Ο κος Κωνσταντίνου έδωσε τις εξηγήσεις που του απαιτήθηκαν με συνέπεια κατα τη γνώμη μου, χωρίς συνέπεια κατ' άλλους, αλλά όλα αυτά είναι υποκειμενικά...
Μπορείτε να μας εξηγήσετε τη δική σας υποκειμενική άποψη; Πού δηλαδή απαντά συγκεκριμένα ο κ. Κωνσταντίνου για την κατάργηση των παύσεων και των παρεστιγμένων στο κεκραγάριο του α'ήχου;
θα πρέπει να κάνουμε σωστή αντιπαραβολή των στοιχείων κ να μη στηριζόμαστε σε γνώμες ή φράσεις άλλων, επειδή μας είναι αρεστοί ή επειδή είναι γνωστοί μας ή επειδή έτσι μας αρέσει λόγω σχολής.
Εγώ δεν είμαι επιστήμονας αγαπητέ Niko L. ούτε το βιβλίο του κ. Κωνσταντίνου έχω. Το ότι πίστεψα τα στοιχεία του κ. Μιχαλάκη τα οποία δεν ήταν τόσο ακριβή στην περίπτωση του δ' ήχου δεν έχει καμία σημασία εν τέλει, γιατί αφενός το παραδέχτηκα και αφετέρου το συμπέρασμά μου ήταν σωστό, αφού τα αποσπάσματα του α'ήχου είναι όμοια. Την δε παράκλησή μου να ανεβάσει ολόκληρο το pdf ο κ. Κωνσταντίνου, προκειμένου να κρίνουμε άνετα όλοι και να μην πέφτουμε σε λάθη, κάνει ότι δεν την ακούει (θα το βρω από αλλού βέβαια).
πχ: στον Α΄ήχο ο ΓΑ προς ΔΙ είναι φυσικός ή σε δίεση;;; ενώ όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει αυτή η ριμάδα η επιτροπή του 1881 κ το πορισμα της που θέτει δίεση στον ΓΑ προς ΔΙ του Α΄ ήχου κ καλύπτεται η επιτροπή από το Πατριαρχείο, εντούτοις, πόσοι την εφαρμόζουν;;; να μην πώ για τον Β΄ ήχο καλύτερα. Αυτά τα ολίγα περί κριτικής κ της ευκολίας ή δυσκολίας άσκησής της.
Θα φύγουμε από το θέμα, που είναι η βιβλιοκριτική, αναγκάζομαι όμως λόγω της δικής σας παραπάνω αναφοράς στις έλξεις. Επανέρχεστε σε ζητήματα που έχουν ξανασυζητηθεί και απαντηθεί κατά κόρον. Απλώς να σας τα θυμίσω:
ΓΙΑ ΤΟΝ Α' ΗΧΟ:
Υπάρχει δίεση του ΓΑ προς τον ΔΙ σε συγκεκριμένες περιπτώσεις (και όχι σε απλή ανάβαση όπως λέει ο Καράς και ουδέποτε η Πατριαρχική Επιτροπή έγραψε κάτι τέτοιο) και εκτελείται από όλους τους παραδοσιακούς ψάλτες. Σε
αυτό το μήνυμά μου εξηγώ αναλυτικά ποια είναι αυτή η δίεση και παραθέτω και μουσικά αποσπάσματα για να γίνει κατανοητή. Παραθέτω χαρακτηριστικά το εξής:
Δεν είπα εγώ ότι η μόνη συμπεριφορά του ΓΑ στον πρώτο ήχο είναι είτε φυσικός είτε κολλημένος στο ΔΙ. Σαφώς υπάρχουν και σκληρές ή μαλακές διέσεις, αλλά αυτές όταν έχουμε π.χ. φράσεις Άγια. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις η άποψή μου είναι ότι ο ΓΑ είναι φυσικός, εκτός από τις περιπτώσεις περιστροφής προς τον ΔΙ που είτε δεν εκτελείται καθόλου δίεση, είτε όταν εκτελείται είναι εναρμόνια (την ονομάζω έτσι καταχρηστικά, λόγω του μικρού τελικού διαστήματος ΓΑ-ΔΙ=4 που προκύπτει), δηλ. οκτώ τμημάτων, δηλ. θεωρητικά η ίδια που λέει η Επιτροπή και ο Ευθυμιάδης. Για την περίπτωση αυτή, σωστά συμπεράνατε από τα γραφόμενά μου: εάν δεν εκτελεστεί αυτή η εναρμόνια αυτή δίεση, προτιμώτερο είναι να γίνει φυσικός ο ΓΑ, παρά με σκληρή δίεση. Κι αυτό γιατί στις παραδοσιακές εκτελέσεις της θέσης αυτής, είτε δεν ακούμε καθόλου δίεση είτε, όταν ακούμε εκτέλεση της δίεσης, την ακούμε με πάτημα στον φυσικό ΓΑ και κατόπιν σύρσιμο της φωνής ή με πάτημα κατευθείαν στον "εναρμόνιο ΓΑ", δηλ. κοντά στο ΔΙ
Ηχητικά ακούστε τα:
http://analogion.com/forum/attachment.php?attachmentid=1050&d=1205876201 (Ναυπλιώτης -Όσοι εις Χριστόν)
http://analogion.com/forum/attachment.php?attachmentid=1051&d=1205876223 (Ναυπλιώτης - Χριστός γεννάται)
http://analogion.com/forum/attachment.php?attachmentid=1052&d=1205876242 (Ναυπλιώτης -Φωτίζου φωτίζου)
για να δείτε ποια είναι η εκτέλεση της δίεσης της Επιτροπής, που δεν έχει καμία μα καμία σχέση με αυτά που γράφει και εκτελεί για την εν λόγω δίεση ο Καράς. Πιο συγκεκριμένα, γράφω στο προαναφερόμενο μήνυμά μου:
Για να σας δείξω ότι αυτό προκύπτει και στην πράξη παραθέτω κι εγώ προς μουσικό προβληματισμό 3 ηχογραφήσεις του Ναυπλιώτη με περιστροφή του ΓΑ προς τον ΔΙ:
α. Το "Όσοι εις Χριστόν" και συγκεκριμένα τη φράση εβαπτίσθητε-ε όπου ο Ναυπλιώτης εκτελεί εναρμόνια δίεση με σύρσιμο της φωνής προς τον ΔΙ αφού όμως πατήσει πρώτα ΓΑ φυσικό.
β. Το αργό "Χριστός γεννάται" όπου στις φράσεις α-απαντήσατε, υψώθητε-ε, και-αι εν ευφροσύνη, παρά την έντονη περιστροφή προς τον ΔΙ (ειδικά στο τρίτο παράδειγμα) δεν εκτελεί καμία δίεση.
γ. Απόσπασμα από το αργό "Φωτίζου φωτίζου", όπου σε δύο περιπτώσεις περιστροφής προς τον ΔΙ είτε δεν γίνεται καθόλου δίεση στον ΓΑ (η νέα Ι-Ιερουσαλήμ) είτε η δίεση που γίνεται είναι εναρμόνια, δηλ. σχεδόν κολλάει στον ΔΙ (και-αι αγάλλου Σιών), αφού πρώτα πατηθεί φυσικός ΓΑ. Ακριβώς δηλ. η συμπεριφορά την οποία, όταν επιδεικνύει ένας ψάλτης, κρίνετε εσείς ότι "δεν ξέρει τί εστί δίεση του Γα προς το Δι"...
ΓΙΑ ΤΟΝ Β' ΗΧΟ:
Η έλξη που σημειώνει η Επιτροπή είναι
μαλακή (2 τμήματα Επιτροπής - 4 μόρια σημερινά) και εκτελείται από τους παραδοσιακούς ψάλτες σε συγκεκριμένες θέσεις (ιδίως στις καταλήξεις). Αντιθέτως ο Καράς δέχεται και
σκληρή έλξη (6 μορίων, δηλ. δίεση ημιτόνου) την οποία μάλιστα σημειώνει πολύ πιο συστηματικά από τη μαλακή, σε αντίθεση με τον πνεύμα αλλά και το γράμμα της Επιτροπής. Βλ. π.χ. στο θεωρητικό του, που στο
"Και νυν και αεί" του β' ήχου έχει παρακαλώ 5 (!!!) διέσεις ημιτόνου! Βρείτε μου σας παρακαλώ
έστω και έναν παραδοσιακό ψάλτη που να εκτελεί έτσι το και νυν του Β' ήχου...
