Επειδή σήμερα ακούστηκε το Συναξάρι που ανάφερε ο π. Μάξιμος σκέφτηκα να επανέλθω στο θέμα της ορθότητας του καρεωτικός, επειδή είναι ιδιαίτερα σημαντικη λέξη.
Θέλω να τονίσω ότι από τη στιγμη που λέγεται έτσι "απ' αιώνος" (το οποίο δεν εγνώριζα και σας ευχαριστώ πολύ) δεν υπάρχει κανένα άλλο επιχείρημα που μπορεί να κλονίσει την ισχύ της. Είναι απλά ενδιαφέρον να αναρωτηθούμε λίγο πώς προέκυψε. Μέχρι εκεί.
Από το παραπάνω υπόμνημα του συναξαρίου λοιπόν φαίνεται ότι ήδη από παλιά (σίγουρα μετά τον 10 αιώνα) χρησιμοποιήθηκε από λογίους συγγραφείς και κατ' επέκταση από τους ίδιους τους αγιορείτες (ή πρώτα από αυτούς) για τα ανάλογα επίθετα ο τύπος καρεωτικός.
Αφού οι Καρυές είναι ο πληθυντικός του καρυά (= καρυδιά) <να υποθέσω ότι έχει σχέση με τις καρυδιές που βρίσκονται ή βρίσκονταν εκεί> μου δημιουργήθηκε η απορία γιατί λέμε καρεωτικός κι όχι καρυωτικός (πβ. τους όρους προκαρυωτικός, ευκαρυωτικός κ.λπ.). Η ύπαρξη παράλληλης λέξης καρεά δεν είναι η αιτία, γιατί η λέξη αυτή χρησιμοποιήθηκε αντί του καρυά μόνο από έναν συγγραφέα του 6ου αιώνος μ.Χ. (τον Ιωάννη Φιλόπονο) και τέτοιες περιθωριακές και κατά περίσταση χρήσεις δεν δίνουν το θέμα για σχηματισμό παράγωγων λέξεων.
Νομίζω ότι η απάντηση βρίσκεται στο γλωσσολογικό φαινόμενο της υπερδιόρθωσης. Να το εξηγήσω με δύο λέξεις: η υπερδιόρθωση είναι η διαδικασία γενίκευσης κάποιων γλωσσικών κανόνων με λανθασμένο όμως τρόπο από φόβο μήπως γίνει κάποιο γλωσσικό λάθος. Έτσι π.χ. σχηματίστηκε η οδός Κηφισίας αντί του ορθού Κηφισιάς (<Κηφισιά), επειδή ο τύπος Κηφισιάς (με συνίζηση) έμοιαζε δημοτικός στους λογίους, άρα εσφαλμένος. (Δεν θα μπορούσε όμως μορφολογικά το Κηφισιά να δώσει γενική Κηφισίας).
Υποθέτω ότι κάτι παρόμοιο πρέπει να έχει συμβεί και με το Καρυαί, Καρυώτης, καρυωτικός. Δηλαδή δημιουργούσαν την εντύπωση μή λόγιων τύπων και υπερδιορθώθηκαν σε Καρεώτης, καρεωτικός, και ίσως εξ αυτών Καρέαι.
Θέλω κλείνοντας να τονίσω δύο πράγματα:
α) αυτό που είπα είναι μια εύλογη εικασία βάσει γλωσσικών δεδομένων την οποία μοιράζομαι φιλικά μαζί σας, κι όχι αποτέλεσμα έρευνας των πηγών, ούτε επιβεβαιώνεται όσο δεν έχουμε γραπτά τεκμήρια.
β) η ορθότητα βρίσκεται στη χρήση ανεξάρτητα από την προέλευση, δηλαδή θα ήταν λάθος να ανακαλύψει κάποιος ξαφνικά ότι κάποτε η λέξη ήταν καρυωτικός και άλλαξε αυθαίρετα, άρα τώρα πρέπει να επανέλθουμε στο "σωστό". Πρέπει να λέγεται όπως λέγεται εδώ και αιώνες, σύμφωνα με τις μαρτυρίες σας, γιατί ήδη το γεγονός αυτό δημιούργησε την δική του παράδοση. Απλά συζητούμε με γλωσσικό ενδιαφέρον το πώς προέκυψε η λέξη αυτή.
ΥΓ Συγνώμη που φλυάρησα για ένα "μη ψαλτικό" θέμα, απλά το βρήκα ενδιαφέρον.
