Η Εκκλησία δεν είναι ένα θέατρο που απευθύνεται σε ένα κοινό το οποίο πρέπει να καταλάβει το έργο. Η Εκκλησία εκτός από το βασικό που είναι η Κοινωνία με τον Θεό και όλους τους πιστούς είναι επίσης και ένα σχολείο μουσικής, γλώσσας και πολιτισμού. Προσωπικά τα δόγματα και την πίστη μου τα έμαθα μέσα από τα δογματικά του Δαμασκηνού στον εσπερινό του Σαββάτου. Οι κανόνες είναι γεμάτοι αλήθειες και αν κάποιος πάει συχνά στην Εκκλησία εξοικειώνεται με την γλώσσα ανοίγει και κανα λεξικό και ολοένα καταλαβαίνει περισσότερα. Σκοπός είναι να παιδευθεί ο πιστός και να μάθει πέντε πράγματα κι όχι να εκλαϊκεύσουμε τις ακολουθίες. Σε άλλο θέμα είπαμε ότι πολλά στοιχεία και προφοράς της της γλώσσας δεν τα υποψιαζόμαστε ενώ υπάρχουν αλλού έντονα κι αλλού όχι τόσο. Το πολυτονικό μας δείχνει στοιχεία σωστής προφοράς τα οποία ακόμα υπάρχουν(ας μην επανέλθουμε γιατί θα φύγουμε από το θέμα) όπως αντίστοιχα στην μουσική ο Νη-Πα που είναι κατά μια δίεση μεγαλύτερος αλλά δεν το παίρνουν οι περισσότεροι χαμπάρι κι ας το ψάλλουν έτσι. Κάποιοι βέβαια δεν το ψάλλουν. Αν πούμε ότι όλα αυτά είναι αντίκες τότε αν υπάρχει κάτι ακόμα ζωντανό ή σε "κώμα" το βοηθάμε να πεθάνει μια ώρα αρχύτερα. Επιμένω λοιπόν ας εμπιστευθούμε την προφορική μας παράδοση κι ας μην τα πιάνουμε όλα 100%.
Σιγὰ μὴ μάθουν οἱ πιστοὶ καὶ τοὺς ὑποθετικοὺς λόγους ἢ τοὺς ἡρωελεγείους στίχους.
Τέλος πάντων, αφοῦ θεωρεῖς τὸ ναὸ φροντιστήριο ἀρχαίων ἑλληνικῶν, τὶ νὰ πῶ παραπάνω; Ἀντὶ γιὰ Φωνὴ Κυρίου νὰ μοιράζουμε Lidell-Scott καὶ Πανταζίδη (ὀμηρικὸ λεξικό)
Ὅσο γιὰ τοὺς κανόνες καὶ τὸ περιεχόμενό τους, τῶν ὁποίων τὰ ἀρχαία ἑλληνικὰ κακοποιοῦνται συστηματικὰ ἀπὸ ἀδαεὶς ψάλτες, ποὺ οὕτε κἄν δὲν ξέρουν πῶς προφέρονται οἱ ἀναφορικὲς προτάσεις ἢ οἱ ἐμπρόθετοι προσδιορισμοί, ποιὸς τοὺς ἀκούει τὴν 8η πρωϊνή; Μιὰ δράκα κόσμος; Αὐτοὶ θὰ μάθουν δόγμα;
Δὲν πειράζει. Κυριαρχεῖ ἡ μυστικοπάθεια καὶ τὸ σκότος τῶν λίγων φώτων, μπὰς καὶ δὲν καταλάβουν τὴ γύμνια τῆς ἐκκλησίας οἱ πιστοὶ ἢ τουλάχιστον ὅσοι ἔχουν ἀπομείνει νὰ ἐκκλησιάζονται πέραν μεγάλων ἑορτῶν καὶ ὅταν γιορτάζει τὴν Κυριακὴ ὁ ... «ἅγιος Χάρος»
(δηλαδὴ ὅταν ἔχει μνημόσυνο).
Μυστικῶς μυστικῶς, τὴν ξεχειλώσαμε τὴν ἀκολουθία, τῆς ὁποίας τὸν παραδοσιακὸ χαρακτήρα δῆθεν ὑπερασπιζόμαστε. Πάει τὸ μεσονυκτικὸ, πᾶνε οἱ κανόνες κατὰ 80%, πᾶνε οἱ ἀναστάσιμοι αἶνοι κατὰ 25-30%, μόνο τρεὶς στίχοι στὰ ἀντίφωνα. Κι ἐμβόλιμα μπαίνουν διάφορα ξεκάρφωτα στοιχεία ἔτσι γιὰ νὰ τὰ λέμε χάριν συντομίας, ὅπως κεκραγάριο χωρὶς ψαλμούς, θεος κύριος ἄνευ στίχων, εὐλογητάρια χωρὶς ἄμωμο, αἴνους χωρὶς τοὺς ... αἴνους, καὶ αὐτὰ εἶναι τὰ βασικά. Ἄμα μποῦμε στὶς λεπτομέρειες, καήκαμε. Ἀλλὰ πάλι ἄν πᾶς σὲ ζηλωτὲς ποὺ ἔχουν ... ἄφθαρτο τυπικὸ καὶ τὰ λένε ... ὅλα γιὰ ὅλα, πᾶς γιὰ ... μπαφοαυτοκτονία μὲ φαρμακευτικὴ ... κάναβη.
Νὰ χαιρόμαστε λοιπὸν τὴν μὴ φθαρμένη φθορὰ τοῦ τυπικοῦ ἢ ἀλλέως ... τρία πουλάκια κάθουνταν καὶ παίζαν τὸ ... κλαρίνο
Μὴ τὸ πεῖτε πουθενὰ ὅμως, εἶναι ... μυστικό