Το Δοξαστικό των αποστίχων του Σταυρού που θα ψάλουμε και την Α' Αυγούστου λέει:
Ὃν περ πάλαι Μωϋσῆς, προτυπώσας ἐν ἑαυτῷ, τὸν Ἀμαλὴκ καταβαλὼν ἐτροπώσατο·
καὶ Δαυΐδ ὁ μελῳδός, ὑποπόδιόν σοι βοῶν, προσκυνεῖσθαι διετάξατο, τίμιον Σταυρόν σου, Χριστὲ ὁ Θεός,
σήμερον ἁμαρτωλοὶ προσκυνοῦντες χείλεσιν ἀναξίοις, σὲ τὸν καταξιώσαντα παγῆναι ἐν αὐτῷ, ἀνυμνοῦντες βοῶμέν σοι·
Κύριε σὺν τῷ Ληστῇ τῆς βασιλείας σου ἀξίωσον ἡμᾶς.
Διαβάζοντάς το και προσπαθώντας να το ερμηνεύσω δυσκολεύτηκα λίγο στη φράση με το Δαυίδ. Πιο συγκεκριμένα στο "υποπόδιόν σοι βοών".
Στο νου μου ήρθε το ψαλμικό "ΕΙΠΕΝ ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου· κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου." Ψαλ 109,1 το οποίο είπε και ο Κύριός μας σε διάλογότου και καταγράφεται στο Ματ 22, 44.
Στο χωρίο εννοείται πως ο Πατήρ θα θέσει υποπόδιον του Λόγου τους εχθρούς του (τις δαιμονικές δυνάμεις), δηλαδή θα υποταγούν πλήρως σε αυτόν. Αυτό σκέφτηκα πως συνέβη οριστικά δια του σταυραυρόνού, οπότε:
ο Δαυίδ ο υμνωδός διετάξατο να προσκυνούμε τον Τίμιον Σταυρό, Χριστέ Θεέ μας,
και δεν μπορώ να ταιριάξω ακριβώς το "υποπόδιόν σοι βών". Γραμματικά μου φαίνεται σαν αντικίμενο. Βοών τον σταυρόν είναι υποπόδιον. Μπορεί όμως ο σταυρός να αποκαλείται υποπόδιο του Χριστού ενώ στο χωρίο υπονοείται ο διάβολος;
Ίσως είναι κάποια συντακτική ιδιαιτερότητα που δε γνωρίζω και αποδίδει το νόημα όπως το κατάλαβα (δια του σταυρού), αλλά τότε το υποπόδιον με ποιο ρήμα συνδέεται και με ποιο τρόπο με αυτό;
Μήπως η ερμηνεία του τροπαρίου συνδέεται με άλλο ψαλμικό στίχο;
Μπορεί να είναι και κάτι προφανές που μου διαφεύγει.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων όσους μπορέσουν να βοηθήσουν
Ὃν περ πάλαι Μωϋσῆς, προτυπώσας ἐν ἑαυτῷ, τὸν Ἀμαλὴκ καταβαλὼν ἐτροπώσατο·
καὶ Δαυΐδ ὁ μελῳδός, ὑποπόδιόν σοι βοῶν, προσκυνεῖσθαι διετάξατο, τίμιον Σταυρόν σου, Χριστὲ ὁ Θεός,
σήμερον ἁμαρτωλοὶ προσκυνοῦντες χείλεσιν ἀναξίοις, σὲ τὸν καταξιώσαντα παγῆναι ἐν αὐτῷ, ἀνυμνοῦντες βοῶμέν σοι·
Κύριε σὺν τῷ Ληστῇ τῆς βασιλείας σου ἀξίωσον ἡμᾶς.
Διαβάζοντάς το και προσπαθώντας να το ερμηνεύσω δυσκολεύτηκα λίγο στη φράση με το Δαυίδ. Πιο συγκεκριμένα στο "υποπόδιόν σοι βοών".
Στο νου μου ήρθε το ψαλμικό "ΕΙΠΕΝ ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου· κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου." Ψαλ 109,1 το οποίο είπε και ο Κύριός μας σε διάλογότου και καταγράφεται στο Ματ 22, 44.
Στο χωρίο εννοείται πως ο Πατήρ θα θέσει υποπόδιον του Λόγου τους εχθρούς του (τις δαιμονικές δυνάμεις), δηλαδή θα υποταγούν πλήρως σε αυτόν. Αυτό σκέφτηκα πως συνέβη οριστικά δια του σταυραυρόνού, οπότε:
ο Δαυίδ ο υμνωδός διετάξατο να προσκυνούμε τον Τίμιον Σταυρό, Χριστέ Θεέ μας,
και δεν μπορώ να ταιριάξω ακριβώς το "υποπόδιόν σοι βών". Γραμματικά μου φαίνεται σαν αντικίμενο. Βοών τον σταυρόν είναι υποπόδιον. Μπορεί όμως ο σταυρός να αποκαλείται υποπόδιο του Χριστού ενώ στο χωρίο υπονοείται ο διάβολος;
Ίσως είναι κάποια συντακτική ιδιαιτερότητα που δε γνωρίζω και αποδίδει το νόημα όπως το κατάλαβα (δια του σταυρού), αλλά τότε το υποπόδιον με ποιο ρήμα συνδέεται και με ποιο τρόπο με αυτό;
Μήπως η ερμηνεία του τροπαρίου συνδέεται με άλλο ψαλμικό στίχο;
Μπορεί να είναι και κάτι προφανές που μου διαφεύγει.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων όσους μπορέσουν να βοηθήσουν