Φάλτσοι ... βοηθοί!

Ο σχολιασμός μου αναφερόταν περισσότερο σε άτομα που πρώτη φορά πλησιαζουν το αναλόγιο, και όχι σε θαμώνες που προσπαθούν να αναδείξουν τις "καλλιτεχνικές" τους φλέβες, με αποτέλεσμα ο κόσμος να κόβει τις αρτηρίες του απο το ακουστικό αποτέλεσμα.

Πολύ σωστά τα αναγράφει ο κ. Τσακίρογλου, αλλά εφόσον η Εκκλησία έχει αναθέσει το τόσο σημαντικό αυτό θέμα στους Ψάλτες , δεν θα έπρεπε να μεριμνά και για τα θέματα αυτά ?

Ποιός θα αποφασίσει να ενημερώσει ευγενικά όλον αυτόν τον κόσμο που παραφωνεί, ενοχλεί, δεν είναι κατάλληλος για να οδηγήσει σε προσευχή τον κόσμο ?

Ασφαλώς τον πρώτο λόγο έχει ο διορισμένος Ψάλτης του εκάστοτε Ναού. Δεν ξέρω εαν εμπλεκονται και άλλοι όμως όπως οι ιερείς, το εκκλησιαστικό συμβούλιο , κτλ .

Θεωρώ ότι οι όποιες παρατηρήσεις θα πρέπει να γίνονται με όμορφο τρόπο, και σε "κενά" διαστήματα ψαλτικής, (πχ, σε κάποια μακροσκελή αίτηση του Ιερέα, κτλ ) . Το να διακόπτονται ύμνοι για να γίνουν παρατηρήσεις είναι απαράδεκτο κατ εμε.

Θυμάμαι που ο π Δανιήλ στο Αγιο Όρος , έλεγε ότι "... ο Ψάλτης δεν πρέπει να διακόπτει την λέξη, αλλά να ολοκληρώνει και μετά να πέρνει αναπνοή,..." , πόσο μάλλον να διακόπτεται και ο ύμνος.

Πολλά είπα, λίγα έκαμα...

Ευχαριστώ~

Θεωρώ ότι η πλέον δύσκολη περίσταση είναι ο φάλτσος βοηθός να είναι και φίλος και δη στενός. Αν είναι άγνωστος δεν πολυνοιάζεσαι αν δε σε χαιρετίσει στον δρόμο αλλά αν είναι φίλος...

Γενικά πιστεύω ότι το κακό πρέπει να σταματά απ' την αρχή, απ' την πρώτη φορά διότι έπειτα δημιουργείται προηγούμενο. "Πώς θα του πω να φύγει αφού την άλλη φορά τον άφησα...". Και, "την άλλη φορά μ' άφησε, άρα είμαι καλός, άρα ξανανεβαίνω!". Κι έτσι μπορεί να διαιωνίζεται μια τρομερή κατάσταση (κυριολεκτώ και για το "διαιωνίζεται" και για το "τρομερή").
Πρέπει απ' την 1η φορά να ξεκαθαρίσεις ότι η Εκκλησία έχει ανάγκη ανθρώπους σε πολλά πόστα, δεν είναι μόνο το αναλόγιο. Άρα, ευπρόσδεκτος πάντα, αλλά όχι εδώ.
Προσωπικά, δεν μπορώ να κάνω υποχώρηση σε θέματα αισθητικής ακόμα κι αν πρόκειται για τον καλύτερό μου φίλο (μεγάλη κουβέντα λέω)

Για να μη διαιωνιθεί η κατάσταση νομίζω πως υπάρχει και άλλος τρόπος. Κάθε φορά που έρχεται ο φάλτσος, να του δίνονται λιγότερα να ψάλλει και σιγά-σιγά θα το κταλάβει και ο ίδιος. Αλλά και ο περιορισμός του στο ισοκράτημα, πιστεύω, είναι κάτι αποτελεσματικό. Τώρα αν δεν τα καταφέρνει ούτε εκεί...τι να πω κάντε ότι σας φωτίσει ο Θεός.

Η Μεγάλη Παρασκευή του 2011 ήταν ένας μεγάλος πόλεμος νεύρων για εμένα και μάλιστα μου τον έκανε άνθρωπος που υποτίθεται ότι ήταν συνάδελφος. Έγινε το εξής: Ήρθε κάποιος άνθρωπος, περίπου 65 -70 χρονών και χωρίς να πάρει την άδεια από τον ιερέα, ούτε να συνεννοηθεί μαζί μου, την ώρα των Εγκωμίων έβγαλε μια φυλλάδα δικιά του και άρχισε να ψέλνει και αυτός, παραβλέποντας τελείως την σειρά που λέγαμε τα Εγκώμια, ο ιερέας, εγώ και οι βοηθοί μου. Με το που έγινε δύο φορές αυτό, δεν κρατήθηκα και του φώναξα μέσα στον κόσμο να φύγει από κοντά μας. (Ευτυχώς που ο περισσότερος κόσμος είχε βγει έξω). Και όχι μόνο αυτό, μετά ζητούσε και τα ρέστα γιατί προσβλήθηκε. Τι κι αν του εξήγησα ότι αυτό που έκανε ήταν προσβλητικό, ότι έπρεπε να πάρει άδεια από τον ιερέα, ότι… ότι… ότι… αυτός δεν καταλάβαινε τίποτα. Έλεγε τα δικά του. Μου συμπαραστάθηκαν και ο ιερέας και οι επίτροποι, αλλά και κάποιοι από το εκκλησίασμα, συμφωνώντας ότι αυτό που έκανε ήταν ανεπίτρεπτο, αλλά τι να το κάνεις… ο πονηρός βρήκε την ώρα να ¨χορέψει¨ και η ζημιά είχε γίνει…
Ο άνθρωπος αυτός βέβαια δεν ξαναφάνηκε στο ψαλτήρι μου από τότε, αλλά δεν με πείραξε και καθόλου να σας πω την αλήθεια…

"Γνώθι σ’ αυτόν..."
Είναι μια πατροπαράδοτη προτροπή , η οποία στον Ιεροψαλτικό χώρο ταιριάζει απόλυτα τόσο για Άρχοντες, όσο και για βοηθούς!
Κατ' εμέ, ο κύριος υπεύθυνος του Αναλογίου (Πρωτοψάλτης ή Λαμπαδάριος), θα πρέπει να έχει άμεση εικόνα & γνώση για τις ικανότητες των βοηθών του και ανάλογα να τους επιτρέπει να ψάλουν ή όχι.
Επίσης, εάν τυχαία βρεθεί κάποιος βοηθός φιλοξενούμενος, απ' το πρώτο τροπάριο θα φανούν οι μουσικές γνώσεις του ή οι ελείψεις του!
Επειδή, μείζων πασῶν ἀρετῶν ἡ διάκρισις, πρέπει προσεκτικά να φερθούμε στον "παράφωνο" συνάδελφο δείχνοντάς του το σφάλμα του. Εάν δεν διορθώνεται, μετά πρώτης και δευτέρας νουθεσίας παραιτού......
Τότε, ταιριάζει η ευχή, "τοις μισούσι & αδικούσιν ημάς συγχώρησον Κύριε..."!