O Πρεβέζης Μελέτιος μίλησε για τη μετάφραση των εκκλησιαστικών κειμένων

[π. Μάξιμος]

Η έκτη συνάντηση του BIBLICUM που οργανώνει ο Τομέας Βιβλικής Γραμματείας και Θρησκειολογίας του Α.Π.Θ. έλαβε χώρα τη Δευτέρα 11 Απριλίου 2011 και είχε ως θέμα «Ο θεολογικός προβληματισμός των μεταφράσεων των εκκλησιαστικών κειμένων».

Εκτάκτως προσκεκλημένος εισηγητής ήταν ο Σεβ. Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Μελέτιος, με αφορμή το βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε με τίτλο Μέθεξη ή κατανόηση; Έκδοση Ι. Μητροπόλεως Νικοπόλεως, Πρέβεζα 2011.

http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=5344​

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΑΜΠΡΟΥ]

Άπαντες επικρότησαν την πρωτοβουλία του Μητροπολίτου, καθώς και την ποιμαντική ευαισθησία και την θεολογική βάση πάνω στην οποία στηρίχτηκε, ευχόμενοι και άλλες επισκοπές να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.

Αυτό το "άπαντες" σαν να μην το καταλαβαίνω.

 

[domesticus]

Ἅπαντες προφανῶς οἱ παρόντες. Οἱ ἀπόντες μᾶλλον θὰ διαφωνούσαν γι' αὐτὸ καὶ ἦταν ἀπόντες.

 

[stapaman]

Ἅπαντες προφανῶς οἱ παρόντες. Οἱ ἀπόντες μᾶλλον θὰ διαφωνούσαν γι' αὐτὸ καὶ ἦταν

ἀπόντες

.

Ή και μη κληθέντες...

 

[domesticus]

Ή και μη κληθέντες...

κι ὅμως ... παρακληθέντες ...:wink:

 

[stapaman]

κι ὅμως ... παρακληθέντες ...:wink:

Αλλά μήπως προκληθέντες;

 

[domesticus]

Αλλά προκληθέντες

Σίγουρα πάντως προσκληθέντες ...

 

[stapaman]

Πολύ μ' αρέσει, αδελφέ μου, όταν συζητούμε έτσι και ανεβάζουμε το επίπεδο του forum. Σε ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία να ξεδιπλώσω τον καλύτερο άνθρωπο που (επιμελώς) κρύβω μέσα μου!!!

 

[domesticus]

Εἶμαι ἀνεβαστικὸς τύπος, μολονότι ζωώδης καὶ κτηνώδης ἐνίοτε -κατὰ τὸ σχόλιον «ἐκλεκτοῦ» συναδέλφου, ὑποκύπτων στὰ σκοτεινότερα πάθη τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς , δὲς καὶ http://analogion.com/forum/showpost.php?p=110058&postcount=1160

 

[stapaman]

Εἶμαι ἀνεβαστικὸς τύπος, μολονότι ζωώδης καὶ κτηνώδης ἐνίοτε -κατὰ τὸ σχόλιον «ἐκλεκτοῦ» συναδέλφου, ὑποκύπτων στὰ σκοτεινότερα πάθη τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς , δὲς καὶ http://analogion.com/forum/showpost.php?p=110058&postcount=1160

Αν δεν πέσεις πρώτα, πώς θα σηκωθείς;;;

 

[domesticus]

Μπὰ, μένεις πεσμένος ...

 

[π. Μάξιμος]

Ἀπό ἐδῶ (Σεπτ. 2012)​

 

[antonios]

Γράφει:

"...Στήν Ἐκκλησία κυριαρχεῖ τάξη. Ὄχι ἀταξία..."

Και μετά

"...Μπορεῖ , λοιπόν, ὁ κάθε μητροπολίτης να ἐνεργεῖ ἀνεξάρτητα ἀπό τούς ἄλλους;

Σᾶς ἀπαντῶ: Ναί, μπορεῖ. Σέ κάποια σημεῖα. Τηρώντας τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τῆς Ἐκκλησίας".

 

[Ηλίας Παπαδόπουλος]

Έχω την αίσθηση, χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρος, ότι ο Επίσκοπος βρίσκεται υπεράνω του Τυπικού, ως "εις τόπον και τύπον Χριστού" ευρισκόμενος. Μπορεί βέβαια να σφάλλω κιόλας.

 

[antonios]

Έχω την αίσθηση, χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρος, ότι ο Επίσκοπος βρίσκεται υπεράνω του Τυπικού, ως "εις τόπον και τύπον Χριστού" ευρισκόμενος. Μπορεί βέβαια να σφάλλω κιόλας.

Γενικά, οι "δεσπότες" το 'χουν αυτό. Για τους ιεράρχες πάλι... δεν είμαι σίγουρος. Προκύπτει αυτό από κάποια απόφαση της εκκλησίας (που φαντάζομαι είναι ακόμα υπεράνω... γενικώς) ;

Για να μη μας βγάλει ο π. Μάξιμος φάουλ ως εκτός θέματος (με το δίκιο του), θα σχολιάσω μόνο τα του καλλιτεχνικού μέρους, που κατά την γνώμη μου είναι πάρα πολύ σημαντικά, γιατί η εκκλησία στις λατρευτικές της συνάξεις, και κυρίως στην θεία λειτουργία εικονίζει τον όμορφο κόσμο του Θεού. Αποκαλύπτει την ομορφιά της δημιουργίας με όμορφα κτήρια, όμορφες μυρωδιές, όμορφες ζωγραφιές, όμορφα έργα μικροτεχνίας, αργυροχρυσοχοΐας, όμορφη μουσική και, κατ' εξοχήν, με όμορφο λόγο.

Και οι δύο λειτουργίες αποτελούν κείμενα καταπληκτικού θεολογικού λόγου, από άποψης περιεχομένου. Το περιεχόμενο δεν επηρεάζεται απαραίτητα από τον τρόπο της έκφρασής του. Άλλωστε κατά Μπαμπινώτη "...η σχέση περιεχομένου και μορφής ανάμεσα σ' αυτό που θέλω να πω και σ' αυτό που τελικά λέω δεν είναι μια σχέση μονοσήμαντη (ένα προς ένα), είναι μια σχέση "ένα προς περισσότερα"" . Ως προς το περιεχόμενο λοιπόν δεν δημιουργείται κανένα πρόβλημα, αν αλλαχτεί, με την δέουσα προσοχή, η γλώσσα.

Υπάρχει όμως πρόβλημα στην μορφή. Στην τέχνη η μορφή είναι σχεδόν το παν. Οι λειτουργίες είναι και κείμενα υψηλής λογοτεχνικής αξίας. Η λογοτεχνική τους αξία και ομορφιά, που κατά την γνώμη μου έχει τεράστια σημασία, έχει να κάνει εν πολλοίς με το ύφος της γραφής. Την μορφή. Πάλι ο Μπαμπινιώτης "...το ύφος μου δημιουργείται από την ελευθερία επιλογής. Οι συχνές επιλογές μου αποτελούν έναν τρόπο που με χαρακτηρίζει (ενώ δεν παύουν να είναι επιλογές δυνατοτήτων), είναι το ύφος μου. Αυτός είναι ο προσδιορισμός του ύφους στη γλωσσολογία. Είναι οι συγκεκριμένες επιλογές που κάνει ένας ομιλητής στις συγκεκριμένες περιπτώσεις".

Σε πάρα πολλά σημεία η λέξεις δείχνουν να είναι επιλεγμένες έτσι ώστε η ροή του λόγου να έχει ένα συγκεκριμένο ρυθμό. Μια σαφή μορφή. Δεν είναι μόνο το περιεχόμενο που οδηγεί στην επιλογή των λέξεων. Είναι και η μορφή. Θεωρώντας λοιπόν, ως μουσικός, την μορφή πολύ σημαντικό στοιχείο, και εντοπίζοντας κυρίως εκεί τις επιφυλάξεις μου, διερωτώμαι : Πόσο υπεράνω μπορούμε να είμαστε...

 

[domesticus]

Ἀπό ἐδῶ (Σεπτ. 2012)​

Τὸ θέμα στὴν Πρέβεζα ὁ νέος δεσπότης τὸ «ἔλυσε», ὅπως ἄλλωστε ἦταν «ἀναμενόμενο». Σύμφωνα μὲ δημοσίευμα στὴ romfea.gr

Σύμφωνα με πληροφορίες της Romfea.gr ο κ. Χρυσόστομος, απευθυνόμενος στο σύνολο των κληρικών της επαρχίας του, αναφέρθηκε στο μείζον θέμα της μετάφρασης των λειτουργικών κειμένων στην νεοελληνική.

"Δεν ζητώ τίποτε παραπάνω από εσάς, παρά μόνο όσα προβλέπουν οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας", είπε χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο Μητροπολίτης ζήτησε από τους ιερείς να μην αποδίδουν πλέον στην νεοελληνική γλώσσα τα λειτουργικά κείμενα.

Φαίνεται πὼς ὁ μακαριστὸς κυρὸς Μελέτιος -ποὺ γνώριζε τοὺς ἱεροὺς Κανόνες ὅσο κανένας ἄλλος- δὲν τοὺς «τηροῦσε». Ἀλλὰ φαίνεται ἡ ντιρεκτίβα ἔπεσε καὶ πρέπει νὰ τηρηθεῖ.

Μᾶλλον τὸ σχετικότατο κείμενο τοῦ Σταύρου Ζουμπουλάκη μὲ τὸν καίριο τίτλο «Ο φόβος του γραφειοκράτη» στὴν ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ θὰ παραμείνει γιὰ πολὺ καιρὸ ἐπίκαιρο.

 

[Γιώργος Μ.]

Λίγος ή πολύς σκεπτικισμός γύρω από την ιεραρχία ίσως είναι κοινός σε μεγάλο μέρος των πιστών. Από κει και πέρα ορισμένα κείμενα δημοσιευμένα στον τύπο και δη από ανθρώπους που υποτίθεται ότι ενδιαφέρονται για τον χώρο, θα μπορούσαν να διδάσκονται σε σεμινάρια για τη γενίκευση. Δεν κάνω παραπομπές κειμενικές, σκόπιμα. Για κάποιον που ξέρει να διαβάζει όμως, δείχνουν συντάκτες που γράφουν πάνω σε παροξυσμό οργής, (ή έστω οργισμένου ζήλου) καθοδηγούμενοι από το θυμικό και μόνο, κι αυτό δεν είναι φρόνιμο σε δημόσιο διάλογο.

Αυτό που λέω είναι άποψη, περισσότερο από τη σκοπιά του παρατηρητηρίου παραπλανητικής ρητορείας και λιγότερο της εκκλησιαστικής ορθότητας.

Όσο για το θέμα της μετάφρασης, δεν αρκούν μόνο τα θεολογικά και φιλολογικά επιχειρήματα υπέρ ή κατά. Μπορεί κάποιος ντόπιος να μας ενημερώσει πόσο απέδωσε μέσα στο πλήρωμα της τοπικής εκκλησίας όλη αυτή η προσπάθεια του μακαριστού; Εγώ δεν ξέρω, ρωτάω. Αυτό θα ήταν ένα αξιόλογο δεδομένο. Γιατί αν δεν απέδωσε και προκαλεί ψυχικό διχασμό στο πλήρωμα, ίσως (λέω ίσως) η νέα απόφαση να είναι πράξη ποιμαντικής ευθύνης και όχι υπακοή σε κάποια "ντιρεκτίβα".

 

[domesticus]

Αν και έχω πει στον εαυτό μου να είμαι "εκποδών" σου, ειδικά μέρες που είναι, θα πω το εξής: λίγος ή πολύς σκεπτικισμός γύρω από την ιεραρχία ίσως είναι κοινός σε μεγάλο μέρος των πιστών. Από κει και πέρα ορισμένα κείμενα δημοσιευμένα στον τύπο και δη από ανθρώπους που υποτίθεται ότι ενδιαφέρονται για τον χώρο, θα μπορούσαν να διδάσκονται σε σεμινάρια για τη γενίκευση. Δεν κάνω παραπομπές κειμενικές, σκόπιμα. Για κάποιον που ξέρει να διαβάζει όμως, δείχνουν συντάκτες που γράφουν πάνω σε παροξυσμό οργής, (ή έστω οργισμένου ζήλου) καθοδηγούμενοι από το θυμικό και μόνο, κι αυτό δεν είναι φρόνιμο σε δημόσιο διάλογο.

Αυτό που λέω είναι άποψη, περισσότερο από τη σκοπιά του παρατηρητηρίου παραπλανητικής ρητορείας και λιγότερο της εκκλησιαστικής ορθότητας.

Όσο για το θέμα της μετάφρασης, δεν αρκούν μόνο τα θεολογικά και φιλολογικά επιχειρήματα υπέρ ή κατά. Μπορεί κάποιος ντόπιος να μας ενημερώσει πόσο απέδωσε μέσα στο πλήρωμα της τοπικής εκκλησίας όλη αυτή η προσπάθεια του μακαριστού; Εγώ δεν ξέρω, ρωτάω. Αυτό θα ήταν ένα αξιόλογο δεδομένο. Γιατί αν δεν απέδωσε και προκαλεί ψυχικό διχασμό στο πλήρωμα, ίσως (λέω ίσως) η νέα απόφαση να είναι πράξη ποιμαντικής ευθύνης και όχι υπακοή σε κάποια "ντιρεκτίβα".

Πότε πρόλαβε νὰ ποιμάνει καὶ ἀντελήφθη ψυχικὸ διχασμὸ στὸ πλήρωμα; ὅ ἴδιος ὅμως χωρὶς προκατάληψη καὶ κατευθυνόμενη πληροφόρηση.

Δὲν θὰ ἦταν ποιμαντικότερο νὰ περιμένει κάποιο λογικὸ διάστημα, νὰ γνωρίσει τὶς συνθῆκες τῆς νέας του θέσης, νὰ πληροφορηθεῖ ἀξιόπιστα καὶ μετὰ νὰ ἀποφασίσει καὶ χωρίς μάλιστα νὰ δηλώσει πὼς αὐτὸς ἀκολουθεῖ τοῦς ἱ. Κανόνες, λὲς κι ὁ σοφολογιώτατος προκάτοχός του δὲν τοὺς ἀκουλουθοῦσε.

Τὰ ὑπόλοιπα προσωπικὰ σχόλια τὰ προσπερνῶ, πρὸς τὸ παρόν φυσικά.

 

[Γιώργος Μ.]

Τὰ ὑπόλοιπα προσωπικὰ σχόλια τὰ προσπερνῶ, πρὸς τὸ παρόν φυσικά.

Δεν υπάρχει κανένα προσωπικό σχόλιο. Αν έτσι διάβασες, λάθος διάβασες. Σχολίασα το κείμενο της Καθημερινής απλά.

 

[domesticus]

Δεν υπάρχει κανένα προσωπικό σχόλιο. Αν έτσι διάβασες, λάθος διάβασες. Σχολίασα το κείμενο της Καθημερινής απλά.

Αν και έχω πει στον εαυτό μου να είμαι "εκποδών" σου, ειδικά μέρες που είναι,

...