Προσωπικά θεωρώ ότι ο π. Εμμ. Κροκίδης υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια της εκφώνησης, ώστε πλέον το αποτέλεσμα ουδέ μία σχέση έχει με εμμελής απαγγελία. Συγχωρήστε με, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω αυτό το κακό που συμβαίνει με τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου που πρέπει κι αυτούς να τους εντάξουμε στην εγωιστική μας τάση για μουσική επίδειξη. Αν θεωρήσουμε ότι στις ηχογραφήσεις αυτές δίνονται παραδείγματα-μαθήματα για τους Ιερείς για το πως να εκφωνούν, θεωρώ ότι είναι μάλλον παράδειγματα προς αποφυγήν.
Η κατάσταση σήμερα έχει ως εξής: Ή έχουμε Ιερείς που δεν ξέρουν ούτε μουσική αλλά είναι και παράφωνοι, ή έχουμε αηδόνια που κάνουν εκφωνήσεις τόσο μακρόσυρτες, που απογοητεύεται κανείς να τους ακούει. Όπως λέει και η καμήλα στον μύθο του Αισώπου: "Χάθηκε αφεντικό ο ίσιος δρόμος;" Συμφωνώ με τα όσα αναφέρει ο Μακαριστός Χριστόδουλος στο μήνυμα του π. Μάξιμου. Και μόνο ο τόνος φτάνει, αρκεί να μην προσπαθεί ο καθένας να κάνει την περπατησιά της πέρδικας.
Αλλά όπως έχω πει και αλλού, αυτά τα προβλήματα μπήκαν στη ζωή των κληρικών, από τότε που βάλαμε και μεις οι ψάλτες τα μακάμια στη δική μας... Κανονικά, ουδέποτε χρειάζεται ο κληρικός τίποτε το μουσικό από τον ψάλτη, απλά να έχει υπόψη του τον τρόπο που απαγγέλεται το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος (καλά για τον τελευταίο δεν θα έπαιρνα και όρκο, αν πάρω υπόψη μου κάποια ακούσματα που έχουν ανέβει και δω από μεγάλους πρωτοψάλτες, θου Κύριε...).
Στην επισύναψη είναι κάποια εκ των ειρηνικών όπως θεωρώ ότι πρέπει να λέγονται και αυτά, αλλά και όλες οι εκφωνήσεις γενικότερα (ανεβάστε την ένταση των ηχείων, διότι είναι ηχογραφημένο σε αρκετά χαμηλή ένταση).