Το σύντομο αναστασιματάριο του Πέτρου Πελοποννησίου βρίσκεται στα χειρόγραφα σε δύο εκδοχές*. Η πλήρης σύντομη εκδοχή του περιλαμβάνει όλα τα αναστάσιμα στιχηρά των οκτώ ήχων (συν τα κεκραγάρια, τα πασαπνοάρια και τον μακαρισμό). Η άλλη σύντομη εκδοχή, η ημιτελής θα λέγαμε, περιλαμβάνει τα αναστάσιμα της οκτωήχου τα οποία δεν περιέχονται στο αργοσύντομο αναστασιματάριο.
Η αργοσύντομη εκδοχή του αναστασιματαρίου (που περιέχει και ορισμένες ομάδες τροπαρίων σε σύντομο μέλος, όπως, τα απόστιχα του εσπερινού και τα στιχηρά των αίνων του Τρίτου ήχου, τα απόστιχα του Τετάρτου κλπ) διαδόθηκε ευρέως με αποτέλεσμα να μην έχει μεγάλη ζήτηση η πλήρης σύντομη εκδοχή του αναστασιματαρίου του Πέτρου αλλά αυτή που περιλάμβανε όσα δεν υπήρχαν στην αργοσύντομη εκδοχή. Και στις δύο σύντομες εκδοχές (πλήρη και ημιτελή) τα αναστάσιμα του βαρέος ήχου είναι όλα από τον Ζω. Τη μελοποίηση (σύντομη) των αναστασίμων του Βαρέος ήχου από τον Πέτρο Πελοποννήσιο "συνέχισε" σε αργοσύντομο δρόμο ο Γεώργιος ο Κρής, όπως υπάρχει αυτή στο Αναστασιματάριο του Ζ. Ζαφειροπούλου (Αθήνα 1853).
Το αργοσύντομο αναστασιματάριο, ως γνωστό, γράφτηκε «δι[FONT="]ὰ[/FONT] προσταγ[FONT="]ῆ[/FONT]ς το[FONT="]ῦ[/FONT] πανιερωτάτου μητροπολίτου [FONT="]ἁ[/FONT]γίου Προύσης κ[FONT="]ὺ[/FONT]ρ Μελετίου» και το σύντομο «δι’ [FONT="]ἐ[/FONT]πιταγ[FONT="]ῆ[/FONT]ς το[FONT="]ῦ[/FONT] παναγιωτάτου κα[FONT="]ὶ[/FONT] σοφωτάτου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κυρίου κυρίου Σαμου[FONT="]ὴ[/FONT]λ Βυζαντίου το[FONT="]ῦ[/FONT] [FONT="]ἀ[/FONT]π[FONT="]ὸ[/FONT] Δέρκων».
Στη Νέα Μέθοδο αυτούσια εξηγήθηκε η «συντετμημένη» εκδοχή πρωτίστως από το Γρηγόριο (βλέπε αν-ριο Ευξείνου Λέσχης Ποντίων 52 (392 Σ) που βρίσκεται στη Νάουσα) και, ως επιδιόρθωση, από το Χουρμούζιο Χαρτοφύλακα (χφ ιδιωτικής συλλογής)*.
Δές περισσότερα γιά τή διαδρομή καί [FONT="]ἐ[/FONT]ξέλιξη του [FONT="]Ἀ[/FONT]ναστασιματαρίου:
Μαν. Χατζηγιακουμή, Χειρόγραφα [FONT="]Ἐ[/FONT]κκλησιαστικ[FONT="]ῆ[/FONT]ς 1453-1821, [FONT="]Ἀ[/FONT]θήνα 1980, σελ. 34, 35, 43-44, 47, 139-140, 187, 225.
Γρηγόρη [FONT="]Ἀ[/FONT]ναστασίου, [FONT="]Ἡ[/FONT] παράδοση καί [FONT="]ἐ[/FONT]ξέλιξη το[FONT="]ῦ[/FONT] [FONT="]Ἀ[/FONT]ναστασιματαρίου, [FONT="]ἀ[/FONT]νακοίνωση πού δημοσιεύτηκε στά Πρακτικά το[FONT="]ῦ[/FONT] Συνεδρίου τό [FONT="]ὁ[/FONT]πο[FONT="]ῖ[/FONT]ο πραγματοποιήθηκε στό Κέντρο Μελετ[FONT="]ῶ[/FONT]ν τ[FONT="]ῆ[/FONT]ς [FONT="]Ἱ[/FONT]ερ[FONT="]ᾶ[/FONT]ς Μον[FONT="]ῆ[/FONT]ς Κύκκου, στή Λευκωσία, 6 Μαΐου 2005 μέ θέμα [FONT="]Ἡ[/FONT] Βυζαντινή Μουσική καί ο[FONT="]ἱ[/FONT] [FONT="]Ἀ[/FONT]ναστάσιμοι [FONT="]Ὕ[/FONT]μνοι, σσ. 93-118 [καί [FONT="]ἀ[/FONT]νάτυπο],
Εμμ. Γιαννόπουλου, Ταμείον Χειρογράφων Ψαλτικής Τέχνης, Θεσ-νίκη 2005, σελ. 69-71, και
Βασ. Βασιλείου "Το νέο αργό στιχηραρικό είδος μελοποιίας του 18ου αιώνα", διδακτορική διατριβή, Θεσσαλονίκη 2008.[FONT="][/FONT]
* Τα παραπάνω είναι μέρος από ομιλία που έκανα στο ΑΠΘ στις 06-06-2011 με θέμα "Το σύντομο Αναστασιματάριο Πέτρου Πελοποννησίου". Πιστεύω ότι θα δημοσιευθεί στα Πρακτικά του Συνεδρίου.