Ιωβηλαίον 50ετίας Δημητρίου Ιωαννίδη

[Σημ. συντ. (π.Μ.)] Διαχωρισμός θέματος από εδώ, όπου άλλα βιογραφικά.

xristos said:

Εδώ επισυνάπτωται βιογραφικά στοιχεία,ηχογραφήσεις,φωτογραφίες με τον Άρχοντα

Click to expand...

Συνεχίζοντας την παρουσίαση, αναφέρω ότι στις 14 Μαϊου 2003, στο προαύλιο τον Ι. Ν. Αγίας Αικατερίνης της Πλάκας ( δηλαδή με άλλα λόγια, εκείνη την εποχή, ήμουν Πρωτοψάλτης της ΠΛΑΚΑΣ ), έγινε το Ιωβηλαίο μου, για τα 50 χρόνια της Ιεροψαλτικής μου ζωής.
Θα ακολουθήσουν λίγα - λίγα, όλα τα διαδραματισθέντα σ' αυτό.
Αρχίζουμε με την Εναρκτήριο ομιλία, του Προϊσταμένου του Ναού, Πανοσιολογιωτάτου π. Μαξίμου Σταυροπούλου.

Στην προοπτική της εκκλησιολογίας της του Χριστού Εκκλησίας, η Διάταξη και η Ιεραρχία, είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός.
Αυτή η Διάταξη και Ιεραρχία, εκφράζεται θα λέγαμε και μέσα στη Λειτουργική Πράξη της Εκκλησίας. Είναι η Διάταξη και Ιεραρχία, όπου για τον Άγιο Διονύσιο τον Αεροπαγίτη, είναι το κόσμημα, αυτής της ίδιας της Εκκλησίας.
Σήμερα, εορτάζουμε τα 50 χρόνια, του Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως, Κυρ Δημητρίου Ιωαννίδη, Πρωτοψάλτου του Ιερού Ναού μας, ως Μέλος αυτής της Διάταξης, της Ιεραρχίας. Ως Μέλος αυτού του κοσμήματος, όπως το έχει διατάξει η Εκκλη-σία.
Και η Εκκλησία, μέσα από την Αποκάλυψη της Σοφίας του Θεού, πραγματικά, έχει θέσει την Τάξη αυτή, ως κυρίαρχο γεγονός.
Γύρω από τον Θρόνο του Θεού, στο άνω Θυ-σιαστήριο, περιβάλλονται και υπερίπτανται, όλα εκείνα τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ σε Διατάξεις, υμνολογούντα συνεχώς το Θεό.
Δοξάζοντας, Αυτόν τον ίδιο το Θεό, ο οποίος αιωνίως υφίσταται και αιωνίως, απoδίδει σε όλους μας τη ζωή.
Αυτήν την αντιστοιχία, προσπαθεί και η Εκκλησία, μέσα στον λειτουργικό της χώρο, να πε-ράσει προς τον κόσμο, ώστε η άνω Εκκλησία, η Εκκλησία της αιώνιας ζωής, η Εκκλησία των θνητών
( δηλαδή ημών των ανθρώπων ), να γίνεται ένα.
Μέσα σ’ αυτήν την Ιεραρχία και την Διάταξη, ο ρόλος των Ιεροψαλτών, είναι πολύ σημαντικός. Θα λέγαμε, ότι είναι αυτοί που περιβάλλουνε το Θυσιαστήριο. Είναι ο Χορός των Αγγέλων, όπου πλέον υμνούνε αενάως τον Θεό. Όχι μόνον ως όντα λειτουργικά, εντός του χρονικού ορίου της Λειτουργίας, αλλά, είναι οι άνθρωποι εκείνοι, οι οποίοι πιστοποιούν, μέσα από την αγάπη τους για την Βυζαντινή Μουσική.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι, εργάζονται όντως αενάως γι’ αυτήν την Βυζαντινή Μουσική, η οποία εισήλθε στην Εκκλησία, για να ανυψώσει την προσευχή των ανθρώπων και να δοξολογήσει, τον ίδιο το Θεό.
Αυτή η Μουσική, δεν είναι άσχετη προς το μυστήριο της όλης Εκκλησίας κι εδώ βρισκόμαστε σε μια Ενορία, που καλώς ή κακώς, είχε από πολύ παλιά, ένα κάκιστο προηγούμενο, το οποίον ήταν άσχετο, με αυτήν την Παράδοση της Εκκλησίας. Έγινε μεγάλη προσπάθεια για να αντικατασταθεί και ακόμα πιο μεγάλος πόλεμος, ώστε να επανέλθει η αρχική κατάσταση, αλλά με τη βοήθεια του Θεού, της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, της Αγίας Αικατερίνης, αλλά πάνω απ’ όλα, με την παρουσία του σήμερον τιμωμένου Άρ-χοντα Πρωτοψάλτου, εγκαθιδρύσαμε μία κατάσταση, η οποία σε πολλούς, δεν ακούγεται θα λέγαμε πολύ καλά, διότι, καταργήθηκε μία κατάσταση, η οποία ήταν πολύ μακριά, από την μυστηριακή κατάσταση της Εκκλησίας.
Δεν θα μακρηγορήσω περισσότερο, αλλά θέλω
να ευχαριστήσω εκ των προτέρων τον Άρχοντα Πρωτοψάλτη, διότι τον γνωρίζω τόσα χρόνια και πραγματικά, όταν ήμουν στον Ιερό Ναό, των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στο Περιστέρι, μαζί με τον π. Σεραφείμ Φαράσογλου και τον κ. Ιωαννίδη, με προώθησαν μέσα σ’ έναν άλλο χώρο και μιαν άλλη πραγματικότητα, πραγματικής προ-σευχής και δοξολογίας προς το Θεό.
Αυτό που έκαναν τότε και οι δύο, δεν ήτανε τίποτ’ άλλο, παρά αυτό που πιστεύανε και γι’ αυτό που εργάστηκαν, σε όλη τους τη ζωή. Και όταν αυτό που πιστεύεις και εργάζεσαι γι’ αυτό σε όλη σου τη ζωή, το εκφράζεις κυρίως μέσα στην Εκκλησία, επάνω στο Θυσιαστήριο, φανερώνεται μία άλλη κατάσταση.
Μία κατάσταση, πραγματικά μυσταγωγική.
Σας εύχομαι λοιπόν Άρχοντα, ο Θεός να Σας δίνει πάντοτε δύναμη και κουράγιο, ώστε να μας προσφέρετε κι εμείς να απολαμβάνουμε τις μελωδίες Σας και να μας ευφραίνετε, ενώ ταυτόχρονα να μας διδάσκετε, πάνω σε όλες αυτές τις καταστάσεις, που Σείς γνωρίζετε.


Και πάλι Σας ευχαριστούμε.

Συνεχίζοντας το Πρόγραμμα της Εκδηλώσεως, ο κατ' εξοχήν Υμνογράφος μου Πρωτοψάλτης Γιώργος Μαράκης ( και θα δείτε αργότερα τι πάει να πεί αυτό ), διάβασε την Ακροστιχίδα του ονόματός μου, που μου είχαν στείλειμια ομάδα Μαθητών και Φίλων μου, όπως υπογράφουν :

ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΣ
ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΣ

Iερογνώστα Σύ Μελοποιέ,

Ωραίε εις την όψιν,

Αρχων, Χοράρχα, Αγαθέ,

Νέων Ωδών υπ’ όψιν.

Νεώτατος επρώτευσες,

Ιδού τα Οφφίκιά Σου.

Δάφνες παντού ετρύγησες,

Ηδονισμούς προσφέροντας απ’ τ’ αναλόγιά Σου.

Δεινότατε εκτελεστή,

Ηδύμολπε στο πάθος.

Μέγα, τρανέ ανθρωπιστή,

Ηδυπαθή στο βάθος.

Τιτάνα Σύ των Μουσουργών,

Ρομφαία της αγνοίας,

Ικέτευε Δημιουργόν,

Εως της συντελείας.

Οι ευγνώμονες μαθηταί και φίλοι Σου.

xristos said:

Εδώ επισυνάπτωται βιογραφικά στοιχεία,ηχογραφήσεις,φωτογραφίες με τον Άρχοντα

Click to expand...

Και συνεχίζω την παρουσίαση του Ιωβηλαίου μου, με Επιστολές του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πέτρας και Χερρονήσου κ.κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ, της Δημάρχου Αθηναίων κ. Μπακογιάννη, του Άρχοντος Πρωτοψάλτου Κυρ Λυκούργου Πετρίδη, του Αιγιώτου Συναδέλφου κ. Φίλιππου Οικονόμου και με 2η σειρά των Εγκωμίων του Γιώργου Μαράκη.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΠΕΤΡΑΣ ΚΑΙ ΧΕΡΡΟΝΗΣΟΥ
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Αγαπητέ μου Δημήτρη

Ευχαριστώ πολύ για το γράμμα σου και την ευγενική σου πρόσκληση, να μετάσχω των Εορτών του Ιωβηλαίου σου, στην διακονία του Ιερού Αναλογίου.
Σε καμαρώνω απολαμβάνοντάς σε από κασέτες, και σε εκτιμώ βαθύτατα.
Έχεις μεγάλο χάρισμα ευφωνίας και διασώζεις το ηχόχρωμα της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας. Δηλαδή, το καθαρό Ιεροψαλτικό ήθος και ύφος.
Εύχομαι να ζήσεις έτη ως πλείστα, να ψάλλεις στο Θεό και την Εκκλησία μας, να εκφράζεις το εναρμόνιον Μέλος της Θεολογίας μας και να διακρατείς τη Μεγάλη Παράδοση, που φέρεις στους ώμους σου.
Έχεις φοιτήσει, σε Σχολές Μεγάλων Μου-σουργών και έχεις ακούσει Μεγάλους Διδασκάλους της Βυζαντινής μας Μουσικής και του Ιερού Αναλογίου. Βέβαια, αυτή την ευτυχία, την είχαν πολλοί σαν κι εσένα μέχρι σήμερα. Πολύ ελάχιστοι όμως, μετρημένοι στα δάκτυλα της μιάς χειρός, κατόρθωσαν αυτό που έχεις κατορθώσει εσύ. Να ξεπεράσεις όλους αυτούς τους Δασκάλους, κοντά στους οποίους έμαθες την Τέχνη του Δαμασκηνού και του Κουκουζέλη.
Έχεις δεχθεί, τιμητικές διακρίσεις και επαίνους, από Υψηλά Πρόσωπα αλλά πρό πάντων, έχεις καταξιωθεί στις συνειδήσεις του Ιεροψαλτικού Κόσμου, των Επαϊόντων και γενικά όλων αυτών, που θαυμάζουν την Βυζαντινή Μουσική και την Ψαλτική Τέχνη.
Έχεις δύο ανεπανάληπτα προσόντα, που δεν γνωρίζω πολλούς, από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου του Πελοποννησίου, να τα είχαν. Πρώτα – πρώτα, την απρόσκοπτη ανάγνωση οιουδήποτε μέλους, με την πρώτη ματιά ή PRIMA – VISTA, όπως λένε οι σημερινοί Καθηγητάδες της Μου-σικής μας, καθώς επίσης και την πιστή και γρήγορη απόδοση στο χαρτί, οποιουδήποτε μουσικού μέλους κι αν ακούσεις. Αυτά, είναι τα ατού σου, τα οποία κάνουν και αυτούς τους τυχόν επικριτές σου, να σε παραδέχονται.
Συγχαρητήρια στους ανθρώπους εκείνους, που οργανώνουν το Ιωβηλαίο σου. Ας έχουν την ευλογία του Θεού.
Εγκάρδιες ευχές, με όλη μου την αγάπη, για
σένα προσωπικά και την οικογένειά σου.

Με πολλά φιλιά,
Φεβρουάριος 2003 πάντα δικός σου

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΠΕΤΡΑΣ ΚΑΙ ΧΕΡΡΟΝΗΣΟΥ
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Η Δήμαρχος Αθηναίων κ. Ντόρα Μπακογιάννη, μας απέστειλε επιστολήν, η οποία αναφέρει τα εξής :

Πανοσιολογιώτατε

Σας ευχαριστώ για την πρόσκλησή Σας, να παραστώ στην τελετή, κατά την οποία θα τιμηθεί ο Ιωβιλαίος του Άρχοντος Πρωτοψάλτου και Πρωτοψάλτου του Ιερού Σας Ναού κ. Δημήτρη Ιωαννίδη, με την συμπλήρωση 50ετίας στα Ιερά Αναλόγια.
Λυπούμαι πολύ όμως, που προγραμματισμένη για την ίδια ώρα υποχρέωσή μου, δεν θα μου επιτρέψει ν’ ανταποκριθώ.
Σας παρακαλώ, να μεταφέρετε στον κ. Δημήτρη Ιωαννίδη, τα εγκάρδια αισθήματά μου και τις καλύτερες ευχές μου, για την ημέρα αυτή.

Με αισθήματα σεβασμού

Ντόρα Μπακογιάννη

Ο Άρχων Πρωτοψάλτης Κυρ Λυκούργος Πετρίδης, ο οποίος αναφέρει σε επιστολή του, προς το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, τα εξής :

Μη δυνάμενος να παρευρεθώ εις την τιμητικήν εκδήλωσιν του Ιωβιλαίου Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Αρχιεπισκοπής Κων/πόλεως Κυρίου ΔΗΜΗ-ΤΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ, εκφράζω εκ βάθους καρδίας ολόψυχον ευχήν, όπως ο Μεγαλοδύναμος Κύριος, διατηρεί τον τιμόμενον Άρχοντα Πρωτοψάλτην, Μουσικοδιδάσκαλον, Χοράρχην, Μελοποιόν και συγγραφέα, επί πολλάς ηλίου περιόδους, εν πλήρη υγεία, διακονούντα την Ιεράν Ψαλτικήν τέχνην, την πατροπαράδοτον Μουσικήν παράδοσιν της Βυζαντινής Μουσικής και δοξολογούντα τον Κύριον.


Επίσης και δεύτερη επιστολή, προς τον τιμώμε-νον Άρχοντα, η οποία λέει τα εξής :

« Πολλά Σου τα προτερήματα και μείζονα τα χαρίσματα, στο θέμα της Βυζαντινής Μουσικής. Θα μπορούσα μόνο με αυτά να Σε χαρακτηρίσω, αλλά διαπίστωσα ότι επλούτισες τα έργα Σου, με νέα μελισματικά Βυζαντινά ποικίλματα, που δεν διαφέρουν τόσο στο ύφος, όσο και από τα Πατριαρχικά μελωδήματα της και δύναται να θεω-ρηθεί ως έργον Εθνικόν και παιδευτικόν. Η δε Θεωρητική Μουσική κατάρτισή Σου, Σε έχουν αναδείξει Μεγάλο διδάσκαλο ανεπανάληπτης ιδιαιτερότητας.

Λυκούργος Πετρίδης
Άρχων Πρωτοψάλτης Κων/πόλεως
Επιστολήν απέστειλε και ο κ. Φίλιππος Οικονόμου, η οποία λέει τα εξής :

Μη δυνάμενος παρευρεθώ εις εορταστικήν τιμητικήν εκδήλωσιν « ΙΩΒΙΛΑΙΟΥ » Άρχοντος Πρωτοψάλτου Κωνσταντινουπόλεως ΚΥΡ ΔΗΜΗ-ΤΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ, εκφράζω εκ βάθους καρδίας, διάπυρον ευχήν, όπως Ζωοδότης Κύριος, διατη-ρείει τον τιμώμενον Άρχοντα Πρωτοψάλτην, Μουσικοδιδάσκαλον, Συγγραφέα, Μελοποιόν και Χοράρχην, επί πολλάς εισέτι Ηλίου περιόδους, εν πλήρη σωματικήν, ψυχικήν και πνευματικήν υγείαν, διακονούντα το Ιερόν Αναλόγιον και προάγοντα μου-σικοπνευματικάς καρποφορίας, την ιεράν μουσικήν τέχνην και επιστήμην, της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας.

Φίλιππος Οικονόμου
Πρόεδρος
Συλλόγου Φίλων Βυζαντινής Μουσικής
Αιγιαλείας
Φυσικός – Συγγραφέας

Και πάλιν ο Πρωτοψάλτης κ. Μαράκης, θα διαβάσει ένα εγκωμιαστικό Απολυτίκιο για τον τιμώμενο, του Άρχοντος Πρωτοψάλτου Κυρ Λυκούργου Πετρίδη και ένα άλλο δικό του.

Α Π Ο Λ Υ Τ Ι Κ Ι Α

1) Τονισθέν εις την μελωδίαν
των Απολυτικίων του Α΄. Ήχου

Δημήτριος ο πάνυ και τρανός Υμνωδός,
ευτραφής και ωραίος και αξιοζήλευτος.
Ερμηνεύει Μουσικήν Βυζαντινήν,
μετά ζήλου και Ύφους
Πατριαρχικής Παραδόσεως.
Άφθαστος και Μέγας Μουσικός,
παραδίδει κυρίως του Στανίτσα μαθήματα.
Δόξα Ιωαννίδη Ψαλμωδέ,
δόξα τω μεγαλείω Σου,
δόξα τη ανεκφράστω μεγαλοπρεπεία Σου.

Λυκούργος Πετρίδης Άρχων Πρωτοψάλτης

2) Τονισθέν εις την μελωδίαν των Απολυτικίων του Δ΄. Ήχου
« Ο ένσαρκος Άγγελος »

Σοφίας και γνώσεως
και Μουσικής εραστής,
Δημήτριε γέγονας ηδυεπής γεγονώς,
ημάς εκδιδάσκοντας,
πίστει τας παραδόσεις
των Πατέρων τηρούντες,
Πράξιν και Θεωρίαν
αρμονίας το κάλλος.
Ως Άρχων αποδίδων
τον γλυκύν ήχον και ύφος τε.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΡΑΚΗΣ
ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ

Συνεχίζουμε τα του Ιωβηλαίου, μετην ομιλία του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Σεραφείμ Φαράσογλου, τον Γιώργο Μαράκη με τους Ύμνους του, την ομιλία του Προέδρου της Ομοσπονδίας Ιεροψαλτών κ. Χατζηνικολάου και τον Γιώργο Μαράκη, σε άλλα 3 Εγκωμιαστικά Προσόμοια.

« Πάσα μεγάλη επέτειος, 25ετηρίς, 50ετηρίς, 100ετηρίς κ.λ.π. γεγονότος τινός,
Ιωβιλαίον εστίν ».

Κατά την σημερινή αυτή επίσημη ημέρα, των 50 ετών της Ιεροψαλτικής Διακονίας, του Άρχοντος Πρωτοψάλτου Κων/πόλεως Κυρ Δημητρίου Ιωαννίδη, που φιλοπόνως διοργανώνει το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, του Ιερού Ναού της Αγίας Αικατερίνης Πλάκας των Αθηνών, θα ήθελα κι εγώ να καταθέσω ταπεινά, την προσωπική μου εμπειρία, μιάς γνωριμίας, μιάς φιλίας και συνεργασίας 35 περίπου ετών, με τον κ. Ιωαννίδη.
Νεαρός Διάκονος του Υψίστου, εξαναγκάστηκα να φύγω από την γενέτειρά μου την Κων/πολη και βρέθηκα να υπηρετώ στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος Πειραιώς, επί της εποχής του Μητροπολίτου Πειραιώς Χρυσοστόμου Ταβλαδωράκη, τον προϊστάμενο του Ιερού Ναού, π. Κων/ντίνο Φαφούτη, εξαίρετο Κληρικό, μουσικό και καλλίφωνο. Αιωνία τους η μνήμη.
Εκεί, στο γραφείο του Ναού, ξεκίνησε η γνωριμία μου, με τον νεαρό τότε, Δημήτρη Ιωαννίδη.
Ενθουσιώδης όπως ήμουν, μόλις ήρθα από το κέντρο της Ορθοδοξίας στο Φανάρι, όπου μεγάλωσα και γαλουχήθηκα στην πηγή της Βυζαντινής Μουσικής, με ακούσματα από το Πατριαρχικό Αναλόγιο, με τον Πρίγγο και τον Στανίτσα ( όπου ήμουν Κανονάρχος του ), αντάμωσα, έναν άλλον ενθουσιώδη σαν κι εμένα πάνω στη Μουσική και γενικότερα, στα Εκκλησιαστικά, στην Τάξη και στην Παράδοση.
Ανακάλυψα το βάθος του ανθρώπου. Τις γνώσεις του. Το ήθος του. Την υπευθυνότητά πάνω στο αντικείμενό του, την Βυζαντινή Μουσική αλλά και το φωνητικό ταλέντο. Τη γλυκιά και μελωδική φωνή του, να σε αγγίζει. Έβλεπα, ότι συμπίπταμε στα κείμενα τα Μουσικά, όπως αυτά τα θέλει η Παράδοση. Έβλεπα κάθε φορά και ανακάλυπτα κάτι καινούργιο, στον νεαρό τότε Δημήτρη.
Έβλεπα έναν Καλλιτέχνη της Ψαλτικής Τέχνης. Από τότε, δεν μπόρεσα να αποχωριστώ από κοντά του. Γίναμε φίλοι. Γνώρισα την οικογένειά του.
Γνώρισα τα αδέλφια του, τους γονείς του.
Τον πατέρα του Κυριάκο Ιωαννίδη, Πρωτοψάλτη κι αυτόν, στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, στη Νίκαια.
Έτσι, από τότε τον έβλεπα, εκείνον να διαπρέπει στο Ψαλτήρι κι εγώ να διακονώ το Άγιο Θυσιαστήριο, με ένα όνειρο απατηλό. Κάποτε, να βρεθούμε μαζί στον ίδιο Ναό, να συμψάλλουμε και να συλλειτουργούμε.
Άλλαι όμως αι βουλαί των ανθρώπων και άλλαι αι βουλαί του Θεού. Αντί να συμβεί αυτό, εγώ μετετέθην στην άλλη άκρη του κόσμου, στη Σουηδία, ως προϊστάμενος του Μητροπολιτικού Ναού του Αγίου Γεωργίου Στοκχόλμης.
Τα 13 χρόνια που υπηρέτησα εκεί, μη γνωρίζοντας για το μέλλον, πόσο ακόμα θα παρέμενα μετανάστης, δεν σταμάτησε η επικοινωνία μας δι’ αλληλογραφίας και φυσικά οι συναντήσεις μας κατά το θέρος, όταν έκανα τις διακοπές μου στην Αθήνα.
Όμως, τίποτε δεν είναι γνωστό στη ζωή μας και τίποτα δεν είναι αδύνατον. Έπειτα από 13 χρόνια, το έτος 1987, ευδόκησε ο Κύριος να επανέλθω, να επαναπατριστώ και να διοριστώ προϊστάμενος του Ιερού Ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών ( παλαιός ) Περιστερίου, όπου μέχρι σήμερα υπηρετώ.
Αυτή ήταν φαίνεται η αναμενόμενη ώρα, της παλαιάς επιθυμίας. Πρώτη λοιπόν ενέργειά μου στον Ιερό Ναό, ήταν να πώ στον φίλο μου Δημήτρη : « Πάρε τα κιτάπια σου και έλα κοντά μου » ( κιτάπια, είναι Τούρκικη λέξη και σημαίνει βιβλία ), αν και ειρήσθω εν παρόδω, ο Δημήτρης Ιωαννίδης, τα ψάλλει όλα απ’ έξω, όπως οι Μεγάλοι Πρωτοψάλτες και Λαμπαδάριοι του Πατριαρχείου, οι οποίοι ψάλλουν τα πάντα από μνήμης κατά παράδοσιν, χωρίς μουσικά βιβλία, διότι κατέχουν τα ψαλλόμενα. Αυτό ήταν και αυτό έγινε.
Την επομένη Κυριακή, τον είχα κοντά μου. Τώρα, συλλειτουργούσαμε. Εγώ στην Αγία Τράπεζα κι εκείνος στο Ψαλτήρι. Άκουγα να ψάλλονται με όλη την ακρίβειά τους τα Μαθήματα, τόσο στο χρόνο, στις γραμμές, στις βάσεις. Μυσταγωγία μέσα στον Ναό. Συγκινήσεις από το εκκλησίασμα. Κατάνυξη. Προσευχή. Αληθινή λατρεία.
Όμως, και πάλιν αι βουλαί των ανθρώπων, διαφέρουν από τις βουλές του Θεού. Για λόγους ανεξαρτήτους των θελήσεών μας, ο φίλος μου Δημήτρης, μετά από 2,5 χρόνια, απεχώρησε από το Ψαλτήρι του παλαιού Ταξιάρχη. Από τότε, καθ’ όλο το διάστημα μέχρι σήμερα, συνεχίστηκε η συνεργασία μας, σε διάφορους άλλους τομείς. Σε εκδηλώσεις με συναυλίες στο Ναό μας αλλά και σε άλλες Ενορίες, Δήμους κ.λ.π., σε μουσικολογικές συνεργασίες, πάνω στα κείμενά μου, για διορθώσεις ορθογραφικές και άλλες, πάνω στο Τυπικό, στις Τυπικές Διατάξεις, πάνω σε κάθε περίπτωση και μάλιστα, σε αρκετά ειδικές περιπτώσεις.
Εδώ, θα πρέπει κάτι να πώ και να εξομολογηθώ, κάτι που θα λεχθεί για πρώτη φορά και δεν γνωρίζει ο κ. Ιωαννίδης. Σ’ αυτόν οφείλω κι εγώ, μεταξύ των τόσων μαθητών του, την εξέλιξή μου στα μουσικολογικά. Και εξηγούμαι. Όταν ήλθα από την Πόλη, είχα αποφασίσει, να μην ασχοληθώ πλέον με τα ψαλτικά, παρά μόνον ως Κληρικός, με τα λειτουργικά και ποιμαντικά μου καθήκοντα. Όμως ο ζήλος και ο ενθουσιασμός του κ. Ιωαννίδη, με έσπρωχνε συνεχώς, ώστε τα εναποθηκευμένα μου, να μην σβήσουν και τέλος πάντων, να συνεχίζω μέχρι σήμερα, να κάνω κι εγώ κάτι, για τη Μουσική μας.
Τον ευχαριστώ γι’ αυτή του τη συμβολή, δημοσίως.
Μέχρις εδώ αξιότιμοι Κυρίες και Κύριοι, σεβαστοί Πατέρες και μουσικολογιώτατοι, κατέθεσα, την προσωπική μου μαρτυρία και εμπειρία, για τον κ. Ιωαννίδη.
Και τώρα, θέλω να καταθέσω, τις μαρτυρίες άλλων Μουσικολόγων, Καθηγητών και Συγγραφέων.
Ο Μουσικολόγος, Καθηγητής και Συγγραφέας Φίλιππος Οικονόμου, στο τρίτομο έργο του « Βυζαντινή Μουσική και Ψαλμωδία », μαζί με το βιογραφικό του, αναφέρει επί λέξει τα εξής, για τον τιμώμενο σήμερα, Κυρ Δημήτρη Ιωαννίδη :
« Ακαταπόνητο Πρωτοψάλτη, Δάσκαλο και Μελοποιό, πέρα από τα λειτουργικά του καθήκοντα, πάνω στο Αναλόγιο, όπου με την μελωδική και επιβλητική φωνή του και το σοβαρό και γνήσιο Εκκλησιαστικό του Ύφος, ψάλλει και υπηρετεί με συνέπεια την Ψαλτική μας Τέχνη, εξακολουθεί να εργάζεται και να πλουτίζει με νέες παραγωγές, το πλούσιο έργο του, ενώ παράλληλα, διδάσκει και μεταδίδει την μουσική του τέχνη, σε πολλούς μαθητές του ».
Επίσης, το επίτομο εγκυκλοπαιδικό λεξικό του Ευρωπαϊκού Κέντρου, τον ονομάζει : « Πρωτοψάλτη και Δάσκαλο της Βυζαντινής Μουσικής, γόνο Πρωτοψαλτών επί 3 γενεές ».
Ακόμα το εξάτομο λεξικό της Βυζαντινής Μουσικής, του Τάκη Καλογερόπουλου, από τις Εκδόσεις Λιαδέλη, τον αναφέρει ως διακεκριμένο Πρωτοψάλτη, Μουσικοδιδάσκαλο, Μελοποιό και Χο-ράρχη.
Εκλεκτό ακροατήριο.
Είναι γνωστό, ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, συστηματοποίησε και μπορούμε να πούμε, κωδικοποίησε την Εκκλησιαστική Βυζαντινή Μουσική. Την περίοδο εκείνη, καθιερώθηκε η αλλαγή των Ήχων κάθε εβδομάδα, με τα Τροπάρια της Οκτωήχου. Αναδείχθηκαν νέοι Υμνογράφοι, επώνυμοι και ανώνυμοι. Ευρέθησαν μουσικοί επενδυτές, που πολλές φορές, υμνογράφος και μελοποιός, ήταν το ίδιο πρόσωπο. Από την εποχή αυτή, θα πρέπει να ξεκινά, επίσημα πλέον, ο ρόλος του Ψάλτη. Έτσι, έχουμε 3 παράγοντας. Τον Υμνογράφο, τον Μελοποιό και τον Ψάλτη.
Ο Υμνογράφος, γράφει τα Κείμενα.
Ο Μελοποιός, τα επενδύει με τη Μουσική του και ο Ψάλτης, με το χάρισμα του ταλέντου και της φωνής του, φέρνει στ’ αυτιά και στην ψυχή των πιστών, την μεταρσίωση, την πνευματική ανάταση, την αναφορά στο Θεό.
Έ, λοιπόν ! Ο Άρχοντας Κυρ Δημήτρης Ιωαννί-δης, συγκεντρώνει και τα 3 αυτά χαρίσματα, στο πρόσωπό του.
ΚΑΙ Υμνογράφος ΚΑΙ Μελοποιός ΚΑΙ Ψάλτης.
Εν κατακλείδι, να αναφέρω ότι, με πολλή εκφραστικότητα ελέχθη, πως στον κόσμο αυτό, είμαστε σαν μια φράση, γραμμένη πάνω σ’ ένα μαυροπίνακα. Περνάει πάνω της ο σπόγγος και την εξαλείφει. Η φράση, είναι δυνατόν να εξαλειφθεί από τον μαυροπίνακα, όταν περάσει από πάνω της ο σπόγγος. Το περιεχόμενο όμως ; Η έννοιά της ; Αυτά μένουν ανεξάληπτα.
Τι κι αν αποθάνει το σώμα ; Η ψυχή μένει.
Τι κι αν ο βίος παρέρχεται ; Τα έργα, όσα πράξαμε, μένουν. Ότι ζήσαμε, κάπου έχει αποτα-μιευτεί. Υπάρχει.
Μένει στον αιώνα. Μένει στο Θεό και στη συνείδησή μας, που είναι στην Θύρα του Ου-ράνιου Φωτός, στο σκοτάδι της ζωής μας.
Γι’ αυτό, η συμπλήρωση μιάς 50ετίας του τιμώμενου σήμερα, δεν μπορεί να διέλθει απα-ρατήρητη. Θα μείνουν εσαεί, η μνήμη και τα έργα του.
Χαίρε Άρχοντα Δημήτρη Ιωαννίδη, δεινέ Μουσουργέ, δεινέ Συζητητή, που κατανάλωσες τη ζωή
σου, στο βωμό που λέγεται Βυζαντινή Μουσική.
Ψάλλε και Χαίρε τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής σου.

Πάντοτε Χαίρε.

Ο Πρωτοψάλτης κ. Γεώργιος Μαράκης, σε δικά του εγκωμιαστικά προσόμοια, για τον Άρχοντα.

ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΣΟΜΟΙΑ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΝ
ΚΥΡ ΔΗΜΗΤΡΙΟΝ ΙΩΑΝΝΙΔΗΝ

Τονισθέντα εις την μελωδίαν
των προσομοίων του Πλ. του Α΄. Ήχου
« Χαιροις ασκητικών »

Χαίροις των Υμνωδών ο Φωστήρ,
Αναλογίου ο γλυκύτατος Άρχοντας,
η σάλπιγξ και η κινύρα, η οξυγράφουσα χείρ,
και των Μελημάτων ο Μαϊστορας.
Η γλώσσα η πύρινος, ανεδείχθης Δημήτριε,
και αληθείας η φωνή και η έκφρασις,
εν τη Τάξει τε, μελωδούντων ο άριστος.
Πάντοτε αναδείκνυσαι, πιστός πρός εκτέλεσιν,
των ποιημάτων και Ύμνων
τας Παραδόσεις σεβόμενος,
διό και τιμάσαι επαξίως και γεγαίρει,
Ναός ο πάνσεπτος.

Ε Τ Ε Ρ Ο Ν

Χαίροις των Υμνωδών η Κρηπίς,
των Μονωδών και Χορωδών ο υπέρτερος,
Δημήτρης Ιωαννίδης, Αναλογίων Φωστήρ,
πάσης μελωδίας ανυπέρβλητος.
Γλυκύς μελιστάλακτος,
αυστηρός και απόλυτος.
Απαράμιλλος, συνεπαίρνων το πλήρωμα.
Άρχοντας και Διδασκαλος,
Αστήρ φαεινότατος,
Πρωτοψαλτών Πρωτοψάλτης,
αναδειχθείς υπεράξιος.
Ημείς Σέ τιμώμεν
και γεραίροντες υμνούμεν την αυθεντίαν Σου.

ΜΑΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ

Συνεχίζοντας το πρόγραμμα της σημερινής Εκδηλώσεως, παρακαλώ, να ανέλθει στο βήμα,
ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ιερο-ψαλτών Ελλάδος, Πρωτοψάλτης και Καθηγητής
κ. Χατζηνικολάου Χρήστος.

Πανοσιολογιώτατε
Σεβαστοί Ιερείς
Κύριοι Πρόεδροι
Κύριοι Συνάδελφοι
Κυρίες και Κύριοι
Θα ξεκινήσω την σύντομη ομιλία μου για τον Άρχοντα Πρωτοψάλτη, με κάποιες βασικές και όπωσδήποτε, χρήσιμες σκέψεις.
Το έργο του Ψάλτη πρέπει να ξέρουμε όλοι, ότι είναι λειτούργημα.
Ο Ψάλτης, είναι προικισμένος, με ειδικό ταλέντο.
Ο Ψάλτης, έχει μόρφωση.
Είναι Επιστήμων. Είναι Καλλιτέχνης.
Προσφέρει έργο, κοπιώδες.
Κάνει εργασία εξειδικευμένη, διότι, δεν μπορεί ο καθένας, να γίνει Ψάλτης.
Είναι υπεύθυνος μουσικός παράγων, στο χώρο της Λατρείας.
Είναι ζωντανός Φορέας, της μεγάλης μουσικής κληρονομιάς του Έθνους και της λατρευτικής Βυζαντινής Μουσικής και του Δημοτικού Τραγουδιού.
Ο Ψάλτης, κουβαλάει στους ώμους του, τη μεγάλη μουσική Παράδοση του Λαού μας, τη Μουσική Παράδοση.
Είναι πνευματικά εργαζόμενος και το έργο του, είναι σύγχρονη πραγματικότητα και παραδοσιακή Εθνική υπόθεση.
Η προσφορά του, γίνεται σε ημέρες αργίας, ενώ όλοι οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν τα της αναπαύσεως της αργίας απορρέοντα, μόνο λίγες κατηγορίες μεταξύ αυτών και οι Ψάλτες, στερούνται αυτών και οι απολαβές, είναι μηδαμινές, έως μηδενικές.
Παρά ταύτα, εμείς, εκεί. Στα μετερίζια μας. Στους προμαχώνες της Ορθοδοξίας. Τα Ιερά αναλόγια.
Τα παραπάνω βασικά και πολλά άλλα, στοι-
χειοθετούν την προσωπικότητα, την φυσιογνωμία του Ψάλτη.
Ο Κύρ Δημήτρης Ιωαννίδης, ο σήμερα τιμώμενος, αποτελεί και έκφραση, αυτής της πραγματικότητας.
Μια σύγχρονη αυστηρή φυσιογνωμία, στοιχειοθετεί τον τύπο και την δομή μιάς ουσιαστικής και δυναμικής ταυτότητας.
Ανήσυχο πνεύμα. Ερευνητής. Πολυπράγμων. Πολυγραφότατος. Φανατικά αυστηρός τηρητής του Τυπικού, της Πατριαρχικής Παράδοσης και του Πατριαρχικού Ύφους.
Δεν διστάζει και δεν κρατιέται και ελέγχει αυστηρά, εκείνους που λοξοδρομούν και παραβιάζουν την παραδοσιακή γραμμή, σε όλες τις περιπτώσεις της μουσικής μας. Δεν κάνει πίσω, με τίποτα. Πεισματάρης, όταν υπερασπίζει και προασπίζει την αλήθεια και το δίκιο.
Άριστος παιδαγωγός και Διδάσκαλος. Ένθερμος υποστηρικτής και αγωνιστής της Μεθόδου, των 3 Ευεργετών του Έθνους μας.
Του Χρυσάνθου, του Γρηγορίου και του Χουρ-μουζίου.
Μελίρρυτος και παραδοσιακός στη φωνή.
Εμπνέει κατάνυξη και βοηθάει τον πιστό, στην προσευχή.
Οι Συνθέσεις του, τα Μαθήματά του, η Τέχνη του, ακολουθούν μια πορεία, ήρεμη, δύσκολη πολ-λές φορές, αλλά ησυχαστική και μεγαλόπρεπη.
Σοβαρός και αυστηρός στο Αναλόγιο.
Δημιουργεί την αίσθηση της Ναυπλιώτικης προσωπικότητας.
Αυτά και πολλά άλλα, συνθέτουν την προσω-
πικότητά του και αυτόν τον ίδιο τον Άρχοντα Πρωτοψάλτη Κυρ Δημήτριο Ιωαννίδη.
Ενός Πρωτοψάλτου, Μελωποιού και Μουσικοδιδασκάλου μιάς σύγχρονης εποχής, που κατάφερε τα τελευταία ειδικά χρόνια, ν’ αλλάξει την ιστορία, εδώ σ’ αυτόν τον Ιερό Ναό και να δώσει μια ιδιαιτερότητα, μια διάσταση στη μουσική και λατρευτική προσωπικότητα της Ενορίας.
Εκ μέρους των Διοικητικών Συμβουλίων, της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ιεροψαλτών Ελλάδος και του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιεροψαλτών « Ρωμανός ο Μελωδός και Ιωάννης ο Δαμασκηνός », των οποίων έχω την τιμή να προεδρεύω, αλλά εκφράζοντας και τα συναισθήματα των συναδέλφων Ιεροψαλτών της Χώρας μας, επιθυμώ να ευχαριστήσω εκείνους που είχαν την έμπνευση και την πρωτοβουλία να τιμήσουν τον Κύρ Δημήτρη Ιωαννίδη, διότι όπως έλεγα και προχθές, σε μία άλλη περίπτωση, οι Ψάλτες, πρέπει να τιμώνται, όταν βρίσκονται στη ζωή και μάλιστα, όταν είναι ακόμα νέοι και όχι να διώκονται, να πικραίνονται και όλα τα συμπαραπατούντα.
Εύχομαι δέ στον τιμώμενο Άρχοντα, υγεία, μακροημέρευση, για να συνεχίσει τον καλόν αγώνα, πάνω εις το Ιερό Αναλόγιο και ειδικότερα στην υπόθεση, της Βυζαντινής Μουσικής.

Υγίαινε αγαπητέ Δημήτριε.

Και πάλιν ο Πρωτοψάλτης κ. Γεώργιος Μαράκης, σε 3 άλλα εγκωμιαστικά προσόμοια, δικής του ποιήσεως.

ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΣΟΜΟΙΑ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΝ
ΚΥΡ ΔΗΜΗΤΡΙΟΝ ΙΩΑΝΝΙΔΗΝ

1) Τονισθέν εις την μελωδίαν
των Προσομοίων του Δ΄. Ήχου
« Έδωκας σημείωσιν »

Σήμερον γεραίρει Σε η Εκκλησία Δημήτριε,
εν ψαλμοίς και εν άσμασι,
Και χείρας κροτείτω Σοι Μαθηταί και Φίλοι,
και οι εν τω ψάλλειν τας μελωδίας σου πιστώς,
ανακαλύπτουσι την σεμνότητα
των Ύμνων την ανάλυσιν,
μέτρω, ρυθμώ και εν χρόνω τε,
εις ημάς αποδίδοντα,
γεγονώς πάσαν έννοιαν.


2) Έτερον, τονισθέν εις την μελωδίαν
των προσομοίων του Α΄. Ήχου
« Των Ουρανίων ταγμάτων »

Χείρας κροτήσωμεν πάντες,
Χαίρε βοώντες θερμώς.
Τον Άρχοντα τιμώντες,
εν Ψαλμοίς τε και Ύμνοις.
Και νύν εν ευφροσύνη εν τω Ναώ,
Διδασκάλω βοήσωμεν :
Χαίρε Δημήτριε Άρχων της του Χριστού
Εκκλησίας εγκαλλώπισμα.

3) Έτερον, εις την ιδίαν μελωδίαν ομοίως.

Αικατερίνης τον πρώτον Ιεροψάλτην σεπτώς,
χορός των υμνοδούντων,
εν ψαλμοίς τε και ύμνοις,
και άσμασι γεραίρει ότι πολλά,
εις ημάς ανταπέδωκε,
της Μουσικής των Πατέρων τον γλυκασμόν,
εν ρυθμώ, χρόνω και μέτρω τε.


ΜΑΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ

Παρακαλώ να ανέλθει στο βήμα, ο Πρόεδρος και Χοράρχης του Συλλόγου Ιεροψαλτών Μεγαρίδος, Σαλαμίνος και Αττικής, Πρωτοψάλτης κ. Ανδρέας Αναστασιάδης, ενώ παρακαλώ και τα Μέλη της Χορωδίας του Συλλόγου, να καταλάβουν εν τω μεταξύ τις θέσεις τους.

Η σημερινή σεμνή τελετή, που οργανώνει το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, του Ιερού Ναού Αγίας Αικατερίνης Πλάκας, με πρωτοβουλία του σε-βάσμιου π. Μάξιμου Σταυρόπουλου, αποτελεί μια όαση στο τέλμα, που έχει περιπέσει, η Ιεροψαλτι-κή τάξη.
Συγκινεί όλους τους Ιεροψάλτες, γιατί η τιμή που αποδίδεται στο πρόσωπο του Κυρ Δημήτρη Ιωαννίδη, αντανακλάται και σε όλους εμάς, που ασχολούμαστε με τη Βυζαντινή Μουσική και έχουμε θητεία, στο Αναλόγιο.
Ως Πρόεδρος του Συλλόγου Ιεροψαλτών Με-γαρίδος, Σαλαμίνος και Αττικής « Ο Άγιος Λαυρέντιος », αισθάνομαι την υποχρέωση, να εκφρά-σω την ιδιαίτερη ικανοποίησή μου και ένα με-γάλο ευχαριστώ, στους οργανωτές της εκδήλωσης αλλά και σε όλους, όσοι με την παρουσία σας, δείχνετε αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση στους Ιε-ροψάλτες.
Δυστυχώς, είμαστε λίγοι. Ίσως πολλοί λίγοι, για μια τέτοια εκδήλωση. Φανταστείτε, η εκδήλωση να γινόταν, για κάποιον γνωστό τραγουδιστή. Τότε όλοι οι γύρω δρόμοι, δεν θα έφταναν, για να δεχτούν το πλήθος του κόσμου.
Όμως τι φταίει ; Γιατί αυτή η μιζέρια ; Αν αυτή η οφειλόμενη τιμή, γινόταν από τους Ιερείς κάθε Εκκλησίας ή από τους Μητροπολίτες κάθε Μητρόπολης, θα ήταν η ίδια κατάσταση ;
Ασφαλώς όχι.
Αυτά λοιπόν συμβαίνουν, γιατί όπως είναι γνωστό, η επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος, αδιαφορεί. Οι περισσότεροι Ιεράρχες μας, υποβαθμίζουν και υποτιμούν στο σύνολο, την Ιεροψαλτική τάξη. Αν και γνωρίζουν ότι στον κλάδο των Ιεροψαλτών, υπάρχουν επιστήμονες, καθηγητές Πανεπιστημίων, γιατροί, ανώτατοι υπάλληλοι, άνθρωποι με μεγάλο κύρος στην Ελληνική κοινωνία και όμως πολλοί Ιερωμένοι, τους συμπεριφέρονται με απαράδεκτο τρόπο.
Χρόνια ο Ιεροψάλτης, αγωνίζεται για τη νομική του κατοχύρωση και τακτοποίησή του, για την επαγγελματική και κοινωνική του ασφάλεια, για την καταξίωσή του και την προσωπική του αξιοπρέπεια.
Χρόνια οι διοικούντες αδιαφορούν. Κωφεύουν. Όλο λόγια, λόγια, λόγια. Και ενώ γνωρίζουν τους κόπους και τις θυσίες, γνωρίζουν την αγάπη και τον σεβασμό, γνωρίζουν τόσα πολλά που προσφέρει ο Ψάλτης, για τη δόξα της Ορθόδοξης Εκ-κλησίας και των Παραδόσεών μας, εξακολουθούν να έχουν την ίδια συμπεριφορά.
Πρό καιρού, άκουσα τον Μακαριότατο, να λέει : « Οι Ψάλτες, ψάλλουν για το μεράκι τους ».
Ναι ! Αυτό είναι Μακαριότατε. Έχουμε μεράκι γι’ αυτό που κάνουμε. Το αγαπάμε. Μας αρέσει. Αλλά μέχρι πότε ; Και επιτέλους αυτό το μεράκι μας, η Εκκλησία μέχρι πότε θα συνεχίσει να το εκμεταλλεύεται ;
Την απάντηση βέβαια, θα την δώσει ο χρόνος.
Νομίζω ότι ήλθε η ώρα, όλοι οι Έλληνες και κυρίως εσείς και εμείς που είμαστε κοντά, μέσα στην Εκκλησία, να μάθουμε τι συμβαίνει στην τάξη των Ιεροψαλτών. Υπάρχουν βασικά σοβαρά θέματα, που θα έπρεπε να είχαν τακτοποιηθεί και όμως εκκρεμούν.
Ζητάμε γι’ αυτό, την βοήθειά σας, την οποίαν πιστεύω ότι την έχουμε.
Μάθετε λοιπόν, ότι ο Ιεροψαλτικός κλάδος, είναι ο μοναδικός κλάδος στον Ελλαδικό χώρο, που δεν έχει καμία νομική υπόσταση. Δεν έχει επαγγελματική ταυτότητα.
Και όμως. Την ταυτότητά του, την δίνετε σήμερα εσείς, με το να τιμάτε έναν θεράποντα της Ιεροψαλτικής τέχνης, που σήμερα διακρίνεται για τις δραστηριότητές του. Τιμάτε τον Συνάδελφο και Φίλο, Άρχοντα Πρωτοψάλτη, Κυρ Δημήτριο Ιωαννίδη.
Συνάδελφε Άρχοντα και Διδάσκαλε.
Είναι μεγάλη η τιμή που σου κάνει το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο και οι ενορίτες, του Ιερού Ναού Αγίας Αικατερίνης. Θα πρέπει να είσαι ευτυχής.
Όλοι μας, σε ζηλεύουμε.
Επιθυμία όλων μας, είναι να είχαμε την ίδια με σένα τύχη. Άξιους και αγαπητούς Ιερείς, Επι-τρόπους και Ενορίτες, σαν τους δικούς σου.
Η τιμή που σου γίνεται, είναι διπλή.
Το αξίζεις, γιατί είσαι άριστος, μεταξύ των αρί-στων εκτελεστών της Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής, μεγάλος Δάσκαλος, γνήσιος στην Παράδοση και επιπλέον, άνθρωπος, με προσωπικότητα, σωστός οικογενειάρχης, άξιος φίλος και συνεργάτης.
Αγαπητέ μας Άρχοντα Κύρ Δημήτριε.
Ο Θεός να σου χαρίζει υγεία, μακροημέρευση και δύναμη να τον υμνείς, δοξολογείς και να έχεις πάντα επιτυχίες, στην επί γής παρουσία σου.
Αξίζουν σε όλους σας, στον τιμώμενο και οργανωτές, θερμά συγχαρητήρια, με την ευχή, το παράδειγμά σας, να βρεί και άλλους άξιους μιμητές.

Μπράβο σας λοιπόν.
Σας ευχαριστώ.

Ο εγκωμιαστής του Άρχοντα κ. Μαράκης, σε δύο ( 2 ) δικά του εγκωμιαστικά προσόμοια.
ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΟΝ ΠΡΟΣΟΜΟΙΟΝ
ΤΟΝΙΣΘΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΛΩΔΙΑΝ
ΤΟΥ Α΄. ΉΧΟΥ
( Των ουρανίων ταγμάτων )

1) Διαστημάτων αξίαν ημάς εδίδαξας,
και αριθμόν εκάστου,
την οξύτητα φθέγγων,
ίνα μελωδούντες επακριβώς,
την των ήχων γλυκύτητα,
ως οι Πατέρες ομοίως τε και ημείς,
τω Θεώ εν πίστει ψάλλοντες.

2) Εκ παιδιόθεν την χάριν της Ιεράς Μουσικής,
παρά Πατρός σου πόθω,
εμυήθης την άνω,
όθεν αριστεύσας εν εαυτή,
μελωδίας εν άσμασι,
και εν ψαλμοίς τε υφαίνεις αγνοπρεπώς,
καινοτομών εν τοις ποιήμασι.

ΜΑΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ

Τώρα η Χορωδία του Συλλόγου Ιεροψαλτών Μεγαρίδος, Σαλαμίνος και Αττικής, θα εκτελέσει διάφορα Μαθήματα, σύμφωνα με το Πρόγραμμα, με Χοράρχη τον κ. Ανδρέα Αναστασιάδη.

Το πρόγραμμα της Χορωδίας, περιλαμβάνει τα εξής :
1) Βασιλεύ Ουράνιε, Δοξαστικόν Πεντηκοστής
Θρασυβούλου Στανίτσα, Ήχος Πλάγιος του Β΄.
2) Ειρμοί Κανόνος της Αναλήψεως Ήχος Α΄.
3) Νύν πάντα πεπλήρωται φωτός
Καλοφωνικός Ειρμός με Κράτημα Εμμ. Φαρλέκα Ήχος Πλάγιος του Α΄.

Παρακαλώ την κ. Δασκαλάκη Ελένη, Γραμ-ματέα της Παγκρητίου Ενώσεως Φίλων της Βυζαντινής Μουσικής, να ανέλθει στο βήμα.

Πανοσιολογιώτατε
Σεβαστοί Πατέρες
Κυρίες και Κύριοι
Εκπροσωπώντας τον Παγκρήτιο Σύλλογο Βυζαντινής Μουσικής, μεταφέρω τους χαιρετισμούς της Κρήτης και του Συλλόγου μας, στον Άρχοντα Πρωτοψάλτη κ. Δημήτριο Ιωαννίδη και έχω την εντολή, να Σας αναγνώσω απόσπασμα των Πρακτικών, του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλό-γου μας.

Παγκρήτιος Σύλλογος Φίλων Βυζαντινής Μουσικής
« Ο Όσιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης ».
Απόσπασμα αποφάσεως του Διοικητικού Συμβουλίου της 7ης Μαϊου 2003.
Λαβόντες την τιμητικήν όντως πρόσκλησιν, εκ μέρους του Ιερού Ναού Αγίας Αικατερίνης Πλάκας Αθηνών, δια γενομένην τιμητικήν εκδήλωσιν, επί τω Ιωβιλαίω του κύρ Δημητρίου Ιωαννίδη και κατόπιν εισηγήσεως του Αντιπροέδρου του Συλλόγου κ. Ιωάννη Δρακονάκη, το Διοικητικόν Συμβούλιον συνήλθεν εις έκτακτον συνεδρίαν, με μοναδικόν θέμα, την συμμετοχήν του Συλλόγου, εις την ως άνω εκδήλωσιν.
Μετά την εισήγησιν του Αντιπροέδρου και την εκτενεστάτην αναφοράν βιογραφικών στοιχείων και εργασιών, περί την Ιεράν ημών Τέχνην, την μεγάλην προσφοράν Αυτού προς την Εκκλησίαν, το Γένος, την Μουσικήν και την Νεότητα, εκτι-μούμε ιδιαιτέρως τας γνώσεις του, την ακεραιό-τητα του χαρακτήρος, την ικανότητά του εις την δημιουργίαν Χορωδιών και Συλλόγων, με σκοπόν την Διάσωσιν, Διάδοσιν, Προβολήν και Καταξίωσιν της Εκκλησιαστικής Βυζαντινής αλλά και της Δημώδους. Επίσης, διά τας προσφερθείσας υπηρε-σίας του τιμωμένου προς τον Σύλλογον ημών, αλλά κυρίως, διά την συνεχή 50ετή παρουσίαν εις τα Ιερά Αναλόγια, απεφάσισεν όπως :
1) Παραστούν εις την εκδήλωσιν εκ μέρους του Συλλόγου, η υποφαινόμενη Γεν. Γραμματεύς Ελένη Δασκαλάκη, η οποία επιφορτίζεται και με την ανάγνωσιν της παρούσης και η κ. Αικατερίνη Γιακουμάκη, Ειδική Γραμματεύς, η οποία θα αναγνώση ποίημα, εμπνευσθέν υπό του εκλεκτού μελους του Συλλόγου κ. Ιωάννη Σαμπροβαλάκη.
2) Επιδώση εις τον κύρ Δημήτριον Ιωαννίδην, τιμητικόν Δίπλωμα και υπενθυμίση ότι πρό τριετίας, εις ειδικήν εκδήλωσιν εν Ηρακλείω, ετιμήθη διά της ανωτέρας τιμητικής διακρίσεως του Συλλόγου ημών.
Ταύτα πάντα εγένοντο εν Ηρακλείω, την 7ην Μαϊου ε. έ. παρόντων έξ ( 6 ), κωλυωμένου του
Προέδρου, απουσιάζοντος εκτάκτως εις Ρέθυμνον.

Ο Η
Πρόεδρος Γεν. Γραμματεύς

Ευχαριστώ

Παρακαλώ την κ. Αικατερίνη Γιακουμάκη, να ανέλθει εις το βήμα, διά την ανάγνωσιν του ποιήματος του κ. Σαμπροβαλάκη.


ΩΔΗ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ
ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
ΚΥΡ ΔΗΜΗΤΡΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ


Άκουσα όλα τα πουλιά,
άκουσα και τ’ αηδόνια,
άκουσα και Βυζαντινή,
απ’ ενός Ψάλτη στόμα.

Άκουσα και τίς πέρδικες,
τίς χιλιοπλουμισμένες,
να κελαηδούν βράδυ πρωϊ,
στίς λαγκαδιές κρυμμένες.

Άκουσα και τον Άρχοντα,
επάνω στό στασίδι,
να κελαηδεί αγγελικά,
Δημήτρη Ιωαννίδη.

Και τα πουλιά ζηλέψανε
ην έμορφη γραφή του,
κι αποφασίσανε να’ ρθούν,
να κελαηδούν μαζί του.

Από τον Τάκη μάθανε,
της Μουσικής τους Φθόγγους,
και με Βυζαντινή γραμμή,
να κελαηδούν στους λόγγους.

Έχει τη χάρη απ’ το Θεό,
Βυζαντινά να γράφει,
όλου του κόσμου τις χαρές,
τα βάσανα, τα πάθη.

Θα περιμένω να βρεθούν,
να κάμουν συναυλία,
Ύμνοι, Τραγούδια ν’ ακουστούν.
Θα είναι πανδαισία.


Ηράκλειον Κρήτης 27 / 2 / 03
Σαμπροβαλάκης Γιάννης.

Ο κ. Μαράκης, στο γνωστό του έργο. Αυτή τη φορά, θα διαβάσει μια Ωδή για τον Άρχοντα, που του έστειλαν όπως επιγράφεται « Αυτοί που τον αγαπούν».
Ωδή
πρός τον
Άρχοντα Πρωτοψάλτην
Δημήτριον Ιωαννίδην

Πηγάζουν απ’ το στόμα Σου
οι νότες μαγεμένες,
και με γλυκειά απόχρωση,
Ωδές ευλογημένες.

Σ’ έχει πλουτίσει του Θεού,
η Άγια Του η χάρη,
και στήν Αθήνα Σ’ έστειλε,
των Υμνωδών καμάρι.
Στήν έκταση της γνώσης Σου,
δέος μάς κυριεύει,
κι η ψαλτικ’ ηρεμία Σου,
όλους εμάς μαγεύει.

Μάς οδηγείς ακούραστα,
στ’ αχνάρια τα δικά Σου.
Άρχοντας Σύ και στήν ψυχή,
και στά διδάγματά Σου.

Σαν Δάσκαλος μεγαλουργείς,
δέν δείλιασες ποτέ Σου.
Σαν Βασιλιά της Μουσικής,
σ’ έχουν οι μαθηταί Σου.

Σε σέβοντ’ αναγκαστικά,
ακόμα κι οι εχθροί Σου,
μα όλοι παραδέχονται,
τη σπάνια τεχνική Σου.

Είσαι μεγάλος στήν ψυχή,
τρανός εις το ψαλτήρι,
αλλά σε τύραννο παπά,
δέν έκανες χατήρι.

Ευχόμαστε στόν Κύριο,
που Τον υμνείς αξίως,
να Σου φυλάξει κάθισμα
δίπλα Του, αιωνίως.

Α υ τ ο ί π ο υ Σ’ α γ α π ο ύ ν.

Παρακαλώ να προσέλθει η Βυζαντινή Χορωδία Πατρών, όπου ομιλητής και Χοράρχης, είναι ο Πρωτοψάλτης κ. Βασίλειος Καυκόπουλος.

Αιδεσιμολογιώτατοι Πατέρες
Κύριοι Συνάδελφοι
Κυρίες και Κύριοι

Έχει γραφεί και μάλιστα από Ρωμαιοκαθολικόν, ότι εκείνος ο οποίος θα επισκευθεί την Ανατολικήν Εκκλησίαν, αισθάνεται αμέσως, ότι εισέρ-χεται εις ένα τόπο μυστήριον. Δηλαδή, εις έναν Άγιο τόπο, ο οποίος είναι κεχωρισμένος και αποξενομένος του κόσμου και πλημμυρισμένον από την παρουσία του Θεού.
Επίσης άλλος Ρωμαιοκαθολικός συγγραφέας ο Ιωσήφ Γκάϊστερ, στο βιβλίο του « Η μεταμόρφωσις του κόσμου, εις το Λειτουργικόν Πνεύμα της Ανατολικής Εκκλησίας », λέει μεταξύ άλλων : « Η Ανατολική Εκκλησία, σκέπτεται ακριβώς, μόνο και μόνον υπερφυσικά. Γνωρίζει, ένα μόνο κόσμο και ζώσα επί της γής, ατενίζει μονίμως προς τον Ουρανόν. Η προσευχή της, είναι αλαλαγμός χαράς. Θεία Υμνωδία. Μουσική. Άσμα.
Δια τούτο οι Ύμνοι, είναι από τα σπουδαιότερα στοιχεία της Λειτουργίας της. Ουράνιαι μελωδίαι, αι οποίαι ψάλλονται εορταστικώς, εδώ εις την γήν ».
Ο Ιερός Χρυσόστομος, σημειώνει : « Πολλούς των ανθρώπων κατιδών ο Θεός ραθυμοτέρους όντας και προς την πνευματικών ανάγνωσιν, δυσχερώς έχοντας και τον εκείθεν ουχ ιδέως υπομείναντας κάματον, ποθεινότερον ποιήσαι τον πόνον βουλόμενος και του καμάτου την αίσθησιν υποτέμεσθαι, μελωδίαι ανέμειξε τη προφητεία, ίνα τω ρυθμώ του Μέλους ψυχαγωγούμενοι πάντες, μετά πολλής της προθυμίας αναπέμπωσιν Αυτώ Ύμνους ».
Πραγματικά. Με το να ευχαριστείται η ψυχή και η καρδιά του ανθρώπου, με το ρυθμό και τη μελωδία της μουσικής, αποκτά πράγματι ο αν-θρωπος προδιάθεση και αναπέμπει προς τον Πλάστη του, ύμνους και τραγούδια, που δεν είναι καθόλου επιφανειακά και κάλπικα, αλλά βγαίνουν από τα τρίσβαθα του είναι του.
Πανοσιολογιώτατε, Τίμιο Πρεσβυτέριο
Ο λόγιος Αρχιμανδρίτης π. Καλλίστρατος Λυράκης, στο πόνημά του « Η Ορθοδοξία ως λειτουργική παράδοσις » μεταξύ πολλών άλλων αναφέρει : « Σύμφωνα με τον Μ. Αθανάσιο, η μελωδία, δεν ευρίσκεται εις την καλλιφωνίαν αλλά εις την ατα-ραξίαν. Την απαλλαγήν από τα ποικίλα πάθη του έσω ανθρώπου, η οποία εξωτερικεύεται, με την αρμονία της Ψαλτικής.
Εις αυτό άλλωστε το σημείο, στοχεύει και η Βυζαντινή Μουσική. Αυτό είναι που την διαφο-ροποιεί, από οιονδήποτε άλλο μουσικόν άκουσμα. Με την μελωδικότητά της, θέλει να εκφράσει, ανεβάσει και αναπλάσει τον πιστόν. Διαφορετικά, καταντά μία ανωφελής τέρψις. Το ότι λέγονται δέ, με μελωδικό τρόπο τα ψαλτικά, δεν αποτελεί φροντίδα, διά την καλλιέργειαν της καλλιφωνίας. Η γνησία μελωδία, είναι απόδειξις της αρμο-νίας, εις τον φλογισμόν της ψυχής. Υποστηρίζομεν την παραπάνω θέσιν, διότι η μελωδική ανάγνωσις των ψαλτικών, είναι και πρέπει να είναι, εικών και τύπος της εσωτερικής αταραξίας και γαληνιαίας ψυχικής καταστάσεως. Όταν όμως δεν συμβαίνει αυτή η Θεοφιλής σύζευξις, τότε αυτοί οι οποίοι ψάλλουν τας Θείας Ωδάς, δεν ψάλλουν συνετώς και Θεαρέστως. Απλώς, ευχαριστούν την ακοήν των πιστών.
Πραγματικά, ο θείος Πατήρ, ομιλεί δια την κατά Θεόν μελωδίαν. Αυτή την κατά Θεόν μελωδίαν, σεβαστοί Πατέρες, Κυρίες και Κύριοι, που ακούει κανείς, στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, όπου απέριττες, απλές, καθαρές και Ουράνιες μελωδίες, συγκινούν και ανυψώνουν κάθε πιστό, κάθε προσκυνητή, αλλά κυρίως ( κι ετούτο έχει μεγάλη σημασία ) και τούτο τον Ψάλτη.
Κυρίες και Κύριοι
Αυτή την ευλογημένη σφραγίδα δωρεάς, έχει, διαθέτει και μάλιστα υπερθετικώς θα έλεγα, ο σήμερον τιμώμενος Άρχων Πρωτοψάλτης της Αρ-χιεπισκοπής Κων/πόλεως, κ. κ. Δημήτριος Ιωαννίδης.
Εγώ βεβαίως, αισθάνομαι πολύ μικρός και πολύ λίγος, για να κρίνω και να ομιλήσω για την μεγάλη προσωπικότητά του. Εκείνο που ωστόσο θά’ θελα να πώ στην αγάπη σας και το οποίο βγαίνει μέσα από την ψυχή μου, είναι τούτο : « Ο Άρχων κ. Δημήτριος Ιωαννίδης, είναι μια πολύ μεγάλη μουσική και Ιεροψαλτική προσωπικότης. Τον θεωρώ κορυφαίον των κορυφαίων και Δάσκαλο των Δασκάλων.
Πραγματικός Άρχοντας και ευγενής στους τρόπους, άνθρωπος με πολύν αγάπη στην καρδιά του, έχει προικιστεί από τον χορηγό πάντων των χα-ρισμάτων, με πολλά τάλαντα πάντα, όπως αυτών του κάλλους, ηδύμολπον και άκρως Εκκλησια-στικήν φωνήν. Σπανίαν μουσικήν αντίληψιν. Δυνατότητα και ευχέρειαν εις το να καταγράφει τας εξόχους συνθέσεις του και άλλα πολλά.
Το όνομα του Άρχοντος Κύρ Δημητρίου Ιωαννίδη, θα καταγραφεί με χρυσά γράμματα, εις την Εκκλησιαστικήν αλλά και εις την Ιστορίαν της Μουσικής.
Κυρίες και Κύριοι
Τον Δεκέμβριον του 2000, όταν εις τον πανη-γυρίζοντα Μητροπολιτικόν Ιερόν Ναόν του Αγίου Νικολάου Αντιρρίου, έψαλλα το Δοξαστικόν του Εσπερινού « Ιεραρχών την καλλονήν », από χειρόγραφον του τιμωμένου Άρχοντος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, ενεθουσιάσθη τόσο, που αμέσως με ρώτησε, τίνος είναι το Μάθημα. Όταν δε του απήντησα, είπε κατά λέξιν ο διαπρεπής Ιεράρχης, που τυγχάνει να είναι και άριστος μουσικός :
« Δικαίως είναι Άρχων ».
Κυρίες και Κύριοι
Θά’ θελα δημοσίως να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου προς τον Άρχοντα κύρ Δημήτριο Ιωαννίδη και να τον ευχαριστήσω, για την πολλήν αγάπη που έδειξε και δείχνει για το πρόσωπό μου. Θέλω όμως και δημοσίως να τον συγχαρώ ως ελάχιστος εν Υμνωδοίς, διά τον αγώνα, τον καλόν και αγαθόν που δείχνει μαζί με άλλους κορυφαίους του είδους, υπέρ των παραδεδομένων, ενάντια στους σύγχρονους νεοεπεξηγητές, που τόσα δεινά έχουν επιφέρει εσχάτως, στην Ιερή μας Μουσική.
Ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτοί και προστατεύουν όσο μπορούν την Παράδοση της Μουσικής, που παραλάβαμε από τους Πατέρες μας.
Σήμερα βρισκόμαστε εδώ ανάμεσά σας, ύστερα από την τιμητική πρόσκληση των διοργανωτών και ως εκ τούτου, εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες μας.
Άρχον, Σας ευχαριστούμε. Σας ευχαριστούμε πο-λύ, για την μεγάλη προσφορά Σας.
Ο Θεός να Σας έχει γερό, για πολλές δεκαετίες ακόμη, διότι Σας έχουμε ανάγκη.

Σας ευχαριστώ πολύ

Τώρα η Χορωδία των Βυζαντινών Υμνωδών Πατρών, υπό την διεύθυνση του Πρωτοψάλτου κ. Βασιλείου Καυκόπουλου, θα εκτελέσει το πρό-γραμμά της.
1) Δοξολογία Ιακώβου Πρωτοψάλτου Ήχος Α΄.
( κατ’ απαγγελίαν Δημ. Ιωαννίδη )
2) Κοινωνικόν « Σώμα Χριστού » Ήχος Α΄.
( Δημητρίου Ιωαννίδη )


Και ο κ. Μαράκης, στο γνωστό έργο του.
Θα απαγγείλει δύο ( 2 ) εγκωμιαστικά προσόμοια για τον Άρχοντα.


ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΣΟΜΟΙΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ
ΑΡΧΟΝΤΑ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΝ
ΚΥΡ ΔΗΜΗΤΡΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ

Τονισμένα εις την μελωδίαν του Α΄. Ήχου
( Των Ουρανίων Ταγμάτων )

1) Την θεωρίαν εις πράξιν διδάσκων πάντοτε,
προθύμως τω αιτούντι,
αναλύων εκάστου,
φθόγγου τε τον φέροντα αριθμόν,
δι’ οργάνου Δημήτριε,
διό τας γνώσεις σου πάσας και τας αρχάς,
επαινούντες Σε γεραίρωμεν.

2) Την μελωδίαν υφαίνεις εις αρμονίας αρχήν,
Χρόνω. Ρυθμώ και Μέτρω,
τας Ωδάς και τους Ύμνους,
πάντα αποδίδων μελωδικώς,
του κειμένου την έννοιαν,
όθεν και πάλιν προς τούτο καινοτομείς,
μεγαλώνυμε εν άσμασι.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΡΑΚΗΣ
ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ

Παρακαλώ τον Πρόεδρο του Συλλόγου Φίλων της Βυζαντινής Μουσικής Αθηνών κ. Κων/νο Ζόππα, να ανέλθει στο βήμα.

Πανοσιολογιώτατε
Σεβαστόν Ιερατείον
Κ.Κ. Πρόεδροι και Χοράρχαι Χορωδιών
Κυρίες και Κύριοι
Αγαπητέ μας Άρχον

Ως Πρόεδρος ενός ιστορικού Συλλόγου, που ιδρύθη το 1947 από τον Στρατή Μυριβήλη και τον Φώτη Κόντογλου, με σκοπό τη διαφύλαξη της Βυζαντινής Μουσικής μας από τις νοθείες, καθώς και τη Διάδοση και μεταλαμπάδευσή της, στις νεώτερες γενιές, έχω την επιθυμία αλλά και το καθήκον, να εξάρω την συμβολή του αποψινού τιμωμένου, στην πραγμάτωση και επίτευξη του σκοπού αυτού.
Και πρώτα – πρώτα, να αρχίσω από την αιτία αυτής της προσφοράς.
Ο Κύρ Δημήτρης Ιωαννίδης, γεννήθηκε με το χάρισμα του πάθους για τη Μουσική μας. Αυτού του έρωτα, που τόσα μεγάλα έργα, άφησε στο καλλιτεχνικό στερέωμα.
Η δημιουργία του Άρχοντα, είναι εντυπωσιακή και ως προς την ποιότητα αλλά και την πο-σότητα. Ίσως κανείς άλλος Δημιουργός, δεν έχει
συγγράψει και εκπονήσει τόσα έργα.
Ως προς την ποιότητα, τα έργα του είναι γεμάτα από έντεχνες αναλύσεις των κλασσικών και παραδοσιακών γραμμών, χωρίς να λείπουν και οι προσωπικές του εμπνεύσεις. Όπως λέει και ο Σε-φέρης « Δεν υπάρχει παρθενογέννησις εις την τέχνην ».
Έτσι και ο Διδάσκαλος κύρ Δημήτρης Ιωαννίδης, μαθαίνει κοντά σε μεγάλους Ψάλτες.
Παίρνει γραμμές. Εμπνέεται από τους μεγάλους δημιουργούς. Αναπτύσσει όμως και δική του τεχνοτροπία, χωρίς να αφίσταται των θεμελιωδών κανόνων της Μουσικής μας, σύμφωνα μα το τάλαντο που του χάρισε ο Θεός και με βάση την εσωτερική του έμπνευση και θέρμη.
Αναλύει χωρίς να καταλύει. Καινοποιεί χωρίς να παραποιεί. Εφευρίσκει χωρίς να εξέρχεται των πλαισίων των αιωνίων και βασικών αρχών της Μουσικής μας.
Βαθύς γνώστης, όσων ολίγοι, της Θεωρίας της Μουσικής, δημιουργεί και εκτελεί συνθέσεις, σύμμορφες προς την αιώνια παράδοσή μας, προς την παρασημαντική και τα διαστήματα, όπως καθο-ρίστηκαν από τους τρείς Διδασκάλους και ερμηνεύτηκαν, από τους Μεγάλους Πρωτοψάλτες της Μεγάλης του Χριστού εκκλησίας, αλλά και της Ελλαδικής. Γι’ αυτό και το Σεπτό Πατριαρχείο, του απένειμε πρό ετών, το Οφφίκιον του Άρ-χοντος Πρωτοψάλτου, της Αρχιεπισκοπής Κων/πόλεως.
Οι συνάδελφοι του κύρ Δημήτρη Ιωαννίδη, αναγνωρίζοντας το έργο του και τη βαθειά γνώση των θεμάτων της Μουσικής που τον χαρακτη-ρίζει, πολλές φορές καταφεύγουν στη σοφία του, για να λύσουν απορίες, που σχετίζονται με τη Θεωρία και την Πράξη της Μουσικής, καθώς και με το Τυπικό των Ακολουθιών.
Προσωπικά, κάνω κατάχρηση αυτής της σοφίας.
Βέβαια, υπάρχουν και περιπτώσεις στενοκαρδίας, προς το λαμπρό αυτό άστρο του καλλιτεχνικού μας ουρανού, ανθρώπινης αδυναμίας, προς ότι διακρίνεται και προς ότι υπερέχει, πράγμα που οδήγησε τον περίφημο τύραννο της Κορίνθου Περίανδρο, να αναφωνήσει το γνωστό « κολούειν τα υπερέχοντα ». Γνωμικό, που καθορίζει δυστυ-χώς ανά τους αιώνες, την τύχη των εκλεκτών. Την τύχη των όσων διαφέρουν από το μέσο όρο.
Ευτυχώς η επίσημη Εκκλησία, τρέφει μεγάλη εκτίμηση προς τον κύρ Δημήτρη τον Ιωαννίδη και ιδιαιτέρως δέ, ο Μεγάλος Συνάδελφος ( τολμώ να αποκαλέσω έτσι τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπό μας, λόγω της μουσικής του κατάρτισης ), καθώς και ο Σύλλογός μας, ο οποίος σε ειδική τελετή πρό ετών, τον ετίμησε με αναμνηστική πλακέτα, για τη μεγάλη του προσφορά, στο χώρο μας.
Εμείς, οι φίλοι και θαυμαστές σου, σε τιμούμε και σε αγαπούμε Δάσκαλε Κύρ Δημήτρη Ιωαννίδη.
Εμείς οι συνάδελφοί σου, σε διαβεβαιώνουμε, ότι είμαστε στο πλευρό σου και σου λέμε :
« Συνέχισε Άρχοντα ! Συνέχισε την προσφορά και τη δημιουργία σου ! Η Βυζαντινή Μουσική και η Λατρεία μας, η Πίστη μας σε τελική ανάλυση, σε χρειάζονται ».
Σας ευχαριστώ

Και πάλιν ο Πρωτοψάλτης κ. Γεώργιος Μαράκης, σε δύο ( 2 ) δικά του Εγκωμιαστικά Προσόμοια, για τον Άρχοντα.

ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΣΟΜΟΙΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ
ΚΥΡ ΔΗΜΗΤΡΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ
Τονισθέντα εις την μελωδίαν του Α΄. Ήχου
( Των ουρανίων ταγμάτων )

1) Ως υμνολόγος και Άρχων μελωδικώς εις ημάς,
χαροποιός τη τάξει,
αναδείκνυσε πάντα,
όθεν και προς τούτο φίλος πιστός,
εις ημάς εν φαιδρότητι,
μεγαλουργείς τη τραπέζη πάσιν ημίν,
εν ψαλμοίς τε και εν άσμασι.

2) Αναλογίου το εύηχον ημών όργανον,
μουσουργική κιθάρα και χρυσόφωνος σάλπιγξ,
δείκνυσαι τοις πάσι μελωδικώς,
εν ψαλμοίς και εν ύμνοις τε,
και τους πιστούς συνευφραίνεις εν τω Ναώ,
μελιστάλακτε Δημήτριε.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΡΑΚΗΣ
ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ

Παρακαλώ τώρα την Χορωδία πρώην Χορωδών του Άρχοντος κ. Ιωαννίδη, να πάρει τη θέση της, καθώς ο Χοράρχης – Πρωτοψάλτης κ. Πέτρος Πάτρας, θα απευθύνει δυό λόγια, στον Άρχοντα.
Σεβαστοί Πατέρες, Κε Πρόεδρε της ΟΜ.Σ.Ι.Ε.
Κε Πρόεδρε του Συλλόγου Φίλων Βυζ. Μουσικής
Κυρίες και Κύριοι
Δεν επιθυμώ να σας κουράσω με πολλά λόγια, καθ’ ότι οι Αρχαίοι ημών Πρόγονοι, έλεγαν « Ουκ εν τω πολλώ το εύ ».
Έχω την τιμή να γνωρίζω τον Άρχοντα Κύρ Δημήτρη Ιωαννίδη, αρκετά χρόνια και μας συνδέει μιά αμοιβαία – ελπίζω – εκτίμηση και φιλία.
Έχουμε συνεργαστεί κατ’ επανάληψη και έχω αποτελέσει βασικό Μέλος της Χορωδίας του Συλλόγου « ΟΙ ΥΜΝΩΔΟΙ », υπό τη διεύθυνσή του και πραγματοποιήσαμε πολλές εμφανίσεις, με αποδόσεις Βυζαντινών Εκκλησιαστικών Ύμνων και Παραδοσιακών Δημοτικών Τραγουδιών.
Ο Κύρ Δημήτρης Ιωαννίδης, αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο, για τη Βυζαντινή μας Μουσική. Ακάματος εργάτης, άριστος ερμηνευτής, καθώς επί-σης και συγγραφέας – συνθέτης, έχει τεράστιο έργο, αποτελούμενο από συγγραφές – συνθέσεις – με-λοποιήσεις και μετεγγραφές Βυζαντινών Εκκλησι-αστικών Ύμνων, Παραδοσιακών Τραγουδιών, Πατριωτικών και Καλάντων, από όλα τα διαμερίσματα της Ελλάδος.
Ελπίζω και εύχομαι, ο Θεός να τον αξιώσει, όλο αυτό το αξιόλογο έργο, να το εκδώσει και να γίνει κτήμα του κάθε ασχολούμενου με τη Μουσική.
Αξίζει σ’ αυτόν κάθε έπαινος, καθώς επίσης και σε όσους τον τιμούν σήμερα, με πρώτον απ’ όλους, τον Προϊστάμενο του Ιερού Ναού, της Αγ. Αικατερίνης. Και πάλι συγχαρητήρια σε όλους.
Ευχαριστώ πολύ

Όπως βλέπουμε, η Χορωδία των πρώην Χορωδών, έχει πάρει τη θέση της και καιρός να ακούσουμε το πρόγραμμά της.

1) Αινείτε Ιακώβου Πρωτοψάλτου Ήχος Γ΄.
( Κατ’ απαγγελίαν Δημητρίου Ιωαννίδη )
2) Χαράς τα πάντα πεπλήρωται
( Στιχηρό των Αίνων του Γ΄. Ήχου )
3) Άξιον Εστίν Μιχ. Χατζηαθανασίου Ήχος
Φρύγιος
4) Ύμνος της πάλαι ποτέ Χορωδίας των
Υμνωδών Ήχος Πλάγιος του Α΄. Πεντάφωνος )
( Ποίηση & Μουσική Δημητρίου Ιωαννίδη

Ο Πρωτοψάλτης κ. Γεώργιος Μαράκης, στο γνωστό έργο του, σε άλλα τρία ( 3 ) δικά του Εγκωμιαστικά Προσόμοια για τον Άρχοντα

ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΣΟΜΟΙΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ
ΚΥΡ ΔΗΜΗΤΡΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ

Τονισθέντα εις την μελωδίαν του Α΄. Ήχου
( Των Ουρανίων Ταγμάτων )

1) Των μελωδούντων ο τέττιξ δέχεται σήμερον,
τιμάς τε και επαίνους,
παρά πάντων αξίως,
όθεν και προς τούτον ψάλλω καγώ,
τας ευχάς τω Κυρίω μου,
αυτώ υγείαν και άπαν το ποθητόν,
τη ψυχή επαγαλλόμενος.

2) Την υπερέχουσαν γνώμην και μελωδίας πηγήν,
Πατριαρχείου Άρχων,
νύν τιμώμεν αξίως,
χαίρε σοι βοώντες ειλικρινώς
και ευχάς αναπέμπομεν,
τω Αναστάντι εκ τάφου Χριστώ ημών,
την υγείαν σοί παρέχοντι.


3) Σύ μετά ζήλου τον ήχον εκαλλιέργησας,
Χρόνω, Ρυθμώ και Μέτρω,
μελωδίας υφαίνων,
τέρπων ημών πάντων την ακοήν,
ως γλυκύτατον όργανον,
Χριστόν δοξάζων εν ύμνοις και εν ωδαίς,
αξιάγαστε Δημήτριε.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΡΑΚΗΣ
ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ


Παρακαλώ τον Μουσικολόγο και Ιατρόν κ. Γεωργακόπουλο Ιωάννη, να ανέλθει εις το βήμα.


Σεβόμενος το χρόνο σας και πιθανώς την κούραση μερικών, οι οποίοι πρέπει να έχουν υπ’ όψιν, ότι θα ακολουθήσουν κι άλλοι, σκέφτηκα να μην αναπτύξω ομιλία, αλλά να αποδώσω έναν χαιρετισμό και συγχαρητήρια, στον προβαλλόμενο και τιμώμενο σήμερα Άρχοντα Πρωτοψάλτη κ. Ιωαννίδη.
Δεν θα μουσικολογήσω. Δεν θα θίξω μουσικολογικά, τις τεράστιες ιδιότητες που έχει εκ φύ-σεως. Αυτό, μπορεί να γίνει σε μία άλλη συγ-κέντρωση, διότι θα απαιτήσει μεγάλη ανάλυση και σκιαγραφία, του τιμωμένου. Εξ’ άλλου ο γιατρός μέσα μου, μου λέει : « Συντόμευε ».
Κι εγώ, κάνω αυτό που ακούω, από τη συνείδησή μου. Εύχομαι λοιπόν με όλη μου την ψυχή, στον τιμώμενο απόψε Άρχοντα, της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κων/πόλεως, να είναι πάντοτε κα-λά, να γράφει, να υμνεί και να τέρπει την ψυχήν των πιστών.
Θα τον πολυχρονίσω. Όπως πολυχρονίζουν όλοι οι Ψάλτες, οι Πρωτοψάλτες και οι Άρχοντες Πρωτοψάλτες, τους Πατριάρχες, γιατί αυτή τη στιγμή, αισθάνεται κανείς, ότι έχει μία φλέβα Πατριαρχική και Μουσική βεβαίως εκτός των άλλων.
Πρίν φθάσω στο τέλος, ας μου επιτρέψετε :
« Πολυχρόνιον ποιήσαι Κύριος ο Θεός, τον ευσεβέστατον Άρχοντα Πρωτοψάλτην Δημήτριον.
Κύριε φύλαττε Αυτόν, εις πολλά έτη με υγείαν
πολλήν, εις πολλά έτη, εις πολλά έτη ».

Ευχαριστώ

Εδώ, θα πρέπει να διαβάσω έναν πολυχρονισμό και ένα Εγκωμιαστικό Κάθισμα, που μας έστειλε για τον Άρχοντα από τη Λευκωσία της Κύπρου, ο Μουσικολόγος και Πρωτοψάλτης κ. Κων/νος Λάμπρου.

« Πολυχρόνιον ποιήσαι Κύριος ο Θεός, τον μουσικολογιώτατον και καλλιφωνότατον και μέγαν πρωτοψάλτην, Κύριον Κύριον Ιωαννίδην Δη-μήτριον. Κύριε φύλαττε αυτόν, εις πολλά έτη, εις πολλά έτη, εις πολλά έτη ».

Το Εγκωμιαστικό Κάθισμα,
είναι τονισμένο στη μελωδία
του Πλαγίου Δ΄. Ήχου
« Την σοφίαν και λόγον »

Τον περίφημον Ψάλτην και Μουσικόν,
τον σπουδαίον Συνθέτην και Μελωδόν,
Ιωαννίδην Δημήτριον,
ευφημήσωμεν άπαντες.
Μαθητήν του Στανίτσα όντως επάξιον.
Καλογήρου τον γόνον τον Μέγαν Διδάσκαλον.
Άφθαστον το Ύφος, όστις πάντας εκπλήττει,
τους πιστούς κατατέρπων
τη φωνή τη γλυκεία αυτού.
Αυτόν μεγαλύνομεν Πρωτοψάλτην τον Μέγαν,
ικετεύοντες Χριστώ τω Θεώ
τον Άρχοντα διαφυλάξαι,
αξιωσάμενος αυτόν
και της επουρανίου βασιλείας Αυτού.

Και τώρα, παρακαλώ την Χορωδία Αργοναυπλίας, να πάρει τη θέση της, μέχρι ο Χοράρχης και πολυαγαπητός μαθητής του Άρχοντα κ. Ιωάννης Καρασταμάτης, μας πεί δυό λόγια.
Αγαπητό και σεβαστό ακροατήριο
Όταν τα μέλη της αποστολής του Βλαδίμηρου, επέστρεψαν στη Ρωσία, στην προσπάθειά τους να περιγράψουν στον ηγεμόνα τις εντυπώσεις τους, από τη Θεία Λειτουργία που παρακολούθησαν, στο Ναό της του Θεού Σοφίας στην Κων/πολη, του είπαν :
« Μας είναι αδύνατο Κύριε, να καταλάβουμε, αν αυτές τις στιγμές, βρισκόμασταν στον Ουρανό ή στη Γή ».
Αυτό και μόνο το γεγονός, αποτέλεσε τη γενεσιουργό αιτία, του εκχριστιανισμού της αχανούς Ρωσίας.
Τίμιον Πρεσβυτέριον
Τίμιοι Συνεργοί εν Κυρίω Ιεροψάλται
Κυρίες και Κύριοι
Σήμερον η χάρις του Αγίου Πνεύματος, ημάς συνήγαγεν, σε σύναξη όντως πνευματική, καθώς με τη χάρη του Θεού, συμπληρώνονται 50 συναπτά έτη, Ιεροψαλτικής Διακονίας του Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κων/πόλεως και Πρωτοψάλτου του ενταύθα Ιερού Ναού Αγίας Αικατερίνης Πλάκας αλλά πάνω απ’ όλα, σεβαστού Διδασκάλου μας, Κυρ Δημητρίου Ιωαννίδη.
Ενός εργάτου του αμπελώνος του Κυρίου, που την Ορθόδοξη Εκκλησιαστική Υμνωδία και Μελοποιία, την αγάπησε τόσο, που την έθεσε σαν σκοπό της ζωής του. Η όλη του προσήλωση, ψυχή και σώματι στην Δοξολογία της Αγίας Τριάδος, μας θυμίζει πολλά αγιογραφικά και ψαλμικά χωρία, όπως « Και υμνήσαντες εξήλθον εις το όρος των Ελαιών », « Κατευθυνθήτω η προσευχή μου, ως θυμίαμα ενώπιόν σου », « Άσω τω Κυρίω εν τη ζωή μου, ψαλλώ τω Θεώ μου έως υπάρχω » κ. ά.
Ο ενώπιόν μας ευρισκόμενος και τιμώμενος Άρχων Πρωτοψάλτης κ. Ιωαννίδης, σεμνύνεται για την προς τιμήν του σημερινή τελετή και μέσα απ’ την καρδιά του, ευχαριστεί τους παρισταμένους και τους διοργανωτές. Θα πρέπει όμως να τονιστεί – και αυτό εμείς οι μαθηταί του, το γνωρίζουμε καλά, διότι ζήσαμε μαζί του επί 20 και πλέον χρόνια – ότι δεν ανήκει στους ανθρώπους, που μέσα από εκδηλώσεις, επιζητούν την προσωπική τους προβολή και καταξίωση. Τον Άρχοντα, τον ενδιαφέρει η Διάσωση της Παραδοσιακής μας Μουσικής, όπως την παραλάβαμε από τη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία. Δηλαδή, το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο. Η προσήλωσή του στην εκτέλεση των Ύμνων, σύμφωνα με το Πατριαρχικό Ύφος και η τήρηση του Τυπικού, γραπτού ή άγραφου στις Ιερές Ακολουθίες, είναι χαρακτηριστική.
Ο Άρχων, δεν περιορίζεται βεβαίως, μόνο στο να διδάσκει το πώς εκτελούνται οι μουσικές γραμμές και το πώς τηρείται το Τυπικό. Η όλη του στάση πάνω στο Αναλόγιο, είναι πραγματική διδασκαλία. Οι κινήσεις του, μετρημένες και αρμονικά δεμένες με το νόημα των ψαλλομένων. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο. Καταφέρνει να ξεκουράζει τον εκκλησιαζόμενο, από τις δυσκολίες της ζωής και να τον οδηγεί σε προσευχή, με το μοναδικό, απλό και ανεπιτήδευτο τρόπο του. Κάποια μέρα, ξεχαστήκαμε για μια στιγμή και μιλούσαμε στο Αναλόγιο, για κάτι σχετικό με την Ακολουθία. Αμέσως μας ανακάλεσε στην τάξη και όταν η Ακολουθία τελείωσε, μας είπε :
« Παιδιά μου ! Προσέξτε ! Στο Ναό ψάλλουμε προσευχόμενοι και προσευχόμεθα ψάλλοντες ! Τίποτ’ άλλο ».
Επιτρέψτε μου, να αναφέρω στην αγάπη σας και τούτο : Το ενδιαφέρον του Άρχοντος Ιωαννίδη, είναι αμείωτο και για τα θέματα που προσωπικά μας απασχολούν. Στις συναντήσεις μας στο σπίτι του για μάθημα, πάντοτε ρωτάει για την εν γένει πρόοδό μας και μας συμβουλεύει σαν παιδιά του. Αγωνίζεται κι αυτός μαζί μας, σε όλους τους τομείς, σαν πραγματικός πατέρας. Γι’ αυτούς τους λόγους αλλά και για πλήθος άλλους που δεν θέλουμε ενδεχομένως να σας κουράσουμε αναφέροντάς τους, ο Άρχων, ήταν, είναι και θα είναι για μας « Ο » Δάσκαλος.
Εμείς όλοι οι μαθηταί του, βιώνουμε αυτήν την πραγματικότητα και μέσα από την απλότητα και ταπεινοφροσύνη του Διδασκάλου μας, εννοούμε πλήρως, τα λόγια του Ευαγγελίου : « Μηδέ κλη-θείτε Καθηγηταί. Είς εστίν ημών ο Καθηγητής. Ο Χριστός ».
Ποτέ ο σήμερον τιμώμενος, δεν έβαλε τον εαυτό του πάνω από άλλους, στο χώρο της Εκκλησίας μας αλλά τοποθετήθηκε ολοκληρωτικά στην υπηρεσία της Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής Παράδοσης. Μιάς Παράδοσης, που πέρασε από περιπέτειες πολλών ειδών και δεν κινδύνεψε, όσο κινδυνεύει σήμερα, που οι αξίες η μία μετά την άλλη, ισοπεδώνονται. Ο Άρχων Ιωαννίδης, κρατά στιβαρά το τιμόνι του καραβιού, σαν άξιος καπετάνιος και προστατεύει αυτά που παραλάβαμε
από τους Πατέρες μας.
Από αυτό το βήμα, κάνω έκκληση προς τους Ταγούς Κράτους και Εκκλησίας, να δείξουν στον Ελληνικό Λαό, ότι η Παράδοση αυτής της Χώ-ρας, δεν είναι χώρος πειραματισμών. Να είναι υπερβέβαιοι, ότι δεν θα είναι μόνοι τους σ’ αυτόν τον αγώνα, γιατί χρειάζεται πραγματικός αγώνας, προκειμένου να διατηρήσουμε αυτά που παραλάβαμε. Μαζί τους, έχουν ανθρώπους σαν τον Άρχοντα κ. Ιωαννίδη, που ποτέ δεν θα αρνηθούν τη βοήθειά τους, για ένα τέτοιο σκοπό.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι εάν το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, βρίσκεται ψηλά στη συνείδηση του Λαού, αυτό συμβαίνει, διότι υπάρχουν άνθρωποι σαν τον τιμώμενο Άρχοντα Πρωτοψάλτη.
Σεβαστέ μας Δάσκαλε ! Στο πρόσωπό σας σήμερα, τιμάται η ίδια η Βυζαντινή Μουσική, όπως την παραλάβατε από το μακαριστό Πατέρα σας Κυριάκο, ονομαστό Πρωτοψάλτη και Μελοποιό, τους μακαριστούς αδελφούς του, Πρωτοψάλτες επίσης, αλλά και από άλλους μεγάλους της ψαλτικής τέχνης, των δεκαετιών που πέρασαν. Είχατε την πραγματικά μεγάλη ευτυχία, να α-κούσετε από κοντά, όλους τους μεγάλους Διδασκάλους και Πρωτοψάλτες, που πέρασαν από την Αθήνα, τα τελευταία 60 χρόνια. Και δεν συζητάμε για την κορυφή της Πυραμίδας – όπως εσείς αποκαλείτε – τον μακαριστό Άρχοντα Πρωτοψάλτη Θρασύβουλο Στανίτσα.
Αγαπητέ και σεβαστέ μας Δάσκαλε.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η Ελλαδική Εκκλησία και η συνείδηση του πιστού Λαού μας, σας έχει κατατάξει στη χορεία των μεγάλων. Των ανθρώπων της πίστης, του πνεύματος και της τέχνης. Των ανθρώπων, που πάντα θα φωτίζουν σαν άσβεστοι φάροι, την πορεία της ζωής μας. Σας ευγνωμονούμε για τα όσα προσφέρατε και συνεχίζετε με τη δύναμη του Θεού να προσφέρετε στην Εκκλησία και στο Έθνος μας. Πολλά τα έτη σας.
Άξιος

Το πρόγραμμα της Χορωδίας, περιλαμβάνει τα εξής :
1) Αναβαθμοί των Ήχων
( Πότ πουρί, μουσικής συνθέσεως Δημ. Ιωαννίδη )
2) Κεκραγάριον Πανηγυρικόν Ήχος Α΄.
( Δημητρίου Ιωαννίδη )
3) Σε υμνούμεν – Άξιον Εστίν Ήχος Πλ. του Δ΄.
( Δημητρίου Ιωαννίδη )

Ο Πρωτοψάλτης κ. Γεώργιος Μαράκης, στο γνωστό του τροπάριο. Ένα Δοξαστικό αυτή τη φορά. Δικό του κι αυτό.

ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΟΝ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΝ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ ΚΥΡ ΔΗΜΗΤΡΙΟΝ ΙΩΑΝΝΙΔΗ

Ήχος Πλάγιος του Β΄.

Σήμερον η ψαλμική μελωδία
της Εκκλησίας Χριστού,
τιμάται επαξίως και Υμνωδών
αι Χορείαι, αγάλλονται συμφώνως.
Σήμερον. Ναι! Σήμερον,
ο πάνσεπτος Ναός
της Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης
Πλάκας Αθηνών,
τον Πρωτοψάλτην και Άρχοντα Δημήτριον,
γεραίρει εν εγκωμίοις και άσμασι,
ψαλμοίς τε και εν ύμνοις.
Διό και ημείς προς Αυτόν,
βοώμεν γηθοσύνως :
Χαίρε εν Κυρίω πάντοτε,
Άρχοντα Δημήτριε.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΡΑΚΗΣ
ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ

Παρακαλώ να ετοιμαστεί η Χορωδία των Νέων, όσο ο Χοράρχης κ. Θεοχάρης Σούλης, θα απευ-θύνει τον χαιρετισμό του στον Άρχοντα.

Σεβαστοί Πατέρες
Κύριοι Συνάδελφοι
Κυρίες και Κύριοι
Αγαπητέ μας Δάσκαλε

Ως Χορωδία Νέων, θα θέλαμε κι εμείς με τη σειρά μας, να ευχαριστήσουμε και να ευχηθούμε, στον τιμώμενο Δάσκαλό μας Κύρ Δημήτρη Ιω-αννίδη, ο Θεός να του δίνει δύναμη και υγεία, ώστε να συνεχίσει να προσφέρει στην Ιερή Τέχνη του Δαμασκηνού, και στην διαφύλαξη, της γνήσιας Πατριαρχικής Παραδόσεως.
Εμείς Δάσκαλε, παραβιάζοντας το πρόγραμμά μας, λόγω του ότι οι υπόλοιπες Χορωδίες, παρουσία-σαν εκτενή προγράμματα και ως εκ τούτου πέ-ρασε η ώρα, θα ψάλλουμε μόνον έναν Ύμνο, για να σε τιμήσουμε εκ βάθους ψυχής.
Θα ψάλλουμε σε Παραλλαγή, το Χερουβικό των Προηγιασμένων Θείων Λειτουργιών « Νύν αι Δυ-νάμεις », σε μελοποίηση Θρασυβούλου Στανίτσα.

Δάσκαλέ μας, να ζήσεις.

Η Χορωδία των Νέων, απέδωσε καταπληκτικά την Παραλλαγή του Χερουβικού και απέσπασε δικαίως, πλήθος χειροκροτημάτων.

Ένα ακόμα εγκωμιαστικό τροπάριο από τον κ. Μαράκη.
Εξαποστειλάριο αυτή τη φορά. Δικό του κι αυτό.

ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΟΝ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ
ΔΙΑ ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ ΚΥΡ ΔΗΜΗΤΡΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ

Τονισθέν εις την μελωδίαν
του Β΄. Ήχου « Τοις Μαθηταίς συνέλθωμεν »

Σήμερον δέχεται τιμάς,
ο Άρχων και επαίνους,
ότι ημάς εδίδαξε,
τα του ήχου σημεία,
και αρμονίας τον τρόπον,
χρόνον, ρυθμόν και μέτρον,
και πάντα τα της Μουσικής,
πράξιν και Θεωρίαν αγνοπρεπώς,
τον Θεόν υμνούντες ώσπερ Εκείνος,
μελωδικώς εν άσμασι,
ψαλμοίς τε και εν ύμνοις.

ΜΑΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ

Και τώρα, παρακαλώ τον Πρόεδρο του Συλλόγου Προασπιστων της Εθνικής μας Μουσικής « ΟΙ ΥΠΕΡΜΑΧΟΙ » Πρωτοψάλτη και Συγγραφέα κ. Βασίλη Κατσιφή, να ανέλθει στο βήμα.

Αν εξ’ αρχής αναφερόμουν, στο πρόσωπο του σήμερον τιμωμένου Άρχοντος Πρωτοψάλτου, εκλεκτού φίλου και συναδέλφου Κυρ Δημητρίου Ιωαν-νίδη, θα είχα διαπράξει ένα λάθος ΚΑΙ αρχής, μα ΚΑΙ ουσίας. Θα ηταν λοιπόν λάθος, η προς το πρόσωπόν του αναφορά μου, αν είχα παραγνω-ρίσει και τις άλλες συνιστώσες, που συνήργησαν στην μουσικολογική ανέλιξή του.
Θα ήταν μία ελλιπής αναφορά, που θα παρου-σίαζε τον κλώνο του δέντρου, αλλά χωρίς το ίδιο το δέντρο. Χωρίς τις ρίζες. Γιατί ο Δημήτρης Ιωαννίδης, στηρίχτηκε σ’ αυτό το δέντρο, αλλά πή-ρε κι από τις ρίζες, τ’ αναγκαία συστατικά, ώστε να θεμελιώσει ένα δυνατό κλωνάρι, γεμάτο ευώδη λουλούδια και χυμώδεις καρπούς.
Με όσα παρακάτω θα διατυπωθούν, θα καταστεί φανερό, ότι ο Δημήτρης μεγάλωσε, κάτω από τη σκιά της Παραδόσεως και γεύτηκε τα πρώτα σημαντικά στοιχεία, από ρίζες που έκρυβαν χυμούς και απόηχους, από την Καππαδοκία μας, την Ιωνία και τον Πόντο μας.
Τον σήμερον τιμώμενο, τον γνώρισα στο μακρινό πλέον έτος 1946, όταν είχα συνεργασία με τον αείμνηστο πατέρα του Κυριάκο, στον Ιερό Ναό Γενεσίου της Θεοτόκου Νικαίας. Βάση αυτής της μακρόχρονης γνωριμίας μου, γνωρίζω πολλά πράγ-ματα, από κείνα που καθόρισαν την ψαλτική σταδιοδρομία του και το σοβαρό ψαλτικό του γίγνεσθαι.
Μεγάλωσε σ’ ένα περιβάλλον βυζαντινοτραφές. Βυζαντινόπληκτο θα έλεγα καλύτερα, με κορυφαίο τότε στην οικογένεια, τον θείο του Γιάννη Ιωαννίδη ( ο οποίος ήταν και Δάσκαλος του πατέρα του Δημήτρη ) και με ενεργά μέλη, τον άλλο θείο του Παύλο. Αυτός όμως που ήταν περισσότερο παθιασμένος με τη Βυζαντινή μας Μουσική, ήταν ο πατέρας του Δημήτρη, Κυριάκος Ιωαννίδης. Τους γνώρισα εκείνη την εποχή από πολύ κοντά, αλλά η γνωριμία μας αργότερα, εξελίχτηκε σε μια μεγάλη φιλία. Αυτό που διαπί-στωσα τότε αλλά πολύ περισσότερο αργότερα, ήταν ότι όλοι μαζί, αποτελούσαν μια ομάδα ανθρώπων, παθιασμένων στο έπακρο με τη Βυζαν-τινή Μουσική, την Ψαλτική Τέχνη και την Παρά-δοση. Μια ομάδα ταγμένων στις αξίες της Φυλής μας, που γνώριζαν από πλευράς μουσικής, από μνήμης όλα τα μεγάλα Μαθήματα του ψαλτικού μας θησαυρού.
Αυτής της ομάδας, άξιος συνεχιστής, είναι και ο σήμερον τιμώμενος και μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, ότι πολλά διδάγματά τους, σμίλευσαν την ψαλτική προσωπικότητά του. Εδώ όμως, θα ήθελα να παρατηρήσω, ότι όσα ανεφέρθησαν, δεν επιβάλλουν την άποψη, ότι η περαιτέρω ανέλιξή του, περί την ψαλτική τέχνη, είναι προϊόν μεταφοράς ή προϊόν που κληρονόμησε, κατά το κοινώς λεγόμενον.
Τούτο, εκτός του ότι είναι έξω από τις προ-θέσεις μου, αποτελεί και βασικό λάθος, γιατί με ότι κι αν σε προικίσει το περιβάλλον, εάν το άτομο και εν προκειμένω ο Ψάλτης, δεν κάνει τις αναγκαίες αναζητήσεις και εάν δεν υποβληθεί σε εξοντωτική μελέτη, δεν θα κατορθώσει το παραμικρό.
Ο Δημήτρης Ιωαννίδης, πρώτα άκουσε τα σωστά από τους γύρω του, πέρασε στην περίοδο της ολοκλήρωσης αργότερα και κατόπιν, στέριωσε αυτό το σοβαρό μουσικό οικοδόμημα.
Δηλαδή, έχουμε μπροστά μας μιά φυσιολογική μουσική ολοκλήρωση.
Η γνωριμία του με τον σοβαρό Μελετητή – Θεωρητικό μακαριστό Κουλουριώτη Νικόλαο Σαλτάρη, υπήρξε μια ευτυχής συγκυρία και έγινε το μέσον, που σιγά – σιγά, τον καθιέρωσε στην κρίση της Ιεροψαλτικής Τάξης, ως σοβαρού γνώστη της Εθνικής μας Μουσικής. Αλλά και ο ερχομός στην Αθήνα, του όντως μεγάλου Θρασύβουλου Στανίτσα, έδωσε την ευκαιρία της παραπέρα ολοκλήρωσης των γνώσεών του και σύναξε όλα εκείνα τα στοιχεία, που θα σημαδέψουν την παραπέρα πορεία του, στην Ψαλτική Τέχνη.
Μιά ακόμη σοβαρή ενασχόλησή του, που έχει σημαντική αξία, είναι και η καταγραφή σε μπομπίνες, μέρους των εκτελέσεων, απ’ όλους σχεδόν τους σοβαρούς εργάτες του Αναλογίου, από το 1945 και εντεύθεν. Όμως η σοβαρότερη προσφορά του στην Ψαλτική Τέχνη, είναι η εργώδης πορεία του στη μελοποίηση. Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι το συνθετικό του έργο, είναι το σοβαρότερο από πλευράς όγκου, από οποιονδήποτε άλλον συνθέτη. Το όλο έργο του, έχει την σφραγίδα και το ύφος της τελειότητας. Τα πάντα ( ως Μαθήματα ), είναι εναρμονισμένα με το πνεύμα και τ’ ακούσματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, καθώς αυτά μετεφέρθησαν από τους Μεγάλους Πρωτοψάλτες της του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.
Σ’ αυτή την γιγάντια προσπάθεια, είναι και η μη απομάκρυνση από το λιτό αλλά στέρεο ά-κουσμα, που εκφράζει την Ορθόδοξη σεμνότητα. Δηλαδή το Πατριαρχικό Ύφος.
Με βάση αυτή την προσφορά του, αξιώθηκε από τον Οικουμενικό Θρόνο, της τιμητικής διακρίσεως, του Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Αγιω-τάτης Αρχιεπισκοπής Κων/πόλεως, ως αντίδωρον και αναγνώριση της προσφοράς του.
Ο κ. Δημήτριος Ιωαννίδης, έχει τιμήσει τ’ αναλόγια, πολλών Ιερών Ναών του Λεκανοπεδίου της Αττικής.
Στον τομέα μεταβίβασης της θείας τέχνης του Δαμασκηνού, έχει εργαστεί συστηματικά και δείγματα ΚΑΙ αυτής της προσπάθειάς του, είναι οι πάρα πολλοί μαθηταί του.
Η Πανελλήνια Ένωση Προασπιστών της Εθνικής
Μουσικής « ΟΙ ΥΠΕΡΜΑΧΟΙ », του εύχεται γόνιμη συνέχιση της ευλογημένης από το Θεό μας προσφορά του, για το καλό της Εκκλησίας του Χριστού, για το καλό της Μουσικής της Ορθοδόξου Εκκλησίας και για το καλό της Ιεροψαλτικής Τάξης.

Πολλά τα έτη σου Άρχοντα Πρωτοψάλτα
Κυρ Δημήτριε Ιωαννίδη

Την τελετή, θα κλείσει ο Άρχοντας, με την ευχα-ριστήρια ομιλία του. Δάσκαλε, παρακαλώ.


Σεβαστέ και μεγάλε μου Φίλε π. Μάξιμε μαζί με το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ναού μας.
Σεβαστοί Πατέρες.
Αγαπητέ Φίλε και Συνάδελφε, Πρόεδρε της Ομο-σπονδίας Συλλόγων Ιεροψαλτών Ελλάδος.
Αγαπητέ Φίλε Πρόεδρε του Συλλόγου Κων/πολι-των.
Αγαπητέ και Πρόεδρε και Χοράρχα του Συλλόγου
Ιεροψαλτών Μεγαρίδος, Σαλαμίνος και Αττικής.
Αγαπητέ Φίλε Πρόεδρε των Υπερμάχων.
Αγαπητέ Φίλε Πρόεδρε του Συλλόγου Φίλων της Βυζαντινής Μουσικής Αθηνών.
Αγαπητοί Φίλοι, εκπρόσωποι της Παγκρήτιας Έ-νωσης Φίλων της Βυζαντινής Μουσικής.
Αγαπητέ μου Φίλε και Συνάδελφε Πρόεδρε και Χοράρχα των Βυζαντινών Υμνωδών της Πάτρας.
Αγαπητοί μου Φίλοι και Συνάδελφοι, νέοι και παλαίμαχοι, Χοράρχες και μέλη όλων των Χορω-διών, αλλά κι εσείς οι άλλοι.
Εσείς που αφήσατε σήμερα τα σπίτια και τις ασχολίες Σας, προκειμένου να τιμήσετε την με-τριότητά μου.
Κυρίες και Κύριοι
Κατ’ αρχήν, είμαι υποχρεωμένος να ζητήσω τα-πεινά την συγνώμη Σας, για δύο λόγους :
1) διότι λόγω προβλημάτων υγείας, θα απευθυνθώ προς την αγάπη Σας καθιστός, και
2) διότι λόγω της μεγάλης – αλλά πιστεύω φυσιο-λογικής – συγκινήσεως, που με διακατέχει απ’ την αρχή, αυτής της τόσο λαμπρής και τιμητικής για την ταπεινότητά μου εκδήλωσης, θα μεταχειριστώ πολλούς από τους ξερόβηχες, που χρησιμοποιούμε εμείς οι Ψαλτάδες, προκειμένου να καλύψουμε διάφορες αδυναμίες της στιγμής.
Και θα τους μεταχειριστώ, γιατί όπως προείπα, η συγκίνηση που με γεμίζει αυτή τη στιγμή, είναι τέτοια, που δεν πιστεύω να τα καταφέρω, να Σας πω αυτά που θέλω.
Να γνωρίζετε λοιπόν ότι ο βήξ, δεν υποδηλώνει μόνο την απορία του Ψάλτου, αλλά κρύβει πολλές φορές, μεγάλο φόρτο συγκίνησης.
Πρίν Σας ευχαριστήσω όλους από τα βάθη της καρδιάς μου, για την εδώ παρουσία Σας και για την τιμή που μου κάνετε σήμερα, επιτρέψατέ μου, πάνω απ’ όλα και όλους, να ευχαριστήσω τον Πανάγαθο Θεό, για πολλαπλούς λόγους, τους οποίους θα μου επιτρέψετε να γνωρίσω στην αγάπη Σας.
Πρώτα – πρώτα, τον ευχαριστώ, γιατί με προί-κισε με τα τάλαντα μιάς κάποιας φωνής και κάποιας γνώσης της Μουσικής μας και με έφερε μέχρι την σημερινή ημέρα.
Είναι δύο τάλαντα ανεξάρτητα μεταξύ τους, για τα οποία, κάθε άλλο, παρά μπορώ να καυχηθώ, γιατί υπάρχουν πολλοί, με καλύτερες φωνές από τη δική μου, καθώς επίσης, πολλοί περισσότεροι γνώστες της Βυζαντινής Μουσικής, οι οποίοι είναι καλύτερα καταρτισμένοι από μένα.
Στα 50 χρόνια της Ιεροψαλτικής μου Διακο-νίας, κύριο μέλημά μου ( και θα πρέπει να ομο-λογήσω κι εγώ με τη σειρά μου, αφού το βε-βαίωσαν τόσοι σήμερα εδώ, αγωνίστηκα πολύ γι’ αυτό ), ήταν, να αξιοποιήσω όσο το δυνατόν πε-ρισσότερο, αυτό το δοθέν μοι τάλαντον.
Αυτήν την κάποια όπως προανέφερα φωνή, που μου χάρισε ο Θεός, και να προσπαθήσω να πε-τύχω στην αποστολή μου. Δηλαδή, στην οικοδο-μή του Σώματος της Εκκλησίας του Χριστού.
Φυσικά, δεν μπορώ να αξιολογήσω τον εαυτό μου και να οριοθετήσω το μέχρι ποίου σημείου τα κατάφερα.
Για ένα όμως πράγμα, έχω ήσυχη την συνείδησή μου. Ότι σαν Ιεροψάλτης, αυτά τα 50 χρόνια πάνω στο Αναλόγιο, εκπροσωπώντας το Λαό του Θεού, ο οποίος εμπιστεύεται την αγωνιώδη κραυ-γή της καρδιάς του, στην παρουσία μου στις διάφορες Ιερές Ακολουθίες, καθώς επίσης και σ’ αυτή την οποιαδήποτε φωνή μου, για προσευχή, μετάνοια και ανάταση ψυχής, αγωνιούσα και
αγωνιώ πάντοτε, προσπαθώντας να ψάλλω με προσοχή, σωστό τονισμό των λέξεων και κατά-
νυξη, προκειμένου να ικανοποιήσω πρώτα την δι-κή μου την ψυχή και μετά όλων των εκκλη-σιαζομένων.
Τον ευχαριστώ λοιπόν απ’ τα βάθη της καρδιάς μου και τον ευλογώ.
Ένας άλλος λόγος, για τον οποίον είμαι υπο-χρεωμένος να Τον ευχαριστήσω, είναι το ότι έφε-ρε στο πλάϊ μου μιά γυναίκα, για την οποία καυ-χιέμαι και μάλιστα, υπέρ του δέοντος.
Εάν σήμερα λένε πολλοί, ότι είμαι μιά κάποια προσωπικότητα, πράγμα που μεταξύ μας δεν το πολυπιστεύω, αυτό το χρωστάω μαζί με πολλά άλλα, ΚΑΙ στην γυναίκα μου.
Γνωριστήκαμε το 1961 το καλοκαίρι, 3 μήνες, μετά την κατάταξή μου στο τότε Βασιλικό Ναυ-τικό. Τον Φεβρουάριο του 1965 παντρευτήκαμε και από τότε, στέκεται βράχος ακλόνητος δίπλα μου.
Ούτε εκδρομές, ούτε σωστές διακοπές, ούτε τί-ποτα.
Εμείς οι Ψάλτες, δεν μπορούμε να κάνουμε σω-στές διακοπές. Είναι δυνατόν να ξημερώνει Κυ-ριακή, κι εμείς να αλλάζουμε πλευρό στο κρεβάτι ή να ετοιμάζουμε μπαγκάζια, προκειμένου να πάμε κάπου εκδρομή ; Για να μην το χαρακτηρίσω αδύνατον, λέω ότι είναι πολύ – πολύ δύσκολο.
Θέλω λοιπόν να είστε σίγουροι, ότι εάν είμαστε όλοι εδώ σήμερα και γιορτάζουμε τα 50 χρόνια που υπηρέτησα τα Ιερά Αναλόγια, αυτό το χρω-στάμε κατά πολύ μεγάλο μέρος ΚΑΙ σ’ αυτή τη γυναίκα, η οποία αγόγγυστα τόσα χρόνια, με στήριξε και εξακολουθεί να με στηρίζει. Γι’ αυ-τό, την ευχαριστώ και πάλι για την υπομονή της μαζί μου, γιατί μεταξύ μας και θα σας πα-ρακαλέσω αυτό, να μην το πείτε πάρα έξω και γίνουμε και ρεζίλι, είμαι ένας άνθρωπος, ο οποίος όταν ξυπνάει το πρωί, στοιχηματίζει με τον εαυτό του, για το πόσους ανθρώπους, θα πειράξει μέχρι το βράδυ. Βέβαια, καταλαβαίνετε όλοι Σας, ότι αυτός που τραβάει τα περισσότερα – μιά που βρί-σκεται δίπλα μου συνεχώς – είναι η γυναίκα μου.
Τι να κάνουμε ; Κάνε κουράγιο βρέ γυναίκα !
Το αυγό που σου έπεσε, ήταν δίκροκο. Ποιός σου είπε να το διαλέξεις ;
Πέρα όμως απ’ όλ’ αυτά, θέλω να την ευχα-ριστήσω και για τα δυό παιδιά που μου χάρι-σε. Δυό παιδιά – διαμάντια, που βρίσκονται πάντα δίπλα μας ΚΑΙ στις χαρές ΚΑΙ στις λύπες μας και τα οποία με τη σειρά, τα ευχαριστώ κι αυτά, για τα δώρα που μας έδωσαν.
Δυό νύφες περίφημες και τα 3 εγγόνια μας.
Τους εύχομαι, κάθε ευτυχία και προκοπή στη ζωή τους.

Αγαπητοί μου Φίλοι,
Είναι πολύ συγκινητικό, να δέχεσαι συγχαρητή-ρια από το Εκκλησίασμά σου, κόσμο κατά τα άλλα άγνωστο, και ακόμα συγκινητικότερο, να
σε συγχαίρουν καταξιωμένοι συνάδελφοι, οι οποί-
οι ελάμπρυναν επί δεκαετίες, αλλά και λαμπρύ-νουν ακόμα τα Ιερά Αναλόγια.
Σαν εκφραστής της Ψαλτικής Τέχνης, μέσα από
τα έργα των Μεγάλων Διδασκάλων, αλλά και των τεραστίων αποθεμάτων του μουσικού συγγραφι-κού μου έργου, προσπάθησα να σεβαστώ την πα-τροπαράδοτη Μουσική μας Κληρονομιά, το Ύφος και το ήθος, τα οποία πηγάζουν από το Οικου-μενικό μας Πατριαρχείο, και με την επιβεβλη-μένη κατά περίπτωση ορθότητα και προσήκοντα σεβασμό ή ευλάβεια, να ενορχηστρώνω αρμονικά, τη μουσική απόδοση με το λιβάνι, την κατάνυξη με την συντριβή της ψυχής και την συμμετοχή στη Θεία Λατρεία και πρό πάντων, με τη μυ-σταγωγία της σωτηρίας μας.
Θα ήθελα να υπενθυμίσω σε όλους, αλλά κυ-ρίως στους νέους Συναδέλφους μου, ότι η Εκκλη-σιαστική μας Μουσική, δεν είναι Μουσειακή Πα-ράδοση, ούτε φολκλορισμός, όπως θέλει ( ευτυχώς μια μικρή μερίδα ) να την προβάλει.
Είναι η συνέχεια του Ιερού Ευαγγελίου και της πίστης μας, απ’ όπου πηγάζει το ήθος της κα-θημερινής μας ζωής και σκέψης.
Δεν διδάσκεται με μέθοδο άνευ Διδασκάλου, για-τί είναι καθαρά φωνητική. Εάν σήμερα υπάρχουν Ψάλτες, αυτό οφείλεται στο ότι από τον 8ο πε-ρίπου αιώνα, που εμφανίστηκε η Εκκλησιαστική μας Μουσική, από τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμα-σκηνό, υπήρξαν Διδάσκαλοι που δίδασκαν, αλλά και μαθητές που άκουγαν και μάθαιναν απ’ αυ-τούς. Η συνέχεια αυτή, φτάνει στις μέρες μας, μη εξαιρουμένου και του ομιλούντος, ο οποίος του-λάχιστον προσωπικά, γαλουχήθηκε με τη Παρά-δοση και διδασκαλία, τριών προηγουμένων γενε-
ών Πρωτοψαλτών της Οικογενείας του, στην Βα-
σιλίδα των Πόλεων την Κωνσταντινούπολη, αλλά και εδώ στην Αθήνα.
Η μουσική μας λοιπόν, δεν μαθαίνετε από χει-ρόγραφα ή δι’ επιφοιτήσεως οποιουδήποτε πνεύ-ματος, όπως εμφανίζονται πολλοί σήμερα, κάνον-τας τους επαϊοντες αλλά και τους προφεσόρους, αλλά καθαρά από το Δάσκαλο στο μαθητή.
Απ’ αυτά λοιπόν συμπεραίνουμε, ότι κάθε νέα θεωρία και σύστημα της Μουσικής μας, είναι απαράδεκτο και καλά θα κάνει η Μητέρα Εκ-κλησία, η οποία φέρει ακεραία την ευθύνη και η μέχρι σήμερα στάση της, μπορεί να χαρακτη-ριστεί και ύποπτη, να αναλάβει επιτέλους τις ευ-θύνες της και να αποκηρύξει κάθε νεωτερίζουσα, αλλά και παλαιότερη άποψη, πάνω στην Πατρο-παράδοτη Βυζαντινή μας Μουσική.
Μαζί με την Εκκλησία, πρέπει να αναλάβει και η Πολιτεία το χρέος της στην Πατροπαράδοτη παρακαταθήκη. Δηλαδή στην Μουσική μας Παρά-δοση, η οποία εκπορεύεται ΜΟΝΟΝ από τους Διδασκάλους Πρωτοψάλτας του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου και τα διάφορα ακούσματα που έχουμε, από την εποχή του πράγματι Μεγάλου Ιακώβου Ναυπλιώτη και μετά.
Όλες οι άλλες μουσικές καταστάσεις, δηλαδή οι νέες θεωρίες, που βασίζονται όπως προαναφέραμε σε διάφορες επιφοιτήσεις αγνώστων πνευμάτων, οι καντάδες μέσα στην Εκκλησία, είτε αυτές πραγ-ματοποιούνται κατά την ώρα της Θείας Λειτουρ-γίας, είτε κατά την τέλεση των διαφόρων μυ-στηρίων, καθώς επίσης και τα όργανα, θα πρέπει να εκδιωχθούν από τον χώρο της Εκκλησίας, τα Ωδεία και τη Μέση Εκπαίδευση, και μάλιστα σε αντίθετη περίπτωση, να αφορίζονται διά παντός από την Ιεραρχία, οι φιλακόλουθοι αυτών των καταστάσεων.
Δεν είναι δυνατόν, η τόσο πλούσια σε Κλί-μακες Βυζαντινή Μουσική, να διδάσκεται στα Ω-δεία με το πιάνο. Είναι σαν μια νοικοκυρά, να θέλει να φτιάξει παγωτό, και χρησιμοποιεί το φούρνο μικροκυμάτων.
Δεν γίνεται. Έχω κουραστεί να το φωνάζω και κάποτε, πρέπει να βγάλουν τις ωτασπίδες που φορούν για διάφορους λόγους οι ιθύνοντες ( και εδώ εννοώ τους διοικούντες την Ομοσπονδία και τους διάφορους Ιεροψαλτικούς Συλλόγους της Χώ-ρας ) και να μ’ ακούσουν. Πρέπει να διαχωρι-στούν τα δύο είδη της Μουσικής. Όποιος θέλει να μάθει την Ευρωπαϊκή, θα πηγαίνει στα Ωδεία ή στίς διάφορες Μουσικές Σχολές, θα σπουδάζει 4 – 5 χρόνια πάνω στο πεντάγραμμο και θα απο-φοιτεί.
Όποιος θέλει να μάθει την Βυζαντινή, θα σπου-δάζει κι αυτός 4 – 5 χρόνια την Μουσική που διάλεξε και του χρειάζεται, και θα αποφοιτεί κι αυτός. Τώρα εάν κάποιος, θέλει να μάθει και τα δύο είδη, θα κάθεται στο θρανίο τα ανάλογα χρόνια, προκειμένου να σπουδάσει και τις δύο Μουσικές.
Σήμερα τι γίνεται ; Πάνω στα εντελώς διαφο-ρετικά διαστήματα της Ευρωπαϊκής, σπουδάζουμε την πολυδιάστατη Βυζαντινή.
Το αποτέλεσμα ; Τραγελαφικό.
Αλλά ποιός να ενδιαφερθεί ; Και ποιός ν’ ακού-σει επιτέλους τις φωνές μας ;
Δε βαριέστε !
Επανερχόμαστε όμως στο σήμερα.
Θέλω να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρ-διάς μου το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, το προ-σωπικό του Ιερού Ναού, και ιδιαιτέρως τον αγα-πητό μου Φίλο π. Μάξιμο, που εδώ και δύο σχε-δόν χρόνια συνεργαζόμαστε, για την αγάπη τους προς το πρόσωπό μου, για την οργάνωση και εκ-τέλεση της σημερινής εκδήλωσης. Είναι κάτι που αποφασίστηκε και έγινε, εντελώς αβίαστα και εν-τελώς ξαφνικά, γι’ αυτό και με συγκινεί ιδιαι-τέρως.
Εκτός όμως αυτού, υπάρχει η άψογη και σπά-νια συνεργασία που έχουμε πάνω στα καθήκοντά μας, τα οποία εκτελούνται, μέσα σ’ ένα κλίμα αλληλοσεβασμού και αλληλοκατανόησης.
Αισθάνομαι πολύ τυχερός, γιατί βρήκα τέτοιους καλούς συνεργάτες. Τους ευχαριστώ, για άλλη μια φορά.
Ευχαριστώ όλους. Ομοσπονδία, Συλλόγους Ιερο-ψαλτών, διάφορους Φορείς, αλλά και μεμονωμένα άτομα, που τίμησαν εμπράκτως ή και με την απλή παρουσία τους, την ταπεινότητά μου.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ, σ΄ αυτούς οι οποίοι τα-ξίδεψαν από την Κρήτη, την Πάτρα και το Ναύ-πλιο, προκειμένου να βρεθούν κοντά μου και να με βοηθήσουν με την παρουσία τους, να εορτάσω καλύτερα αυτό το Ιωβηλαίο, το οποίον είναι από τα λίγα που έχουν εορταστεί, ζώντος του τιμω-μένου.
Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου, τους
Χοράρχες καθώς επίσης και τα Μέλη των Χο-ρωδιών, που λάμπρυναν την εορτή, με την δυ-ναμική παρουσία τους.
Ευχαριστώ και όλους αυτούς, οι οποίοι μη δυ-
νάμενοι να παρευρεθούν, απέστειλαν γράμματα ή τηλεγραφήματα.
Ευχαριστώ την Εταιρία Ηλεκτρονικών και Ηλεκ-τρολογικών Εφαρμογών Κυρ. Ιωαννίδης & Χρ. Καντούρος, για την άψογη κάλυψη της Εκδή-λωσης, τόσο από ηχητικά όσο και από φωτιστι-κά είδη.
Παιδιά μου, σας εύχομαι κάθε προκοπή στις δουλειές σας και νά’ στε πάντα καλά.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ απευθύνω προς τον Δήμο Αθηναίων, για την παραχώρηση των καθισμάτων.
Τέλος, ευχαριστώ τον παλιό καλό μου Φίλο, το Γιώργο το Μαράκη, αυτή την αστείρευτη πηγή ποιητικής έμπνευσης, ο οποίος με συγκίνησε α-φάνταστα, με τα προσομοιακά εγκωμιαστικά ποι-ήματά του και του εύχομαι, ότι το καλύτερο γι’ αυτόν προσωπικά, αλλά και την αξιαγάπητη οι-κογένειά του.
Τελειώνοντας, σας ευχαριστώ όλους, άλλη μια φορά και σας αφιερώνω την καρδιά μου.


Νά’ στε όλοι καλά

Εδώ, κλέβοντας τη δόξα από τον κ. Μαράκη, θα διαβάσω εγώ ένα προσόμοιο, που εστάλη κά-ποτε στον Άρχοντα και μάλιστα, κατά την ημέρα της ονομαστικής του εορτής.

ΠΡΟΣΟΜΟΙΟΝ ΣΚΩΠΤΙΚΟΝ
ΔΙΑ ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΝ
ΚΥΡ ΔΗΜΗΤΡΙΟΝ ΙΩΑΝΝΙΔΗ

Τονισθέν εις την μελωδίαν του
Πλαγίου Δ΄. Ήχου
« Τί υμάς καλέσωμεν Άγιε »

Τί σέ Δημητράκη καλέσωμεν,
Μουσικόν της καραβάνας ;
Ψάλτην του γλυκού νερού ;
Που κοιτάζεις στό βιβλίο
και τα λές στά κουτουρού.
Ιμάμην των Χοτζάδων Προεξάρχοντα ;
Χαμάμην των μποχώρηδων εξέχοντα ;
Αμανετζήν ηχηρότατον
και μπαταχτσήν οχληρότατον ;
Ελίγωσες απ’ τη γλύκα,
τας ψυχάς ημών.

Κάποιος που σε αγαπά

Ο κ. Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος παλαιός Λαμπαδάριος του Άρχοντος, θέλει να πεί μερικά λόγια για τον τιμώμενο.
Κε Κώστα, ελάτε στο βήμα.

Σεβαστοί Πατέρες, Αγαπητοί Συνάδελφοι Ιεροψάλτες, Κυρίες και Κύριοι
Θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω, ότι αισθάνομαι πολύ άβολα, ανεβαίνοντας σ’ αυτό το βήμα, προκειμένου να πώ κι εγώ δυό λόγια, γι’ αυτή τη μεγάλη μορφή που τιμάται σήμερα σ’ αυτόν εδώ το χώρο.
Και αισθάνομαι άβολα, γιατί άκουσα τόσους ομιλητές Ιερωμένους και μη, Συναδέλφους, φίλους και μαθητές του Άρχοντα, οι οποίοι είπαν τόσα πολλά, οπωσδήποτε όμως λίγα, για την πραγματική υπόσταση, του σήμερον τιμωμένου, ώστε να κινδυνεύει να χαθεί η φωνή μου.
Θα ήθελα όμως να μιλήσω για δυό πράγματα, που δεν μπορώ να αποσιωπήσω με τίποτα Δυό πράγματα, που ίσως κανένας από τους ομιλητές, δεν έχει βιώσει, αλλά που εγώ, πρίν από μερικά χρόνια, είχα την ευτυχία να ζήσω, εφ’ όσον βρισκόμουν δίπλα στον Άρχοντα, σαν Λαμπαδάριός του.
Θέλω λοιπόν να πώ δυό λόγια, γι’ αυτά που βίωσα όλον αυτό τον καιρό.
Πρώτα – πρώτα ( και αυτό δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ μου ), μου είπε :
« Έξω από το Ναό, θα είμαστε φιλαράκια και μπορούμε να παίζουμε και καρπαζιές ακόμα. Πάνω στο Αναλόγιο, εκτελούμε μία αποστολή και είμαστε παραδείγματα προς μίμηση ».
Αυτά μου είχε πεί τότε, αλλά ομολογώ, ότι όσο περισσότερο γνώριζα από κοντά τον Δάσκαλο, τόσο και διαπίστωνα ότι αυτά που είχα ακούσει τότε, δεν ήταν μόνο λόγια.
Είναι ένας άνθρωπος θα έλεγα, του καθήκοντος, ο οποίος το τηρεί με το παραπάνω και όσο αυτό, μπορεί καλύτερα να τηρηθεί.
Το δεύτερο πράγμα που ήθελα να θίξω, είναι αυτό που ακούστηκε λίγο νωρίτερα και που εστάλη κι αυτό, όπως όλα τ’ άλλα εγκωμιαστικά στον Δάσκαλο κατά καιρούς.
Αναφέρομαι στο Σκωπτικό προσόμοιο του μεγάλου Παπαδιαμάντη, που λέει :
« Τι σε Δημητράκη καλέσωμεν ;
Μουσικόν της καραβάνας ;
Ψάλτην του γλυκού νερού, που κοιτάς εις το βιβλίον και τα λές στα κουτουρού ; ».
Βέβαια, πιστεύω ότι αυτός που του το έστειλε, θα ήθελε να τον πειράξει, γιατί αλλιώς δεν εξηγείται.
Αυτό το « στα κουτουρού », εγώ το έζησα επί 2,5 χρόνια καθημερινά, όταν βρισκόμουν κοντά του και γνωρίζω πολύ καλά, τι σημαίνει για τον Άρχοντα.
Ο άνθρωπος, δεν χρησιμοποιεί βιβλία, αλλά πιστέψτε με ή ελάτε κοντά του, να το διαπιστώσετε και μόνοι σας, ΔΕΝ τα χρειάζεται. Όποιος καθί-σει δίπλα του όμως και βεβαίως γνωρίζει από Βυζαντινή Μουσική, θα διαπιστώσει ότι αυτά που ακούει « στα κουτουρού », είναι κατά πολύ κα-λύτερα, από αυτά που είναι γραμμένα στα βιβλία ή που έχει ακούσει από αλλού.
Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι ο σήμερον τιμώμενος, είναι αναντίρρητα, μετά τις περιβόητες έρευνες και τις καταλογραφήσεις των χειρογρά-φων του Αγίου Όρους, ο πολυγραφέστερος Μουσικοσυνθέτης, όλων των εποχών και όσο κι αν αυτό, μπορεί να φανεί υπερβολικό, θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς, ότι όσα Μαθήματα εγράφησαν κατά είδος, από τους διαφόρους Μουσικοδιδασκάλους και Μελοποιούς ανά τους αιώνες, εάν προστεθούν όλα μαζί, με μεγάλη δυσκολία θα πλησιάσουν το 1 / 3 της δουλειάς του Άρχοντα.
Αυτά λοιπόν τα 2,5 χρόνια, που είχα την τύχη αλλά και τη μεγάλη τιμή, να είμαι απέναντί του, όταν στον Απόστολο πήγαινα δεξιά και δίπλα του ( και αυτό, όχι από δική του απαίτηση, αλλά από δική μου καθαρά πρόθεση, προκειμένου να τον σπουδάσω, όσο το δυνατόν περισ-σότερο και από όσο γινόταν κοντύτερα ), άκουσα να λέει Χερουβικά σε όλους τους ήχους από μνήμης, δηλαδή ψάλλοντας « στα κουτουρού », ποτέ μικρότερα από 10΄ λεπτά και δεν μπορούσα, παρά να θαυμάζω την οργιώδη φαντασία του να καλπάζει, εκτελώντας το ένα Μακάμι πάνω στο άλλο, αλλάζοντας τους ήχους και τις βάσεις συνεχώς, αλλά στο τέλος, να καταλήγει πάντα στην αρχική του βάση. Σ’ αυτήν που ξεκίνησε.
Εδώ θα ήθελα να προσθέσω, ότι ειδικά στα Χερουβικά, ήταν και είναι ασυναγώνιστος. Κάποτε όταν τον είχα επισκεφτεί στο σπίτι του, μου έδειξε μία κάρτα – διαπίστωση του π. Σεραφείμ Φαράσογλου, ο οποίος τον εκφωνεί « Σπεσιαλίστα Χερουβικών ».
Πάτερ μου, νομίζω ότι αδικείτε πολύ τον Δάσκαλο, με τον φτωχό αυτό χαρακτηρισμό. Εγώ θα τολμούσα να πώ και λέω ότι είναι
« ασυναγώνιστος ».
Πολλές φορές πάλι, με αιφνιδίαζε, λέγοντάς μου να βρώ ένα Χερουβικό ή Κοινωνικό, να το βάλω στο Αναλόγιο για να το ψάλλουμε. Εγώ έχοντας μαζί μου πάντοτε τον Πρωγάκη, άνοιγα ένα απ’ όλα και το έβαζα επάνω. Εκείνος έριχνε μιά ματιά και μου έλεγε ότι εδώ κι εκεί θα αλλάξει τις γραμμές ( ιδίως στα Χερουβικά ) και άρχιζε ρεσιτάλ κυριολεκτικά της εκτελέσεως. Εκεί μπορούσε να καταλάβει κανείς, τον πλούτο μιάς σωστής εκτέλεσης ενός Μαθήματος, ενώ ταυτόχρονα, να θαυμάσει το μέγεθος των γνώσεων και των ερμηνευτικών ικανοτήτων του Δασκάλου.
Ο άνθρωπος, ψάλλει πρίμα – βίστα, οτιδήποτε και είναι από τους πολύ λίγους, που κοντά τους έχω ακούσει διαστήματα σωστά.
Κάτι άλλο που τον κάνει να ξεχωρίζει με την πρώτη ματιά, είναι η απίστευτη ηρεμία του, όταν ψάλλει. Εκτελεί το Μάθημα, χαϊδεύοντας τ’ αυτιά μας στη φυσική Κλίμακα, ενώ στα ψηλά, δεν ζαρώνει ούτε το φρύδι του.
Πάνω στο Αναλόγιο, είναι σοβαρός, ατάραχος και ασάλευτος, μη επιτρέποντας την παραμικρή κουβέντα, εκτός από τα απολύτως απαραίτητα
και αυτά πολλές φορές, μόνο με νοήματα.
Από θέμα γνώσεων, τι να πώ ;
Ωκεανός ολόκληρος, ο οποίος δεν διστάζει να ξεχειλίσει και να γεμίσει τον οποιονδήποτε τον προκαλέσει ( και πιστέψτε με. Δεν άφηνα και δεν αφήνω ευκαιρία, που να μην την εκμεταλευτώ ), με απαντήσεις και μάλιστα, απόλυτα τεκμηριωμένες.
Τι άλλο να πώ ;
Σαν επισφράγισμα αυτής της ομιλίας, θα ήθελα να απευθύνω έκκληση, σε όλους τους συνομήλικούς μου και γενικά στους νέους Συνάδελφους Ιεροψάλτες, να πάνε τουλάχιστον για ένα χρόνο, να μαθητεύσουν κοντά του, όσο είναι ακόμα καιρός.
Πιστεύω ακράδαντα, ότι είναι ο τελευταίος των πραγματικά Μεγάλων Πρωτοψαλτών και όχι αυτών που νομίζουν ότι είναι, ή εκμεταλευόμενοι διάφορες ευκαιρίες, κατάφεραν να ανέβουν στα μάτια του κόσμου.
Πρέπει λοιπόν να έλθουν κοντά του, για να μάθουν. Να μάθουν, αυτά που πολλοί – για να μη πώ όλοι – νομίζουν ή νομίζουμε ότι ξέρουμε.
Να γίνουν Ψάλτες, με όλη τη σημασία του πράγματος.
Δάσκαλέ μου, σε ευχαριστώ για ότι έχεις κάνει για μένα και σου εύχομαι να ζήσεις χίλια χρόνια, για να σε χαιρόμαστε πάντα.

Σας ευχαριστώ

Και τώρα, ο Πρωτοψάλτης και Υμνολόγος του Άρχοντα κ. Μαράκης, αντί τα γνωστά Προσομοιακά του ποιήματα, θα αφιερώσει κι αυτός με τη σειρά του, δυό λόγια στον Δάσκαλο.

Πανοσιολογιώτατε π. Μάξιμε.
Σεβαστοί Πατέρες.
Κύριοι Καθηγηταί της Βυζαντινής μας Μουσικής. Κύριε Πρόεδρε της Ομοσπονδίας Ιεροψαλτών.
Αγαπητοί Συνάδελφοι Ιεροψάλται και Μέλη των Χορωδιών, που ελάμπρυναν με τα προγράμματά τους, την σημερινή τελετή.
Ιδιαιτέρως, Αγαπητέ Φίλε και Σεβαστέ Δάσκαλε και Άρχοντα Πρωτοψάλτα Κυρ Δημήτριε Ιωαννίδη.
Σήμερα το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Πάνσεπτου, περικαλλούς αλλά και αρχαιοπρεπούς Ενοριακού Ναού, της Αγίας Αικατερίνης ( Πλάκας ) Α-θηνών, εις τον οποίον υπηρετείς ως Άρχων Πρωτοψάλτης, αναγνωρίζοντας το ήθος και το ύφος του μουσικού Σου ταλάντου, σε τιμά επαξίως.
Είναι πολύ σπάνιο γεγονός, να γίνονται τιμητικές διακρίσεις, από τους Ιερούς Ναούς, αλλά και σπανιότερον, να εορτάζεται Ιωβηλαίον, ζώντος του τιμωμένου.
Όμως ΕΣΥ Άρχοντα, ΚΑΙ το αξίζεις αλλά ΚΑΙ το δικαιούσαι. Επίσης ΕΣΥ και ορισμένοι Συνά-δελφοι Ιεροψάλτες, έχετε την τύχη και την τιμή, να συνεργάζεσθε με Ιερείς, που αγαπούν τον Ψάλτη και δεν διακατέχονται από εγωιστικά και για να μην παρεκτραπούμε, Φαρισαϊκά κίνητρα.
ΕΣΥ Άρχοντα, έχεις αυτή την προνομοιακή τιμή και συμπαράσταση του Ιερού Ναού, όπου μεγαλόπρεπα και ηδύμολπα, αποδίδεις τους Ιερούς Βυ-ζαντινούς Ύμνους της Θείας Λατρείας μας, με Μετρο, Χρόνο και Ρυθμό, μαγνητίζοντας τους Εκκλησιαζόμενους ακροατές Σου.
Αφού κατορθώνεις να συγκινείς και να σαγηνεύεις εμάς τους Ψάλτες, είναι εύκολο να υπολογίσει κανείς, το πόσο σαγηνεύεις και συνεπαίρνεις το Εκκλησίασμά σου.
Η σημερινή τιμητική τελετή Μεγάλε Δάσκαλε, είναι ξεχωριστή και κατάδική Σου, γιατί πράγματι είσαι ΠΟΛΥ Μεγάλος και το αξίζεις. Ανάλογη και η τιμή του Ιερού Ναού, που σε έχει να προεξάρχεις στα Αναλόγιά του.
Δάσκαλε. Άρχοντα Κυρ Δημήτρη Ιωαννίδη
Η πολυγραφία Σου, είναι από τις σπανιότατες για να μην πώ η μοναδική, στον χώρο της Εκκλησιαστικής Μελοποιϊας. Θα μπορούσαμε άνετα, να σε ονομάζουμε νέο Μπερεκέτη, παρ’ όλο του ότι ο πρώτος Μπερεκέτης, δεν έγραψε τον όγκο και την ποικιλία των μαθημάτων, που έχεις γράψει ΕΣΥ.
Η προσφορά Σου στον τομέα αυτόν, είσαι τε-ράστια και ανεπανάληπτη.
Δίδαξες και διδάσκεις την Τέχνη του Δαμασκηνού, από μικρό παιδί, γιατί από τότε, άκουσες έμαθες ή μάλλον αφομοίωσες τα μυστικά αυτής της τόσο σπουδαίας αλλά και τόσο παρα-ξηγημένης από την ίδια την Εκκλησία Τέχνης.
Ο Πανάγαθος Θεός, του Οποίου το Όνομα, υμνείς τόσον επαξίως, Σε κατηξίωσε και διά μέσου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Σε τοποθέτησε στην εκλεκτότερη Χορεία των Εργατών της Εκκλησίας Του.
Όταν δέχεσαι ερωτήσεις για θέματα της Βυζαντίου Τέχνης, και Σε ακούω να απαντάς τόσο τεκμηριωμένα, ψυθιρίζω μέσα μου : Δάσκαλε, είσαι ο φαεινότερος αστέρας, στο Βυζαντινό Ιερο-ψαλτικό στερέωμα. Ένα φαινόμενο, που δεν πιστεύω να ξαναδεί ο Κλάδος μας.
Αναπολώ τις αξέχαστες Ακολουθίες που κάναμε, με τον αείμνηστο Πατέρα Σου και τους επίσης αείμνηστους Θείους Σου Γιάννη και Παύλο, στον Άγ, Ιωάννη τον Χρυσόστομο στη Νίκαια. Θυμάμαι όταν ψάλλαμε το « Αναστάσεως ημέρα» του Χρυσάφου, και ενώ η Ακολουθία, είχε τελειώσει αρκετή ώρα πρίν, ο κόσμος καθόταν ακόμα στη θέση του και άκουγε. Θυμάμαι τα αξέχαστα Πανηγύρια που κάναμε και που σιγά – σιγά πάνε να ξεχαστούν και να εξαφανιστούν.
Τότε σαν Λαμπαδάριος του Ναού, στεκόμουν απέναντι και Σας θαύμαζα οικογενειακώς.
Τα θυμάμαι και δακρύζω.
Άρχοντα και Μεγάλε Δάσκαλε,
Πρέπει να ξέρεις ότι είμαι περήφανος, γιατί σε έχω ΚΑΙ Φίλο ΚΑΙ Δάσκαλο. Πάντοτε είσαι πρόθυμος και μας διδάσκεις ανιδιοτελώς. Μας εξηγείς. Μας Συμβουλεύεις όλους εμάς που κάνουμε του Ψάλτες, για τα Διαστήματα, τις Κλίμακες του κάθε Ήχου, τις μεταβολές, τον Χρόνο, τον Ρυθμό, τις αναλύσεις ( άλλο μεγάλο ατού Σου κι αυτές ) και τόσα άλλα Θεωρητικά και Τυπικά Θέματα.
Τέλος, Ευχαριστώ τον Π. Μάξιμο και όλους όσουν συνέβαλαν σ’ αυτή τη σεμνή τελετή για το Ιωβηλαίο Σου.
Πιστεύω ακράδαντα, ότι είναι μια δικαίωση του τεράστιου καλλιτεχνικού και μουσικού Σου ταλέντου.
Άρχοντα, αγαπητέ Φίλε και Δάσκαλε
Παρακαλώ το Θεό μέσα από τα βάθη της ψυχής μου, να Σε έχει πάντα καλά, να Σου χαρίζει υγεία, ευτυχία και δύναμη, για να συνεχίσεις να Τον υμνείς, για πολλά – πολλά Χρόνια ακόμα.
Ευχαριστώ και όλους εσάς, που με ανεχτήκατε τόσες φορές.
Και πάλι να’ σαι πάντα καλά, Άρχοντα, Φίλε και Δάσκαλε Κυρ Δημήτρη Ιωαννίδη.
Εγώ ο καλός Σου φίλος, Σε συγχαίρω, γιατί,

Με την ψυχή και την καρδιά,
γλυκά πάντοτε ψέλνεις,
κι όλο το Εκκλησίασμα,
Άρχοντα συνεπαίρνεις.

Με την ψυχή και την καρδιά,
μα και με παρρησία,
πάντα ευφραίνεις τους πιστούς,
μέσα στην Εκκλησία.

Μετά απ’ όλον αυτόν τον εγκωμιαστικό χείμαρρο, νομίζω ότι αξίζει και στον κ. Μαράκη, ένα θερμό χειροκρότημα, για την αγάπη του προς τον Άρχοντα.
Και τώρα, επί τέλους έφθασε η ώρα των τιμητικών διακρίσεων, που θα λάβει σήμερα ο Άρχοντας.

Ο Ιερός Ναός, του απονέμει μία επίχρυση πλακέτα, αντίγραφο Ευαγγελίου του 18ου αιώνος, με ανάγλυφες παραστάσεις της Σταύρωσης και Ανά-στασης του Κυρίου, καθώς επίσης και ειδική περγαμηνή.
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Μουσικοφίλων κ. Σταμάτης Κίσσας, πλακέτα.
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ιεροψαλτών Μεγαρίδος, Σαλαμίνος και Αττικής, πλακέτα και Δίπλωμα τιμής.
Ο Πρόεδρος των Υπερμάχων κ. Βασίλης Κατσιφής, πλακέτα.
Η Γενική Γραμματεύς της Παγκρητίου Ενώσεως Φίλων Βυζαντινής Μουσικής, Δίπλωμα τιμής.
Ο Χοράρχης της Χορωδία Πατρών κ. Βασίλης Καυκόπουλος, τα κάτωθι :
Α) Εκ μέρους του Συλλόγου Ιεροψαλτών Μεσολογγίου « Αρχιδιάκονος Άνθιμος " τιμητικό Δίπλωμα.
Β) Εκ μέρους του Πατραϊκού Ωδείου, συγχαρητήρια Επιστολή.
Γ) Εκ μέρους της Αστυνομίας Πατρών, συγχαρητήρια Επιστολή.
Ο Χοράρχης της Χορωδίας των Νέων, τιμητικό Δίπλωμα.
Ο Πρωτοψάλτης και Δημοσιογράφος κ. Βασίλης Δανός, εκ μέρους των μοναχών της Ιεράς Μονής του Αγίου Σάββα, ειδικό μετάλλιο δια τα 1500 χρόνια της κτίσεως της Μονής και Περγαμηνή.

Την τελετή, θα κλείσει ο Άρχοντας, με την ευχαριστήρια ομιλία του. Δάσκαλε, παρακαλώ.


Σεβαστέ και μεγάλε μου Φίλε π. Μάξιμε μαζί με το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ναού μας.
Σεβαστοί Πατέρες.
Αγαπητέ Φίλε και Συνάδελφε, Πρόεδρε της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ιεροψαλτών Ελλάδος.
Αγαπητέ Φίλε Πρόεδρε του Συλλόγου Κων/πολιτων.
Αγαπητέ και Πρόεδρε και Χοράρχα του Συλλόγου
Ιεροψαλτών Μεγαρίδος, Σαλαμίνος και Αττικής.
Αγαπητέ Φίλε Πρόεδρε των Υπερμάχων.
Αγαπητέ Φίλε Πρόεδρε του Συλλόγου Φίλων της Βυζαντινής Μουσικής Αθηνών.
Αγαπητοί Φίλοι, εκπρόσωποι της Παγκρήτιας Ένωσης Φίλων της Βυζαντινής Μουσικής.
Αγαπητέ μου Φίλε και Συνάδελφε Πρόεδρε και Χοράρχα των Βυζαντινών Υμνωδών της Πάτρας.
Αγαπητοί μου Φίλοι και Συνάδελφοι, νέοι και παλαίμαχοι, Χοράρχες και μέλη όλων των Χορω-διών, αλλά κι εσείς οι άλλοι.
Εσείς που αφήσατε σήμερα τα σπίτια και τις ασχολίες Σας, προκειμένου να τιμήσετε την με-τριότητά μου.
Κυρίες και Κύριοι
Κατ’ αρχήν, είμαι υποχρεωμένος να ζητήσω ταπεινά την συγνώμη Σας, για δύο λόγους :
1) διότι λόγω προβλημάτων υγείας, θα απευθυνθώ προς την αγάπη Σας καθιστός, και
2) διότι λόγω της μεγάλης – αλλά πιστεύω φυσιολογικής – συγκινήσεως, που με διακατέχει απ’ την αρχή, αυτής της τόσο λαμπρής και τιμητικής για την ταπεινότητά μου εκδήλωσης, θα μεταχειριστώ πολλούς από τους ξερόβηχες, που χρησιμοποιούμε εμείς οι Ψαλτάδες, προκειμένου να καλύψουμε διάφορες αδυναμίες της στιγμής.
Και θα τους μεταχειριστώ, γιατί όπως προείπα, η συγκίνηση που με γεμίζει αυτή τη στιγμή, είναι τέτοια, που δεν πιστεύω να τα καταφέρω, να Σας πω αυτά που θέλω.
Να γνωρίζετε λοιπόν ότι ο βήξ, δεν υποδηλώνει μόνο την απορία του Ψάλτου, αλλά κρύβει πολλές φορές, μεγάλο φόρτο συγκίνησης.
Πρίν Σας ευχαριστήσω όλους από τα βάθη της καρδιάς μου, για την εδώ παρουσία Σας και για την τιμή που μου κάνετε σήμερα, επιτρέψατέ μου, πάνω απ’ όλα και όλους, να ευχαριστήσω τον Πανάγαθο Θεό, για πολλαπλούς λόγους, τους οποίους θα μου επιτρέψετε να γνωρίσω στην αγάπη Σας.
Πρώτα – πρώτα, τον ευχαριστώ, γιατί με προίκισε με τα τάλαντα μιάς κάποιας φωνής και κάποιας γνώσης της Μουσικής μας και με έφερε μέχρι την σημερινή ημέρα.
Είναι δύο τάλαντα ανεξάρτητα μεταξύ τους, για τα οποία, κάθε άλλο, παρά μπορώ να καυχηθώ, γιατί υπάρχουν πολλοί, με καλύτερες φωνές από τη δική μου, καθώς επίσης, πολλοί περισσότεροι γνώστες της Βυζαντινής Μουσικής, οι οποίοι είναι καλύτερα καταρτισμένοι από μένα.
Στα 50 χρόνια της Ιεροψαλτικής μου Διακονίας, κύριο μέλημά μου ( και θα πρέπει να ομολογήσω κι εγώ με τη σειρά μου, αφού το βε-βαίωσαν τόσοι σήμερα εδώ, αγωνίστηκα πολύ γι’ αυτό ), ήταν, να αξιοποιήσω όσο το δυνατόν πε-ρισσότερο, αυτό το δοθέν μοι τάλαντον.
Αυτήν την κάποια όπως προανέφερα φωνή, που μου χάρισε ο Θεός, και να προσπαθήσω να πε-τύχω στην αποστολή μου. Δηλαδή, στην οικοδο-μή του Σώματος της Εκκλησίας του Χριστού.
Φυσικά, δεν μπορώ να αξιολογήσω τον εαυτό μου και να οριοθετήσω το μέχρι ποίου σημείου τα κατάφερα.
Για ένα όμως πράγμα, έχω ήσυχη την συνείδησή μου. Ότι σαν Ιεροψάλτης, αυτά τα 50 χρόνια πάνω στο Αναλόγιο, εκπροσωπώντας το Λαό του Θεού, ο οποίος εμπιστεύεται την αγωνιώδη κραυγή της καρδιάς του, στην παρουσία μου στις διάφορες Ιερές Ακολουθίες, καθώς επίσης και σ’ αυτή την οποιαδήποτε φωνή μου, για προσευχή, μετάνοια και ανάταση ψυχής, αγωνιούσα και αγωνιώ πάντοτε, προσπαθώντας να ψάλλω με προσοχή, σωστό τονισμό των λέξεων και κατάνυξη, προκειμένου να ικανοποιήσω πρώτα την δική μου την ψυχή και μετά όλων των εκκλησιαζομένων.
Τον ευχαριστώ λοιπόν απ’ τα βάθη της καρδιάς μου και τον ευλογώ.
Ένας άλλος λόγος, για τον οποίον είμαι υποχρεωμένος να Τον ευχαριστήσω, είναι το ότι έφερε στο πλάϊ μου μιά γυναίκα, για την οποία καυχιέμαι και μάλιστα, υπέρ του δέοντος.
Εάν σήμερα λένε πολλοί, ότι είμαι μιά κάποια προσωπικότητα, πράγμα που μεταξύ μας δεν το πολυπιστεύω, αυτό το χρωστάω μαζί με πολλά άλλα, ΚΑΙ στην γυναίκα μου.
Γνωριστήκαμε το 1961 το καλοκαίρι, 3 μήνες, μετά την κατάταξή μου στο τότε Βασιλικό Ναυτικό. Τον Φεβρουάριο του 1965 παντρευτήκαμε και από τότε, στέκεται βράχος ακλόνητος δίπλα μου.
Ούτε εκδρομές, ούτε σωστές διακοπές, ούτε τίποτα.
Εμείς οι Ψάλτες, δεν μπορούμε να κάνουμε σωστές διακοπές. Είναι δυνατόν να ξημερώνει Κυριακή, κι εμείς να αλλάζουμε πλευρό στο κρεβάτι ή να ετοιμάζουμε μπαγκάζια, προκειμένου να πάμε κάπου εκδρομή ; Για να μην το χαρακτηρίσω αδύνατον, λέω ότι είναι πολύ – πολύ δύσκολο.
Θέλω λοιπόν να είστε σίγουροι, ότι εάν είμαστε όλοι εδώ σήμερα και γιορτάζουμε τα 50 χρόνια που υπηρέτησα τα Ιερά Αναλόγια, αυτό το χρω-στάμε κατά πολύ μεγάλο μέρος ΚΑΙ σ’ αυτή τη γυναίκα, η οποία αγόγγυστα τόσα χρόνια, με στήριξε και εξακολουθεί να με στηρίζει. Γι’ αυ-τό, την ευχαριστώ και πάλι για την υπομονή της μαζί μου, γιατί μεταξύ μας και θα σας παρακαλέσω αυτό, να μην το πείτε πάρα έξω και γίνουμε και ρεζίλι, είμαι ένας άνθρωπος, ο οποίος όταν ξυπνάει το πρωί, στοιχηματίζει με τον εαυτό του, για το πόσους ανθρώπους, θα πειράξει μέχρι το βράδυ. Βέβαια, καταλαβαίνετε όλοι Σας, ότι αυτός που τραβάει τα περισσότερα – μιά που βρίσκεται δίπλα μου συνεχώς – είναι η γυναίκα μου.
Τι να κάνουμε ; Κάνε κουράγιο βρέ γυναίκα ! Το αυγό που σου έπεσε, ήταν δίκροκο. Ποιός σου είπε να το διαλέξεις ;
Πέρα όμως απ’ όλ’ αυτά, θέλω να την ευχαριστήσω και για τα δυό παιδιά που μου χάρισε. Δυό παιδιά – διαμάντια, που βρίσκονται πάντα δίπλα μας ΚΑΙ στις χαρές ΚΑΙ στις λύπες μας και τα οποία με τη σειρά, τα ευχαριστώ κι αυτά, για τα δώρα που μας έδωσαν.
Δυό νύφες περίφημες και τα 3 εγγόνια μας.
Τους εύχομαι, κάθε ευτυχία και προκοπή στη ζωή τους.

Αγαπητοί μου Φίλοι,
Είναι πολύ συγκινητικό, να δέχεσαι συγχαρητή-ρια από το Εκκλησίασμά σου, κόσμο κατά τα άλλα άγνωστο, και ακόμα συγκινητικότερο, να
σε συγχαίρουν καταξιωμένοι συνάδελφοι, οι οποίοι ελάμπρυναν επί δεκαετίες, αλλά και λαμπρύνουν ακόμα τα Ιερά Αναλόγια.
Σαν εκφραστής της Ψαλτικής Τέχνης, μέσα από τα έργα των Μεγάλων Διδασκάλων, αλλά και των τεραστίων αποθεμάτων του μουσικού συγγραφικού μου έργου, προσπάθησα να σεβαστώ την πα-τροπαράδοτη Μουσική μας Κληρονομιά, το Ύφος και το ήθος, τα οποία πηγάζουν από το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, και με την επιβεβλημένη κατά περίπτωση ορθότητα και προσήκοντα σεβασμό ή ευλάβεια, να ενορχηστρώνω αρμονικά, τη μουσική απόδοση με το λιβάνι, την κατάνυξη με την συντριβή της ψυχής και την συμμετοχή στη Θεία Λατρεία και πρό πάντων, με τη μυσταγωγία της σωτηρίας μας.
Θα ήθελα να υπενθυμίσω σε όλους, αλλά κυρίως στους νέους Συναδέλφους μου, ότι η Εκκλησιαστική μας Μουσική, δεν είναι Μουσειακή Πα-ράδοση, ούτε φολκλορισμός, όπως θέλει ( ευτυχώς μια μικρή μερίδα ) να την προβάλει.
Είναι η συνέχεια του Ιερού Ευαγγελίου και της πίστης μας, απ’ όπου πηγάζει το ήθος της καθημερινής μας ζωής και σκέψης.
Δεν διδάσκεται με μέθοδο άνευ Διδασκάλου, γιατί είναι καθαρά φωνητική. Εάν σήμερα υπάρχουν Ψάλτες, αυτό οφείλεται στο ότι από τον 8ο περίπου αιώνα, που εμφανίστηκε η Εκκλησιαστική μας Μουσική, από τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, υπήρξαν Διδάσκαλοι που δίδασκαν, αλλά και μαθητές που άκουγαν και μάθαιναν απ’ αυτούς. Η συνέχεια αυτή, φτάνει στις μέρες μας, μη εξαιρουμένου και του ομιλούντος, ο οποίος του-λάχιστον προσωπικά, γαλουχήθηκε με τη Παράδοση και διδασκαλία, τριών προηγουμένων γενεών Πρωτοψαλτών της Οικογενείας του, στην Βα-
σιλίδα των Πόλεων την Κωνσταντινούπολη, αλλά και εδώ στην Αθήνα.
Η μουσική μας λοιπόν, δεν μαθαίνετε από χειρόγραφα ή δι’ επιφοιτήσεως οποιουδήποτε πνεύματος, όπως εμφανίζονται πολλοί σήμερα, κάνον-τας τους επαϊοντες αλλά και τους προφεσόρους, αλλά καθαρά από το Δάσκαλο στο μαθητή.
Απ’ αυτά λοιπόν συμπεραίνουμε, ότι κάθε νέα θεωρία και σύστημα της Μουσικής μας, είναι απαράδεκτο και καλά θα κάνει η Μητέρα Εκκλησία, η οποία φέρει ακεραία την ευθύνη και η μέχρι σήμερα στάση της, μπορεί να χαρακτηριστεί και ύποπτη, να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες της και να αποκηρύξει κάθε νεωτερίζουσα, αλλά και παλαιότερη άποψη, πάνω στην Πατροπαράδοτη Βυζαντινή μας Μουσική.
Μαζί με την Εκκλησία, πρέπει να αναλάβει και η Πολιτεία το χρέος της στην Πατροπαράδοτη παρακαταθήκη. Δηλαδή στην Μουσική μας Παρά-δοση, η οποία εκπορεύεται ΜΟΝΟΝ από τους Διδασκάλους Πρωτοψάλτας του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου και τα διάφορα ακούσματα που έχουμε, από την εποχή του πράγματι Μεγάλου Ιακώβου Ναυπλιώτη και μετά.
Όλες οι άλλες μουσικές καταστάσεις, δηλαδή οι νέες θεωρίες, που βασίζονται όπως προαναφέραμε σε διάφορες επιφοιτήσεις αγνώστων πνευμάτων, οι καντάδες μέσα στην Εκκλησία, είτε αυτές πραγ-ματοποιούνται κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας, είτε κατά την τέλεση των διαφόρων μυστηρίων, καθώς επίσης και τα όργανα, θα πρέπει να εκδιωχθούν από τον χώρο της Εκκλησίας, τα Ωδεία και τη Μέση Εκπαίδευση, και μάλιστα σε αντίθετη περίπτωση, να αφορίζονται διά παντός από την Ιεραρχία, οι φιλακόλουθοι αυτών των καταστάσεων.
Δεν είναι δυνατόν, η τόσο πλούσια σε Κλίμακες Βυζαντινή Μουσική, να διδάσκεται στα Ωδεία με το πιάνο. Είναι σαν μια νοικοκυρά, να θέλει να φτιάξει παγωτό, και χρησιμοποιεί το φούρνο μικροκυμάτων.
Δεν γίνεται. Έχω κουραστεί να το φωνάζω και κάποτε, πρέπει να βγάλουν τις ωτασπίδες που φορούν για διάφορους λόγους οι ιθύνοντες
( και εδώ εννοώ τους διοικούντες την Ομοσπονδία και τους διάφορους Ιεροψαλτικούς Συλλόγους της Χώρας ) και να μ’ ακούσουν. Πρέπει να διαχωριστούν τα δύο είδη της Μουσικής. Όποιος θέλει να μάθει την Ευρωπαϊκή, θα πηγαίνει στα Ωδεία ή στίς διάφορες Μουσικές Σχολές, θα σπουδάζει 4 – 5 χρόνια πάνω στο πεντάγραμμο και θα απο-φοιτεί.
Όποιος θέλει να μάθει την Βυζαντινή, θα σπουδάζει κι αυτός 4 – 5 χρόνια την Μουσική που διάλεξε και του χρειάζεται, και θα αποφοιτεί κι αυτός. Τώρα εάν κάποιος, θέλει να μάθει και τα δύο είδη, θα κάθεται στο θρανίο τα ανάλογα χρόνια, προκειμένου να σπουδάσει και τις δύο Μουσικές.
Σήμερα τι γίνεται ; Πάνω στα εντελώς διαφορετικά διαστήματα της Ευρωπαϊκής, σπουδάζουμε την πολυδιάστατη Βυζαντινή.
Το αποτέλεσμα ; Τραγελαφικό.
Αλλά ποιός να ενδιαφερθεί ; Και ποιός ν’ ακούσει επιτέλους τις φωνές μας ; Δε βαριέστε !
Επανερχόμαστε όμως στο σήμερα.
Θέλω να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, το προ-σωπικό του Ιερού Ναού, και ιδιαιτέρως τον αγα-πητό μου Φίλο π. Μάξιμο, που εδώ και δύο σχεδόν χρόνια συνεργαζόμαστε, για την αγάπη τους προς το πρόσωπό μου, για την οργάνωση και εκτέλεση της σημερινής εκδήλωσης. Είναι κάτι που αποφασίστηκε και έγινε, εντελώς αβίαστα και εντελώς ξαφνικά, γι’ αυτό και με συγκινεί ιδιαι-έρως.
Εκτός όμως αυτού, υπάρχει η άψογη και σπά-νια συνεργασία που έχουμε πάνω στα καθήκοντά μας, τα οποία εκτελούνται, μέσα σ’ ένα κλίμα αλληλοσεβασμού και αλληλοκατανόησης.
Αισθάνομαι πολύ τυχερός, γιατί βρήκα τέτοιους καλούς συνεργάτες. Τους ευχαριστώ, για άλλη μια φορά.
Ευχαριστώ όλους. Ομοσπονδία, Συλλόγους Ιεροψαλτών, διάφορους Φορείς, αλλά και μεμονωμένα άτομα, που τίμησαν εμπράκτως ή και με την απλή παρουσία τους, την ταπεινότητά μου.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ, σ΄ αυτούς οι οποίοι ταξίδεψαν από την Κρήτη, την Πάτρα και το Ναύπλιο, προκειμένου να βρεθούν κοντά μου και να με βοηθήσουν με την παρουσία τους, να εορτάσω καλύτερα αυτό το Ιωβηλαίο, το οποίον είναι από τα λίγα που έχουν εορταστεί, ζώντος του τιμω-μένου.
Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου, τους Χοράρχες καθώς επίσης και τα Μέλη των Χορωδιών, που λάμπρυναν την εορτή, με την δυ-ναμική παρουσία τους.
Ευχαριστώ και όλους αυτούς, οι οποίοι μη δυνάμενοι να παρευρεθούν, απέστειλαν γράμματα ή τηλεγραφήματα.
Ευχαριστώ την Εταιρία Ηλεκτρονικών και Ηλεκτρολογικών Εφαρμογών Κυρ. Ιωαννίδης & Χρ. Καντούρος, για την άψογη κάλυψη της Εκδήλωσης, τόσο από ηχητικά όσο και από φωτιστικά είδη.
Παιδιά μου, σας εύχομαι κάθε προκοπή στις δουλειές σας και νά’ στε πάντα καλά.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ απευθύνω προς τον Δήμο Αθηναίων, για την παραχώρηση των καθισμάτων.
Τέλος, ευχαριστώ τον παλιό καλό μου Φίλο, το Γιώργο το Μαράκη, αυτή την αστείρευτη πηγή ποιητικής έμπνευσης, ο οποίος με συγκίνησε α-φάνταστα, με τα προσομοιακά εγκωμιαστικά ποιήματά του και του εύχομαι, ότι το καλύτερο γι’ αυτόν προσωπικά, αλλά και την αξιαγάπητη οι-κογένειά του.
Τελειώνοντας, σας ευχαριστώ όλους, άλλη μια φορά και σας αφιερώνω την καρδιά μου.


Νά’ στε όλοι καλά

Κλείνοντας αυτή την σειρά, παραθέτω φωτογραφίες, από την όλη Εκδήλωση.

Συνέχεια από τις φωτογραφίες του Ιωβηλαίου

Με την σειρά αυτή, τελειώνει η Παράθεση του Ιωβηλαίου

Επειδή από πολύ καιρό, πολλοί Φίλοι και Μαθηταί μου, με προτρέπουν να ανεβάσω στο FORUM, το Ιωβηλαίο μου για τα 50 χρόνια της Ιεροψαλτικής μου Διακονίας, και επειδή αυτό το έχω κάνει από 7ετίας, επισυνάπτω μόνον την Πρόσκληση, πού λείπει από την αρχή του θέματος. Επιστρέφοντας στην αρχή μπορείτε να διαβάσετε όλη την εκδήλωση.


ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ
ΙΕΡΟΣ ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ
ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΠΛΑΚΑΣ
Λυσικράτους – Γαλανού – Χαιρεφώντος
105 58 Αθήνα – 210 – 32 – 28 – 974

« Ι Ω Β Η Λ Α Ι Ο Ν »
ΤΩΝ 50 ΧΡΟΝΩΝ ΙΕΡΟΨΑΛΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ
ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΟΥ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
Κυρ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Ι Σ

Το Εκκλησιαστικόν Συμβούλιον του Ιερου Ναού Αγίας Αικατερίνης Πλάκας,
Σας προσκαλεί εις τον Εορτασμόν της 14ης Μαϊου, ημέραν Τετάρτην και ώραν 19.00,΄κατά την οποίαν θα εορτάσουμε με επίσημον τελετήν, το « ΙΩΒΗΛΑΙΟΝ » του Άρχοντος Πρωτοψάλτου Κωνσταντινουπόλεως
και Πρωτοψάλτου του καθ’ ημάς Ιερού Ναού
kyρ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ

ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΠΛΑΚΑ

Ι Ω Β Ι Λ Α Ι Ο Ν

Των 50 ετών Ιεροψαλτικής Διακονίας
του ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΟΥ
Της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως
ΚΥΡ Δημητρίου Ιωαννίδη

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΣ

1) Κυριακή προσευχή ( απ’ όλο τον κόσμο )
2) Χαιρετισμός Πανοσιολογιωτάτου π. ΜΑΞΙΜΟΥ
3) Βιογραφικόν Άρχοντος ( π. ΜΑΞΙΜΟΣ )
4) Aνάγνωσις Γράμματος Μητροπολίτου Πέτρας κ.κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
5) Ακροστοιχίς του Ονόματος του Άρχοντος
( Διαβάζει ο κ. ΜΑΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ )
6) Ομιλία Πρωτοπρεσβυτέρου π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΦΑΡΑΣΟΓΛΟΥ
7) Προσόμοιον Εγκωμιαστικόν, ο κ. ΜΑΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Ομιλία Προέδρου της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ιεροψαλτών Ελλάδος
Κ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ

Προσόμοιον Εγκωμιαστικόν, ο κ. ΜΑΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

1) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΙΕΡΟΨΑΛΤΩΝ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ & ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ
Ομιλητής και Χοράρχης κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

1) Βασιλεύ Ουράνιε Δοξαστικόν Πεντηκοστής
2) Ειρμοί Κανόνος της Αναλήψεως
3) Νύν πάντα πεπλήρωται φωτός ( Καλοφωνικός Ειρμός)
Εμμανουήλ Φαρλέκα

Ομιλία Γενικής Γραμματέως Παγκρητίου Ενώσεως Κας ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ ΕΛΕΝΗΣ

Απολυτίκιον Εγκωμιαστικόν, ο κ. ΜΑΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

2) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΥΜΝΩΔΩΝ ΠΑΤΡΩΝ
Ομιλητής και Χοράρχης κ. ΚΑΥΚΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

1) Ιεραρχών την καλλονήν Δοξαστικόν Εσπερίων Αγ. Νικολάου
Ήχος πλ. του Δ΄. ΔΗΜ. ΙΩΑΝΝΙΔΗ
2) Στίχοι Δοξολογίας Ιακώβου Πρωτοψάλτου Ήχος Α΄.
( Κατ’ απαγγελίαν ΔΗΜ. ΙΩΑΝΝΙΔΗ )
3) Κοινωνικόν Σώμα Χριστού Ήχος Α΄.

Ομιλία ΖΟΠΠΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
( Προέδρου του Συλλόγου Φίλων της Βυζ. Μουσικής Αθηνών )

Απολυτίκιον Εγκωμιαστικόν, ο κ. ΜΑΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

3) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΠΡΩΗΝ ΧΟΡΩΔΩΝ
Ομιλητής και Χοράρχης κ. ΠΑΤΡΑΣ ΠΕΤΡΟΣ

1) Αινείτε τον Κύριον Ιακώβου Πρωτοψάλτου και
2) Χαράς τα πάντα πεπλήρωται Ήχος Γ΄.
3) Αγαπήσω σε Ιακώβου Ήχος Β΄.
4) Σε υμνούμεν και
5) Άξιον Εστίν ΜΙΧ. ΧΑΤΖΗΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ήχος Φρύγιος
6) Ύμνος του Χορού των Υμνωδών Ήχος πλ. του Α΄. πεντάφωνος
Ποίησις και Μουσική ΔΗΜ. ΙΩΑΝΝΙΔΗ

Ομιλία κ. ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ

Προσόμοιον Σκωπτικόν διά τον Άρχοντα, ο κ. ΜΑΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

4) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΑΡΓΟΝΑΥΠΛΙΑΣ
Ομιλητής και Χοράρχης κ. ΚΑΡΑΣΤΑΜΑΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

1) Πότ πουρί Αναβαθμών όλων των Ήχων Σύνθεσις ΔΗΜ. ΙΩΑΝΝΙΔΗ
2) Κεκραγάριον Πανηγυρικόν ΔΗΜ. ΙΩΑΝΝΙΔΗ Ήχος Α΄.
3) Καταβασίαι του Πάσχα ( Σύντομοι )
4) Σε υμνούμεν και
5) Άξιον Εστίν ΔΗΜ. ΙΩΑΝΝΙΔΗ Ήχος Πλ. του Δ΄.

Ομιλία Προέδρου Ενώσεως ΟΙ ΥΠΕΡΜΑΧΟΙ κ. ΚΑΤΣΙΦΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Ωδή πρός τον ΆΡΧΟΝΤΑ, ο κ. ΜΑΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

5) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΝΕΩΝ
Ομιλητής και Χοράρχης κ. ΣΟΥΛΗΣ ΧΑΡΗΣ

Νύν αι Δυνάμεις Χερουβικόν Προηγιασμένων ΘΡ. ΣΤΑΝΙΤΣΑ
( με το σύστημα της παραλλαγής )

Προσόμοιον Εγκωμιαστικόν, ο κ. ΜΑΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΤΙΜΗΣΕΙΣ ΑΡΧΟΝΤΟΣ

1) Ιερός Ναός Αγ. Αικατερίνης Πλάκας
2) Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτών
3) Παγκρήτιος Ένωσις
4) Σύλλογος Ιεροψαλτών Μεσολογγίου
5) Πανελλήνιος Σύλλογος των Υπερμάχων
6) Σύλλογος Ιεροψαλτών Μεγαρίδος
7) Αστυνομία Πόλεων Πατρών
8) Σύλλογος Φίλων της Βυζ. Μουσικής Αθηνών
9) Ωδείον Πατρών
10) Χορωδία Αργοναυπλίας
11) Χορωδία Νέων

Ευχαριστήριος ομιλία Άρχοντος

Πολυχρονισμός Οικουμενικού Πατριάρχου κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
Φήμη Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Ψάλλουν τα Μέλη όλων των Χορωδιών
Διευθύνει ο ΑΡΧΩΝ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ ΚΥΡ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

Αγαπητέ Φίλε
Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ι. Ναού της Αγίας Αικατερίνης ( Πλάκας )
και ο Άρχων Πρωτοψάλτης Κυρ Δημήτριος Ιωαννίδης,
Σε ευχαριστούμε θερμά, που τίμησες με την παρουσία Σου την Εορτή μας.