Παρέθεσα τόσα μηνύματα ὁλόκληρα ἢ κατὰ τὸ μεγαλείτερον μέρος αὐτῶν οὐχὶ ἀσκόπως, ἀλλὰ διὰ νὰ ἐπισημάνω τὰ κάτωθι.
Εἰς τὰ ἀνωτέρω μηνύματα διαπιστώνει κανεὶς τὰ ἑξῆς λάθη ἀπὸ πλερᾶς λειτουργικῆς τάξεως (= τυπικοῦ, τελετουργικῆς καὶ πάει λέγοντας)
1. Θεωρεῖται ὡς δεδομένον ὅτι οἱ ἱερουργοῦντες πρέπει νὰ ψάλλουν τὰς δεήσεις καὶ ἐκφωνήσεις.
2. Θεωρεῖται ὡς δεδομένον καὶ ὑποχρεωτικὸν ὅτι πρέπει οἱ ἱερεῖς (καὶ οἱ διάκονοι ἐννοεῖται) νὰ ἀκολουθοῦν τὴν τονικὴν βάσιν καὶ τὸν ἦχον τῶν ψαλτῶν.
3. Θεωρεῖται ὡς δεδομένον ὅτι οἱ ψάλται πρέπει νὰ ψάλλουν κατὰ τὸν ἦχον τῶν ἱερέων.
4. ῾Η παράδοσις τῆς ἐκφωνητικῆς ἀπαγγελίας (κλιτὸν ἢ ὅπως ἀλλιῶς λέγεται) θεωρεῖται ὡς φευκτέα καὶ ἐσχάτη λύσις.
5. Θεωρεῖται ὅτι, ἂν ψάλλωμεν συνεχῶς ἐν ὅλῃ τῇ λειτουργίᾳ τὰ πάντα (κυριολεκτῶ), ὅτι αὐτὸ εἶναι πανηγυρικόν, λαμπρόν, ἐπιθυμητόν κ.λπ. κ.λπ..
᾿Αγαπητοὶ φίλοι, νομίζομεν ὅτι οἱ ἀρχαῖοι χριστιανοὶ ἦσαν ἄμουσοι; ἢ ὀλιγώτερον μουσικόφιλοι ἀπὸ ἡμᾶς; μήπως νομίζομεν ὅτι ἦσαν βλᾶκες, ὅταν διετύπωσαν ὅτι δὲν ψάλλονται αἱ διακονικαὶ καὶ ἱερατικαὶ δεήσεις καὶ ἐκφωνήσεις, ὅτι δὲν ψάλλονται τὰ «Κύριε, ἐλέησον», «Παράσχου, Κύριε» κ.λπ., ὅτι δὲν ψάλλονται τὰ λειτουργικά, ὅταν καθιέρωσαν τί ψάλλεται, τί ἀναγινώσκεται, τί «στιχολογεῖται», τί ἀπαγγέλλεται (ἐμμελῶς); δὲν ἤξευραν ἐκεῖνοι πῶς νὰ πανηγυρίσουν; ἢ μήπως ἐμεῖς εἴμεθα εὐλαβέστεροι καὶ ἑορταστικώτεροι ἐκείνων; μήπως ὅμως συμβαίνει ἐν τέλει τὸ ἀντίθετον; μήπως ἐκεῖνοι ἦσαν ἑορταστικώτεροι καὶ ἐμεῖς κοσμικώτεροι;
Οἱ παλαιοὶ ψάλται εἰς τὴν λειτουργίαν ἔψελναν μόνον δύο ἢ τρεῖς ὕμνους· δύναμις (ἐὰν καὶ ὅποτε ἔλεγαν), χερουβικόν, Ἄξιον ἐστίν (ἐὰν καὶ ὅποτε ἔλεγαν κάτι πανηγυρικόν), καὶ κοινωνικόν. μοῦ τὸ ἐτόνιζεν ἰδιαιτέρως ἕνας ἐκ τῶν δασκάλων μου· στὴν λειτουργία πέραν αὐτῶν δὲν ψάλλουμε. ἐξαιρέσεις ἐγίνοντο εἰς καμμίαν πανήγυριν ναοῦ ἢ κάποιαν ἄλλην εὐκαιρίαν, μία ἢ δύο ἢ ἄντε τρεῖς φορὰς τὸν χρόνο. λειτουργικὰ ἐπίσης σπανίως, καὶ κατὰ προτίμησιν σὲ ἦχον πλ. δ΄, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἤχου τῆς κυριακῆς, μὲ σοβαρότητα καὶ μεγαλοπρέπειαν.
Τὸ ὅλον θέμα τὸ ὁποῖον μᾶς ἀπασχολεῖ στὰ τελευταῖα μηνύματα κακῶς ὑφίσταται. ὅσοι κληρικοὶ ψάλλουν ὅσα «οὐ δεῖ ψάλλεσθαι» παρατυποῦν καὶ ἐκτρέπονται. ὁμοίως καὶ οἱ ψάλται.