Δυσαναπλήρωτο κενό αφήνει η απώλεια του κυρ Ανδρέα Πετρόχειλου (Κπολη 1920 - Αθήνα 2010), Άρχοντος Δομεστίκου της ΜΧΕ, γνησίου εκφραστού του Πατριαρχικού ύφους και αυθεντικού γόνου της Πολίτικης ψαλτικής οικογένειας.
Γεννηθείς στα Ταταύλα, αξιώθηκε να διδαχθεί τις αργές Καταβασίες κ Δοξολογίες από τον ηλικιωμένο Νικ.Ραιδεστηνό (φωτογραφία του οποίου διατηρούσε στο αρχείο του), να ακούσει τον Κ.Πρίγγο στον αγ.Δημήτριο (προτού αναλάβει καθήκοντα στον Πατρ. Ναό) και να σχετιστεί με τον τότε αριστερό του "Βασιλάκη" Νικολαίδη. Κατόπιν, να κληθεί ως βοηθός του πλέον Άρχοντος Πρωτοψάλτου Πρίγγου στο Πατριαρχείο όπου κ "ανδρώθηκε" ψαλτικά, να σχετιστεί με τον Α´ Δομέστικο "Νικολάκη" Δανιηλίδη, να απολαύσει το "χρυσό δίδυμο" του 20ού αιώνα στην καλύτερή του εποχή (1945-55), να προαχθεί σε Δομέστικο του δύστροπου (τότε) Άρχοντος Λαμπαδαρίου Στανίτσα με τον οποίο συνέψαλλε "με μιά φωνή" μέχρι κ Σε υμνούμεν κ Κοινωνικά.
Γνωστός με το παρατσούκλι "χότζας" (για την υψιφωνία του) στην Πόλη, στάθηκε επάξια στο πλευρό του τότε Λαμπαδαρίου, στηρίζοντάς τον στις πολλαπλές "δοκιμασίες" στις οποίες τον υπέβαλλε ο Πρωτοψάλτης. Παλαιό και τακτικό μέλος της Μεγάλης Χορωδίας των Μουσικοφίλων επί χοραρχίας Πρίγγου κ Στανίτσα (πχ. χορωδιακή εμφάνιση κατά την εορτή των Εισοδίων στην Παναγία του Πέραν το 1953, Κυριακή του Θωμά 1959, Ιωβηλαίο Πρίγγου κλπ.), "δεξί χέρι" του Άρχοντος Στανίτσα στην Πόλη (διακρίνεται στο αργό "Επαίνει") κ την Ελλάδα, παρέμεινε αυστηρά προσηλωμένος στο Πατριαρχικό ύφος και στις γραμμές-συνθέσεις-εκτέλεση του Κ.Πρίγγου, του οποίου (κ μόνο) υπήρξε θιασώτης.
Αυστηρός στην τήρηση της εκάστοτε χρονικής αγωγής, την ακρίβεια του ισοκρατήματος, την εκτέλεση των ποιοτικών σημείων κ την απόδοση του ύφους, δημιουργούσε μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα στον αγ.Δημήτριο Ν.Ελβετίας, παρά την υποτυπώδη μικροφωνική εγκατάσταση. Ευτυχείς θεωρούνται όσοι τον άκουσαν δια ζώσης, παρερεύθησαν στην πανήγυρη του Ναού του και τον συναναστράφηκαν. Ταξίδεψαν μαζί του πίσω στο χρόνο, στη "χρυσή εποχή" των Μεγάλων Πατριαρχικών Ψαλτών (των οποίων υπήρξε άξιος μαθητής και συνεχιστής), στην Πόλη του 40, του 50 κ του 60...
ΕΙΗ Η ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΟΥ ΑΙΩΝΙΑ !!!
Σημ. "Εις μνημόσυνον αυτού αιώνιον", παρατίθεται το Δοξαστικό του αγ.Παντελεήμονος, όπως αποτυπώθηκε από τον ίδιο στις 27 Ιουλίου 1965.