Το Πάτερ ἡμῶν... είναι συνέχεια της ευχής της μεταλήψεως και ενσωματώνεται σε αυτήν όπως περίπου γίνεται και με την αγία αναφορά, δηλαδή επεύχεται ο ιερέας και όταν χρειαστεί απάντηση από τον λαό εκφωνεί. Η μόνη διαφορά είναι ότι εντάσσεται στο λειτουργικό πλαίσιο της συναπτής. Παρακάτω παράδειγμα από τη λειτουργία του Χρυσολόγου (από analogion.gr/glt).
[ΕΠΕΥΧΕΤΑΙ Ο ΙΕΡΕΥΣ]
Σοὶ παρακατατιθέμεθα τὴν ζωὴν ἡμῶν ἅπασαν καὶ τὴν ἐλπίδα, Δέσποτα φιλάνθρωπε, καὶ παρακαλοῦμέν σε καὶ δεόμεθα καὶ ἱκετεύομεν, καταξίωσον ἡμᾶς μεταλαβεῖν τῶν ἐπουρανίων σου καὶ φρικτῶν μυστηρίων ταύτης τῆς ἱερᾶς καὶ πνευματικῆς τραπέζης, μετὰ καθαροῦ συνειδότος, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, εἰς συγχώρισιν πλημμελημάτων, εἰς Πνεύματος Ἁγίου κοινωνίαν, εἰς Βασιλείας οὐρανῶν κληρονομίαν, εἰς παρρησίαν τὴν πρὸς σέ, μὴ εἰς κρῖμα ἢ εἰς κατάκριμα.
[ΕΚΦΩΝΕΙ Ο ΙΕΡΕΥΣ]
Καὶ καταξίωσον ἡμᾶς, Δέσποτα, μετὰ παρρησίας, ἀκατακρίτως, τολμᾶν ἐπικαλεῖσθαι σὲ τὸν ἐπουράνιον Θεὸν Πατέρα, καὶ λέγειν·
[Ο ΛΑΟΣ προσεύχεται;;;]
Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ Βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπί τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν. Καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
[ΕΚΦΩΝΕΙ Ο ΙΕΡΕΥΣ]
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ Βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα, τοῦ Πατρὸς καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Και διερωτώμαι: Η Κυριακή Προσευχή δεν είναι ευχή και αυτή; Αν οι ευχές διαβάζονται με τρόπο μυστικοπαθή στην κάτω αντιφωνία από τη βάση του διακόνου (πάνω Νη ο διάκος· Νη ο παπάς, χύμα όμως) ή Δι ο διάκονος· Νη ο παπάς, κάτι παρόμοιο δεν πρέπει να γίνεται και με το Πάτερ ἡμῶν; Άλλωστε ακολουθεί (ως συνήθως) τριαδική εκφώνηση από τον παπά (Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία).
