[Σημ. συντ. (π.Μ.)] Διαχωρισμός θέματος από εδώ, όπου άλλα βιογραφικά.
Συνεχίζοντας την παρουσίαση, αναφέρω ότι στις 14 Μαϊου 2003, στο προαύλιο τον Ι. Ν. Αγίας Αικατερίνης της Πλάκας ( δηλαδή με άλλα λόγια, εκείνη την εποχή, ήμουν Πρωτοψάλτης της ΠΛΑΚΑΣ ), έγινε το Ιωβηλαίο μου, για τα 50 χρόνια της Ιεροψαλτικής μου ζωής.
Θα ακολουθήσουν λίγα - λίγα, όλα τα διαδραματισθέντα σ' αυτό.
Αρχίζουμε με την Εναρκτήριο ομιλία, του Προϊσταμένου του Ναού, Πανοσιολογιωτάτου π. Μαξίμου Σταυροπούλου.
Αυτή η Διάταξη και Ιεραρχία, εκφράζεται θα λέγαμε και μέσα στη Λειτουργική Πράξη της Εκκλησίας. Είναι η Διάταξη και Ιεραρχία, όπου για τον Άγιο Διονύσιο τον Αεροπαγίτη, είναι το κόσμημα, αυτής της ίδιας της Εκκλησίας.
Σήμερα, εορτάζουμε τα 50 χρόνια, του Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως, Κυρ Δημητρίου Ιωαννίδη, Πρωτοψάλτου του Ιερού Ναού μας, ως Μέλος αυτής της Διάταξης, της Ιεραρχίας. Ως Μέλος αυτού του κοσμήματος, όπως το έχει διατάξει η Εκκλη-σία.
Και η Εκκλησία, μέσα από την Αποκάλυψη της Σοφίας του Θεού, πραγματικά, έχει θέσει την Τάξη αυτή, ως κυρίαρχο γεγονός.
Γύρω από τον Θρόνο του Θεού, στο άνω Θυ-σιαστήριο, περιβάλλονται και υπερίπτανται, όλα εκείνα τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ σε Διατάξεις, υμνολογούντα συνεχώς το Θεό.
Δοξάζοντας, Αυτόν τον ίδιο το Θεό, ο οποίος αιωνίως υφίσταται και αιωνίως, απoδίδει σε όλους μας τη ζωή.
Αυτήν την αντιστοιχία, προσπαθεί και η Εκκλησία, μέσα στον λειτουργικό της χώρο, να πε-ράσει προς τον κόσμο, ώστε η άνω Εκκλησία, η Εκκλησία της αιώνιας ζωής, η Εκκλησία των θνητών
( δηλαδή ημών των ανθρώπων ), να γίνεται ένα.
Μέσα σ’ αυτήν την Ιεραρχία και την Διάταξη, ο ρόλος των Ιεροψαλτών, είναι πολύ σημαντικός. Θα λέγαμε, ότι είναι αυτοί που περιβάλλουνε το Θυσιαστήριο. Είναι ο Χορός των Αγγέλων, όπου πλέον υμνούνε αενάως τον Θεό. Όχι μόνον ως όντα λειτουργικά, εντός του χρονικού ορίου της Λειτουργίας, αλλά, είναι οι άνθρωποι εκείνοι, οι οποίοι πιστοποιούν, μέσα από την αγάπη τους για την Βυζαντινή Μουσική.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι, εργάζονται όντως αενάως γι’ αυτήν την Βυζαντινή Μουσική, η οποία εισήλθε στην Εκκλησία, για να ανυψώσει την προσευχή των ανθρώπων και να δοξολογήσει, τον ίδιο το Θεό.
Αυτή η Μουσική, δεν είναι άσχετη προς το μυστήριο της όλης Εκκλησίας κι εδώ βρισκόμαστε σε μια Ενορία, που καλώς ή κακώς, είχε από πολύ παλιά, ένα κάκιστο προηγούμενο, το οποίον ήταν άσχετο, με αυτήν την Παράδοση της Εκκλησίας. Έγινε μεγάλη προσπάθεια για να αντικατασταθεί και ακόμα πιο μεγάλος πόλεμος, ώστε να επανέλθει η αρχική κατάσταση, αλλά με τη βοήθεια του Θεού, της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, της Αγίας Αικατερίνης, αλλά πάνω απ’ όλα, με την παρουσία του σήμερον τιμωμένου Άρ-χοντα Πρωτοψάλτου, εγκαθιδρύσαμε μία κατάσταση, η οποία σε πολλούς, δεν ακούγεται θα λέγαμε πολύ καλά, διότι, καταργήθηκε μία κατάσταση, η οποία ήταν πολύ μακριά, από την μυστηριακή κατάσταση της Εκκλησίας.
Δεν θα μακρηγορήσω περισσότερο, αλλά θέλω
να ευχαριστήσω εκ των προτέρων τον Άρχοντα Πρωτοψάλτη, διότι τον γνωρίζω τόσα χρόνια και πραγματικά, όταν ήμουν στον Ιερό Ναό, των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στο Περιστέρι, μαζί με τον π. Σεραφείμ Φαράσογλου και τον κ. Ιωαννίδη, με προώθησαν μέσα σ’ έναν άλλο χώρο και μιαν άλλη πραγματικότητα, πραγματικής προ-σευχής και δοξολογίας προς το Θεό.
Αυτό που έκαναν τότε και οι δύο, δεν ήτανε τίποτ’ άλλο, παρά αυτό που πιστεύανε και γι’ αυτό που εργάστηκαν, σε όλη τους τη ζωή. Και όταν αυτό που πιστεύεις και εργάζεσαι γι’ αυτό σε όλη σου τη ζωή, το εκφράζεις κυρίως μέσα στην Εκκλησία, επάνω στο Θυσιαστήριο, φανερώνεται μία άλλη κατάσταση.
Μία κατάσταση, πραγματικά μυσταγωγική.
Σας εύχομαι λοιπόν Άρχοντα, ο Θεός να Σας δίνει πάντοτε δύναμη και κουράγιο, ώστε να μας προσφέρετε κι εμείς να απολαμβάνουμε τις μελωδίες Σας και να μας ευφραίνετε, ενώ ταυτόχρονα να μας διδάσκετε, πάνω σε όλες αυτές τις καταστάσεις, που Σείς γνωρίζετε.
Και πάλι Σας ευχαριστούμε.
Συνεχίζοντας το Πρόγραμμα της Εκδηλώσεως, ο κατ' εξοχήν Υμνογράφος μου Πρωτοψάλτης Γιώργος Μαράκης ( και θα δείτε αργότερα τι πάει να πεί αυτό ), διάβασε την Ακροστιχίδα του ονόματός μου, που μου είχαν στείλειμια ομάδα Μαθητών και Φίλων μου, όπως υπογράφουν :
ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΣ
ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΣ
Iερογνώστα Σύ Μελοποιέ,
Ωραίε εις την όψιν,
Αρχων, Χοράρχα, Αγαθέ,
Νέων Ωδών υπ’ όψιν.
Νεώτατος επρώτευσες,
Ιδού τα Οφφίκιά Σου.
Δάφνες παντού ετρύγησες,
Ηδονισμούς προσφέροντας απ’ τ’ αναλόγιά Σου.
Δεινότατε εκτελεστή,
Ηδύμολπε στο πάθος.
Μέγα, τρανέ ανθρωπιστή,
Ηδυπαθή στο βάθος.
Τιτάνα Σύ των Μουσουργών,
Ρομφαία της αγνοίας,
Ικέτευε Δημιουργόν,
Εως της συντελείας.
Οι ευγνώμονες μαθηταί και φίλοι Σου.
Εδώ επισυνάπτωται βιογραφικά στοιχεία,ηχογραφήσεις,φωτογραφίες με τον Άρχοντα
Συνεχίζοντας την παρουσίαση, αναφέρω ότι στις 14 Μαϊου 2003, στο προαύλιο τον Ι. Ν. Αγίας Αικατερίνης της Πλάκας ( δηλαδή με άλλα λόγια, εκείνη την εποχή, ήμουν Πρωτοψάλτης της ΠΛΑΚΑΣ ), έγινε το Ιωβηλαίο μου, για τα 50 χρόνια της Ιεροψαλτικής μου ζωής.
Θα ακολουθήσουν λίγα - λίγα, όλα τα διαδραματισθέντα σ' αυτό.
Αρχίζουμε με την Εναρκτήριο ομιλία, του Προϊσταμένου του Ναού, Πανοσιολογιωτάτου π. Μαξίμου Σταυροπούλου.
ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΝΟΣΙΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΥ
π. ΜΑΞΙΜΟΥ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
Προϊσταμένου Ι. Ν. Αγ. Αικατερίνης Πλάκας
Στην προοπτική της εκκλησιολογίας της του Χριστού Εκκλησίας, η Διάταξη και η Ιεραρχία, είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός.π. ΜΑΞΙΜΟΥ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
Προϊσταμένου Ι. Ν. Αγ. Αικατερίνης Πλάκας
Αυτή η Διάταξη και Ιεραρχία, εκφράζεται θα λέγαμε και μέσα στη Λειτουργική Πράξη της Εκκλησίας. Είναι η Διάταξη και Ιεραρχία, όπου για τον Άγιο Διονύσιο τον Αεροπαγίτη, είναι το κόσμημα, αυτής της ίδιας της Εκκλησίας.
Σήμερα, εορτάζουμε τα 50 χρόνια, του Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως, Κυρ Δημητρίου Ιωαννίδη, Πρωτοψάλτου του Ιερού Ναού μας, ως Μέλος αυτής της Διάταξης, της Ιεραρχίας. Ως Μέλος αυτού του κοσμήματος, όπως το έχει διατάξει η Εκκλη-σία.
Και η Εκκλησία, μέσα από την Αποκάλυψη της Σοφίας του Θεού, πραγματικά, έχει θέσει την Τάξη αυτή, ως κυρίαρχο γεγονός.
Γύρω από τον Θρόνο του Θεού, στο άνω Θυ-σιαστήριο, περιβάλλονται και υπερίπτανται, όλα εκείνα τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ σε Διατάξεις, υμνολογούντα συνεχώς το Θεό.
Δοξάζοντας, Αυτόν τον ίδιο το Θεό, ο οποίος αιωνίως υφίσταται και αιωνίως, απoδίδει σε όλους μας τη ζωή.
Αυτήν την αντιστοιχία, προσπαθεί και η Εκκλησία, μέσα στον λειτουργικό της χώρο, να πε-ράσει προς τον κόσμο, ώστε η άνω Εκκλησία, η Εκκλησία της αιώνιας ζωής, η Εκκλησία των θνητών
( δηλαδή ημών των ανθρώπων ), να γίνεται ένα.
Μέσα σ’ αυτήν την Ιεραρχία και την Διάταξη, ο ρόλος των Ιεροψαλτών, είναι πολύ σημαντικός. Θα λέγαμε, ότι είναι αυτοί που περιβάλλουνε το Θυσιαστήριο. Είναι ο Χορός των Αγγέλων, όπου πλέον υμνούνε αενάως τον Θεό. Όχι μόνον ως όντα λειτουργικά, εντός του χρονικού ορίου της Λειτουργίας, αλλά, είναι οι άνθρωποι εκείνοι, οι οποίοι πιστοποιούν, μέσα από την αγάπη τους για την Βυζαντινή Μουσική.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι, εργάζονται όντως αενάως γι’ αυτήν την Βυζαντινή Μουσική, η οποία εισήλθε στην Εκκλησία, για να ανυψώσει την προσευχή των ανθρώπων και να δοξολογήσει, τον ίδιο το Θεό.
Αυτή η Μουσική, δεν είναι άσχετη προς το μυστήριο της όλης Εκκλησίας κι εδώ βρισκόμαστε σε μια Ενορία, που καλώς ή κακώς, είχε από πολύ παλιά, ένα κάκιστο προηγούμενο, το οποίον ήταν άσχετο, με αυτήν την Παράδοση της Εκκλησίας. Έγινε μεγάλη προσπάθεια για να αντικατασταθεί και ακόμα πιο μεγάλος πόλεμος, ώστε να επανέλθει η αρχική κατάσταση, αλλά με τη βοήθεια του Θεού, της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, της Αγίας Αικατερίνης, αλλά πάνω απ’ όλα, με την παρουσία του σήμερον τιμωμένου Άρ-χοντα Πρωτοψάλτου, εγκαθιδρύσαμε μία κατάσταση, η οποία σε πολλούς, δεν ακούγεται θα λέγαμε πολύ καλά, διότι, καταργήθηκε μία κατάσταση, η οποία ήταν πολύ μακριά, από την μυστηριακή κατάσταση της Εκκλησίας.
Δεν θα μακρηγορήσω περισσότερο, αλλά θέλω
να ευχαριστήσω εκ των προτέρων τον Άρχοντα Πρωτοψάλτη, διότι τον γνωρίζω τόσα χρόνια και πραγματικά, όταν ήμουν στον Ιερό Ναό, των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στο Περιστέρι, μαζί με τον π. Σεραφείμ Φαράσογλου και τον κ. Ιωαννίδη, με προώθησαν μέσα σ’ έναν άλλο χώρο και μιαν άλλη πραγματικότητα, πραγματικής προ-σευχής και δοξολογίας προς το Θεό.
Αυτό που έκαναν τότε και οι δύο, δεν ήτανε τίποτ’ άλλο, παρά αυτό που πιστεύανε και γι’ αυτό που εργάστηκαν, σε όλη τους τη ζωή. Και όταν αυτό που πιστεύεις και εργάζεσαι γι’ αυτό σε όλη σου τη ζωή, το εκφράζεις κυρίως μέσα στην Εκκλησία, επάνω στο Θυσιαστήριο, φανερώνεται μία άλλη κατάσταση.
Μία κατάσταση, πραγματικά μυσταγωγική.
Σας εύχομαι λοιπόν Άρχοντα, ο Θεός να Σας δίνει πάντοτε δύναμη και κουράγιο, ώστε να μας προσφέρετε κι εμείς να απολαμβάνουμε τις μελωδίες Σας και να μας ευφραίνετε, ενώ ταυτόχρονα να μας διδάσκετε, πάνω σε όλες αυτές τις καταστάσεις, που Σείς γνωρίζετε.
Και πάλι Σας ευχαριστούμε.
Συνεχίζοντας το Πρόγραμμα της Εκδηλώσεως, ο κατ' εξοχήν Υμνογράφος μου Πρωτοψάλτης Γιώργος Μαράκης ( και θα δείτε αργότερα τι πάει να πεί αυτό ), διάβασε την Ακροστιχίδα του ονόματός μου, που μου είχαν στείλειμια ομάδα Μαθητών και Φίλων μου, όπως υπογράφουν :
ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΣ
ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΣ
Iερογνώστα Σύ Μελοποιέ,
Ωραίε εις την όψιν,
Αρχων, Χοράρχα, Αγαθέ,
Νέων Ωδών υπ’ όψιν.
Νεώτατος επρώτευσες,
Ιδού τα Οφφίκιά Σου.
Δάφνες παντού ετρύγησες,
Ηδονισμούς προσφέροντας απ’ τ’ αναλόγιά Σου.
Δεινότατε εκτελεστή,
Ηδύμολπε στο πάθος.
Μέγα, τρανέ ανθρωπιστή,
Ηδυπαθή στο βάθος.
Τιτάνα Σύ των Μουσουργών,
Ρομφαία της αγνοίας,
Ικέτευε Δημιουργόν,
Εως της συντελείας.
Οι ευγνώμονες μαθηταί και φίλοι Σου.
Last edited by a moderator: