Τώρα που το λέτε, πρέπει να είναι σπάνια. Δεν θυμάμαι να τα έχω δει σε Ανθολογία της παλαιάς γραφής. Κοιτάξατε στους καταλόγους του Στάθη; Ίσως μπορεί να μας διαφωτίσει ο κ. Γιαννόπουλος, που είναι εγκρατέστατος της χειρογράφου παραδόσεως.
Τώρα που το λέτε, πρέπει να είναι σπάνια. Δεν θυμάμαι να τα έχω δει σε Ανθολογία της παλαιάς γραφής. Κοιτάξατε στους καταλόγους του Στάθη; Ίσως μπορεί να μας διαφωτίσει ο κ. Γιαννόπουλος, που είναι εγκρατέστατος της χειρογράφου παραδόσεως.
Δυστυχώς δεν τα έχω δει πουθενά. Μόνο στην Πέργαμο νομίζω υπάρχουνε, άρα είναι σαν να μην υπάρχουνε.
Αν ο κ.Γιαννόπουλος ή ο κ.Αρβανίτης ή κάποιος άλλος τα έχει και μπορεί να τα ανεβάσει, να κόβει ο Θεός χρόνια από την Πέργαμο και να τους τα δώσει.
Δυστυχώς δεν τα έχω δει πουθενά. Μόνο στην Πέργαμο νομίζω υπάρχουνε, άρα είναι σαν να μην υπάρχουνε.
Αν ο κ.Γιαννόπουλος ή ο κ.Αρβανίτης ή κάποιος άλλος τα έχει και μπορεί να τα ανεβάσει, να κόβει ο Θεός χρόνια από την Πέργαμο και να τους τα δώσει.
Ιδού τα Τυπικά.
Σε 4-5 σημεία έχουν κάποιες μικροδιαφορές από αυτά που βρίσκονται στην Πανδέκτη (στην ουσία είναι τα ίδια βέβαια).
Η περισσή "Ευλόγει..." είναι το αργό που έχει η Πανδέκτη.
Στο στίχο "Κύριος εν τω ουρανώ..." δίνει μια κόκκινη παραλλαγή που πάει στο άνω νη.
Κάποια σημειογραφικά αξιοσημείωτα:
Σε δύο σημεία χρησιμοποιεί το Αργόν αντί Κλάσματος που χρησιμοποιεί σε άλλα αντίστοιχα σημεία. Το Κλάσμα εδώ (κόκκινο ή και μαύρο) έχει τη σημασία που έχει σήμερα.
Σε πολλά σημεία χρησιμοποιεί Οξεία με κόκκινο Κλάσμα αντί Πεταστής με Κλάσμα της νέας γραφής (αυτό συμβαίνει πολύ συχνά στην παλαιά σημειογραφία των συλλαβικών μελών, π.χ. στους ειρμούς, έτσι πρακτικά μπορούμε να πούμε ότι δεν δικαιολογείται και τόσο ανάλυση Πεταστής με δίφωνη ανάβαση σ' αυτά τα μέλη, αν και κάτι τέτοιο υπάρχει στην προφορική παράδοση, βλ. π.χ. την Παράκληση από τον Ιάκ. Ναυπλιώτη, που την ψάλλει σε αργό τέμπο βέβαια. Μιλάω βέβαια για την περίπτωση 2-σήμων ποδών. Σε περιπτωση 3-σήμων με Πεταστή-Κλάσμα στην αρχή ουδείς έχει υποστηρίξει τέτοια ανάλυση, ούτε υπάρχει στην προφοροκή παράδοση παρά σε ελάχιστες ίσως περιπτώσεις).
Με βάζεις να ξανακάνω τη δουλειά που έκανα χθές, αλλά δεν πειράζει.
-Τον ευϊλατεύοντα...., στο τας ανομίας σου
-Τον λυτρούμενον.... στο τον στεφανουντα σε εν ελέει (λάθος της Πανδέκτης, δύο --φα-- και άρα ϊσον στο --λε--)
-Τον εμπιπλώντα.... στο ανακαινισθήσεται.... (αε)τού η
-Κύριος εν τω ουρανώ....., στο ητοίμασε, αργία το χφ.
-Ευλογείται.. τα έργα...., στο δεσποτείας αυτού, αργία στο χφ.
-Και νύν και αεί και εις ....
-Χριστέ ο Θεός θανάτω
Οι ίδιες διαφορές υπάρχουν και σ' αυτό που ανέβασε ο Μανώλης Γιαν.
Ιδού τα Τυπικά.
Σε 4-5 σημεία έχουν κάποιες μικροδιαφορές από αυτά που βρίσκονται στην Πανδέκτη (στην ουσία είναι τα ίδια βέβαια).
Η περισσή "Ευλόγει..." είναι το αργό που έχει η Πανδέκτη.
Στο στίχο "Κύριος εν τω ουρανώ..." δίνει μια κόκκινη παραλλαγή που πάει στο άνω νη.
Κάποια σημειογραφικά αξιοσημείωτα:
Σε δύο σημεία χρησιμοποιεί το Αργόν αντί Κλάσματος που χρησιμοποιεί σε άλλα αντίστοιχα σημεία. Το Κλάσμα εδώ (κόκκινο ή και μαύρο) έχει τη σημασία που έχει σήμερα.
Σε πολλά σημεία χρησιμοποιεί Οξεία με κόκκινο Κλάσμα αντί Πεταστής με Κλάσμα της νέας γραφής (αυτό συμβαίνει πολύ συχνά στην παλαιά σημειογραφία των συλλαβικών μελών, π.χ. στους ειρμούς, έτσι πρακτικά μπορούμε να πούμε ότι δεν δικαιολογείται και τόσο ανάλυση Πεταστής με δίφωνη ανάβαση σ' αυτά τα μέλη, αν και κάτι τέτοιο υπάρχει στην προφορική παράδοση, βλ. π.χ. την Παράκληση από τον Ιάκ. Ναυπλιώτη, που την ψάλλει σε αργό τέμπο βέβαια. Μιλάω βέβαια για την περίπτωση 2-σήμων ποδών. Σε περιπτωση 3-σήμων με Πεταστή-Κλάσμα στην αρχή ουδείς έχει υποστηρίξει τέτοια ανάλυση, ούτε υπάρχει στην προφοροκή παράδοση παρά σε ελάχιστες ίσως περιπτώσεις).
Τυπικά Θ.Λειτουργίας (Α' και Β' στάσεις πλήρεις)-ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΟΥ [Ερμηνεία Ιωάννης Αρβανίτης]
-Τα χιλιοψαλμένα σε ενοριακούς Ι.Ναούς,σε μοναστήρια κλπ τυπικά της Θείας Λειτουργίας, αναφέρονται στην μεν τετράτομη πανδέκτη (της νέας μεθόδου)ως "Σύνθεσις Πέτρου Λαμπαδαρίου-ως ψάλλονται εν τη Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία",σε δε προγενέστερο αυτής χειρόγραφο κώδικα (με την παλαιά γραφή)με τον ίδιο πανομοιότυπο χαρακτηρισμό. Αυτό μας οδηγεί ασφαλώς στο συμπέρασμα ότι αποτελούν μία ακόμη σύνθεση του Διδασκάλου και καθιερώθηκαν εις την Μεγάλη Εκκλησία δηλαδή τον Πατριαρχικό Ναό.
-Επιθυμώντας να παρουσιάσουμε τα ανωτέρω μέλη πλήρη αλλά και σωστά,επειδή έχουν υποστεί κατά καιρούς μεγάλες ερμηνευτικές "ταλαιπωρίες", από πολλές πλευρές και σχολές,αναζητήσαμε ερμηνευτή με ειδικές γνώσεις και της παλαιάς γραφής,αλλά και της μορφολογίας της μουσικής.Και βέβαια καταλήξαμε στον έμπειρο και σπουδαίο μουσικό-και φίλο του Ομίλου-Ιωάννη Αρβανίτη,ο οποίος αποδέχθηκε το "διακόνημα"
-Οπως θα διαπιστώσετε στα "βιντεοακούσματα", χρησιμοποιούμε την παλαιά γραφή,που όμως ελάχιστα μας δυσκολεύει στην παρακολούθηση της ερμηνείας.
-Και ο ερμηνευτής τα έψαλλε από την παλαιά γραφή κατευθείαν.Το σημαντικό-και ζητούμενο-είναι το ότι τα ψάλλει με ύφος,με τρόπο γιά τέτοιου είδους σύντομα μέλη (καταλογάδην-τονιζόμενες συλλαβές κλπ),αλλά και με απόλυτο σεβασμό στο αυθεντικό κείμενο.
-Είναι ιδιαίτερα τιμητική γιά τον ΟΦΕΛΠ η συμμετοχή του.Τον ευχαριστούμε εκ βαθέων.Και του ευχόμαστε υγεία.
-Πιστεύουμε πως με τις πολλές και σπάνιες γνώσεις του,θα προσφέρει πολλά στην τέχνη.Και το θέλει.
Ο.Φ.Ε.Λ.Π
Υ.Γ.-Η εγγραφή έγινε σε Ι.Ναό της Αθήνας,απο τον συνδιαχειριστή και βασικό μέλος του ΟΦΕΛΠ Νικ.Μπούρη,τον οποίο ευχαριστούμε.