domesticus
Lupus non curat numerum ovium
Ὁ Εἰρηναῖος καλὰ τὸ ψάλλει, οἱ ὑπόλοιποι τὶ τραγουδᾶνε εἶναι τὸ θέμα ... Ἑκτὸς κι ἄν θεωρεῖς ὅτι ἡ σημερινὴ ἐκτέλεση ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὸν Εἰρηναῖο.
Αὐτὸ τὸ σκληρὸ διάστημα τὸ 'χεις ἀκούσει ἐσὺ καμιὰ φορὰ σὲ σύγχρονη ἐκτέλεση; Γι' αὐτὸ γράφω παρακάτω ...Ρίξτε μια ματιά στο συνημμένο (από την Ανθολογία του Χουρμουζίου το 1824): Το μέλος είναι σε νενανώ. Η κατάληξη (θέση 2) είναι καταγεγραμμένη από τον Χουρμούζιο στον Πα. Μπορεί από τότε να υπήρχε και κατάληξη στον Δι που είναι συχνότερο στο νενανώ και απλά να μη την κατέγραψε ο Χουρμούζιος. Μπορεί να προέκυψε με τα χρόνια (ως μίμηση και της θέσης α).
Κατά τ' άλλα μια μικρή αλλαγή στη θέση 1, και το μέλος γίνεται πολύ κοντά σε αυτό που ακούμε από τον Ειρηναίο Σάμου (1930), που αν δεν το δεις με το πρίσμα που περιέγραψα (διαφορές στη θέση 1 και 2), το κάνεις άνετα Γ' ήχου, ή πλ Δ' τριφώνου, αλλά με «σκληρό» ζω-νη (βου-γα).
ΥΓ δεν ήθελα να γράψω, αλλά λυπήθηκα τον π. Μάξιμο, τώρα ο κόσμος μπορεί να νοιώσει κατάνυξη και συντριβή και με το δικό του!
Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα θὰ ἦταν ἐνδιαφέρον νὰ ὑπῆρχε καὶ κάποια καταγραφὴ τοῦ μέλους τοῦ Εἰρηναίου (1930). Σημειώνω τὴν χρονολογία γιατὶ δὲν ξέρουμε ἄν πρὸ τοῦ 1930 ἐκτελούνταν ἡ ἐν λόγω μορφή τοῦ μέλους, μὲ δεδομένο ὅτι ἤδη ἀπὸ τὸ 1834 μέχρι καὶ τὸ Τρώδιο τοῦ Στανίτσα ἀπαντᾶ ἡ κλασικὴ γραφὴ, ὅπως τὴν γνωρίζουμε.
Πάντως σὰν ὑπόθεση γιὰ τὴν νεώτερη προέλευση τοῦ διατονικοῦ δὲν εἶναι ἄσχημη, λαμβάνοντας ὑπ' ὄψιν καὶ τὴν εὐκολία νὰ καταντήσει τραγουδάκι εὔπεπτο σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν «ἀνατολίζουσα» χροια τοῦ πλ. β΄ ποὺ δύσκολα χωνεύεται ἀπὸ «ὁρισμένους» κύκλους.
