[FONT="]
α) Ὑπάρχει δυνατότης νά χρησιμοποιοῦνται οἱ μουσικές συνθέσεις τῶν ᾀσματικῶν τρισαγίων τῶν δοξολογιῶν καί στό τρισάγιον τῆς λειτουργίας;
β) Στή λειτουργία πρέπει νά ψάλλουμε μόνο τό κλασσικό σέ β΄ ἦχο;[/FONT]
Αυτά τα δύο νομίζω πως είναι αλληλένδετα και μαζί πρέπει να συνυπολογίσουμε και το τελευταίο από τα ερωτήματα.
Δόγμα η μουσική δεν είναι και νομίζω ότι συμφωνούμε όλοι σ' αυτό.
Το τρισάγιο μας έχει παραδοθεί σε Β' ήχο, όπως και σχεδόν όλα τα μέλη της Θ.Λειτουργίας. Υπάρχει λόγος να φύγουμε από αυτό και να πάμε σε κάτι πιο ποικίλο, με μελοποιήσεις στην οκταηχία και γιατί; Θα μου πείτε το ίδιο έγινε και με το χερουβικό (από μόνο τους χρωματικούς ήχους, πέρασε στην οκταηχία). Είναι λίγο διαφορετικές περιπτώσεις ύμνων με διαφορετική χρεία στην λατρεία.
Ίσως είναι αυτό που συμβαίνει γενικότερα, με τις μικρές ακολουθίες (όρθρους-εσπερινούς κτλ) και την τεράστια λειτουργία. Όλος ο χρόνος στην λειτουργία και γίνεται μια λειτουργία αγνώριστη. Τι τρισάγια-τι δύναμις-τι λειτουργικά- τι Τριάααααααδι (ποιο χερουβικό; Μόνο το τριάδι υπάρχει…), άλλο πράγμα… Πως βλέπεις ένα όμορφο άνθρωπο (να πω γυναίκα να μην παρεξηγηθώ) φορτωμένο με στολίδια-φτιασίδια-αρώματα-ρούχα-παπούτσια-χρώματα-ασήμια-χρυσάφια και είναι σαν περιφερόμενος θίασος, έτσι μου φαίνεται πως καταντάει και η Θ.Λειτουργία με όλο αυτό το φόρτωμα. (ίσως ατυχές το παράδειγμα μια και μιλάμε για το Μυστήριο της Αναιμάκτου Θυσίας-αλλά έτσι το νιώθω)
Προσωπικά δεν νομίζω ότι χρειάζεται. Και προσωπικά επιλέγω το τρισάγιο του Β’ ήχου. Φυσικά και έχω ψάλλει και σε άλλους ήχους αλλά η δική μου επιλογή είναι ο Β’.
[FONT="]γ) Σέ πόσους ἤχους (καί παραήχους) ἔχουν μελοποιηθεῖ (μεταγενέστερα) τρισάγια λειτουργίας;[/FONT]
...έχουμε χάσει το μέτρημα...
Δεν πρέπει να έχει παραληφθεί κανένας, αλλά και να έχει παραληφθεί, μέχρι αύριο το κανονίζουμε και γράφουμε 2-3.
[FONT="]δ) Σέ τί βαθμό καί κατά πόσον χρησιμοποιοῦνται αὐτές οἱ νεώτερες μελοποιήσεις καί κατά πόσον εἶναι δόκιμες;[/FONT]
Ποσοστικά είναι δύσκολο να μιλήσω, αλλά μεγάλο ποσοστό των συνθέσεων αυτών είναι
τουλάχιστον αδόκιμες κατα την προσωπική μου γνώμη. Ελάχιστες είναι αυτές (σε άλλους ήχους) που
εμένα μου κάνουν για εκκλησιαστικές.
[FONT="]ε) Τό «Δύναμις» ψάλλεται πάντα στίς ἀργές μελοποιήσεις του; Ὑπάρχουν περιπτώσεις πού καταλιμπάνεται;[/FONT]
Ο γερο-Δοσίθεος στην Τατάρνα γράφει (στην Διάταξη της Αγρυπνίας) γι αυτό, ότι Δύναμις ψάλλεται μόνο σε συλλείτουργα και μάλιστα ότι δεν εκφωνείται "δύναμις" από τον Διάκονο ή τον Ιερέα αν δεν υπάρχει συλλείτουργο. (αλήθεια πως τεκμηριώνεται αυτό κι από πού; Δεν το έχω διασταυρώσει)
Από τον δάσκαλό μου και τον πνευματικό μου που πρωτοείδα αυτή την πράξη μέχρι τώρα, αυτό ακολουθώ κι εγώ όπου ψάλλω. Οπότε δύναμις λέμε 10-12 φορές τον χρόνο.
Και ακόμα αν (γενικά μιλώντας) δεν ψάλλουμε δύναμις, (εφ όσον αυτό ψάλλεται μόνο σε συλλείτουργα) και ψάλλουμε μόνο το τρισάγιο τρις, ποιός ο λόγος να πάμε σε άλλη μελοποίηση από αυτή του Β' Ήχου; Το "Άγιος Κύριος" το λέμε και σε άλλους ήχους; Το "Είη το όνομα"; (αυτό το έχω ακούσει και σε άλλους)
Γιατί ας πούμε αυτά δεν τα αλλάζουμε και αλλάζουμε το τρισάγιο;
) δεν υπάρχει η σχετική εκφώνηση ιερέα ή διακόνου. Ούτε στη Ρουμανία θυμάμαι να είχα ακούσει κάτι τέτοιο. 