Εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
συβωτικόν, ποιμενικό τραγούδι· δημοτικό τραγούδι των χοιροβοσκών (πρβ. Πλάτων ο κωμικός, στον Kock CAF Ι, 659, απόσπ. 211 και σημ.).

συβώτης· χοιροβοσκός (Πολυδ. IV, 56)

http://www.musipedia.gr/
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
συγκροτητικαί γλώτται, έκφραση που χρησιμοποίησε ο Πορφύριος (Comment. έκδ. I. D., σ. 71) και που, πιθανότατα, σήμαινε διπλή γλωσσίδα . Σε αυτό το χωρίο, ο Πορφύριος κάνει διάκριση ανάμεσα στις πλάγιες γλώσσες, πιθανόν μονές (απλές) γλωσσίδες που τοποθετούνται, πλάγια, και στις συγκροτητικές. Στην πρώτη περίπτωση, λέει, "ο τόνος που παράγεται είναι πιο μαλακός, αλλά όχι εξίσου λαμπρός", ενώ στη δεύτερη, "ο τόνος είναι σκληρότερος και λαμπρότερος".

http://www.musipedia.gr/
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
[''συγκροτητικαί γλώτται, έκφραση που χρησιμοποίησε ο Πορφύριος (Comment. έκδ. I. D., σ. 71) και που, πιθανότατα, σήμαινε διπλή γλωσσίδα. Σε αυτό το χωρίο, ο Πορφύριος κάνει διάκριση ανάμεσα στις πλάγιες γλώσσες, πιθανόν μονές (απλές) γλωσσίδες που τοποθετούνται, πλάγια, και στις συγκροτητικές. Στην πρώτη περίπτωση, λέει, "ο τόνος που παράγεται είναι πιο μαλακός, αλλά όχι εξίσου λαμπρός", ενώ στη δεύτερη, "ο τόνος είναι σκληρότερος και λαμπρότερος".'']

Πορφύριος, Comment. έκδ. I. D., σ. 71

Ἀσαφεῖς μὲν οὖν φωναὶ γίνονται διὰ τὰς εἰρημένας αἰτίας. λαμπραὶ
δὲ γίνονται καθάπερ ἐπὶ τῶν χρωμάτων· καὶ γὰρ ἐκεῖ τὰ μάλιστα
δυνάμενα τὰς ὄψεις κινεῖν, ταῦτα εἶναι συμβαίνει τῶν χρωμάτων λαμ-
πρότατα. τὸν αὐτὸν τρόπον τῶν φωνῶν ταύτας ὑποληπτέον εἶναι λαμπρο-
τάτας, ὅσαι μάλιστα δύνανται προσπίπτουσαι κινεῖν τὴν ἀκοήν. τοιαῦ-
ται δ᾽ εἰσὶν αἱ σαφεῖς καὶ πυκναὶ καὶ καθαραὶ καὶ πόρρω δυνάμεναι δια-
τείνειν. καὶ γὰρ ἐν τοῖς ἄλλοις αἰσθητοῖς ἅπασι τὰ ἰσχυρότερα καὶ
πυκνότερα καὶ καθαρώτερα σαφεστέρας ποιεῖ τὰς αἰσθήσεις. δῆλον δέ·
τὸ γὰρ τελευταῖον αἱ φωναὶ πᾶσαι γίνονται κωφαί, τοῦ ἀέρος ἤδη δια-
χεομένου. δῆλον δ᾽ ἐστὶ κἀπὶ τῶν αὐλῶν· τὰ γὰρ ἔχοντα τῶν δευτέρων
τὰς γλώσσας πλαγίας μαλακωτέραν μὲν ἀποδίδωσι τὴν φωνήν, οὐχ
ὁμοίως δὲ λαμπράν· τὸ γὰρ πνεῦμα φερόμενον εὐθέως εἰς εὐρυχωρίαν
ἐμπίπτει, καὶ οὐκέτι φέρεται σύντονον, οὐδὲ συνεστηκός, ἀλλὰ διεσκε-
δασμένον. ἐν δὲ ταῖς συγκροτητικαῖς γλώτταις ἡ φωνὴ γίνεται σκληρο-
τέρα καὶ λαμπροτέρα, ἂν πιέσῃ τις αὐτὰς μᾶλλον τοῖς χείλεσι, διὰ τὸ
φέρεσθαι τὸ πνεῦμα βιαιότερον.
Αἱ μὲν οὖν λαμπραὶ τῶν φωνῶν γίνονται διὰ τὰς εἰρημένας αἰτίας·
παρ᾽ ὃ καὶ δοκοῦσιν οὐ χείρους εἶναι τῶν λευκῶν αἱ καλούμεναι φαιαί·
πρὸς γὰρ τὰ πάθη καὶ τὰς πρεσβυτέρας ἡλικίας μᾶλλον ἁρμόττουσιν αἱ
τραχύτεραι καὶ μικρὸν ὑποσυγκεχυμέναι καὶ μὴ λίαν ἔχουσαι τὸ λαμ-
πρὸν ἐκφανές. ἅμα δὲ καὶ διὰ τὴν συντονίαν οὐχ ὁμοίως εἰσὶν εὐπειθεῖς·
τὸ γὰρ βίᾳ φερόμενον δυσταμίευτον· οὔτε γὰρ ἐπιτεῖναι ῥᾴδιον, ὡς
βούλεταί τις, οὔτ᾽ ἀνιέναι. ἐπὶ δὲ τῶν αὐλῶν γίνονται αἱ φωναὶ λαμπραί,
καὶ τῶν ἄλλων ὀργάνων, ὅταν τὸ ἐκπῖπτον πνεῦμα πυκνὸν ᾖ καὶ σύντο-
νον· ἀνάγκη γὰρ καὶ τοῦ ἔξωθεν ἀέρος τοιαύτας γίνεσθαι τὰς πληγάς,
καὶ μάλιστα τὰς φωνὰς οὕτω διαπέμπεσθαι συνεστώσας πρὸς τὴν ἀκοήν,
ὥσπερ καὶ τὰς ὀσμὰς καὶ τὸ φῶς καὶ τὰς θερμότητας. καὶ γὰρ πάντα
ταῦτα ἀραιότερα φαινόμενα πρὸς τὴν αἴσθησιν ἀσημότερα γίνεται, καθά-
περ καὶ οἱ χυλοὶ κραθέντες τῷ ὕδατι καὶ ἑτέροις χυλοῖς. τὸ γὰρ ἑαυτοῦ
παρέχον αἴσθησιν ἀσαφεῖς ἑκάστῳ ποιεῖ τὰς δυνάμεις. ἀπὸ δὲ τῶν ἄλ-
λων ὀργάνων οἱ τῶν κεράτων ἦχοι πυκνοὶ καὶ συνεχεῖς πρὸς τὸν ἀέρα
προσπίπτοντες ποιοῦσι τὰς φωνὰς ἀμαυράς· διὸ δεῖ τὸ κέρας τὴν φύσιν
ἔχειν τῆς αὐξήσεως ὁμαλὴν καὶ λείαν καὶ μὴ ταχέως ἐκδεδραμηκυῖαν·
ἀνάγκη γὰρ μαλακώτερα καὶ χαυνότερα γίνεσθαι τὰ τοιαῦτα τῶν κερά-
των, ὥστε τοὺς ἤχους διασπᾶσθαι καὶ μὴ συνεχεῖς ἐκπίπτειν δι᾽ αὐτῶν,
μηδὲ γεγωνεῖν ὁμοίως διὰ τὴν μαλακότητα καὶ τὴν ἀραιότητα τῶν πό-
ρων, μηδὲ πάλιν εἶναι δυσαυξῆ τὴν φύσιν, μηδὲ τὴν σύμφυσιν ἔχειν
πυκνὴν καὶ σκληρὰν καὶ δύσφορον· καθ᾽ ὅ τι γὰρ ἂν προκόψῃ φερό-
μενος ὁ ἦχος, αὐτοῦ λαμβάνει τὴν κατάπαυσιν καὶ οὐκέτι περαιοῦται
πρὸς τὸν ἔξω τόπον, ὥστε κωφοὺς καὶ ἀνωμάλους ἐκπίπτειν τοὺς ἤχους
ἐκ τῶν τοιούτων κεράτων. ὅτι δ᾽ ἡ φορὰ γίνεται κατὰ τὴν εὐθυπορίαν,
φανερόν ἐστιν ἐπὶ τῶν ἱστῶν, καὶ ὅλως ἐπὶ τῶν ξύλων τῶν μεγάλων,
ὅταν αὐτὰ βασανίζωσιν· ὅταν γὰρ κρούσωσιν ἐκ τοῦ ἑτέρου ἄκρου κατὰ
τὸ ἕτερον, ὁ ἦχος φέρεται συνεχής, ἐὰν μή τι ἔχῃ σύντριμμα τὸ ξύλον·
εἰ δὲ μή, μέχρι τούτου προελθὼν αὐτοῦ καταπαύεται διασπασθείς. περι-
κάμπτει δὲ καὶ τοὺς ὄζους, καὶ οὐ δυνατὸς δι᾽ αὐτῶν εὐθυπορεῖν. κατά-
δηλον δὲ τοῦτ᾽ ἐστὶ καὶ ἐπὶ τῶν χαλκείων, ὅταν ῥινῶσι τὰς ἀπηρτη-
μένας στολίδας τῶν ἀνδριάντων, ἢ τὰ πτερύγια, τῷ συμμύειν· διὸ ῥοῖ-
ζον καὶ πολὺν ἦχον ἀφιᾶσι καὶ ψόφον. ἂν δέ τις αὐτὰ ταινίᾳ διαδήσῃ,
παύεσθαι συμβαίνει τὸν ἦχον· ἕως γὰρ τούτου προελθὼν ὁ τρόμος, ὅταν
προκόψῃ πρὸς τὸ μαλακόν, αὐτοῦ ποιεῖται τὴν κατάπαυσιν.
Πολὺ δὲ καὶ ἡ ὄπτησις ἡ τῶν κεράτων συμβάλλεται καὶ πρὸς
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
[''σύγκρουσις, γρήγορη εναλλαγή δύο φθόγγων , τρίλια (Δημ., LSJ). Πρβ. Πτολεμ. ΙΙ, 12, έκδ. Wallis III, 85· I.D. 67, 7. '']

Πτολεμ. ΙΙ, 12, έκδ. Wallis III, 85· I.D. 67, 7

Προελθὼν ἀκριβέστερον περὶ τούτων διαλήψεται προστιθεὶς τοῖς ἐμ-
μελέσι καὶ συμφώνοις καὶ ὁμοφώνους· νῦν δὲ διὰ τὴν φερομένην διάτα-
ξιν ἐμμελεῖς μὲν ἀποδέδωκε τοὺς εὐφόρους ἀλλήλοις συναπτομένους,
συμφώνους δὲ τοὺς τὴν ὁμοίαν ἀντίληψιν ἐμποιοῦντας ταῖς ἀκοαῖς. ἔστι
δ᾽ ἡ διαφορά, ὅτι οἱ μὲν οὐκ ἐναντιοῦνται μόνον πρὸς τὴν ἀλλήλων συνα-
φήν, οἱ δὲ καὶ ἐναντιοῦνται καὶ ὁμοίως ταῖς ἀκοαῖς προσπίπτουσιν.
ἔστι γὰρ συμφωνία δυεῖν φθόγγων ὀξύτητι καὶ βαρύτητι διαφερόντων
κατὰ τὸ αὐτὸ πτῶσις καὶ κρᾶσις. δεῖ γὰρ τοὺς φθόγγους συγκρουσθέν-
τας ἕν τι εἶδος ἀποτελεῖν φθόγγου τῇ ἀκοῇ, οὔτε τῆς ὀξύτητος ὑπερβαλ-
λούσης καὶ αὑτὴν παρεμφαινούσης, οὔτε τῆς βαρύτητος, ἀλλ᾽ οἱονεὶ κρά-
σεως τοιαύτης γενομένης ὡς τῶν κεκραμένων μὴ ἐπικρατεῖν θατέρου
θάτερον, μηδὲ τὴν αὐτοῦ δύναμιν ἐμφαίνειν ἢ ὑπερβάλλουσαν τῆς θατέ-
ρου ἢ ἐλλείπουσαν. ἐὰν γὰρ ἡ ἀκοὴ τοῦ βαρέος μᾶλλον ἐν τῇ συγκρού-
σει ποιῆται τὴν ἀντίληψιν ἢ πάλιν τοῦ ὀξέος, ἀσύμφωνόν ἐστι τὸ τοιοῦ-
τον. τοὺς οὖν τοιούτους φθόγγους κεκλήκασι συμφώνους παρὰ τὸν κάλ-
λιστόν φησιν ἤδη τῶν ψόφων τὴν φωνὴν ὀνοματοποιήσαντες. τῷ μὲν
γὰρ γένει ψόφος καὶ ἡ φωνή, ἐπεὶ δὲ τῶν αἰσθητῶν τὸ ζῷον τοῦ μὴ
ζῴου κρεῖττον καὶ τὸν ὑπὸ ζῴου ἢ ζῴων προϊέμενον ψόφον, ὅπερ ἐστὶν
ἡ φωνή, κρείττονα τῶν μὴ οὕτως ἀποτελουμένων ἐτίθεντο ψόφον. καὶ
γάρ πως καὶ οἱ δοκοῦντες εἶναι ἀπὸ τῶν μουσικῶν ὀργάνων κλητὴν τὴν
φωνήν, ᾗ μιμεῖσθαι σπουδάζουσι, καὶ ὅμω
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
συγχορδία, χορδές σε συμφωνία ή, μάλλον, ομάδα φθόγγων (χορδών). Ο Laloy πιστεύει ότι η λέξη συγχορδία σήμαινε "ένα σύνολο συνεχών φθόγγων παρμένων στην τύχη πάνω στην κλίμακα" (Aristoxene de Tarente, Lexique σ. XXXII). Ο Αριστόξενος (Αρμ. Ι, 22, 13 Mb) λέει: "των δε συγχορδιών πλειόνων τ' ουσών των την ειρημένην τάξιν του δια τεσσάρων κατεχουσών" (ενώ υπάρχουν περισσότερες ομάδες φθόγγων , που συμπληρώνουν το σχέδιο του διαστήματος τετάρτης· κατά τη μετάφραση του Η. S. Macran, σ. 180).
Ο Σοφοκλής , στο έργο του Μυσοί (απόσπ. στον Αθήναιο Δ', 183, 82), αναφέρει: "Λυδής εφυμνεί πηκτίδος συγχορδία" (αντηχεί η συμφωνία[;] της λυδικής πηκτίδας).

http://www.musipedia.gr/
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
[''Ο Αριστόξενος (Αρμ. Ι, 22, 13 Mb) λέει: "των δε συγχορδιών πλειόνων τ' ουσών των την ειρημένην τάξιν του δια τεσσάρων κατεχουσών" (ενώ υπάρχουν περισσότερες ομάδες φθόγγων , που συμπληρώνουν το σχέδιο του διαστήματος τετάρτης· κατά τη μετάφραση του Η. S. Macran, σ. 180).'']

Αριστόξενος, Αρμ. Ι, 22, 13 M

δεῖ δὲ νοῆσαι τῶν συμφώνων διαστημάτων _τ_ὸ ἐλάχιστον
τὸ κατεχόμενον τά τε πλεῖστα ὑπὸ τεττάρων φθόγγων,
ὅθεν δὴ καὶ τὴν προσηγορίαν ὑπὸ τῶν παλαιῶν ἔσχε.
τίνα δὴ τάξιν πλειόνων οὐσῶν νοητέον, ἐν ᾗ ἴσα τά τε
κινούμενά εἰσι καὶ τὰ ἠρεμοῦντα ἐν ταῖς τῶν γενῶν διαφο-
ραῖς. γίγνεται δ᾽ ἐν τῷ τοιούτῳ οἷον τὸ ἀπὸ μέσης ἐφ᾽ ὑ-
πάτην· ἐν τούτῳ γὰρ δύο μὲν οἱ περιέχοντες φθόγγοι
ἀκίνητοί εἰσιν ἐν ταῖς τῶν γενῶν διαφοραῖς, δύο δ᾽ οἱ πε-
ριεχόμενοι κινοῦνται. τοῦτο μὲν οὖν οὕτω κείσθω. τῶν δὲ
συγχορδιῶν πλειόνων τ᾽ οὐσῶν τῶν τὴν εἰρημένην τάξιν τοῦ
διὰ τεσσάρων κατεχουσῶν καὶ ὀνόμασιν ἰδίοις ἑκάστης
αὐτῶν ὡρισμένης, μία τίς ἐστιν ἡ μέσης καὶ λιχανοῦ καὶ
παρυπάτης καὶ ὑπάτης σχεδὸν γνωριμωτάτη τοῖς ἁπτο-
μένοις μουσικῆς, ἐν ᾗ τὰς τῶν γενῶν διαφορὰς ἀναγκαῖον
ἐπισκέψασθαι τίνα τρόπον γίγνονται.
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
[Ο Σοφοκλής , στο έργο του Μυσοί (απόσπ. στον Αθήναιο Δ', 183, 82), αναφέρει: "Λυδής εφυμνεί πηκτίδος συγχορδία" (αντηχεί η συμφωνία[;] της λυδικής πηκτίδας).

Le Livre IV des Deipnosophistes

Αθήναιο Δ', 183, 82

(82) [183e] Ἀλέξανδρος δὲ ὁ πολίτης μου (οὗτος δ΄ οὐ πρὸ πολλοῦ τετελεύτηκε) δημοσίᾳ ἐπιδειξάμενος ἐν τῷ τριγώνῳ ἐπικαλουμένῳ ὀργάνῳ οὕτως ἐποίησε πάντας Ῥωμαίους μουσομανεῖν ὡς τοὺς πολλοὺς καὶ ἀπομνημονεύειν αὐτοῦ τὰ κρούσματα. Μνημονεύει δὲ τοῦ τριγώνου τούτου καὶ Σοφοκλῆς ἐν μὲν Μυσοῖς οὕτως·

« Πολὺς δὲ Φρὺξ τρίγωνος ἀντίσπαστά τε
Λυδῆς ἐφυμνεῖ πηκτίδος συγχορδίᾳ, »

καὶ ἐν Θαμύρᾳ. Ἀριστοφάνης δ΄ ἐν Δαιταλεῦσι [183f] καὶ Θεόπομπος ἐν Πηνελόπῃ, Εὔπολις δ΄ ἐν Βάπταις φησίν·

« Ὅς καλῶς μὲν τυμπανίζει
καὶ διαψάλλει τριγώνοις. »

http://remacle.org/bloodwolf/erudits/athenee/livre4gr.htm
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
συγχορευτής, εκείνος που χορεύει με άλλους· σύντροφος στο χορό (Δημ., LSJ). Θηλ. συγχορεύτρια. Το ρήμα συγχορεύω σήμαινε, όπως και σήμερα, χορεύω με άλλους, συμμετέχω στο χορό.

http://www.musipedia.gr/
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
συζυγία, σύζευξη, σύνδεση κατά ζεύγη (LSJ, Δημ.). Κατά συζυγίαν, κατά ζεύγη· Αριστείδης (Mb 36, R.P.W.-I. 35): "κατά συζυγίαν μεν ούν εστι δύο ποδών απλών και ανομοίων σύνθεσις" ([σύνδεση] κατά συζυγία [ζεύγη] είναι η ένωση δύο απλών και ανόμοιων ποδών ).

http://www.musipedia.gr/
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
[''Αριστείδης (Mb 36, R.P.W.-I. 35): "κατά συζυγίαν μεν ούν εστι δύο ποδών απλών και ανομοίων σύνθεσις" ([σύνδεση] κατά συζυγία [ζεύγη] είναι η ένωση δύο απλών και ανόμοιων ποδών).'']


ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ ΚΟΙΝΤΙΛΙΑΝΟΥ
ΠΕΡΙ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΝ

Αριστείδης, Mb 36, R.P.W.-I. 35

τῶν δὲ συνθέτων οἱ μέν εἰσι κατὰ συζυ-
γίαν, οἱ δὲ κατὰ περίοδον. κατὰ συζυγίαν μὲν οὖν ἐστι δύο
ποδῶν ἁπλῶν καὶ ἀνομοίων σύνθεσις, περίοδος δὲ πλειόνων.
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
συζυ^γ-ία , h(,= σύζευξις,
A. union, E.HF675 (lyr.); union of branches with the trunk, “ς. τῶν φλεβῶν” Arist.HA586b21.
II. yoke of animals, pair, “ς. πώλων” E.Hipp.1131 (lyr.); of persons, Plu.Demetr.1: generally, pair, Pl. Phd.71c, Prm.143d, Arist.IA704b20; ς. πτερύγων, μήλων, δονάκων, AP5.267.6, 289 (both Paul. Sil.), 6.27 (Theaet.); ἄρσενα ς., of two sons, IG12(8).442.6 (Thasos); κατὰ συζυγίας in pairs, esp. of animals, “κατὰ συζυγίας φωλοῦσιν . . οἱ ἄρρενες θήλεσιν” Arist.HA599b6, cf. 631b1; in plants, Thphr.HP3.11.3, al.: hence,
2. coupling, copulation, AP5.220 (Paul. Sil.), 10.68 (Agath.).
3. in war, squadron of four war-chariots,= two ζυγαρχίαι, Ascl.Tact.8, Ael. Tact.22.2.
III. conjunction of words or things in pairs, syzygy, Arist.Top.113a12, GC332b3 (pl.), Mete.378b11 (pl.), Stoic.2.132, Gal. 6.95, al.: more generally, combination of words, οὐκ ἐν τῷ κάλλει τῶν ὀνομάτων ἡ πειθώ, ἀλλ᾽ ἐν τῇ ς. D.H.Comp.3, cf. 6; of letters, ib.22; coupling of terms in a syllogism, Chrysipp.Stoic.2.50.
2. Gramm., conjugation, D.T.638.6 (pl.), A.D.Adv.161.28, POxy.469.13 (iii A.D.); or declension, A.D.Adv.198.6, Synt.271.16, Ath.9.392b; any group of related words, e.g. sapiens, sapienter, sapientia, Cic.Top. 3.12, cf. 9.38.
3. in Prosody, syzygy, dipodia, Heph.7.8, Aristid. Quint.1.14, Syrian.in Hermog.1p.31R.
b. syncope, Anon.Rhythm. 3.19.
IV. Astron., syzygy, of two stars one of which rises and sets as the other sets and rises, Autol.1.4; of zodiacal signs rising and setting between the same points of the horizon, Gem.2.27; of the moon's conjunctions and oppositions with the sun, Ptol.Alm. 5.1, Cat.Cod.Astr.1.131; so of planets, Ptol.Alm.5.10.
V. Math., αἱ κατὰ συζυγίαν ἀντικείμεναι [τομαί] conjugate opposite sections, i.e. conjugate hyperbolas, each with two branches, Apollon.Perg.Con. 2.17, al.

Henry George Liddell. Robert Scott. A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of. Roderick McKenzie. Oxford. Clarendon Press. 1940.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper...c+letter=*s111:entry+group=102:entry=suzugi/a
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
συλλαβή, και συλλαβά· το διάστημα της καθαρής τετάρτης, όπως ονομαζόταν από τους Πυθαγορικούς· γενικά γνωστό ως δια τεσσάρων .
Η λέξη συλλαβή προέρχεται από το ρήμα συλλαμβάνω = παίρνω μαζί, συνδέω, θέτω μαζί· γι' αυτό συλλαβή στη μουσική ήταν μια ένωση ή συνδυασμός φθόγγων. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για το διάστημα τετάρτης, επειδή ήταν η πρώτη συμφωνία (το πρώτο σύμφωνο διάστημα). Όπως γράφει ο Νικόμαχος (Εγχειρ. 9): "συλλαβάν δε την δια τεσσάρων [πρώτη γαρ σύλληψις φθόγγων συμφώνων]" ([οι παλαιότατοι ονόμαζαν] συλλαβάν την τετάρτη, γιατί ήταν ο πρώτος συνδυασμός σύμφωνων φθόγγων).

http://www.musipedia.gr/
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
[''Όπως γράφει ο Νικόμαχος (Εγχειρ. 9): "συλλαβάν δε την δια τεσσάρων [πρώτη γαρ σύλληψις φθόγγων συμφώνων]" ([οι παλαιότατοι ονόμαζαν] συλλαβάν την τετάρτη, γιατί ήταν ο πρώτος συνδυασμός σύμφωνων φθόγγων).'']

Νικομάχου Γερασηνοῦ Πυθαγορείου ἁρμονικοῦ
ἐγχειριδίου

Νικόμαχος, Εγχειρ. 9

Ὅτι δὲ τοῖς ὑφ᾽ ἡμῶν δηλωθεῖσιν ἀκόλουθα καὶ
οἱ παλαιότατοι ἀπεφαίνοντο, ἁρμονίαν μὲν καλοῦντες
τὴν διὰ πασῶν, συλλαβὰν δὲ τὴν διὰ τεσσάρων _πρώτη
γὰρ σύλληψις φθόγγων συμφώνων_, δι᾽ ὀξειᾶν δὲ τὴν
διὰ πέντε _συνεχὴς γὰρ τῇ πρωτογενεῖ συμφωνίᾳ τῇ
διὰ τεσσάρων ἐστὶν ἡ διὰ πέντε ἐπὶ τὸ ὀξὺ προχω-
ροῦσ_α, σύστημα δὲ ἀμφοτέρων συλλαβᾶς τε
καὶ δι᾽ ὀξειᾶν ἡ διὰ πασῶν _ἐξ αὐτοῦ τούτου ἁρμονία
κληθεῖσα, ὅτι πρωτίστη ἐκ συμφωνιῶν συμφωνία ἡρ-
μόσθ_η δῆλον ποιεῖ Φιλόλαος ὁ Πυθαγόρου διάδοχος
οὕτω πως ἐν τῷ πρώτῳ φυσικῷ λέγων.
 
Top