Νομίζω πως για να υπάρχει πλάγιος ήχος πρέπει να υπάρχει και όρθιος.
Eπίσης για να υπάρχει κύριος ήχος πρέπει να υπάρχει και δευτερεύων ήχος (π.χ. κύρια πρόταση, δευτερεύουσα πρόταση δε λέμε
.
Είναι αλήθεια βέβαια πως δε συναντάται συχνά αυτή η ορολογία.
Δεν είναι λάθος όμως νομίζω. Εγώ μερικές φορές την χρησιμοποιώ για να τα έχω στο μυαλό μου όλα οργανωμένα και απλά. Γι’ αυτό και το έγραψα εδώ. Συγνώμη εάν σας μπέρδεψε. Με βοηθά να υπάρχει μια λογική ακολουθία σε όλα.
Στα γρήγορα κοίταξα στο google και βρήκα μια σελιδούλα που γράφει για δευτερεύοντες ήχους και είναι εδώ:
http://users.sch.gr/sekyritsis/news_1.htm
Επίσης στο βιβλίο: Μέθοδος της Ελληνικής Μουσικής, Θεωρητικόν Τομος Α΄ του Σίμωνος Καρά, ΚΕΦ. ΣΤ΄ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, § ξη’ Περί της των Οκτώ Ήχων διατάξεις, εν τω Δις δια πέντε – Ήχοι κύριοι και πλάγιοι, Σελ.232 Ήχοι κύριοι και πλάγιοι, βρήκα τα ακόλουθα:
«…Τους μεν επί το οξύ, τέταρτον , πρώτον , δεύτερον, τρίτον και τέταρτον άλλον, εκάλεσαν ήχους κυρίους (ή ορθίους), τους δ’επί το βαρύ αντιστοίχους αυτών, πλαγίους (ή δευτερεύοντας): πλάγιον …..»
Εκείνο που σκεφτόμουν πως ίσως να μην έγραψα σωστά είναι η λέξη κλασικός. Όπου το έγραψα με δύο σ. Γράφεται κανονικά με ένα, αλλά και με δύο δεν είναι λάθος γιατί είναι παλιότερη γραφή της λέξης κλασικός σύμφωνα τουλάχιστον με το Μείζον Ελληνικό Λεξικό που είδα μόλις τώρα.