Παιδιά, σαφώς και ζεί ο άνθρωπος, να τα χιλιάσει (κι ας μην τον έχουν πολλοί σε τόση εκτίμηση όση έχουν σε άλλους), το έγραψα από κεκτημένη ταχύτητα και απολογούμαι. Εγώ έκανα τη ζημιά...
Ο Θεοδοσόπουλος ακολουθεί στους Αίνους β΄ήχου και ειδικά στο "Χαίρετε λαοί" τις ίδιες κλασικές γραμμές με τον Πρίγγο και Φωκαέα - "παιγνίδισμα" μεταξύ β΄ και πλ. β΄ και τανάπαλιν (τουλάχιστον αυτό κάνει στους Αίνους της Δευτέρας της Διακαινησίμου στο "Πεντηκοστάριον" του που έχω, δεν ξέρω τι κάνει στον "Όρθρο" του, φαντάζομαι το ίδιο).
Την παρεμβολή του "Χριστός Ανέστη" στο "Χαίρετε λαοί" κατά Καραμάνη ας μην την δούμε σαν παρεμβολή του πασχαλιάτικου "Χριστός Ανέστη" στο κομμάτι αυτό και ως μίμηση ή παραπομπή σε εκείνο, ας το δούμε ως μια μετάβαση από το χρωματικό στο διατονικό γένος, όπως γίνεται σε τόσα άλλα σημεία στα βιβλία ΒΜ, για να τονιστεί το χαρμόσυνον του νοήματος του ψαλλομένου (ότι ο Χριστός ανέστη). Βέβαια προσωπικά θα προτιμούσα να επανερχόταν πίσω στο χρωματικό γένος στο "εκ νεκρών" και όχι στο "ο Σωτήρ του κόσμου", με μια μικρή παρεμβολή πλ.β΄ κι έπειτα συνέχιση σε β΄. Τελοσπάντων, αυτός είναι ο άρχοντας και το γραφει όπως θέλει...
Βασίλη, νομίζω για την ερχόμενη Κυριακή ένας Γρηγόριος στο Χερουβικόν, ένας Νικολαϊδης στα Λειτουργικά κι ένας Πέτρος Εφέσιος στο Άξιον Εστί είναι ότι πρέπει.
Δημήτρη+Βασίλη, εδώ μπορεί να τεθεί κι ένα άλλο θέμα, μια αναφερθήκαμε σε αργή δοξολογία. Έστω ότι εμείς ψάλλουμε δεξιά και ο αριστερός μας δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας αργής δοξολογίας (και δη αυτής του Φωκαέως σε Λέγετο που είναι και απλή εν σχέσει με π.χ. αυτή του Χουρμουζίου σε βαρύ εναρμόνιο και που, δεν μπορεί, όποιο ωδείο κι αν έχει τελειώσει κανείς, σε όποιο δάσκαλο κι αν έχει μαθητεύσει κάποιος, θα την έχει μελετήσει). Τι κάνουμε; Επιμένουμε να ψάλλουμε αργή δοξολογία κι αν ο άλλος δεν την κατέχει τη λέμε όλη εμείς (μονοτονία; κούραση; κτλ) ή προσαρμοζόμαστε με μια σύντομη και απλούστερη;
Όντως,
λογικά θα έπρεπε στο τόμο 2 της Ζωής θα έπρεπε να δούμε Ιάκωβο στη δοξολογία β΄ήχου. Όμως κι αυτή που παραθέτει - του Γ. Σαρανταεκκλησιώτου - είναι ωραιότατη με ωραίες διατονικές εναλλαγές. Τελευταία φορά που την άκουσα ήταν από τηλεοράσεως Κυριακή Β΄ Νηστειών από τον Ι.Ν. Υπαπαντής του Χριστού Καλαμάτας όπου λειτούργησε ο αρχιεπ. Ιερώνυμος. Έχω την ηχογράφηση (με πολλα echo όμως) και αν κανείς ενδιαφέρεται να την ανεβάσω. Πάντως, ο Αβρ. Ευθυμιάδης παραθέτει ολόκληρη την δοξολογία β΄ ηχου του Ιακώβου στο θεωρητικό του -μου διαφεύγει ο τίτλος- ως παράδειγμα λανθασμένης χρήσης της φθοράς σκληρού χρωματικού στον Πα (που παραπαμπει σε πλ. β εκ του Πα) και υποστηριζει τη χρήση έλξεων στον Βου και Γα για να αποδόσει το μεγάλο διάστημα μεταξύ Βου-Γα.
Εξακολουθούμε να μην έχουμε απαντήσει στο ερώτημα, εκτός από τον Καραμάνη στο "Χριστός ανέστη" του "Χαίρετε λαοί", κάνει κάποιος άλλος την ίδια διατονική μεταβολή, και αν ναι, ποιά είναι η παλαιότερη πηγή που έχουμε; Μέχρι τώρα σύμφωνα με τον φ. Παναγιώτη το συναντάμε στο Σακκελαρίδη αρχές 20ου αι. (αλήθεια μπορούμε να έχουμε μια παράθεση
Κύριε Βαγγέλη, κ. Διονύσιε, βοήθεια έχουμε;
