Το φυλλομέτρησα πρόσφατα, αλλά δεν πρόλαβα να δω πολλά. Είδα ότι παραθέτει το Χερουβικό του πλ. δ' που ψάλλει ο Παναγιωτίδης στο Βαρθολομιό, σε καταγραφή, σύντμηση και διασκευή του εκδότου (ίσως γι' αυτό και να μην αναφέρεται το όνομα του Παναγιωτίδη), όπως και άλλες καταγραφές όπου αναφέρεται σαφώς το όνομα του Παναγιωτίδη.
Σαν παράδειγμα αναφέρω το Κοινωνικό «Εις μνημόσυνον», πάλι από την Πανήγυρη του Τ. Προδρόμου στο Βαρθολομιό, όπου δεν παρατίθεται το κράτημα ανάμεσα στο Κοινωνικό, όπως συνήθιζε ο Παναγιωτίδης (κάτι που φαίνεται από τις 3 ολοκληρωμένες ηχογραφήσεις Κοινωνικών που έχουμε με τη φωνή του) αλλά συνάπτει τα δύο τμήματα του κυρίως μέλους και παραθέτει το κράτημα μετά. Στο συγκεκριμένο μέλος, μάλιστα, έκλεισε τη λέξη «αιώνιον», που άφηνε μισή ο Παναγιωτίδης, με πρόσθετη γραμμή και όχι βάζοντας τις συλλαβές «νιον» στο ψαλλόμενο μέλος, όπως συνήθιζαν οι άλλα καταγραφείς του μέλους. Προσέθεσε και «Αλληλούια» στο τέλος, που έλλειπε από την ηχογράφηση, κάτι που είχε πράξει και παλαιότερα ο Δεβρελής στην έκδοση «Εγκαίνια Ναού», όπου παραθέτει το μέλος αυτούσιο αλλά και προσαρμοσμένο σε «Αινείτε». Βάση της καταγραφής ήταν καταγραφή του Αντωνίου Τσαχαλίνα, όμως υπήρξε ορθογραφική αποκατάσταση και διόρθωση όπου άκουγε ο εκδότης κάτι διαφορετικό στην ηχογράφηση. Αυτό φαίνεται από κάποιες ενδιαφέρουσες πρωτότυπες ιδέες του Τσαχαλίνα στην καταγραφή λαρυγγισμών, όπως στα δίγοργα στην κατάβαση το «Εις μνημόΣΥνον», που υιοθετεί και ο Δεβρελής στη δική του έκδοση, αλλά και στο ότι το κράτημα γράφεται με τις αναλύσεις που καταγράφει ο Τσαχαλίνας και όχι με τη συνοπτικότερη καταγραφή του ιδίου μέλους στο παρελθόν από τον εκδότη. Όπως και να 'χει, είναι πιστεύω η αρτιότερη καταγραφή του μέλους που υπάρχει σε κυκλοφορία!
Του Παναγιωτίδη είναι και ένα κράτημα σε γ' ήχο, που παρατίθεται στο τέλος της εκδόσεως, το οποίο κατέγραψε πάλι ο Αντώνης Τσαχαλίνας στα 1989 και διασκεύασε για χορό διπλασιάζοντας πολλές μουσικές φράσεις και επαναφέροντας το μέλος στο γ' ήχο εκεί που τελειώνει το κράτημα. Το εγχείρημα είχε καλλιγραφήσει και τότε ο κ. Παπανικολάου. Το ίδιο μέλος το παραθέτει τώρα διορθωμένο ώστε να είναι ορθογραφικώς άρτιο αλλά και πιστότερο κατά την κρίση του στο τι ψάλλει ο Παναγιωτίδης.
Στην έκδοση υπάρχουν και άλλα μέλη με προσαρμογή θέσεων από εκτελέσεις του Παναγιωτίδη. Αυτό με βοήθησε να το δω ένας πολύ μερακλής και φανατικός θιασώτης του Παναγιωτίδη, αλλά και φίλος του εκδότου, και τον ευχαριστώ θερμά γι' αυτό! Πιστεύω πως για τους λάτρεις της τέχνης του μεγάλου αυτού πρωτοψάλτου, το πόνημα αυτό είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον!
Φυσικά, δεν είναι αποκλειστικά αυτή η χροιά της έκδοσης, δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι το έργο είναι καταστάλαγμα της πολυετούς πείρας του εκδότου, με μαθήματα εν πολλοίς πρωτότυπα, που έχουν δοκιμαστεί για πολλά χρόνια στο αναλόγιό του. Προσωπικά, έχω στο πρόγραμμα να αγοράσω το έργο αυτό πολύ σύντομα.
Ευχαριστώ, αλλά άλλο πράγμα ρώτησα!!!