Πρόκειται για ένα εξαιρετικό και πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα στιχηραρικού μέλους της προφορικής παράδοσης του πατριαρχικού ναού. Ο Στανίτσας ψάλλει απέξω, εδώ ως λαμπαδάριος, απέναντι στον Πρίγγο, ακολουθώντας τη συνήθη ανάπτυξη του μέλους από τους πατριαρχικούς ψάλτες, με αφαιρέσεις χρόνων για αύξηση της συλλαβικότητας και καλύτερο τονισμό, ελαφρά προσθήκη χρώματος και μία πολύ χαρακτηριστική αργή θέση (στο "μία ουσία"), η οποία δεν υπάρχει σε κανένα δοξαστάριο!
Καταγραφή της προφορικής παράδοσης του πατριαρχικού ναού την περίοδο της πρωτοψαλτείας του Ιακώβου Ναυπλιώτου έχουμε από τον πατριαρχικό δομέστικο Άγγελο Βουδούρη και είναι εκπληκτική η αίσθηση που αποκαλύπτεται κατά τη σχετική μελέτη για τη δύναμη και τη διάρκεια της προφορικής παράδοσης με την εναλλαγή των πατριαρχικών αρχόντων (Ναυπλιώτης - Πρίγγος - Δανιηλίδης - Στανίτσας).
Συνδυασμό των ανωτέρω μουσικών φράσεων (μαζί με καταγραφή της αργής θέσης στο "μία ουσία") βλ. στο β΄ τόμο του Πεντηκοσταρίου του Άγγελου Βουδούρη, στις σελ. 274-276 και 346-347 (καταγράφει το μέλος δύο φορές ξεχωριστά με μικρές αλλαγές).
Για το θέμα υπάρχουν περισσότερες παρατηρήσεις, καθώς τα τελευταία χρόνια μελετώ το έργο του Βουδούρη. Αν θες δες εδώ μία σχετική (αρχική) εισήγηση:
https://www.pemptousia.gr/video/i-k...u-naou-mesa-apo-to-ergo-tou-angelou-voudouri/ (όπου χρησιμοποιώ το ίδιο αυτό παράδειγμα!).
