδοση, και δη η ψαλτική και μάλιστα πατριαρχική, δεν είναι δυνατόν να περιοριστεί σε ηχογραφήσεις 10 πατριαρχικών ψαλτών. Φυσικά, και έχουν μεγάλη αξία, μέγιστη. Αλλά η ψαλτική τέχνη μας ξεπερνάει όλους κατά πολύ. Έχει βάθος, έχει ύψος, έχει πλάτος, πολύ μεγαλύτερο...
...Αλλά το μεγαλείο της ψαλτικής τέχνης δεν περιορίζεται σε ηχογραφήσεις μόνο. Υπάρχουν και άλλα σκαλοπάτια μέχρι να φθάσουμε στον ουρανό...

Αν έκανα μια αντιδιαστολή της παράδοσης στην ψαλτική του Πατριαρχείου, με την παράδοση των ορθόδοξων δογμάτων των πατέρων, πιθανώς πολλοί θα συγχίζονταν. Ωστόσο, στο μυαλό και την καρδιά του ρωμιού, η παράδοση έχει αυτή την διάσταση. Περιλαμβάνει «τον ουρανόν και την γην, την θάλασσα και πάντα τα εν αυτή» μέσα στη δωρικότητα και τη μονοτονία της.
 
Last edited:
. Επειδη δυστυχώς όπως προανέφερα οι πιστοί στις μέρες μας δεν έχουν σωστά ακούσματα (με ευθύνη δική μας),

εκεί είναι το θέμα... κ δεν αφορά μόνο τους πιστούς, αλλά κ όλους τους εκκολαπτόμενους ψάλτες... δε μιλάω για τους ήδη ψάλτες (δε γίνεται να αλλάξουν νοοτροπία). βλέπεις όμως παιδάκια να έχουν πρότυπο τον Στανίτσα ή τον Τσαμκιράνη;;; ή έναν πιο κλασσικό;;;; ΟΧΙ. εχουν ως πρότυπο ανω γα, ανω κε, λαρυγγισμούς, αμανέδες, τραγούδια (πάνε τα μελιτζανιά σύννεφο...)

Και από ένα πείραμα που έκανα προ 5αετίας με κοινό εκκλησιαζόμενους πιστούς, ιερείς, αγιορείτες μοναχούς και μέσους φιλόμουσους η απάντηση θα δυσαρεστήσει ακόμα περισσότερους.

Η ερώτηση ήταν περί της ψαλτικής του Π. Γαϊτάνου.
Χάρη, αν μου επιτρέπεις τον ενικό, δεν εχεις άδικο... οι αιτίες είναι περίπου ίδιες........ κ πολλές........................
 

Ὅπως νομίζετε.

Μένει νὰ τὸ δοῦμε αὐτὸ, ἐφ' ὅσον βέβαια ὁρισθεῖ, μιᾶς δὲν ἔχει ἰδέα ἀπὸ πατριαρχικὸ ἀναλόγιο ἤ τὴν Πόλη γενικότ

Δὲ νομίζω πὼς στὴ σημερινὴ ἐποχὴ τῆς ταχύτητας, τῆς συνεχοῦς καὶ τῆς ἄμεσης ἔκθεσης στὴν κοινὴ γνώμη μέσω ποικίλων ΜΜΕ, θὰ ἔχει αὐτὴ τὴν πολυτέλεια.


Αυτό που γράφετε είναι φοβερά ανακριβές και προφανώς δείχνει πως δεν ξέρετε τα πράγματα καθόλου καλά. Ο κ. Νεοχωρίτης δεν τυγχάνει μόνο της αναγνώρισεως του ιεροψαλτικού κόσμου, αλλά και της εξωτερικής μουσικής. Και πιστέψτε με ξέρει την Πόλη, τον ξέρουν στην Πόλη περισσότερο απ' όσο νομίζετε καθώς και το ότι τυγχάνει της αποδοχής σπουδαίων μουσικών της λογίας ανατολικής μουσικής.

https://www.youtube.com/watch?v=vKiG0efnaY8
 
[
Μπορεί να απολαμβάνετε ή όχι τη συζήτηση αλλά επαναλαμβανόμαστε... Δεν υπάρχει περίπτωση να αντιληφθούμε τα πράγματα με παρόμοιο τρόπο, γιατί έχουμε διαφορετικές προσλαμβάνουσες.
Ο Στανίτσας εμφανίζεται πολύ αυστηρότερος από μένα κι από τον Γ. Μπουλμπουτζή στόν ορισμό του πατριαρχικού ύφους και τον «στενεύει» ακόμα περισσότερο (όπως και πλείστοι των παλαιών πατριαρχικών και κωνσταντινουπολιτών). Εδώ αυτοί (Στανίτσας -Πρίγγος) που είχαν τόσο εμποτιστεί (επαναλαμβάνω), θεωρούσαν εαυτούς μη πατριαρχικούς. Καταλαβαίνετε πόσο συγκεκριμένο πράγμα είχαν στο μυαλό τους και κυρίως για τις γραμμές και τα μαθήματα που έπρεπε να εκτελούν για να βρίσκονται μέσα στην παράδοση του Πατριαρχείου. Όταν τα άλλα στοιχεία (όπως την εκφορά, την τοποθέτηση, τη μάσκα και τον τρόπο παραγωγής της φωνής) τα είχαν ήδη, μαζί με «πάμπολλα προσόντα και χαρίσματα». Και πάλι θεωρούσαν εαυτούς μαθητές μέσα στο Πατριαρχείο. Ενός υποδεέστερου φωνητικά (και μουσικά ίσως) Σόμπατζη.





Ο Νεοχωρίτης έως τώρα δεν έδειξε να έχει κανένα από αυτά που ανέφερα πιο πάνω (εκτός από τα «πάμπολλα προσόντα και χαρίσματα») και τα οποία είναι τα δυσκολότερα στην απόκτησή τους. Άντε να πιστέψουμε (ελπίσουμε) πως τα μαθήματα και τις πατριαρχικές γραμμές θα τα υιοθετούσε (αν κι εδώ, τα δείγματα μέχρι τώρα μόνο θετικά δεν είναι), τα άλλα που είναι η ουσία του πατριαρχικού ύφους, πώς θα τα αποκτήσει; Ακούσατε το «Σήμερον κρεμάται». Ναι λοιπόν, κανένας τους δεν το είχε διδαχθεί μέσα στο Πατριαρχείο. Όμως, αργό στιχηράριο ψάλλεται στο Πατριαρχείο (όταν ψάλλεται) αδιάκοπα και έτσι παραδίδεται - παραλαμβάνεται ο τρόπος, το ύφος. Γι αυτό και ο Φλοίκος ακούγεται και σε αυτό το μάθημα πολύ πατριαρχικότερος στο ύφος. Στο δε αργό «Αινείτε» δίνει ρέστα.



Γνώμη μου είναι πλέον, πως μόνο ένα θαύμα (άνωθεν) μπορεί να βοηθήσει τον Παναγιώτη να αποκτήσει αυτό το ύφος. Πολλούς δεν τους νοιάζει· τους φτάνει να ακούνε τον αγαπημένο τους ψάλτη μέσα στο Πατριαρχείο· πόσο επιφανειακή και «φθηνή είναι η θεώρηση αυτή, αναλογιστείτε το· εγώ πάλι, είπα πως εύχομαι και προσεύχομαι γι αυτό το θαύμα, γιατί με νοιάζει υπερβαλλόντως η επιβίωση του ύφους αυτού.

Αυτό που εμείς οι έξωθεν νοιαζόμαστε περισσότερο από τους έσωθεν μήπως θα πρέπει να μας προβληματίσει;

Η τέχνη και ειδικά η δυτική τέχνη στην οποία αναφέρεστε, ελάχιστα μπορεί να βοηθήσει βιβλιογραφικά ή άλλως πως, την έννοια της καθ'ημάς ορθόδοξης ρωμαίικης παραδόσεως· άλλωστε η δυτική τέχνη σε όλες της σχεδόν τις μορφές, έφθασε σε αδιέξοδα τον 20ό αιώνα. Ενώ η καθ' ημάς ανατολική παράδοση, ζει και βασιλεύει (έστω και σε υπόγεια ρεύματα σε κάποιους τομείς). Γι αυτό καλύτερα να βάλουμε στη βιβλιογραφία μας τον Κόντογλου και λαϊκούς τεχνίτες και καλλιτέχνες· πολύ περισσότερο θα μας βοηθήσουν στο θέμα μας.




Αν έκανα μια αντιδιαστολή της παράδοσης στην ψαλτική του Πατριαρχείου, με την παράδοση των ορθόδοξων δογμάτων των πατέρων, πιθανώς πολλοί θα συγχίζονταν. Ωστόσο, στο μυαλό και την καρδιά του ρωμιού, η παράδοση έχει αυτή την διάσταση. Περιλαμβάνει «τον ουρανό και την γην, την θάλασσα και πάντα τα εν αυτή» μέσα στη δωρικότητα και τη μονοτονία της.



Συγνώμη έτσι ορίζεται το πατριαρχικό ύφος (εκφορά, τοποθέτηση, μάσκα;). Ποιά η σχέση τότε του κ.Αστέρη με τον Πρίγγο; Ο κ. Αστέρης έχει άρτια τοποθέτηση μεν (η οποία προφανώς και προέρχεται απ' το ότι ήταν τενόρος της τουρκικής λυρικής σκήνης επί σειρά ετών), από την άλλη όμως εσείς που ξέρετε και αντιλαμβάνεστε, τι σχέση έχει το ύφος των τελευταίων δεκαετιών με τον Πρίγγο αν ή ακόμη και με τον Ιάκωβο αν θέλετε;

Πάλι μπερδεύστε ας ξεκαθαρίζουμε λίγο κι ας μιλήσουμε για το ύφος του κ. Αστέρη

https://www.youtube.com/watch?v=A20EvK9-Eao

που είναι εδώ το παραπάνω ύφος;
 
Συμφωνώ με όσα εγράφησαν απο αμφότερους
Το κυριότερο συστατικό του ύφους ειναι η σοβαρότητα στο πως "ψάλλεις "!
Έχοντας υπόψιν βέβαια όλα τα παραπάνω και οι μακαριστοι πρωτοψάλτες διαμόρφωσαν πάνω ο καθένας στο δικό του φωνητικό τάλαντο το προσωπικό τους ύφος .
Φερ είπειν ο Πριγγος πιο εγκρατής ,ο Στανιτσας εμφανώς με περισσότερες εξωτερικές επιρροές ,πιο δωρικοί οι Εμμανουηλίδης και Νικολαιδης και τέλος ο Λεωνιδας Αστέρης (εν ζωή αυτός )ο οποίος εισάγει και μια άρτια φωνητική τοποθέτηση (η οποία εμενα μου αρέσει πολυ ) και την παντρεύει τέλεια στρογγυλεύοντας και προσαρμόζοντας την προς το εκκλησιαστικότερο .
 
Καμιά αντίρρηση! Βεβαίως και είναι προσευχητικό το ψάλσιμο του Παναγιώτη Νεοχωρίτη και πολύ ωραίο, ειδικά όταν θυμίζει Τσαμκιράνη! Αλλά εδώ δεν μιλάμε ως πιστοί, αλλά ως μουσικοί. Προσευχητικό μπορεί να είναι και ένα τυπικά φάλτσο ψάλσιμο, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αποδεκτό μουσικά. Άλλο πράγμα αν ο Νεοχωρίτης ψάλλει σεμνά και προσευχητικά και άλλο εάν κατέχει το συγκεκριμένο ύφος του πατριαρχικού ναού, ώστε να διατηρήσει την υπάρχουσα παράδοση. Για το πρώτο, συμφωνώ και επαυξάνω. Για το δεύτερο όμως, απλώς λέω ότι υπάρχουν πολλοί και πολύ καλύτεροι. Και, προς μερική αποκατάσταση αδικιών, ας αναφέρουμε και τον Δημοσθένη Παϊκόπουλο, που δεν ακούστηκε ως τώρα και βεβαίως κατέχει πολύ καλύτερα το ύφος (όπως και αρκετοί μαθητές του), ενώ και φωνητικά δεν είναι καθόλου άσχημα όπως διαπίστωσα ακούγοντάς τον φέτος στην πανήγυρη του ναού όπου υπηρετεί.


Βασικά πάντα θυμίζει Τσαμκιράνη. Εξαρτάται τι ορίζει ο καθένας φάλτσο. Μιλάτε για υπάρχουσα παράδοση και πατριαρχικό ύφος, έχει σχέση το ύφος του κ. Αστέρη με αυτό του Στανίτσα εντός του πατριαρχείου;
 
[




Συγνώμη έτσι ορίζεται το πατριαρχικό ύφος (εκφορά, τοποθέτηση, μάσκα;). Ποιά η σχέση τότε του κ.Αστέρη με τον Πρίγγο; Ο κ. Αστέρης έχει άρτια τοποθέτηση μεν (η οποία προφανώς και προέρχεται απ' το ότι ήταν τενόρος της τουρκικής λυρικής σκήνης επί σειρά ετών), από την άλλη όμως εσείς που ξέρετε και αντιλαμβάνεστε, τι σχέση έχει το ύφος των τελευταίων δεκαετιών με τον Πρίγγο αν ή ακόμη και με τον Ιάκωβο αν θέλετε;

Πάλι μπερδεύστε ας ξεκαθαρίζουμε λίγο κι ας μιλήσουμε για το ύφος του κ. Αστέρη

https://www.youtube.com/watch?v=A20EvK9-Eao

που είναι εδώ το παραπάνω ύφος;

Εδώ νομιζω πως ο κ. Συμεωνίδης θα απαντήσει, οπότε ας επεκταθεί η σύγκριση αν το επιθυμεί και στον κ. Φλοικο
 
Αν αυτά κατάλαβες, λυπάμαι πολύ, Απόστολε. Σε είχα για πιο μετρημένο άτομο. Απλώς λέω τα πράγματα με τ' όνομά τους

Όσο για την ειρωνεία σου για τα ονόματα που ανέφερα, δεν ξέρω τι πρόβλημα έχεις με τους συγκεκριμένους συναδέλφους, Δεν ξέρω γιατί επιλέγεις να ρίξεις τόσο το επίπεδο, ειδικά εσύ.

Αντιπαρερχομαι τους χαρακτηρισμούς σου .
Οι δικηγόροι έχετε την ικανότητα να τα παρουσιάζετε κατα το δοκούν .
Στην Ελληνική γλώσσα το "νόμιμον " αναγραμματιζομενο πάλι νόμιμον ειναι .
Δεν θα σε συναγωνιστώ σε αυτο ...
Δεν εχεις ταίρι και μπράβο σου.
Εγραψα και αλλου .
Μην βάζεις (βάζετε ) πράγματα στο στόμα μου ,που δεν είπα .
Δεν εχω τίποτα με τους συγκεκριμένους συναδέλφους .
Αλλα επειδη με κατηγορείς ότι ευτέλιςα την κουβέντα ,άκου .
Οταν προτείνεις λοιπόν τον λίαν αγαπητό και πολυ συμπαθή (αλλα υπέργηρο ) Δημοσθενη Παϊκοπουλο για τη θεςη ,΄συγνωμη αλλα δεν το ρίχνω εγω το επίπεδο .
Μακάρι να ηταν δέκα είκοσι χρόνια νεότερος .
Φωνητικά μπορεί να ειναι καλα .
Και ο Ταλιαδωρος ειναι .
Και ο αρχών Εμμανουηλίδης .
Τον συναντάω καμια φορα στην Οστρια (νυν pennarubia )https://www.facebook.com/penarrubialounge/ συχνάζει εκεί για καφέ ...
Και για να σοβαρευτούμε .
Το Πατριαρχείο επιθυμεί να δώσει λύση ,με μεγάλο ορίζοντα χρονου .
Αν και εχω την πληροφόρηση πως το θέμα εχει τελειώσει ,παρακολουθώ την κουβέντα με ενδιαφέρον .
Αυτο που με στενοχωρεί ,ειναι ότι στην προσπάθεια να απαξιωθεί ο Π.Ν.γράφονται και "χοντράδες "
 
Last edited:
απ' την άλλη, για βάλτε τις γυναίκες σας οι έχοντες και τις φίλες σας οι ελεύθεροι να ακούσουν τη Μ Εβδομάδα και την Ανάσταση φέτος απ΄ το Πατριαρχείο και κατόπιν ρωτήστε τις αν τις άρεσε, ΧΩΡΙΣ να τις προκαταλάβετε...

Χριστός Ανέστη!
Αν επέλεγαν οι γυναίκες τον επόμενο Άρχοντα Πρωτοψάλτη αυτός θα ήταν ο Γαϊτάνος (ανατριχιαστικό ε;).
Πάντως να καταθέσω κι εγώ μια (σαφώς υποκειμενική) άποψη. Για μένα που θεωρώ πως το Φανάρι σιγόσβησε ψαλτικά με την απέλαση του Στανίτσα, ήταν ευχάριστη έκπληξη η επιλογή του κ. Νεοχωρίτη, ο οποίος μου άρεσε αρκετά. Πιστεύω ότι βρίσκεται μέσα στους καλύτερους εν ζωή ψάλτες, και μάλιστα σε πολύ καλή ηλικία. Έχει δε και ένα πλεονέκτημα που δεν είχαν οι προηγούμενοι έξωθεν κληθέντες Πρωτοψάλτες (Σταυράκης, Στανίτσας κλπ.). Υπάρχουν άπειρες ηχογραφήσεις Ναυπλιώτου, Πρίγγου, Στανίτσα, Σόμπαση, Δανιηλίδη στις οποίες μπορεί να εντρυφήσει (αν δεν το έχει κάνει ήδη) και να εμπλουτίσει το ψάλσιμό του με στοιχεία ύφους, χωρίς να χάσει φυσικά την ιδιαιτερότητά του, διότι κάθε φωνή είναι διαφορετική. Καλή διακονία του εύχομαι και είθε να λάμψει πάλι το Φανάρι (και όχι μόνο ψαλτικά)!
 
Αυτο που με στενοχωρεί ,ειναι ότι στην προσπάθεια να απαξιωθεί ο Π.Ν.γράφονται και "χοντράδες "

Ο Π.Ν. έχει παρουσιαστει απο κάποιους ως ένας μέτριος προς καλός ψάλτης , ταλαντούχος, με αρκετές ελλείψεις που το αντίπαραδοσιακό πνεύμα που τον κυρίευσε τον οδηγεί στο να ψάλλει Ιάκωβο(αλήθεια πόσοι ξέρουν και μπορούν να το ψάλλουν στα αναλόγια τους) καί άλλα "κλασικά" μαθήματα προκατόχων του πρωτοψαλτών. Η συζήτηση αυτή θα παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον στο μέλλον ώστε να μαθαίνει κανείς τι στάση του ψαλτικου κόσμου (ακομη και καποιων που δηλωνουν φιλοι)όταν ο Π.Ν. ανέλαβε πρωτοψάλτης.Και όλα αυτά υπο τον τιτλο αποχαιρετισμός Παναγιώτη Νεοχωριτη
 
Last edited:
[




Συγνώμη έτσι ορίζεται το πατριαρχικό ύφος (εκφορά, τοποθέτηση, μάσκα;). Ποιά η σχέση τότε του κ.Αστέρη με τον Πρίγγο; Ο κ. Αστέρης έχει άρτια τοποθέτηση μεν (η οποία προφανώς και προέρχεται απ' το ότι ήταν τενόρος της τουρκικής λυρικής σκήνης επί σειρά ετών), από την άλλη όμως εσείς που ξέρετε και αντιλαμβάνεστε, τι σχέση έχει το ύφος των τελευταίων δεκαετιών με τον Πρίγγο αν ή ακόμη και με τον Ιάκωβο αν θέλετε;

Πάλι μπερδεύστε ας ξεκαθαρίζουμε λίγο κι ας μιλήσουμε για το ύφος του κ. Αστέρη

https://www.youtube.com/watch?v=A20EvK9-Eao

που είναι εδώ το παραπάνω ύφος;

Κατὰ τὰ ἄλλα δὲν ἀπαξιώνονται οἱ ΝΥΝ πατριαρχικοὶ ψάλτες ἀπὸ τοὺς ὁπαδοὺς τοῦ κ. Νεοχωρίτη. Ἀλλὰ ἔτσι, δρυὸς πεσούσης βγήκαν τὰ τσεκούρια νὰ πετσοκόψουν τὸν ΝΥΝ Ἄρχοντα Πρωτοψάλτη, τὸν ΝΥΝ Α΄δομέστικο τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, ἀνθρώπους ποὺ χρόνια ὁλόκληρα ψάλλουν ἀξίως καὶ κατὰ μακρὰν διαδοχὴν στὸ πατριαρχικὸ ἀναλόγιο. Μιλᾶτε ὕστερα γιὰ «ὕαινες» σεῖς καὶ οἱ ἄλλοι θιασῶτες τοῦ κ. Νεοχωρίτη, προσκεκλημένου ψάλτου ἐδῶ καὶ 10 μέρες στὸ Πατριαρχεῖο.

Πρὶν ἀπὸ μερικὰ χρόνια ὅλοι ἐδῶ μέσα ἔσταζαν μέλι γιὰ τὸν Ἄρχοντα Πρωτοψάλτη τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας βάζοντας thanks σὲ κάθε θέμα σχετικό. Τώρα μὲ τὸν ὁπαδισμὸ ποὺ περιβάλλει τὸν κ. Νεοχωρίτη (καὶ εἶμια βέβαιος πὼς ἀπεύχεται)
Πολλούς δεν τους νοιάζει· τους φτάνει να ακούνε τον αγαπημένο τους ψάλτη μέσα στο Πατριαρχείο· πόσο επιφανειακή και «φθηνή είναι η θεώρηση αυτή
, ὅπως ἐξαιρετικὰ στοχευμένα ἔγραψε ὁ Συμεωνίδης.

Συμφωνώ με όσα εγράφησαν απο αμφότερους
Το κυριότερο συστατικό του ύφους ειναι η σοβαρότητα στο πως "ψάλλεις "!
Έχοντας υπόψιν βέβαια όλα τα παραπάνω και οι μακαριστοι πρωτοψάλτες διαμόρφωσαν πάνω ο καθένας στο δικό του φωνητικό τάλαντο το προσωπικό τους ύφος .
Φερ είπειν ο Πριγγος πιο εγκρατής ,ο Στανιτσας εμφανώς με περισσότερες εξωτερικές επιρροές ,πιο δωρικοί οι Εμμανουηλίδης και Νικολαιδης και τέλος ο Λεωνιδας Αστέρης (εν ζωή αυτός )ο οποίος εισάγει και μια άρτια φωνητική τοποθέτηση (η οποία εμενα μου αρέσει πολυ ) και την παντρεύει τέλεια στρογγυλεύοντας και προσαρμόζοντας την προς το εκκλησιαστικότερο .

Κυριολεκτικά μιλᾶς, συνάδελφε, πὼς ὕφος εἶναι ἡ σοβαρότητα στὸ πὼς «ψάλλεις» ὡς κύριο συστατικό; Ἀπίστευτο!
Εἴμαστε ψάλτες μὲ μουσικὴ ἱστορία αἰώνων πίσω μας ἢ ἁπλοὶ ἐρασιτέχνες ποὺ ψελλίζουμε Κύριε ἑλέησον, φοβούμενοι τὸν κεραυνὸ τοῦ ... Θεοῦ ἄν ἀνεβοῦμε στὸν ἄνω ΝΗ;
Προσωπικὸ ὕφος στὸ Πατριαρχεῖο; Αὐτὸ τελικὰ ἐπιδιώκεται νὰ ἐπικρατήσει μπὰς καὶ ἀποκρυβεῖ ἡ συντριπτικὴ ἔλλειψη μαθητείας τοῦ προσκληθέντος στὴν ψαλτικὴ, στὴ ζωὴ, στὴν πραγματικότητα τοῦ πατριαρχικοῦ ἀναλογίου μὲ ἐμφανὴ σημάδια στὴν σύντομη μέχρι τώρα παρουσία του ἐκεῖ.
Τὶ μεσσιανισμὸς εἶν' αὐτὸς;

Σὲ λίγο θὰ ἀποκαθηλωθοῦν καὶ οἱ μακαριστοὶ προκάτοχοι τοῦ Ἄρχοντος Ἀστέρη καὶ τοῦ Α΄ δομεστίκου Φλοίκου προκειμένου νὰ χωρέσει κατ' ἀρχὴν καὶ μετὰ νὰ δικαιωθεῖ τὸ «νέον» ὕφος.
Ἐπίσης, λησμονήθηκε στὴν ἀλυσίδα τῶν Ἀρχόντων Πρωτοψαλτῶν ὁ Ναυπλιώτης, ποὺ σὲ πείσμα ὅλων τῶν πιστῶν ἀκροατῶν τοῦ κ. Νεοχωρίτη, ἀπηχεῖται καὶ στὸν Ἀστέρη καὶ στὸν Φλοῖκο, τηρουμένων τῶν φωνητικῶν ἀναλογιῶν.
Τὴ ἔχουμε ξαναδεῖ τὴν τακτικὴ χρόνια ἐδῶ μέσα στὸ Ψαλτολόγιο, ὅπου νεοεμφανισθείσα τὶς τελευταῖες δεκαετίες Σχολή, προέβαλε ὡς βασικὰ ἐπιχειρήματα τὴν «εὐσέβεια» καὶ «σοβαρότητα» τοῦ ψάλτη, τὴν ἐπιστροφὴ στὰ παλαιὰ μὰ πολὺ παλαιὰ μιᾶς καὶ σήμερα διεφθάρη δῆθεν ἡ ψαλτική, καὶ βασικὸ μέσο τὴν δημιουργία πιστῶν μὰ πάρα πολὺ πιστῶν ἀκολούθων τοῦ «νέου» ὕφους της.

Ὅλα τὰ μειονεκτήματα τοῦ ἑλλαδικοῦ κλάδου τοῦ Γένους μας, γιγαντωμένα τὰ τελευταία χρόνια ἀπὸ ποικίλους «μεσσίες» καὶ ἐθελοτυφλοῦντα λαό, μεταφέρονται ραγδαία καὶ στὴν Πόλη, ὅπου οἱ τελευταῖοι Ρωμιοί.

ΥΓ. Ὅλα τὰ παραπάνω δὲν ἀπευθύνονται σὲ σένα Ἀπόστολε, ἀλλὰ εἶναι γενικὰ σχόλια ἐξ ἀφορμῆς. Τὶς θέσεις σου τὶς ξέρω ἐδῶ καὶ χρόνια, ἁπλὰ ἔχω ἐκπλαγεῖ τὶς τελευταῖες μέρες.
 
Last edited:
Συμπλήρωσα ,ότι ολα τα παραπάνω ,συν την σοβαρότητα ως κύριο συστατικό .
Αυτο είπα .
Τον Ιακωβο αν θες δεν τον έβαλα ,επειδη ειμαι κι εγω απο αυτούς που πιστεύουν ,ότι οι ηχογραφησεις που έχουμε δεν αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα .
Εδώ ο μακαριστός Κυρ Αβρααμ ,έλεγε και για τις ηχογραφησεις του Πριγγου που κυκλοφορούσαν μεχρι τοτε(στις περισσότερες εξ αυτών κλινήρης στη Σωτηρία ...) ,πως "αυτός δεν ειναι ο Πρίγγος ,αλλα παρωδία Πριγγου "
Ακριβώς αυτά ηταν τα λόγια του .
Στα υπόλοιπα όπως έγραψες συμφωνώ .
Και συμφωνούμε
 
Ο Π.Ν. έχει παρουσιαστει απο κάποιους ως ένας μέτριος προς καλός ψάλτης , ταλαντούχος, με αρκετές ελλείψεις που το αντίπαραδοσιακό πνεύμα που τον κυρίευσε τον οδηγεί στο να ψάλλει Ιάκωβο(αλήθεια πόσοι ξέρουν και μπορούν να το ψάλλουν στα αναλόγια τους) καί άλλα "κλασικά" μαθήματα προκατόχων του πρωτοψαλτών. Η συζήτηση αυτή θα παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον στο μέλλον ώστε να μαθαίνει κανείς τι στάση του ψαλτικου κόσμου (ακομη και καποιων που δηλωνουν φιλοι)όταν ο Π.Ν. ανέλαβε πρωτοψάλτης.Και όλα αυτά υπο τον τιτλο αποχαιρετισμός Παναγιώτη Νεοχωριτη

Λαθεύεις.
Ὁ κ. Νεοχωρίτης ἔχει παρουσιαστεῖ ὡς ἰκανότατος ψάλτης, ἁπλὰ ἀπὸ μένα κι ἀπὸ ἄλλους θεωρεῖται ἀκατάλληλος γιὰ τὶς ίδιαίτερες συνθῆκες τοῦ ἀναλογίου τοῦ Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας γιὰ λόγους, ποὺ ἔχω ἀναφέρει κι ἐγὼ καὶ ἄλλοι.

Δὲν καταλαβαίνω γιατὶ αὐτὸ αἰσθάνεστε πὼς τὸν «μειώνει». Δὲν ἀμφισβητεῖται ἡ ἀδιαμφισβήτητη ψαλτική του ἀξία, ἀλλὰ ἡ δυνατότητά του νὰ ὑπηρετήσει τὸ πατριαρχικὸ ἀναλόγιο τοῦ Ἄρχοντος. Γιατὶ αὐτὸ ἐκλαμβάνεται ὡς μειωτικό, δὲν δύναμαι νὰ τὸ ἀντιληφθῶ. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ ὅλους τοὺς ἑλλαδίτες ψάλτες, ποὺ ΔΕΝ ἔχουν θητεύσει ἱκανῶς στὸ πατριαρχικὸ ἀναλόγιο, μαζὶ καὶ τὰ ὀνόματα ποὺ κατεγράφησαν σὲ προηγούμενο μνμ τοῦ Ν. Θεοτοκάτου. Ἁπλό.
 
Ο Π.Ν. έχει παρουσιαστει απο κάποιους ως ένας μέτριος προς καλός ψάλτης , ταλαντούχος,
Πολύ καλός προς άριστος. Εξαιρετικός!

με αρκετές ελλείψεις
Στο πατριαρχικώς ψάλλειν, όχι απλά αρκετές, αλλά τεράστιες ελλείψεις. Για μένα φαντάζουν ανυπέρβλητες.

που το αντίπαραδοσιακό πνεύμα που τον κυρίευσε τον οδηγεί στο να ψάλλει Ιάκωβο(αλήθεια πόσοι ξέρουν και μπορούν να το ψάλλουν στα αναλόγια τους) καί άλλα "κλασικά" μαθήματα προκατόχων του πρωτοψαλτών.
Το Πατριαρχείο αγαπητέ, είναι η ζώσα έκφραση των κλασικών μαθημάτων. Ὀ,τι έχει και όπως έχει διαμορφωθεί στα ψαλλόμενα, έγινε από ανθρώπους που παρέλαβαν, ζύμωσαν και παρέδωσαν. Πάντα με φειδώ και πάντα με γνώμονα την ιδιαιτερότητα και τις ανάγκες του συγκεκριμένου χώρου. Αν βλέπεις να συμβαίνει το ίδιο τώρα έχει καλώς, αλλιώς λυπάμαι, αλλά και ο οπαδισμός (και ο εξ αυτού προκύπτων εγωισμός) στον οποίο βρίσκεστε και σεις και αρκετοί άλλοι, σας έχει τυφλώσει και έχει αλλοιώσει βαθιά την κρίση σας.

Η συζήτηση αυτή θα παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον στο μέλλον ώστε να μαθαίνει κανείς τι στάση του ψαλτικου κόσμου (ακομη και καποιων που δηλωνουν φιλοι)όταν ο Π.Ν. ανέλαβε πρωτοψάλτης.Και όλα αυτά υπο τον τιτλο αποχαιρετισμός Παναγιώτη Νεοχωριτη

Αυτό κι αν είναι υπερφίαλο και οπαδικό επιχείρημα! Γνωρίζετε και το μέλλον αγαπητέ; Για σκεφτείτε και καμιά άλλη εκδοχή... αν ας πούμε το γνήσιο πατριαρχικό ψαλτικό ύφος, σε πείσμα των απόψεών σας, επιβιώσει, τι θα γράφει η ιστορία για σας και τους ομοίους σας. Όσο για την αποστροφή σας στα περί φιλίας, σας εύχομαι κι εσάς να έχετε φίλους με αρχές, πάνω από πολιτικές, διπλωματίες ή υστεροβουλίες. Αν και δεν τους χρειάζεστε μάλλον...
 
Back
Top