Ἀπολυτίκια μετὰ τὴν μεγάλη δοξολογία

[MTheodorakis]

Ὅταν δὲν ψάλλεται τὸ «Ἀναστὰς ἐκ τοῦ μνήματος» ἤ τό «Σήμερον σωτηρία», μετὰ τὴν μεγάλη δοξολογία ψάλλονται ὅλα τὰ ἀπολυτίκια μὲ Δόξα, Καὶ νῦν καὶ (τυχόν) θεοτοκίο τοῦ ἀναστασίμου, χωρὶς ἐπαναλήψεις (χφφ. Μ. Λαύρας Δ-45 τριῴδιο ια’ αἰ. φ. 287v (Κυριακὴ τῶν Βαΐων), Σινὰ 1095 ΤΑΣ ιβ’ αἰ. φ. 23v (1-9), 1096 ΤΑΣ ιβ’ αἰ. φφ. 31r (9-9), 57v (6-12 καὶ μεθέορτον τοῦ ἁγίου Σάβα), 1097 σιναϊτικὸ τυπικὸ τοῦ ἔτους 1214 φφ. 76r (15-9), 88v (25-11), 90v (6-12 καὶ μεθέορτον τοῦ ἁγίου Σάβα), 108v (7-1), Λειμῶνος 88 (καί) Ἀπορούμενα ΤΑΣ ιδ’ αἰ. φφ. 190v, 201r, 202r, 202v, 203r, 134 (καί) Ἀπορούμενα ΤΑΣ τοῦ ἔτους 1428-1429 φφ. 146v, 157v, 158v, 159r, 159v, Ἁγ. Σάβα 306 Ἀπορούμενα ΤΑΣ ιf’ αἰ. φφ. 314r, 318v, 320r, 321r, 321v, ἔντυπα Ἀπορούμενα ΤΑΣ κεφ. λ’, μζ’, μθ’, νβ’, νε’, νf’, νζ’, Πεντηκοστάρια ἐκδ. 1687 σ. 165 (ἀπόδοση τοῦ Πάσχα), 1820 σ. 172, τυπικὸ μονῆς Ἁγ. Παντελεήμονος Ἄθῳ τοῦ ἔτους 1841 ἔκδ. Dmitrievskij τ. 3 σ. 591).

 

[π. Μάξιμος]

Ὅλες αὐτές οἱ παραπομπές προϋποθέτουν τίς ἐν συνεχείᾳ δεήσεις καί τήν ἀπόλυσιν κατά τήν ἀκριβῆ μοναστικήν τάξιν. Μετά τό νέο ἑλληνικό - ἐνοριακό ἁπλουστευμένο τρόπο συνδέσεως τῆς θείας λειτουργίας μέ τόν ὄρθρο, πού καθιερώνεται μέ τά νέα Πατριαρχικά Τυπικά ἤ τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας (πρβλ. ἐδῶ), ὁρίζεται καί ἡ ψαλμωδία ἑνός ἀπολυτικίου τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου ἤ τῆς ἀγομένης δεσποτικῆς ἤ θεομητορικῆς ἤ ἄλλης ἑορτῆς.
Βέβαια τό ΤΜΕ στήν Προθεωρία (σσ. 30 καί 46) διά τάς καθημερινάς ἐπιφυλάσσει τήν ἀρχαίαν τάξιν τῆς ἐπισφραγίσεως διά θεοτοκίου τοῦ ἤχου τοῦ ἀπολυτικίου (ἤ μόνου θεοτοκίου) ἐκ τῶν εἰς τό τέλος τοῦ ὄρθρου ὑπαρχόντων στό Ὡρολόγιον γιά τίς καθημερινές, ὅταν δέν ὑπάρχει ἑορτή ἤ ἑορταζόμενος ἅγιος (βλ. ἐδῶ). Πλήν ὅμως αὐτό μπορεῖ νά ἐπεκταθεῖ καί σέ μνῆμες ἑορταζομένων ἁγίων, χρησιμοποιουμένου τοῦ α΄ θεοτοκίου ὡς ἐπισφραγιστικοῦ.